Πρώτη Μαΐου μύρισε
η πασχαλιά, το ρόδο
τα όνειρα του γένους μας
τα έδεσαν αρόδο!..
Πρωτομαγιά ξημέρωσε
αφού ακόμα μια φορά
γεμίσαμε αυταπάτες!..
μία καινούργια μέρα
και όλοι εξυπνήσαμε
τα πέταλα η καρδιά μας
αμέσως όμως τα 'κλεισε
σαν ήρθε στη μεριά μας
σαν τέρας μαύρο, φοβερό
να πάρει τα παιδιά μας
και να τα πάει μακρυά
σε θάλασσες, πελάγη
η φτώχεια, η ανέχεια
η γκρίνια, η ανάγκη!..
θρηνείτε τα παιδιά σας
κλάψτε για τα εγγόνια σας
Που μια ζωή παλέψατε
για τον δικό σας σπόρο
και για τον σπόρο των παιδιών
που 'ναι σε άλλο χώρο...
τους κόπους, τα καλά τους
όμως δεν είστε δίπλα τους
δεν είσαστε κοντά τους...
Μα δεν πειράζει τον γονιό
σαν ξέρει εκεί που ζείτε
και ότι ευτυχείτε!..
στο τέλος της ζωής του,
που είναι τόσο άχαρη
στη μοναξιά πνιγμένη
αντί να έχει γύρω του
Εργατική Πρωτομαγιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου