Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ: Ιστορικές μαρτυρίες: του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ (7η συνέχεια Συνεντεύξεως στον Νίκο Θεοδώρου) (28/6/2015)

Προβολές Αναρτήσεως

 Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ (28/6//2015):
Ιστορικές μαρτυρίες:
του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ,
τ. Υπουργού Τύπου και Πληροφοριών (1973-1974), Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτειολογίας
(7η συνέχεια Συνεντεύξεως στον ιστορικό ερευνητή
 κ. Νίκο Θεοδώρου)

«σελίδες ΔΥΤΙΚΑ της ΑΘΗΝΑΣ» - εκδόσεις ErmisGraphics - ISSN 22 41-8008 - τεύχος 12 - Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος 2015 - σχήμα 24x34 cm - σελ. 28

 

Προβολές Αναρτήσεως

Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ: Ιστορικές μαρτυρίες: του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ (6η συνέχεια Συνεντεύξεως στον Νίκο Θεοδώρου)

Προβολές Αναρτήσεως

 Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ (21/6//2015):
Ιστορικές μαρτυρίες:
του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ,
τ. Υπουργού Τύπου και Πληροφοριών (1973-1974), Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτειολογίας
(6η συνέχεια Συνεντεύξεως στον ιστορικό ερευνητή
 κ. Νίκο Θεοδώρου)

Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ: Ιστορικές μαρτυρίες: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ, τ. Υπουργός Τύπου και Πληροφοριών (1973-1974), Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτειολογίας

Προβολές Αναρτήσεως

 Διαβάστε στην Κυριακάτικη Εφημερίδα ΜΑΧΗ:
Ιστορικές μαρτυρίες:
του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Σεραφείμ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ,
τ. Υπουργού Τύπου και Πληροφοριών (1973-1974), Καθηγητού Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτειολογίας
(5η συνέχεια Συνεντεύξεως στον ιστορικό ερευνητή
 κ. Νίκο Θεοδώρου)

ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ: THE VOICE (Παρατηρήσεις, Σκέψεις, Σχόλια, Νο. 3 - 9/6/2015)

THE VOICE

(Σκέψεις, Σχόλια, Παρατηρήσεις, Νο. 3 - 9/6/2015)

Γράφει ο:

 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ

 

Προβολές Αναρτήσεως

Ένα ακόμα επεισόδιο του THE VOICE έληξε και πρίν συνεχίσω, θα επαναλάβω την άποψη μου, ότι παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών δεν θα έπρεπε να λαμβάνουν μέρος.

Ο νεαρός, συμπαθέστατος, ταλεντάρα αλλά η ηλικία του δεν είναι για εκεί και θα με δικαιολογήσετε, εάν προσέξατε δηλώσεις και συμπεριφορά.

Συνεχίζω ακάθεκτος τις παρατηρήσεις μου με τα χορευτικά της αποψινής βραδιάς και θα ήθελα να επισημάνω ότι ο συγχρονισμός, ένα στοιχείο απαραίτητο στον χορό, με τις χορεύτριες και τους χορευτές δεν συναντήθηκαν καθόλου σήμερα. Ήταν σαν ένα ζευγάρι να είχε πάρει διαζύγιο, να βρίσκονταν και τα δύο άτομα στον ίδιο χώρο και έκαναν τα αδύνατα, δυνατά να μην πέσει ο ένας, επάνω στον άλλον.

Να απονείμω τα εύσημά μου τόσο στην ορχήστρα, όσο και στα παιδιά που έκαναν τα φωνητικά, γιατί για ακόμα μία φορά ήταν άψογες και άψογοι.

Τα τεχνικά προβλήματα και ιδιαίτερα τα προβλήματα του ήχου, δεν έπρεπε να ήταν κανείς ειδικός για να τα διαπιστώσει, γιατί σήμερα ο ήχος μάς γραντζούναγε τα αυτιά και από ότι είδα, είχαν και πρόβλημα τα παιδιά που διαγωνίζονταν, με τον ήχο στα ακουστικά τους και για όποιον γνωρίζει από live συναυλίες, αν δεν έχεις καλό ήχο στο αυτί σου, δεν μπορείς να τραγουδήσεις, ειδικά όταν δεν υπάρχουν monitor μπροστά σου που να σου φέρνουν στα αυτιά, τα όργανα της ορχήστρας.

Επειδή παρακολουθώ το THE VOICE από την αρχή, είναι ένα συνεχές πρόβλημα, που ακόμα συνεχίζει να υπάρχει, ενώ δεν θα έπρεπε.

Ο παρουσιαστής της εκπομπής, ντυμένος ως παγωτατζής σε παιδικό πάρτυ και ο συμπαρουσιαστής από αδιάφορος έως απαράδεκτος.

Θα μου επιτραπεί να σχολιάσω λίγο τις αιθέριες κυρίες της κριτικής επιτροπής όπου η μία μας εντυπωσίασε με την μαύρη της τουαλέττα, καθήμενη με το αβυσσαλαίο ντεκολτέ της, η οποία όμως όταν σηκώθηκε και είδαμε την εντέχνως γυμνή πλάτη της, πιστεύω ότι οι μεγαλύτερης από εμένα ηλικίας κύριοι, θα έπρεπε να πάρουν είτε τα υπογλώσσια για την καρδιά τους, είτε τα χάπια για την πίεσή τους, είτε και τα δύο.

Σήμερα με φρεσκοβαμμένα μαλλιά (την περασμένη φορά το είχε ξεχάσει, αλλά την δικαιολογώ λόγω της ασθενείας της) και καλοχτενισμένη, πάντοτε θηλυκιά και πάντοτε χαριτωμένη.

Η έταιρη κυρία με το σκούρο μπλέ κουστουμάκι της ή μάλλον αν μπορούσα να το έλεγα ταγιεράκι με παντελόνι, πανέμορφη και σήμερα με πάντοτε εντυπωσιακά δαχτυλίδια, παρ' όλα τα τατουάζ της, έδειχνε σεμνή και μετρημένη.

Βέβαια το "πραγματικά" που προδίδει την αμηχανία και την έλλειψη επιχειρημάτων, είχε την τιμητική του και σήμερα.

Μου άρεσαν οι επιλογές (εκτός από μία που έθαψε κυριολεκτικά τον τραγουδιστή) των τραγουδιών και ακόμα περισσότερο μου άρεσαν οι κοινές εμφανίσεις διαγωνιζομένων και κριτών, με τις όμορφες διασκευές των κομματιών που παρουσιάσθηκαν.

Έρχομαι στο διαγωνιστικό μέρος, όπου για ακόμα μία φορά ο Νεκτάριος κάνοντας μία εκπληκτική εμφάνιση ψηφίσθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και όπως έδειξαν τα στατιστικά στοιχεία στο τέλος, συγκέντρωσε ποσοστό κοντά στο 90% και ήταν ο μοναδικός σε αυτό το επίπεδο.

Από ό,τι φαίνεται δεν είμαι μόνον εγώ φανατικός υποστηρικτής του.

Λένε ότι στις ορχήστρες, ο ντράμερ είναι ο βοηθός του μαέστρου, γιατί με τα τύμπανά του, δίνει τον ρυθμό στην ορχήστρα και θα προσυπογράψω, αλλά ο Νεκτάριος σήμερα ήταν ο μαέστρος.

Μπράβο Νεκτάριε αγόρι μου. Μπράβο για το ψυχικό σου σθένος, μπράβο για την δουλειά σου ως μουσικός, μπράβο για την παρουσία σου ως τραγουδιστής και μπράβο για την εδραίωσή σου ως showman.

Συμβουλή μου και παράκλησή μου είναι σε όσους έχουν την οικονομική ευχέρεια να ψηφίζουν, Νεκτάριο με κλειστά τα μάτια.

Από εκεί και πέρα η παρουσία της Κύπρου μας πολυάριθμη και εντυπωσιακή, η παρουσία της Κρήτης μας ρωμαλέα και φυσικά η παρουσία του Πόντου μας εντυπωσιακή, με ένα τραγούδι που με συγκίνησε σφόδρα, ένα τραγούδι ωδή στη μάνα, που το αφιέρωσα νοερά στην δική μου, που έφυγε πολύ νωρίς, ξαφνικά, νεότατη και παραγωγική.

Μέχρι το επόμενο επεισόδιο, σας εύχομαι καλή εβδομάδα και Νεκτάριος δαγκωτό!..

ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ: Η Μεγάλη Κομπίνα του Γάλακτος

 

Η Μεγάλη Κομπίνα του Γάλακτος

Γράφει ο:

 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ

 

Προβολές Αναρτήσεως

Πρίν από μερικά χρόνια, σε μία μακρινή χώρα που τη λένε Μπαναλλάδα μου είπαν ότι, ξεσηκώθηκε ο κόσμος γιατί το γάλα ήταν λέει ακριβό, για το φτωχό βαλάντιο του ιθαγενούς κατοίκου και ταυτοχρόνως ξεσηκώθηκαν οιπαραγωγοί γάλακτος και άρχισαν να χύνουν το γάλα στους δρόμους και στις πλατείες και διάφορα άλλα φαιδρά αλλά επαναστατικά.

Πρίν συνεχίσω θα κάνω μια απλούστατη αλλά πολυσκελή ερώτηση.

Σκέφθηκε κανείς, αντί να χύσει τόσο γάλα στο δρόμο να το χάριζε σε κανένα ορφανοτροφείο η σε κανένα γηροκομείο;

Σκέφθηκε κανείς να το πουλήσει και έπειτα το αντίτιμο να το κάνει δωρεά σε κανένα ευαγές ίδρυμα, που λόγω οικονομικής κρίσης, κλείνει το ένα μετά το άλλο;

Έτσι για να έβλεπαν και Μπαναναέλληνες ότι οι συνάνθρωποί τους έχουν τη στοιχειώδη λογική και δεν προσπαθούν να δικαιολογήσουν ή ακόμη και να αποδείξουν ότι δεν κατάγονται από τον πίθηκο αλλά είναι νοήμονα έλογα όντα;

Εν τω μεταξύ, στην ίδια ήπειρο αλλά αρκετά μακρυά από την Μπαναναλλάδα, υπάρχουν κάτι βόρειες χώρες, που έχουν ακριβό εργατικό, δεν έχουν καθόλου ήλιο αλλά συνεχώς κακοκαιρία με αποτέλεσμα να έχουν τα ζωντανά τους εσταυλισμένα σε θερμαινόμενους σταύλους και να τα ταϊζουν πανάκριβες ζωοτροφές αφού δεν μπορούν να βοσκήσουν στο ύπαιθρο και παρ’ όλα αυτά το φρέσκο παστεριωμένο γάλα που διαθέτουν στο καταναλωτικό τους κοινό να έχει τιμή που είναι λίγο πιο κάτω από μισό της λιανικής στην Μπαναναλλάδα.

Επειδή η Μπαναναλλάδα είναι χώρα μαγική, όλα μπορούν να συμβούν, όπως ας πούμε τα ισόβια που είναι από 3 έως 5 χρόνια, όπου καταδικασμένοι τελεσιδίκως κακούργοι παίρνουν άδειες εξόδου από τη φυλακή και δεν ξαναγυρνούν ποτέ επιδιδόμενοι στο αγαπημένο τους παράνομο άθλημα, γιατί γνωρίζουν ότι και να συλληφθούν σε λίγο καιρό θα είναι πάλι έξω με τον ίδιο τρόπο, αλλά μακρυγόρησα και με ανακαλώ εις την τάξιν!..

Σήμερα λοιπόν, στην μαγική αυτή χώρα το φρέσκο παστεριωμένο γάλα (γνωστής ή αγνώστου προελεύσεως) πωλείται από 1 σευρώ το λίτρο και άνω την ίδια στιγμή που στις βόρειες χώρες το λίτρο πωλείται από 0,50 έως 0,60 σευρώ, (όπου σευρώ είναι το δανεικό εθνικό νόμισμα της Μπαναναλλάδας) με τον μέσο μισθό του εργαζόμενου να είναι στο 1/3 των βορείων εργαζομένων του ίδιου τομέα, χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας.

Εν τάξει μέχρις εδώ θα μου πείτε, δεν πίνουμε όλοι γάλα και δεν βλέπουμε για ποιο λόγο να χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας, αφου οι γαλακτοβιομηχανίες απασχολούν έστω με το καθεστώς μερικής απασχόλησης,χιλιάδες εργαζομένους, δαπανούν τεράστια ποσά για διαφημίσεις και πληρώνουν μεγάλα ποσά ως ΦΠΑ και με μερικούς μαγκιόρους λογιστές, δεν παρουσιάζουν καθόλου κέρδη και είναι όλοι ευτυχισμένοι.

Εδώ αναρωτιέμαι πώς γίνεται οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές πάταξης της αισχροκέρδιας της Μπαναναλλάδας να μην ασχολούνται καθόλου με το θέμα την ίδια στιγμή που αν κάποιος κουλουράς πουλάει τα κουλούρια με 2 ή και 3 σουσάμια λιγότερα, τον ανακαλύπτουν αμέσως, τον διαπομπεύουν και του επιβάλλουν βαρύτατα πρόστιμα.

Εδώ τελειώνει το θέμα του φρέσκου παστεριωμένου γάλακτος, που με άφησε γεμάτο αναπάντητα ερωτηματικά και αρχίζει η μεγάλη κομπίνα του γιαουρτιού ή αλλιώς της γιαούρτης.

Η γιαγιά μου, λοιπόν, η αγράμματη Μανιάτισσα,όταν μας έφτιαχνε γιαούρτι, έπαιρνε λίγο γιαούρτι ξυνισμένο,δηλαδή μια κουταλιά της σούπας = 25 γραμμάρια και το πρόσθετε σε έναν κεσέ γιαούρτι που χώραγε 200 γραμμάρια παστεριωμένο γάλα,πράγμα που σημαίνει ότι για να φτιάξεις 1 κιλό γιαούρτι,χρειάζεσαι 1 κιλό γάλα, άρα είναι λογικό 1 κιλό γιαούρτι θα έπρεπε να πωλείται όσο 1 κιλό γάλα και ίσως λιγότερο γιατί το γιαούρτι έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το γάλα.

Άντε να το κάνουμε στραγγιστό και να χάσει το 30% του νερού, άρα το στραγγιστό θα έπρεπε να πωλείται το περισσότερο 1,50 σευρώ το κιλό.

Σωστά; Σωστά θα απαντούσε κάθε λογικός άνθρωπος σε όλο το γαλαξιακό μας σύστημα,αφου η απλή αριθμητική είναι ίδια σε όλα τα όντα που μπορούν να αντιληφθούν απλές αριθμητικές έννοιες.

Έλα όμως που στην Μπαναναλλάδα έχουν άλλου είδους αριθμητική και το 1 κιλό στραγγισμένο γιαούρτι πωλείται από σευρώ 3,40 και πάνω!..

Βάζω πολλά θαυμαστικά, γιατί οι Μπαναναέλληνες θεωρούν εαυτούς ως πανέξυπνους,σε σχέση με τους χαζούς βόρειους.

Αγοράζουν σαν χαζοί, λοιπόν, αυτό που τους πουλάνε,και μάλιστα χωρίς να διαβάζουν τις εττικέττες που πολλές φορές κρύβουν μεγάλα μυστικά όπως την χώρα από την οποία προέρχεται το γάλα που γίνεται γιαούρτι, η οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι η Μπαναναλλάδα και τα συστατικά του εν λόγω προϊόντος όπου θα δούμε λέξεις όπως «σκόνη γάλακτος», «ορός γάλακτος» , και διάφορες άλλες πονηρές λεξούλες,μερικές φορές και άκρως επικίνδυνες για την υγεία μας, όμως οι Μπαναναέλληνες επειδή είναι έξυπνος λαός, χάφτουν ό,τι τους σερβίρουν όλες οι μεγάλες εταιρείες, με τον ίδιο έξυπνο τρόπο που χρησιμοποιούν για να κάνουν τη δουλειά τους και οι πολιτικοί τους, αλλά ως λαός είναι χαλκέντεροι και χωνεύουν τα πάντα όπως είναι και χαλκοανεγκέφαλοι και χάφτουν τα πάντα, αρκεί να τους είναι αρεστά στα αυτιά τους.

Τρία «ζήτω», λοιπόν, για την Μπαναναλλάδα και φτού τους να μην τους ματιάσουμε!.

THE VOICE

(Σκέψεις, Σχόλια, Παρατηρήσεις, Νο. 2 - 1/6/2015)

Γράφει ο:

 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ

 

Προβολές Αναρτήσεως

Θα ξεκινήσω και πάλι σήμερα με τις κυρίες η μία εκ των οποίων έχει αλλάξει χτένισμα, πράγμα που της πήγε πάρα πολύ, κάνοντας την ακόμα ομορφότερη.

Η έταιρη, σήμερα ήταν άρρωστη και φαινόταν, ακόμα και αν δεν μας το έλεγε, αυτό όμως δεν την εμπόδισε να είναι κομψότατα ενδεδυμένη, με το σοβαρό πλήν σέξυ, ταγιέρ της, το οποίο μεταμορφώθηκε (μόλις αφαιρέθηκε το σακάκι) σε έξωμο αλλά εντέχνως στηριγμένο, φόρεμα.

Θα επαναλάβω και ίσως γίνω βαρετός τη λέξη «πραγματικά» που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν κατά κόρον, προδίδοντας την αμηχανία τους και την έλλειψη λόγου και επιχειρημάτων.

Υπάρχει στην όλη εκδήλωση και μία αντιπαθητική παρουσία, που ως μαϊντανός, εισχωρεί σε κάθε τηλεοπτική εκπομπή, χωρίς κανένα εμφανές προσόν, πράγμα που με κάνει να σκέπτομαι ότι όταν έχεις μέσον είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, μεταμορφώνεσαι αυτομάτως σε ό,τι επιθυμείς, όπως το επιθυμείς και οπουδήποτε επιθυμείς.

Η Μεγαλόνησος Κύπρος, παρούσα για ακόμα μία φορά, με καταπληκτικές φωνές τόσο στα αγόρια όσο και στις κυρίες.

Η εμφάνιση επίσης της Μεγαλονήσου Κρήτης, σημαντική καθώς και του Ποντιακού στοιχείου, με μία αξιολογότατη παρουσία, αν και σήμερα η επιλογή τραγουδιού από τον “coach” τον αδίκησε κατάφωρα.

 

Όπως και την περασμένη φορά, το ίδιο και σήμερα θα σταθώ στην παρουσία του Νεκτάριου.

Ανέκαθεν θεωρούσα, τους μη αρτιμελείς, ως ήρωες της ζωής, αναρωτόμενος από πού αντλούν αυτό το ψυχικό σθένος, ώστε να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις προσαρμογής.

Είναι φωτεινά παραδείγματα ψυχικού ηρωϊσμού για όλους εμάς τους μεμψίμοιρους αρτημελείς που με τίποτα δεν είμαστε ικανοποιημένοι και εφευρίσκουμε λόγους και αιτίες, που η μετριότητά μας ή η ασημαντότητα μας δεν μπορεί να κάνει βήματα προόδου και φταίνε πάντοτε όλοι οι άλλοι και όχι εμείς.

Για όλους εμάς που τα έχουμε όλα, όμως δεν μας κάνει τίποτα, για όλους εμάς τους επαναστάτες του καναπέ, τους οπαδούς του ωχαδερφισμού, τους λάτρεις της μοιρολατρίας, τους εραστές του τίποτα.

Για ακόμα μία φορά ο Νεκτάριος με μάγεψε, με συγκίνησε και τον θαύμασα τόσο ως εκτελεστή του οργάνου του, όσο και ως τραγουδιστή αλλά ακόμα περισσότερο για την κατάθεση ψυχής που κάνει, παρουσιάζοντας το κάθε τραγούδι.

Θαυμάζω επίσης το κουράγιο του και την αυτοπεποίθησή του καθώς και τον αγώνα που δίνει για την καθημερινότητα του, η οποία προφανώς δε έχει απολύτως καμμία σχέση με την ανούσια δική μας.

Μπράβο Νεκτάριε αγόρι μου!!! Δυνατά με τσαμπουκά να δείξεις σε όλους εμάς πώς είναι οι πραγματικοί αγωνιστές.

Εγώ προσωπικά και από ό,τι ακούω και ένας μεγάλος αριθμός τηλεθεατών, είμαστε μαζί σου μέχρι την τελική νίκη, όχι για τη νίκη αγόρι μου όσο για τον μεγάλο αγώνα που σε βλέπουμε να δίνεις.