ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ: Η Μεγάλη Κομπίνα του Γάλακτος

 

Η Μεγάλη Κομπίνα του Γάλακτος

Γράφει ο:

 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ

 

Προβολές Αναρτήσεως

Πρίν από μερικά χρόνια, σε μία μακρινή χώρα που τη λένε Μπαναλλάδα μου είπαν ότι, ξεσηκώθηκε ο κόσμος γιατί το γάλα ήταν λέει ακριβό, για το φτωχό βαλάντιο του ιθαγενούς κατοίκου και ταυτοχρόνως ξεσηκώθηκαν οιπαραγωγοί γάλακτος και άρχισαν να χύνουν το γάλα στους δρόμους και στις πλατείες και διάφορα άλλα φαιδρά αλλά επαναστατικά.

Πρίν συνεχίσω θα κάνω μια απλούστατη αλλά πολυσκελή ερώτηση.

Σκέφθηκε κανείς, αντί να χύσει τόσο γάλα στο δρόμο να το χάριζε σε κανένα ορφανοτροφείο η σε κανένα γηροκομείο;

Σκέφθηκε κανείς να το πουλήσει και έπειτα το αντίτιμο να το κάνει δωρεά σε κανένα ευαγές ίδρυμα, που λόγω οικονομικής κρίσης, κλείνει το ένα μετά το άλλο;

Έτσι για να έβλεπαν και Μπαναναέλληνες ότι οι συνάνθρωποί τους έχουν τη στοιχειώδη λογική και δεν προσπαθούν να δικαιολογήσουν ή ακόμη και να αποδείξουν ότι δεν κατάγονται από τον πίθηκο αλλά είναι νοήμονα έλογα όντα;

Εν τω μεταξύ, στην ίδια ήπειρο αλλά αρκετά μακρυά από την Μπαναναλλάδα, υπάρχουν κάτι βόρειες χώρες, που έχουν ακριβό εργατικό, δεν έχουν καθόλου ήλιο αλλά συνεχώς κακοκαιρία με αποτέλεσμα να έχουν τα ζωντανά τους εσταυλισμένα σε θερμαινόμενους σταύλους και να τα ταϊζουν πανάκριβες ζωοτροφές αφού δεν μπορούν να βοσκήσουν στο ύπαιθρο και παρ’ όλα αυτά το φρέσκο παστεριωμένο γάλα που διαθέτουν στο καταναλωτικό τους κοινό να έχει τιμή που είναι λίγο πιο κάτω από μισό της λιανικής στην Μπαναναλλάδα.

Επειδή η Μπαναναλλάδα είναι χώρα μαγική, όλα μπορούν να συμβούν, όπως ας πούμε τα ισόβια που είναι από 3 έως 5 χρόνια, όπου καταδικασμένοι τελεσιδίκως κακούργοι παίρνουν άδειες εξόδου από τη φυλακή και δεν ξαναγυρνούν ποτέ επιδιδόμενοι στο αγαπημένο τους παράνομο άθλημα, γιατί γνωρίζουν ότι και να συλληφθούν σε λίγο καιρό θα είναι πάλι έξω με τον ίδιο τρόπο, αλλά μακρυγόρησα και με ανακαλώ εις την τάξιν!..

Σήμερα λοιπόν, στην μαγική αυτή χώρα το φρέσκο παστεριωμένο γάλα (γνωστής ή αγνώστου προελεύσεως) πωλείται από 1 σευρώ το λίτρο και άνω την ίδια στιγμή που στις βόρειες χώρες το λίτρο πωλείται από 0,50 έως 0,60 σευρώ, (όπου σευρώ είναι το δανεικό εθνικό νόμισμα της Μπαναναλλάδας) με τον μέσο μισθό του εργαζόμενου να είναι στο 1/3 των βορείων εργαζομένων του ίδιου τομέα, χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας.

Εν τάξει μέχρις εδώ θα μου πείτε, δεν πίνουμε όλοι γάλα και δεν βλέπουμε για ποιο λόγο να χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας, αφου οι γαλακτοβιομηχανίες απασχολούν έστω με το καθεστώς μερικής απασχόλησης,χιλιάδες εργαζομένους, δαπανούν τεράστια ποσά για διαφημίσεις και πληρώνουν μεγάλα ποσά ως ΦΠΑ και με μερικούς μαγκιόρους λογιστές, δεν παρουσιάζουν καθόλου κέρδη και είναι όλοι ευτυχισμένοι.

Εδώ αναρωτιέμαι πώς γίνεται οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές πάταξης της αισχροκέρδιας της Μπαναναλλάδας να μην ασχολούνται καθόλου με το θέμα την ίδια στιγμή που αν κάποιος κουλουράς πουλάει τα κουλούρια με 2 ή και 3 σουσάμια λιγότερα, τον ανακαλύπτουν αμέσως, τον διαπομπεύουν και του επιβάλλουν βαρύτατα πρόστιμα.

Εδώ τελειώνει το θέμα του φρέσκου παστεριωμένου γάλακτος, που με άφησε γεμάτο αναπάντητα ερωτηματικά και αρχίζει η μεγάλη κομπίνα του γιαουρτιού ή αλλιώς της γιαούρτης.

Η γιαγιά μου, λοιπόν, η αγράμματη Μανιάτισσα,όταν μας έφτιαχνε γιαούρτι, έπαιρνε λίγο γιαούρτι ξυνισμένο,δηλαδή μια κουταλιά της σούπας = 25 γραμμάρια και το πρόσθετε σε έναν κεσέ γιαούρτι που χώραγε 200 γραμμάρια παστεριωμένο γάλα,πράγμα που σημαίνει ότι για να φτιάξεις 1 κιλό γιαούρτι,χρειάζεσαι 1 κιλό γάλα, άρα είναι λογικό 1 κιλό γιαούρτι θα έπρεπε να πωλείται όσο 1 κιλό γάλα και ίσως λιγότερο γιατί το γιαούρτι έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το γάλα.

Άντε να το κάνουμε στραγγιστό και να χάσει το 30% του νερού, άρα το στραγγιστό θα έπρεπε να πωλείται το περισσότερο 1,50 σευρώ το κιλό.

Σωστά; Σωστά θα απαντούσε κάθε λογικός άνθρωπος σε όλο το γαλαξιακό μας σύστημα,αφου η απλή αριθμητική είναι ίδια σε όλα τα όντα που μπορούν να αντιληφθούν απλές αριθμητικές έννοιες.

Έλα όμως που στην Μπαναναλλάδα έχουν άλλου είδους αριθμητική και το 1 κιλό στραγγισμένο γιαούρτι πωλείται από σευρώ 3,40 και πάνω!..

Βάζω πολλά θαυμαστικά, γιατί οι Μπαναναέλληνες θεωρούν εαυτούς ως πανέξυπνους,σε σχέση με τους χαζούς βόρειους.

Αγοράζουν σαν χαζοί, λοιπόν, αυτό που τους πουλάνε,και μάλιστα χωρίς να διαβάζουν τις εττικέττες που πολλές φορές κρύβουν μεγάλα μυστικά όπως την χώρα από την οποία προέρχεται το γάλα που γίνεται γιαούρτι, η οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι η Μπαναναλλάδα και τα συστατικά του εν λόγω προϊόντος όπου θα δούμε λέξεις όπως «σκόνη γάλακτος», «ορός γάλακτος» , και διάφορες άλλες πονηρές λεξούλες,μερικές φορές και άκρως επικίνδυνες για την υγεία μας, όμως οι Μπαναναέλληνες επειδή είναι έξυπνος λαός, χάφτουν ό,τι τους σερβίρουν όλες οι μεγάλες εταιρείες, με τον ίδιο έξυπνο τρόπο που χρησιμοποιούν για να κάνουν τη δουλειά τους και οι πολιτικοί τους, αλλά ως λαός είναι χαλκέντεροι και χωνεύουν τα πάντα όπως είναι και χαλκοανεγκέφαλοι και χάφτουν τα πάντα, αρκεί να τους είναι αρεστά στα αυτιά τους.

Τρία «ζήτω», λοιπόν, για την Μπαναναλλάδα και φτού τους να μην τους ματιάσουμε!.