Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Η Λευκή Πυραμίδα της ερήμου Τάκλα Μακάν στην Κίνα

Η Λευκή Πυραμίδα της ερήμου Τάκλα Μακάν στην Κίνα
Το ξεκίνημα του θρύλου
Το 1912 δύο ταξιδιωτικοί πράκτορες, ο Fred Meyer Schroder και ο Oscar Maman ανέφεραν πως είδαν ένα τεράστιο κτίσμα στην Κίνα. «Ήταν πιο περίεργο απ” ότι θα ήταν αν το βρίσκαμε στην έρημο. Κι όμως ήταν εδώ, κάτω από την μύτη όλου του κόσμου, άγνωστο στους δυτικούς…
Η Μεγάλη Πυραμίδα είναι περίπου 1000 πόδια ψηλή(άλλες περιγραφές εκτιμούν πως είναι 1000 με 1200 πόδια) και περίπου 1500 πλατιά στην βάση της, γεγονός που την καθιστά διπλάσια από οποιαδήποτε πυραμίδα της Αιγύπτου. Οι τέσσερις όψεις της πυραμίδας ευθυγραμμίζονται με τα σημεία του ορίζοντα», είπανε οι δύο ταξιδιώτες.
Πιλότοι της αμερικανικής αεροπορίας φωτογραφίζουν την Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα
Κατά την διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, ο πιλότος της αμερικανικής αεροπορίας James Gaussman με τον συνοδηγό του πετάξανε – λόγω μιας βλάβης – αρκετές φορές πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή στην Κίνα. Αυτό που ανέφερε μετέπειτα φαντάζει απίστευτο:
«Έκανα έναν ελιγμό για να αποφύγω ένα βουνό και βρεθήκαμε σε μια επίπεδη κοιλάδα. Ακριβώς από κάτω μας βρισκόταν μια γιγαντιαία Λευκή Πυραμίδα. Έμοιαζε σαν κάτι που βγήκε από παραμύθι. Περικλείονταν μέσα σε αστραφτερό λευκό. Θα μπορούσε να ειναι μέταλλο ή κάποιο είδος πέτρας. Ήταν κατάλευκη απ” όλες τις πλευρές.
takla_maxan
Το αξιοσημείωτο ήταν η κορυφή της πυραμίδας, έμοιαζε με τεράστιο κόσμημα, θα μπορούσε να είναι κρύσταλλο. Δεν υπήρχε τρόπος να προσγειωθούμε, αν και το θέλαμε. Είχαμε μείνει άναυδοι από την απεραντοσύνη της…», είπε ο πιλότος.
Στις 28 Μαρτίου του 1947, οι New York Times δημοσιεύουν την ανακάλυψη. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα, ο πρώην δευθυντής των Αμερικανικών Αερογραμμών στην Άπω Ανατολή, Maurice Sheahan, λέει πως έχει δει μία γιγαντιαία πυραμίδα 40 μίλια νοτιοδυτικά της επαρχίας Xian. «Εντυπωσιάστηκα από την τέλεια πυραμιδοειδή μορφή της και το μέγεθός της,» είπε ο Sheahan.
Αργότερα, στις 30 Μαρτίου του 1947, η εφημερίδα New York Sunday News, δημοσίευσε το άρθρο μαζί με την φωτογραφία που είχαν τραβήξει οι πιλότοι το 1947. Η φωτογραφία σύντομα ξεχάστηκε.
white-pyramid
Η αεροφωτογραφία της «Λευκής Πυραμίδας»

Περεταίρω έρευνες και φημολογία
the bridge to infinity
Το 1978 ο Νεοζηλανδός ερευνητής Bruce L. Cathie προσπάθησε να λύσει το μυστήριο. Σύμφωνα με την Κινεζική Πρεσβεία και την Αμερικανική Αεροπορία, κράτησε την αναφορά του Gaussman μαζί με την φωτογραφία του 1947. Την δημοσιεύσε πολύ αργότερα στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του The Bridge to Infinity το 1983.
Σύμφωνα με την φωτογραφία και τις έρευνες, ο Νεοζηλανδός ερευνητής υπολογίζει πως η Πυραμίδα έχει μήκος 450 μέτρα στην βάση της και ύψος περίπου 300 μέτρα. Η Λευκή Πυραμίδα βρίσκεται της πόλης Sian (Xi´an), στην βάση του ποταμού Wei-ho, ακριβώς 34.26 μοίρες γεωγραφικό πλάτος Βόρεια και 108.52 μοίρες γεωγραφικό μήκος ανατολικά.
Die Weisse Pyramide
Το 1994 ο Hartwig Hausdorf” εκδίδει το βιβλίο Die Weisse Pyramide , το κυκλοφόρησε στα Αγγλικά το 1998 με τον τίτλο The Chinese Roswell. Στο βιβλίο περιγράφει τα ταξίδια που έκανε στην Κίνα προσπαθώντας να ανακαλύψει τηνΜεγάλη Λευκή Πυραμίδα.
Ο Hausdorf ποτέ δεν εντοπίζει την πυραμίδα αλλά επέστρεψε από την Κίνα με μια σειρά από φωτογραφίες από αναχώματα πυραμίδων που έχουνδημοσιευθεί ευρέως σε βιβλία και περιοδικά και κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Ο Hausdorf δεν κάνει μεγάλη αναφορά στις πηγές του αλλά εικάζεται πως αντέγραψε πληροφορίες από το βιβλίο του Bruce L. Cathie.
Oι άγνωστες Πυραμίδες της Κίνας
Walter Hain
Το 2006 ο Αυστριακός Walter Hain(φωτό) ξεκίνησε μια έρευνα μέσω internet προσπάθώντας να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με την Λευκή Πυραμίδα. Χρησιμοποιώντας τις συντεταγμένες από το βιβλίο του Bruce L. Cathie, προσπάθησε να εντοπίσει την μυστηριώδη Λευκή Πυραμίδα μέσω του Google Earth.
Αντί γι αυτό ανακάλυψε όχι μία, αλλά πάνω από 20 πυραμίδες/πυραμιδοειδή κτίσματα. Οι πυραμίδες είναι στην επαρχία Shaanxi, βόρεια της πόλης Σιάν (Xi’an). Τα περισσότερα από αυτά είναι πυλώνες, που χτίστηκαν πριν πολύ καιρό. Οι επιστήμονες λοιπόν κάνανε λάθος. Υπάρχουν όντως πυραμίδες στην Κίνα!
kina
Τρισδιάστατη αναπαράσταση μιας Κινέζικης Πυραμίδας
Μερικές συντεταγμένες:
Πυραμίδα 6: μέγεθος 153 x 158 m, 34°21’47.45″N 108°37’51.52″E
Πυραμίδα 7: μέγεθος 149 x 155 m, 34°21’42.57″N 108°38’25.77″E
Πυραμίδα 11: μέγεθος 155 x 154 m, 34°22’29.88″N 108°41’52.78″E
Πυραμίδα 15: μέγεθος 219 x 230 m, 34°23’52.57″N 108°42’44.30″E
Πυραμίδα 25: μέγεθος 148 x 169 m, 34°25’22.83″N 108°50’29.31″E
Πυραμίδες 31,32,33: η μεγαλύτερη 160 x 167 m, 34°10’44.71″N 109°01’42.00″E
Η διασπορά των πυραμίδων θυμίζει έντονα τον τρόπο με τον οποίο είναι διατεταγμένες οι πυραμίδες στο συγκρότημα πυραμιδών της Γκίζας:
gizehshaanxicomplex
Οι πυραμίδες της Γκίζας σε σύγκριση με τις πυραμίδες της επαρχίας Shaanxi στην Κίνα

Η ανακάλυψη της «Λευκής Πυραμίδας»
Μετά από αυτή την ανακάλυψη, ένα πράγμα έμενε μόνο να απαντηθεί: Που βρισκόταν η διαβόητη Λευκή Πυραμίδα; Η απάντηση βρισκόταν στο γεγονός ότι η Λευκή Πυραμίδα δεν ήταν ένα μυστηριώδες και απόκοσμο κτίσμα, όπως πολλοί πιστεύανε αλλά βρισκόταν κάτω από την μύτη όλων.
Η Λευκή Πυραμίδα δεν ήταν τίποτε άλλο από το παγκοσμίως γνωστό Μαυσωλείο Maoling! Το μαυσωλείο Maoling είναι η τύμβος του Αυτοκράτορα Wudi της δυναστείας Han (206BC-8AD). Και φυσικά είναι γνωστό τουριστικό θέρετρο στην Κίνα!
kina
Η «Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα», γνωστή παγκοσμίως ως Μαυσωλείο Maoling!

Συντεταγμένες:
Maoling Mausoleum 1: size 222 x 217 m, 34°20’17.71″N 108°34’10.68″E
Αρκεί κανείς να συγκρίνει την διαβόητη αεροφωτογραφία του 1947 και την δορυφορική φωτογραφία του Μαυσωλείου Maoling και θα δει πως είναι ταυτόσημες:
kina
Τρισδιάστατη φωτογραφία μέσω Google Earth
white-pyramid 2
Η φωτογραφία του 1947
skotinoprosopo.blogspot.gr

O βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ' για τα έθνη της Αυτοκρατορίας


O Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος, γιος του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού, ήταν αυτοκράτορας της βυζαντινής αυτοκρατορίας τον δέκατο αιώνα (905-959 μ.Χ.). 
Ήταν μέλος της Μακεδονικής δυναστείας, μιας δυναστείας με πολύ ικανούς αυτοκράτορες που σταθεροποίησαν και επέκτειναν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δίνοντάς της νέα ώθηση μετά από τρεις αιώνες συρρίκνωσης των συνόρων της μετά τις κατακτήσεις του Ιουστινιανού. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ήταν ο τέταρτος αυτοκράτορας της Μακεδονικής δυναστείας και λόγω του γεγονότος ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της βασιλείας του ως συν-αυτοκράτορας, δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρός στην εκτελεστική εξουσία. Ήταν ωστόσο, ένας πολύ εξειδικευμένος διαχειριστής της και συχνά αναφέρεται ως «o λόγιος αυτοκράτορας», καθώς συνέλεξε και έγγραψε βιβλία, ενίσχυσε τις τέχνες, νοιάστηκε πολύ για την παιδεία του λαού και δη για την ανώτατη, έδινε μάλιστα και επίδομα στους φτωχούς φοιτητές και διέσωσε πολλά έργα του αρχαίου ελληνικού λόγου. Μια από τις μεγαλύτερες κληρονομιές του είναι το βιβλίο του “De Administrando Imperio” («Περί της Διοίκησης της Αυτοκρατορίας»), που γράφτηκε με την πρόθεση να δώσει στον γιο του Ρωμανό έναν οδηγό για το πώς να διοικήσει την αυτοκρατορία, τόσο όσον αφορά το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Μετά από ένα μεγάλο τμήμα που περιγράφει την ιστορία πολλών από τα έθνη γύρω από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ επισημάνει την κακή κατάληξη και την κηλιδωμένη κληρονομιά αυτών των αυτοκρατόρων που παραβίασαν τους κοσμικούς  και τους θρησκευτικούς νόμους και έθιμα στις σχέσεις τους με τους ξένους.



Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Ζ΄, υπήρχαν τρία θανάσιμα αμαρτήματα που ένας βυζαντινός αυτοκράτορας μπορούσε να διαπράξει σε σχέση με τους ξένους λαούς.

1. να υπεξαιρέσει τα άμφια και τα κοσμήματα του Πατριάρχη, όπως με το να τα δώσει ως πολεμικές παραχωρήσεις ή να τα χρησιμοποιήσει για λόγους κοσμικούς για να εντυπωσιάσει τους αλλοδαπούς,

2. να δώσει το μυστικό του ελληνικού υγρού πυρός ή να επιτρέψει να κατασκευαστεί σε οποιαδήποτε πόλη που δεν είναι Χριστιανική,

3. να παντρευτεί ή να δώσει τον γιο του ή την κόρη του να παντρευτεί έναν αλλοδαπό, εκτός από τους Φράγκους, ιδιαίτερα ειδωλολάτρες του βορά ή μουσουλμάνους της ανατολής

Σε κάποιο σημείο, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ μιλά για έναν αυτοκράτορα που παραβίασε τους νόμους αυτούς και πώς του ήρθε ένα κακό τέλος και κηλίδωσε την κληρονομιά του. Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι συνδέει το 3 με το 1. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ υποστηρίζει ότι ο Λέων IV παντρεύτηκε μια Χαζάρα, ενώ κοσμικές πηγές λένε ότι ο πατέρας του παντρεύτηκε μια Χαζάρα, καθιστώντας τον Λέοντα Δ΄ μισό-Χαζάρο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η επιρροή των Χαζάρων οδήγησε τον Λέοντα Δ΄  να άρπαξε ένα από τα κοσμήματα του Πατριάρχη από την Αγία Σοφία χωρίς άδεια και να το θέσει στο μέτωπό του σαν στέμμα, και τότε χτυπήθηκε από μια ασθένεια που τον σκότωσε τελικά. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ είναι σαφής: Η μίξη με ξένο οδηγεί σε θρησκευτική αμαρτία. Σημειώνεται ότι σε κάθε περίπτωση η πριγκίπισσα των Χαζάρων ειπώθηκε ότι είχε βαφτιστεί ορθόδοξη, αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ το θεωρούσε αυτό "επαρκή προειδοποίηση για να συγκρατήσει όποιον που είναι διατεθειμένος να μιμηθεί τις κακές πράξεις του."



Για να συνοψίσει την αρχή αυτή, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ γράφει:

«Επειδή κάθε έθνος έχει διαφορετικά έθιμα και αποκλίνοντες νόμους και θεσμούς, οφείλει να εδραιώσει εκείνα τα πράγματα που είναι κατάλληλα για αυτό, και θα πρέπει να γίνονται και να ενεργούνται μέσα στο ίδιο έθνος οι σύνδεσμοι για την συντήρηση της ζωής του. Γιατί ακριβώς όπως κάθε ζώο με την δική του ράτσα ζευγαρώνει, γι’ αυτό είναι σωστό κάθε έθνος να παντρεύεται και να συνοικεί όχι με εκείνους από άλλες φυλές και γλώσσες, αλλά από την ίδια φυλή και γλώσσα. Γιατί εκ τούτου προκύπτει φυσικά η αρμονία της σκέψης (ομοφρονία) και η επικοινωνία μεταξύ τους και η φιλική συναναστροφή και η συμβίωση. Αλλά τα ξένα έθιμα και οι διαφορετικοί νόμοι είναι πιθανό, αντιθέτως, να προκαλέσουν έχθρες και έριδες και μίση και διαφωνίες, οι οποίες τείνουν να μην γεννήσουν φιλία και σύνδεση, αλλά έχθρα και διαίρεση».

«Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον».


ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29

«Εάν ποτέ κανένα έθνος απ’ τα άπιστα τούτα και άτιμα βόρεια φύλα ζητήσει να συμπεθεριάσει με τον βασιλέα των Ρωμαίων και ή να κάμουν νύφη την θυγατέρα του ή να δώσουν δικιά τους θυγατέρα για να γίνει γυναίκα του βασιλέως ή του διαδόχου, πρέπει με τέτοια λόγια συ και τούτη την παράλογη αξίωσή τους να αποκρούσεις, λέγοντας ότι: «Και γι’ αυτή την υπόθεση παραγγελία και διαταγή φοβερή και ξεκάθαρη του μεγάλου και αγίου Κωνσταντίνου έχει γραφή στην ιερή τράπεζα της οικουμενικής των Χριστιανών εκκλησίας της Αγίας Σοφίας, να μη συμπεθεριάσει ποτέ ο βασιλεύς των Ρωμαίων με έθνος που διατηρεί διαφορετικά και ξένα έθιμα από τον Ρωμαϊκό χαρακτήρα και μάλιστα με αλλόπιστο και αβάπτιστο, παρά μόνο με τους Φράγκους, διότι μονάχα αυτούς εξαίρεσε ο μέγας εκείνος άνδρας, ο άγιος Κωνσταντίνος, γιατί κι αυτός από την γέννησή του βαστούσε από κείνα τα μέρη, εξ αιτίας του ότι υπήρχε μεγάλη συγγένεια και επιμιξία ανάμεσα στους Φράγκους και στους Ρωμαίους. Και γιατί προέτρεψε μόνο μ’ αυτούς να κάνουν ανταλλαγές γάμων οι βασιλείς των Ρωμαίων; Εξ αιτίας της προγονικής λαμπρότητος και ευγενείας των μερών και φυλών εκείνων. Με οποιοδήποτε δε άλλο έθνος να μη μπορούν να κάμουν τούτο, αλλά κείνος που θα τολμούσε να το κάμει να κρίνεται άγνωστος στις Χριστιανικές τάξεις και να παραδίδεται στο ανάθεμα, σαν παραβάτης των πατρικών εντολών και βασιλικών θεσμών». 
Πηγή: http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/03/o_29.html, 

Αναπαράσταση της Αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης

Πλήρη γραφιστική αναπαράσταση της Αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης αλλά και ιστορικών μορφών παρουσιάζει στην συλλογή του ένας Γάλλος, ο Antoine Helbert.
Αποδεικνύοντας στην πράξη, ότι το μεγαλείο ενός πολιτισμού γίνεται ακόμα μεγαλύτερο μέσα από τα μάτια των ξένων, καταδεικνύει ένα λαμπρό παρελθόν το οποίο δημιουργεί θλίψη για τη σημερινή κατάπτωση.
Ο Γάλλος καλλιτέχνης από το Στρασβούργο, είναι ζωγράφος, γλύπτης, γραφίστας, αλλά και ειδικεύεται στην ψηφιακή φωτογραφία καθώς και στην σκηνογραφία όπερας.
Το ενδιαφέρον του για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το χρωστάει στην μητέρα του η οποία του δώρισε ένα βιβλίο για το χιλιόχρονο Βυζάντιο.
Είναι προφανές ότι η εκπληκτική πολιτιστική αλλά και πολιτική πορεία της Αυτοκρατορίας έδωσε στον καλλιτέχνη ένα νέο πεδίο έμπνευσης το οποίο προσπάθησε να εξερευνήσει μέσω της δουλειάς του η οποία, επικεντρώνεται στη δημιουργία ψηφιακών πινάκων, εμπνευσμένων από δραματικές ιστορικές σκηνές, μορφές αυτοκρατόρων και βασιλισσών, αλλά και μεγαλοπρεπών κτισμάτων με κορυφαίο όλων την δημιουργία της Βασιλίδας των Πόλεων, της Κωνσταντινούπολης.