Στα Νεκροταφεία του Αγίου Γεωργίου κάνουν Ανάσταση οι Κοζανίτες
Το ξεχωριστό ανά την Ελλάδα “έθιμο” -αν μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως έθιμο- της Ανάστασης στα Νεκροταφεία, θα τηρήσουν με τη δέουσα ευλάβεια και φέτος οι κάτοικοι της Κοζάνης. Δεκάδες είναι αυτοί που εδώ και χρόνια το βράδυ της Ανάστασης προσέρχονται στα Κοιμητήρια του Αγίου Γεωργίου της πόλης και συγκεντρώνονται στο μνήμα του συγγενή τους με λαμπάδες και κόκκινα αβγά στα χέρια, αναμένοντας να λάβουν το Αναστάσιμο Φως και να ακούσουν από τους ιερείς το “Χριστός Ανέστη”. Ένα κόκκινο αβγό μένει στο μνήμα του εκλιπόντος συγγενούς μαζί με τα κεριά των συγγενών για την ψυχή του νεκρού τους, ενώ κάθε άλλο παρά… σοκαριστική και τρομακτική είναι η εικόνα το βράδυ της Ανάστασης στα Κοιμητήρια, αφού δεκάδες κόσμου χωρίς περιττές ετοιμασίες και… άσκοπες επίσημες ενδυμασίες, με τις αναμμένες λαμπάδες και τα αναμμένα καντηλάκια, δημιουργούν ατμόσφαιρα ιδιαίτερης θαλπωρής παρά φόβου… Η ζεστή αυτή Ανάσταση, είναι μια μικρή ανακούφιση -όσο γίνεται αυτό βέβαια- στον πόνο και το πένθος των συγγενών που εύχονται και προσδοκούν “Ανάσταση νεκρών…”. Μάλιστα την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται και Περιφορά του Επιταφίου σε όλο τον χώρο του Νεκροταφείου, με πομπή πολλών πιστών, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης και πολλών ιερέων αλλά και εκπροσώπων τοπικών πολιτικών και πολιτειακών φορέων.
ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΘΙΜΟ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Τίνα Παπαντωνίου
Ανάσταση στα Κοιμητήρια… Κι αν η λέξη και η ιδέα της Ανάστασης στα Νεκροταφεία μπορεί να παραξενεύει ορισμένους ή και να… φοβίζει και να “ξενίζει” άλλους τόσους, για τους Κοζανίτες -που δυστυχώς έχασαν πρόσφατα ή και 2-3 χρόνια πριν κάποιον δικό τους- δεν υπάρχει πιο “γλυκόπικρη” Ανάσταση απ’ αυτή στον Άγιο Γεώργιο, στα “μνήματα” όπως λέγονται στον τόπο. Βλέπετε, η παράδοση θέλει -και πολλές φορές η καρδιά κι η σκέψη “ορίζουν”- οι συγγενείς να κάνουν Ανάσταση στον τάφο του προσφιλούς κεκοιμημένου προσώπου τους, να ακούν το “Χριστός Ανέστη”, να ανάβουν λαμπάδες, κεριά και καντηλάκια με το Άγιο Φως και μάλιστα ν’ αφήνουν και το κόκκινο αβγό για τον νεκρό τους. Από νωρίς η εκκλησία γεμίζει από κόσμο και τα μνήματα σιγά-σιγά φωτίζονται, γεμίζουν λουλούδια, φως, συγγενείς…
Οι ψαλμωδίες και οι Λόγοι των ιερέων αντηχούν απ’ άκρη σ’ άκρη του Κοιμητηρίου… και μετά την Ανάγνωση του Ευαγγελίου το “Χριστός Ανέστη…” φέρνει χαρμολύπη στα πρόσωπα των πιστών που προσδοκούν Ανάσταση νεκρών…
Ίσως, η πιο συγκινητική στιγμή και το πιο συγκλονιστικό σημείο της Λειτουργίας -καθώς όλοι δακρύζουν στην ανάμνηση των αγαπημένων τους αφού εκείνη είναι η στιγμή- η Ανάσταση, που όλοι αισθάνονται πως “…Σήμερον τὰ ἄνῳ τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ…” όπως μαρτυρά η Εκκλησία μας, αφού η Ανάσταση είναι η στιγμή που …φεύγει το πένθος: “ἔφυγε τὸ πένθος, ἡ κατήφεια, ἡ θλίψις καὶ ὁ πόνος∙ μᾶς κατακλύζει ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίασις μέ τό λόγο τοῦ Ἀγγέλου στίς Μυροφόρες: «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Ἔκλεισε ὁ Ἅδης! Κατελύθη τὸ κράτος καὶ ἡ μονοκρατορία τοῦ διαβόλου! Ἄνοιξε καὶ πάλιν ὁ Παράδεισος”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου