Πρίν λίγες ημέρες παρακολουθήσαμε τις επετείους 3 σημαντικών γεγονότων.
1) Την 100ή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
2) Την 100ή επέτειο συντριπτικής νίκης των Τουρκικών στρατευμάτων επί των συμμάχων στην GALIPOLIS (η Ελληνική Καλλίπολις).
3) Την 100ή επέτειο της συντριβής των συμμαχικών στρατευμάτων από τους Τούρκους στην Ελληνική Καλλίπολη.
Θα μου επιτρέψετε, ανά θεματική κατηγορία να παραθέσω τα σχετικά σχόλιά μου,που είναι και προσωπικές μου απόψεις, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος
1) Μαζί με το 1.500.000 Αρμενίους που σφαγιάσθηκαν με διαφόρους τρόπους και ειδικά στα amele tamboru (τάγματα εργασίας), αμιγούς Γερμανικής εμπνεύσεως και οργανώσεως, όπου μόνον κατ' επίφασιν ελέγοντο τάγματα εργασίας, εσφαγιάσθησαν και περίπου 1.000.000 Έλληνες, κατά κύριο λόγο, Πόντιοι αλλά και άλλων περιοχών που κατοικούντο από Έλληνες.
Βλέπουμε, λοιπόν, το παράδοξο, ότι οι Αρμένιοι (πρός μεγάλην τιμήν τους) πάλεψαν με νύχια και με δόντια όλα αυτά τα χρόνια, ώστε αυτή η φρικαλεότητα εις βάρος τους να αναγνωρισθεί Διεθνώς, ως Γενοκτονία και να οργανωθούν τελετές εις μνήμην των σφαγιασθέντων και από την άλλη βλέπουμε ένα μίζερο και μικρό Ελληνικό Κράτος να μην ψελλίζει κάν τίποτε, έστω και για την τιμήν των όπλων, για την παράλληλη Γενοκτονία των Ελλήνων, την στιγμή που από κοινού με την Αρμενία, θα μπορούσαν να αναγνωρισθούν στο σύνολό τους ως Γενοκτονίες.
Φυσικά μαζί με τους Αρμενίους και τους Έλληνες, με τον ίδιο τρόπο σφαγιάσθηκαν Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Χαλδαίοι και άλλες αρχαίες φυλές, ώστε με την μέθοδο της σαλαμοποιήσεως, όλοι οι Μουσουλμανικοί πληθυσμοί να αποκτήσουν Τουρκική Εθνική συνείδηση και να δημιουργηθεί το σύγχρονο Τουρκικό Κράτος, το οποίο φυλετικά δεν έχει καμμία σχέση με τους Μογγόλους επιλίδες που ήρθαν από τις στέπες της Ασίας.
Εδώ, λοιπόν, θεωρώ υποχρέωσή μου να κλίνω το γόνυ ευλαβικά στους Αρμενίους νεκρούς και να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου σε όλη την Παγκόσμια Αρμενική κοινότητα. Είδαμε στους δέκτες των τηλεοράσεών μας, ενωμένους Αρμένιους Καθολικούς και Ορθοδόξους μαζί με συμπατριώτες τους άλλων δογμάτων και ομολογιών, ενωμένους (το επαναλαμβάνω), να τιμούν τους νεκρούς αδελφούς τους.
2) Με μεγάλη μεγαλοπρέπεια, είδαμε τους Τούρκους να πανηγυρίζουν εορτάζοντας μία
συντριπτική νίκη τους εναντίον των συμμαχικών στρατευμάτων με σύσσωμη την πολιτική τους ηγεσία όλων των παρατάξεων, να διαγκωνίζεται ως πρός το ποιός είναι περισσότερο Τούρκος πατριώτης από τους υπόλοιπους.
Επειδή εκτός από πατριώτες είναι από ό,τι φαίνεται και πανέξυπνοι, εκμεταλλεύθηκαν κατ' εξακολούθησιν το γεγονός, φτιάχνοντας μνημείο ηρώων των εχθρών τους. Μάλιστα ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ = πατέρας των Τούρκων) έχει γράψει και ένα ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη τους, λέγοντας μεταξύ των άλλων σε ελεύθερη μετάφραση «Μανάδες,
μην ανησυχείτε για τα παιδιά σας, βρίσκονται πλέον στην φιλόξενη αγκαλιά της Τουρκικής γής».
Με τον τρόπο αυτό, προσελκύουν κάθε χρόνο πλήθος κατά κύριο λόγο Αυστραλών και
Νεο-Ζηλανδών, που έρχονται να τιμήσουν τους νεκρούς τους, μετατρέποντάς τους σε κομπάρσους της Τουρκικής περηφανούς νίκης, οι οποίοι βλακωδώς φερόμενοι συμμετέχουν σε αυτή τη δημόσια διαπόμπευση.
Εδώ θα πρέπει να δώσω (είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει) τα συγχαρητήριά μου στην Τουρκική ηγεσία, γιατί πράττοντας το Εθνικό της Καθήκον, εργάζεται κατά τον καλύτερο τρόπο για το Τουρκικό Κράτος και μακάρι εμείς οι «έξυπνοι», «ώριμοι» και «σοφοί» να τους μοιάζαμε.
3) Θα πρέπει να αποδώσω τα εύσημα στους Αυστραλούς και τους Νεο-Ζηλανδούς,γιατί κάθε χρόνο στην επέτειο της συγκεκριμένης ήττας τους, τιμούν τους νεκρούς ήρωες τους, διοργανώνοντας πλήθος μεγαλοπρεπών εορταστικών εκδηλώσεων, με μεγάλη συμμετοχή εθελοντών, οι οποίοι ευλαβικά λαμβάνουν μέρος, εις βάρος του ελεύθερου χρόνου τους και της τσέπης τους, γιατί τόσο οι πρόβες όσο και οι στολές τους κοστίζουν πανάκριβα, όμως κανείς δεν δυσανασχετεί αλλά πρόθυμα δηλώνει αυτοβούλως την παρουσία του.
Έρχομαι μετά στη μίζερη Ελληνική πραγματικότητα, με την έκδηλη ασέβεια πρός τους Ήρωες και Νεκρούς,πεσόντες στις διάφορες φάσεις της Ελληνικής Ιστορίας και θλίβομαι βαθύτατα ακούγοντας όλες αυτές τις μπαρουφολογίες περί καταργήσεως των παρελάσεων και διαφόρων άλλων φαιδρών, όπως και την εσκεμένη συστηματική υποβάθμιση του Εθνικού Φρονήματος των νεο-Ελλήνων,που τους μεγαλώνουν χωρίς αρχές, χωρίς ιδανικά, χωρίς όνειρα και χωρίς κανέναν σεβασμό πρός τους μεγαλυτέρους.
Αυτές είναι οι σκόρπιες σκέψεις ενός «μικρού» Έλληνα κατά το φρόνημα, που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του και ποιός θα μπορούσε να με λάβει στα σοβαρά υπ' όψιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου