Τα παιδάκια που βλέπουν αυτήν τη ανώμαλα προκλητική και ξεπεσμένη ανθρώπινη καρικατούρα και παίρνουν παραδείγματα, δεν τα σκέφθηκε κανείς ή ήταν τα εισαγωγικά μαθήματα πρός την ανωμαλία;
Το ότι όλοι αυτοί, είναι συνηθισμένοι σε πάσης φύσεως ανωμαλίες (π.χ. κόμμα παιδεραστών, νομιμοποίηση του γάμου των ομοφιλοφυλλων, η νομιμοποίηση της κτηνοβασίας, νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ αδελφών κ.λπ.) πρέπει να κάνει όλους εμάς να τους παρακολουθούμε βγάζοντας τον σκασμό ή μήπως και να τους μιμηθούμε;
Η εφημερίδα μας: «σελίδες ΔΥΤΙΚΑ της ΑΘΗΝΑΣ», εκδόσεις ErmisGraphics, ISSN 22 41-8008, τεύχος 11, Μάιος 2015, σχήμα 24x34 cm, σελ. 24. μοιράστηκε. Μάς διαβάζετε και μάς στέλνετε τα
συγχαρητήριά σας για την προσπάθειά μας να αναδείξουμε τον άνθρωπο και
τον πολιτισμό σε όλη την Δυτική Αθήνα και όχι μόνον. Αυτή τη φορά η
εφημερίδα μας έφτασε και στην αγορά της Πατησίων. Εκατοντάδες μάτια, μάς
γνώρισαν κι εκεί. «Κάθε σελίδα σας και μια εμπειρία πολιτισμού» μάς
είπαν. «Πολύ ξεχωριστή προσπάθεια! Πόσα δεν ξέρουμε στην περιοχή μας!
Μπράβο σας που αναδεικνύεται όμορφα πάρκα, καλά στέκια διασκέδασης και
φαγητού που παρότι είναι δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι μας δεν είχαμε
επισκεφθεί μέχρι σήμερα. Μέσα στην εφημερίδα σας βρίσκουμε μικρούς
Παραδείσους κρυμμένους στο τσιμέντο
Από τις πολλές αιρέσεις του Μουσουλμανικού κόσμου δύο
είναι οι κυριότερες: 1) Οι Σουνήτες που είναι και οι πολυπληθέστερoι και 2)
Οι Σηΐτεςπου κατά βάση είναι το Ιράν και οι πέριξ αυτού περιοχές.
Η κυριότερη διαφορά μεταξύ τους είναι η σειρά διαδοχής
από τον θάνατο του Προφήτη Μωάμεθ και μετά, με τους Σηΐτες να ακολουθουν την
σειρά διαδοχής του Αλή, τον οποίον κατέσφαξαν όπως και την οικογένειά του οι Σουνήτες
προς ανάμνησιν της σφαγής αυτής δε, έχουν μία ετήσια τελετή, όπου αυτομαστιγώνονται
μέχρι να ματώσουν και στην τελετή αυτή λαμβάνει μέρος και ένας μεγάλος αριθμός
από ανήλικα παιδιά.
Λόγω της συγκεκριμένης διαφοράς μεταξύ των άλλων, δεν
υπάρχει περίπτωση (εκτός αν αλλάξουν το δόγμα τους) να συμφιλιωθούν ποτέ, οι μέν
με τους δε, όμως στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας όπου βρίσκονται οι Ιεροί Τόποι
όλων των Μουσουλμάνων ανεξαρτήτως δόγματος, φιλοξενούνται τα Τεμένη όλων.
Φυσικά στο έδαφός της δεν φιλοξενείται κανενός είδους και
κανενός δόγματος ή ομολογίας, Χριστιανικός Ναός αλλά ούτε και καμμιάς άλλης θρησκείας.
Περίπου
20 άτομα άτομα σκοτώθηκαν σε βομβιστική επίθεση που σημειώθηκε στηδιάρκεια της προσευχής της Παρασκευής στην επαρχεία Κατίφ της Σαουδικής
Αραβίας.» Βλέπε περισσότερα: εδώ
Πρίν ξεκινήσω να
σχολιάζω, θα πρέπει να δηλώσω ότι είμαι κατάφωρα εναντίον κάθε μορφής άσκησης
βίας, οποιασδήποτε μορφής και προς τον οποιονδήποτε, άσχετα αν υπάρχει δίκαιο ή
άδικο από την μία ή την άλλη πλευρά.
Οι υποψίες όλων στρέφονται προς μία συγκεκριμένη
πλευρά, την οποία και κανένας δεν κατονομάζει, περιμένοντας όλοι την σχετική
ανάληψη ευθύνης.
Κάθομαι τώρα με το φτωχό μου το μυαλό και σκέπτομαι. Πρίν
από μερικές ημέρες ο Ελληνικός Άρειος Πάγος έκρινε συνταγματική την ανέγερση Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα και η Ελληνική Βουλή υπερψήφισε το σχετικό
νομοσχέδιο και μάλιστα μού έκανε έκπληξη ότι ψηφίσθηκε και από ένα Κόμμα που
στον ύμνο του λέει: «…ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία…» αλλά, ποιός είμαι τώρα εγώ, ο
μικρός και ασήμαντος που θα κρίνω βουλευτές και τ. Πρωθυπουργούς, τί είδους
Τέμενος θα είναι αυτό;
Θα είναι Τέμενος των Σηΐτών, των Σουνητών, των
Μπεκτασήδων, των Αλεβητών ή κάποιου άλλου εν πάσει περιπτώσει;
Από ποιους θα διοικείται; Από γηγενείς Έλληνες
Μουσουλμάνους που δικαιωματικά θα πρέπει να το διοικούν ή από κάποιον έξωθεν
εγκέφαλο;
Αν στη Σαουδική Αραβία που δεν τολμά να πέσει ούτε
καρφίτσα λόγω της υπεραστυνόμευσης, γίνονται βομβιστικές επιθέσεις λόγω διαφοράς
δόγματος, εδώ στην Ελλαδίτσα μας, τι θα γίνει;
Γιατί τα θρησκευτικά προβλήματα και οι θρησκευτικές
αντιπαλότητες του Αραβικού Κόσμου, θα πρέπει να μεταφερθούν στην Ελλάδα;
Τί χρειάζεται ο Ιερός Λατρευτικός Χώρος μιάς θρησκείας
εντελώς ξένης προς την Ελληνική πραγματικότητα, με ήθη και έθιμα που δεν θα γίνουν
ποτέ ανεκτά στην Ελλάδα ακόμα και από τους γηγενείς Μουσουλμάνους, τους οποίους
σέβομαι και τιμώ;
Οι διάφορες ψευδεπίγραφες οργανώσεις Μουσουλμάνων
διαφόρων εθνικοτήτων που εγκαταβιούν στην Ελλάδα, ερχόμενοι ως λαθρομετανάστες
στην αρχή, οι «ηγέτες» των οποίων βγαίνουν στην Ελληνική τελεόραση κάνοντας
κατά καιρούς εμπρηστικές δηλώσεις, αν λόγω του Ιερού Τεμένους αποθρασυνθούν, θα τους
μαζέψει κανένας ή θα αναγκαστούμε εμείς ως Έλληνες θρησκευόμενοι ή άθεοι να
υφιστάμεθα συμπεριφορές απαράδεκτες;
Το βασικότερο όλων!.. Σε περίοδο σκληρής λιτότητος στην
Χώρα μου, που δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, που η υγεία
βρίσκεται σε επίπεδο χωρών της υποσαχάριας περιοχής, όταν το Κράτος δεν έχει να
πληρώσει γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό με αποτέλεσμα την αφάνταστη
ταλαιπωρία και τον εξευτελισμό των Ελλήνων ασφαλισμένων, όταν οι Ένοπλες
Δυνάμεις υπολειτουργούν λόγω ελλείψεως κονδυλίων, όταν το ανάλγητο κράτος
κλείνει οργανοτροφεία, όταν δεν υπάρχουν υποδομές για την αξιοπρεπή μεταχείριση
ηλικιωμένων που δεν έχουν συγγενείς, όταν η Παιδεία μας,το πάλαι ποτέ καμάρι του
Ελληνικού Έθνους καταβαραθρώνεται, θα διατεθούν κονδύλια για την ανέγερση
Τεμένους μιας Θρησκείας που τόσο πολιτιστικά όσο και πολιτισμικά, δεν έχει
καμμία σχέση με την νοοτροπία του Λαού μας;
Ερχόμαστε, λοιπόν, εδώ σε ένα άλλο κρισιμότερο θέμα. Αν δεν
έχουμε χρήματα να δώσουμε, θα δεχθούμε χρήματα έξωθεν; Το λέω αυτό, γιατί
κανένας δεν δίνει στο τζάμπα τα χρήματά του και εάν δεχθούμε αυτά τα χρήματα, ο
χρηματοδότης θα απαιτεί να έχει λόγο στο θρησκευτικό γίγνεσθαι του νέου
Τεμένους και δεν θα μπορούμε να φέρουμε και αντιρρήσεις γιατί συμβαίνει να
εξαρτώμεθα ενεργειακά από χώρες μουσουλμανικές κατά βάση.
Θέλω να πιστεύω, ότι θα επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις και
θα βρεθεί τρόπος, ευσχήμως να αναβληθεί επ’ αόριστον η κατασκευή, αλλιώς, αν και
δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας, ο Θεός να μας λυπηθεί και να μας βοηθήσει!..
19 Μαΐου είναι η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των
Ποντίων, μια ημέρα που κανένα κρατικό μέσο μαζικής επικοινωνίας δεν ανέφερε,
διότι η μητέρα πατρίδα για ακόμα μια φορά ευγνωμονούσα, αγνοεί τις στοιχειώδεις
υποχρεώσεις της απέναντι στα παιδιά της, για να μην διαταράξει τις σχέσεις καλής
γειτονίας με την φίλη και αδελφή χώρα που μας έσφαξε, πλείστες όσες φορές κατά την
διάρκεια των 400 χρόνων αδελφικού εναγκαλισμού και επειδή μάλλον δεν έφθανε
αυτό, συνέχισε και στους μετέπειτα χρόνους, ξεσπώντας επάνω στους Χριστιανικούς πληθυσμούς, άνανδρα, ύπουλα, ξεδιάντροπα και απάνθρωπα.
Η κτηνωδώς βάρβαρη αυτή συμπεριφορά εκτός από τους Ελληνικούς
πληθυσμούς, εξαφάνισε από τον ανθρωπολογικό χάρτη Αρχαίους λαούς όπως Αραμαίους, Ασσυρίους, Βαβυλώνιους, Χαλδαίους
και κάθε άλλη Χριστιανική ή αλλόθρησκη κοινότητα.
Οι Αρμένιοι μετράνε 1.500.000 νεκρούς, οι Πόντιοι 373.000
νεκρούς, οι υπόλοιποι Έλληνες της Μικράς Ασίας περίπου άλλους 400.000 και για
τους υπόλοιπους, ούκ εστίν αριθμός.
Όλο αυτό το φρικτό σκηνικό ήταν μία διεστραμένα μακάβρια
εφεύρεση των επίσης φίλων και αδελφών μας Γερμανών και ειδικά του στρατηγού πασά Σώντερς ο οποίος σαδιστικά απελάμβανε το το φρικαλέο έργο του
καμαρώνοντας.
Ο Μουσταφά Κεμάλ ολοκλήρωσε το φιλανθρωπικό αυτό έργο, με
την μέθοδο της σαλαμοποίησης, όπου αν και δεν ήταν πιστός μουσουλμάνος, αν και
έλεγε «ο τούρκος ασπάσθηκε μία θρησκεία που δεν του ταιριάζει», αν και ξεχώρισε
τη θρησκεία από το επίσημο κράτος, επειδή ήθελε συνδετικό υλικό για να ενώσει
όλο αυτό το συνοθύλευμα της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατάλαβε ότι με το ισλάμ θα έκανε τη δουλειά του και το
χρησημοποίησε, ως πανέξυπνος που ήταν για να κάνει τη δουλειά του.
Στο εσωτερικό του νεοσύστατου κράτους χρησιμοποίησε τον
όρο κοσμικό ισλάμ, παντελώς λάθος προσδιορισμός διότι το ισλάμ είναι ένα και
εννιαίο και στο εξωτερικό, ειδικά στην συμμαχία του με την επίσης νεοσύστατη ένωση
κομμουνιστικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών, δήλωνε άθεος γιατί αυτό εξυπηρετούσε τους
σκοπούς του.
Στη τουρκική διασπορά έκανε το τζαμί πόλο έλξης, συγκέντρωσης
και σφυρηλάτησης του νεοτουρκικού εθνικού φρονήματος.
Η Ελλάδα
μικρή, μίζερη και σπαρασσόμενη από πολιτικές διαμάχες, αν και δεν έχασε
καμμία στρατιωτική μάχη, έπεσε στην παγίδα των συμμάχων που δεν την χρειάζονταν
πλέον (μικρή αγορά η Ελλαδίτσα) και εστράφησαν προς τον νέο ηγέτη, στο πρόσωπο
του οποίου βρήκαν νέο και καλόβολο όπως νόμιζαν συνομιλητή, ο οποίος για να
βοηθήσει το κράτος του, δημιουργούσε συμμαχίες που συνέφεραν πολιτικά το νέο
καθεστώς.
Οι Έλληνες, λοιπόν, βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και
από περηφανείς νικητές βγήκαν τραγικά ταπεινωμένοι με το παγκοσμίως εφευρεθέν
μέτρο της ανταλλαγής των πληθυσμών, με το οποίο απαλλάχθηκε μία δια παντός από τους
ανεπιθύμητους Έλληνες, οι οποίοι κρατούσαν στα χέρια τους το εμπόριο και την
παραγωγή της φίλης και γείτονος χώρας.
Επειδή, όμως, υπάρχουν ακόμα Έλληνες που αγαπούν και τιμούν
την Πατρίδα τους, έστω και εάν η Πατρίδα αυτή είναι αχάριστη και αγνώμων
απέναντι στα παιδιά της, η Ημέρα της Μνήμης ετιμήθει δεόντως, ειδικά από τα Ποντιακά Σωματεία τόσο εντός όσο και στο εξωτερικό.
Εμείς θα πρέπει να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, σε όλους
εκείνους τους νεκρούς που τίμησαν την μικρή και μίζερη Πατρίδα τους, δίδοντας τη
ζωή τους για εκείνη και να συνεχίσουμε να μεταλαμπαδεύουμε την αγάπη αυτή και
στα παιδιά μας και όσο μας είναι δυνατόν και στα παιδιά των παιδιών μας.
Τιμή και δόξα πρώτα από όλα στους νεκρούς μας και κατόπιν
σε όλους τους υπόλοιπους νεκρούς της φρικαλέας αυτής γενοκτονίας και μπράβο στις
Ποντιακές Οργανώσεις που σήκωσαν το βάρος της αποφράδος αυτής ημέρας.
Από την πρώτη του φορά, παρακολουθώ φανατικά το THEVOICEαν
και δεν βλέπω σχεδόν καθόλου Ελληνική τηλεόραση.
Σήμερα, λοιπόν, βλέποντας την συγκεκριμένη εκπομπή, σκέφθηκα
να παραθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου και να τις μοιραστώ μαζί σας.
Εν πρώτοις οι δύο κυρίες σήμερα ήταν άκρως εντυπωσιακές, η
κάθε μία με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο και τις προσωπικές της ενδυματολογικές
επιλογές, απέχοντας μακράν η μία από την άλλη, πλήν
καλόγουστες, καλοντυμένες, προσεγμένες και επιμελημένες άψογα.
Όπως πάντα ο Μιχάλης Σταβέντο «χύμα» αλλά ακριβέστατος στις
παρατηρήσεις του και ο Αντώνης Ρέμος, παραμένει ένα καλό παιδί που φαίνεται να
απολαμβάνει τη δόξα και τις επιτυχίες του.
Από την εκφορά του λόγου τους, όλοι φαίνονται μορφωμένοι
και χειρίζονται ωραία την Ελληνική Γλώσσα.
Εκτός από την συνεχώς επαναλαμβανόμενη από όλους λέξη «πραγματικά» που χρησιμοποιούν όταν χάνουν την
συνέχεια του λόγου τους, δεν υπάρχει καμμία άλλη πρωτότυπη λέξη, του πλούσιου
κατά τα λοιπά λεξιλογίου τους;
Όπως και στον αθλητισμό, με τον ίδιο τρόπο και στο
τραγούδι, η Μεγαλόνησος Κύπρος εξακολουθεί να παράγει μαζικά νέα ταλέντα, που
εντυπωσιάζουν με την καλλιτεχνική τους ωριμότητα αν και νέα ως προς την ηλικία παιδιά.
Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πρίν από μερικά
χρόνια, ότι η μικρή κατά την έκταση της παρούσας φάσεως της ιστορίας της Ελλάδα, θα
μπορούσε να έχει τόσο πολλές, τόσο πλούσιες και τόσο προικισμένες φωνές οι
περισσότερες, των οποίων ανήκουν σε παιδιά που φαίνεται να έχουν μουσικές
γνώσεις και μουσική παιδεία.
Θα εκφράσω μία απορία,περισσότερο προς τον εαυτό μου και
λιγότερο προς τους υπευθύνους του τηλεοπτικού σταθμού που παράγει και
παρουσιάζει την εκπομπή, οι οποίοι μάλλον δεν θα με λάβουν υπ’ όψιν τους.
Όσοι ασχολούνται με τη μουσική γνωρίζουν ότι στα αγόρια ο
μεταφωνισμός διαρκεί τουλάχιστον μέχρι τα 18 με 19 χρόνια και τα κορίτσια, εάν
θέλουν να ασχοληθούν με το κλασσικό τραγούδι για να ωριμάσει η φωνή τους και να
δεχθούν την καταπόνηση των φωνητικών ασκήσεων, θα πρέπει να είναι κοντά στα 23
με 24. Σχεδόν κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το μοντέρνο τραγούδι.
Πώς οι υπεύθυνοι της τηλεοπτικής εκπομπής επιτρέπουν σε
παιδιά των 16 χρονών να συμμετέχουν, τα οποία σήμερα μπορεί να έχουν την
καλύτερη φωνή του κόσμου και σε μία εβδομάδα ίσως να μην μπορούν ούτε κάν να
ψελλίσουν ένα τραγούδι.
Επιπροσθέτως, μέχρι να τελειώσουν τα σχολεία τους έχουν
διαβάσματα, εξετάσεις, διαγωνισμούς και άλλες μαθητικές υποχρεώσεις, τις οποίες
σίγουρα παραμελούν για να βρίσκονται στις πρόβες και στις παραστάσεις.
Επίσης, σε αυτή την ηλικία είναι όλες και όλοι επιρρεπείς
να «καβαλήσουν το καλάμι», το οποίο ίσως και να γίνει τηλεγραφόξυλο με την
πάροδο του χρόνου, πράγμα που σίγουρα θα επηρεάσει τον ψυχισμό τους και κατ’
αναλογίαν και την κοινωνική τους συμπεριφορά.
Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, στους οποίους αν και
αυτοτιτλοφορούμαστε ως κληρονόμοι τους χωρίς ούτε να τους μοιάζουμε αλλά και
ούτε να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε, έλεγαν το σοφόν «πάν μέτρον άριστον» πράγμα
που μάλλον από ό,τι μου φαίνεται το έχουμε χάσει.
Κράτησα για το τέλος την αναφορά μου για έναν από τους συμμετέχοντες
που με έκανε να δακρύσω. Για έναν πραγματικό Πρωταθλητή της ζωής. Έναν τυφλό που
αντί να το βάλει κάτω και να μεμψιμοιρεί την τύχη του, σηκώθηκε δυνατά στα
πόδια του, πάτησε γερά, γέμισε με γνώσεις και εμπειρίες την ύπαρξή του και βγήκε
μπροστά με τη φωνάρα του, προπονημένη σκληρά και με τις δεξιοτεχνικές ικανότητές
του στο πιάνο και μας καθήλωσε.
Τραγούδησε παλλικαρίσια και μας συγκίνησε, ειδικά
την επιτροπή που θα τον έκρινε. Ο κόσμος τον ψήφισε μακράν για να συνεχίσει το
όμορφο ταξίδι του και να διδάξει σε εμάς τους αρτιμελείς τι θα πεί να έχεις Ελληνική
Ψυχή.
Μπράβο Νεκτάριε αγόρι μου!.. μαζί με τις ευχές όλων των
Ελλήνων που σε ψήφισαν θα σου στείλω και τις δικές μου και θα σου ευχηθώ καλή
συνέχεια και καλή επιτυχία. Ακόμα μία φορά μπράβο!..
Βράδυ
1η Μαΐου 2015, επιστρέφω από μεικτό γάμο φίλου Κωνσταντινουπολίτη. Η
νύφη από τα Άδανα. Συλλογισμένος για όλα όσα έζησα το τελευταίο σαρανταοκτάωρο
φθάνω στον Σταθμό Λαρίσης. Λόγω απεργίας, η αμαξοστοιχία που ήταν να αναχωρήσει
ώρα 23:55 θα καθυστερήσει περίπου 90 λεπτά. Η αποβάθρα γεμάτη, πάνω από 1.000
άτομα. Όπως πάντα, στο τελευταίο και φθηνότατο δρομολόγιο που φτάνει μέχρι
Αλεξανδρούπολη, οι Έλληνες μειοψηφούμε.
Σήμερα
στην αποβάθρα επικρατούν τα Αραβικά. Όμως μέσα στους περίπου 600 αραβόφωνες, οι
γυναίκες δεν ξεπερνούν τις 50 και αυτές με μαντίλα και μακρύ επανωφόρι. Μέχρι
και τα ελάχιστα νήπια φορούν μαντίλα. Όταν λόγω παιχνιδιού τους πέφτει, πάντα
βρίσκεται κάποιος να την φτιάξει, έτσι ώστε να μην φαίνεται ούτε μία τρίχα των
μαλλιών...
Οι
υπόλοιποι είναι συγκεντρωμένοι σε ομάδες 10-15 ατόμων. Παρατηρώ τις 3-4 ομάδες,
που είναι δίπλα μου. Σε κάθε ομάδα 2-3 άτομα τροφοδοτούν την υπόλοιπη ομάδα με
νερά και διάφορα εδέσματα, που προμηθεύονται από τα ταχυφαγεία. Είναι λογικό,
να αναλάβουν ανάλογο ρόλο οι μικρότεροι για να μην συνωστίζονται στα ταμεία του
ταχυφαγείου. Όμως, διαπιστώνω ότι κάθε ομάδα, διαθέτει κάποιο συγκεκριμένο
άτομο που προμηθεύει τα πιτσιρίκια με λεφτά. Και αυτό κάπως λογικό, δηλαδή, να
υπάρχει ένας «ταμίας» σε κάθε ομάδα... Όμως, όλες οι πράξεις γίνονται κατόπιν
έγκρισης συγκεκριμένου ατόμου!.. ή έτσι μου φαίνεται;
Έρχεται
η αμαξοστοιχία με εννέα οχήματα, δηλαδή σήμερα οι επιβάτες ξεπερνούν τους
χίλιους. Κάθομαι στη θέση μου. Την είχα κλείσει προ ημερών έτσι ώστε να αποφύγω
να ταξιδέψω όρθιος. Δίπλα μου τυχαία κάθεται ο ταμίας μιας ομάδας που
παρατηρούσα. Πιάνω κουβέντα στα Αγγλικά. Μου εκμυστηρεύεται ότι είναι από
Μοσούλη και είναι 26 ετών. Ρητά και κοφτά λέει ότι είναι Άραβας και όχι
Κούρδος. Τον ρωτώ εάν είναι συγχωριανοί οι υπόλοιποι της ομάδας. Χαμογελά και
λέει ότι τους γνώρισε στην Ελλάδα και ότι κατάγονται από διάφορες «άσχετες
τοποθεσίες» από Συρία και Ιράκ. Στην ερώτησή μου εάν υπάρχουν κάποιοι δικοί του
πίσω, μου απαντά: Όλοι πέθαναν, δεν υπάρχει κανείς! Προφανώς δεν έχει καταλάβει
ότι είχα προσέξει τον τρόπο δράσης της ομάδας. Ρωτάω εάν έχει εισιτήριο και
ανταποκρινόμενος λέει ότι τα εκδοτήρια ήταν κλειστά και όλοι τους θα βγάλουν εισιτήριο
μέσα στην αμαξοστοιχία. Του υπενθυμίζω ότι θα πληρώσουν 50% παραπάνω του κανονικού
εισιτηρίου και δεν θα μπορέσουν να εκμεταλλευθούν τη μείωση που τους παραχωρείται
από τα γραφεία μεταναστών... Χαμογελά και απλά μου απαντά «θα τα καταφέρουμε»...
Ξεκινάμε,
αν και όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουν Αγγλικά, μόνο δύο από την ομάδα έχουν
αναλάβει την μεσολάβηση κάθε είδους επικοινωνίας με τρίτους. Ο ταμίας απλά
κάθεται δίπλα μου, χωρίς να αναμειχθεί σε οποιαδήποτε συζήτηση. Προσπαθώ να
εμβαθύνω την συζήτηση, τον ρωτώ εάν θυμάται ο,τιδήποτε από το καθεστώς Μπάαθ. Όχι λέει, ήμουν μικρός... για τον προορισμό
τους δε, λέει ότι ήλθαν με πλωτό από Τουρκία και σκοπεύουν να πάνε Γερμανία.
Δεν ανταποκρίνεται στην ερώτησή μου αν είναι ευκολότερο να πάνε Γερμανία από
Θεσσαλονίκη παρά από Αθήνα ή Πάτρα. Κάνει ότι δεν κατάλαβε την ερώτηση. Δεν
ανταποκρίνεται καθόλου στην απορία που θέτω: Με ποια ταξιδιωτικά έγγραφα θα
περάσουν όλα τα Βαλκάνια; Με χιούμορ τον ρωτώ «και οι 800 για Γερμανία;» «Ναι,
μου λέει, και οι 800». Έκτοτε με αποφεύγει... Από το σακκίδιό του βγάζει ένα
Lumia 635. Αρχίζει να κοιτά διάφορες φωτογραφίες. Την ίδια στιγμή έτερος της
ομάδας που κάθεται στο μπροστινό κάθισμα, κρατά επίσης Lumia 635 και ο
μεταφραστής τους, που είναι ένα εύσωμο παλικάρι και απέχει 4 θέσεις από μένα, επίσης
κρατά Lumia 635. Τυχαία;
Συλλογίζομαι
κακόβουλα: «Μα η Αθήνα κάηκε πριν χρόνια»... Έρχεται από άλλο όχημα κάποιος της
ομάδας και τον ενημερώνει ότι η τιμή του εισιτηρίου ανέρχεται στα 25,10 Ευρώ.
Ανοίγει το τσαντάκι που είχε δεμένο στη μέση του... ταμείο υπεραγοράς. Έκτοτε ένας-ένας
έρχονται και προμηθεύονται το αντίτιμο... Τέλος, έρχεται ο «υπεύθυνος» της
ομάδας, τον παίρνει και ξεκινούν να βρουν τα υπόλοιπα μέλη, που δεν είχαν
προμηθευθεί το αντίτιμο. Σκέπτομαι: Η εν λόγω ομάδα είναι καλά οργανωμένη! Όμως βλέπω στο διάδρομο να κινείται άλλη δυάδα
και άλλη μία... Φθάνουν οι ελεγκτές. Τρεις από μία πλευρά, προφανώς και άλλοι
τρεις θα έχουν ξεκινήσει από την άλλη. Καμμία φασαρία για τα εισιτήρια, όλοι με
τάξη βγάζουν για Θεσσαλονίκη.
Έχουμε
φθάσει Οινόη... Δίπλα μου έρχεται Έλληνας φοιτητής, που ισχυρίζεται ότι είναι η
θέση του. Σε λίγο καταφθάνει και ο ταμίας της ομάδας. Όταν βλέπει ότι κάθεται
άλλο άτομο απλά καλεί τον μεταφραστή της ομάδας. Ο φοιτητής εξηγεί ότι έχει
βγάλει ηλεκτρονικό εισιτήριο, δεν πείθονται ... Αμέσως μαζεύονται με χαμόγελο
4-5 άτομα. Καλώ τον ελεγκτή, ο οποίος με πενιχρά Αγγλικά τους επιβεβαιώνει ότι
η θέση ανήκει στον φοιτητή. Ο μεταφραστής ζητά συγγνώμη και σε κλάσματα
δευτερολέπτων εξαφανίζονται όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του ταμία...
–
Επόμενη εβδομάδα, από την μία στον Κορυδαλλό «λόγω συνθηκών» αλληλοσκοτώθηκαν
Σιίτες με Σουνίτες[2], από την άλλη εγκαινιάζοντας το νέο τέμενος
στα Τίρανα, παρουσία του Προέδρου της Τουρκίας Erdoğan, οι Αλβανοί του UÇK έγειραν
δικαιώματα στη FYROM[3]. Στη δε Συρία, μετά την πτώση της Idlib, το επιχειρησιακό κέντρο που εδρεύει στην Τουρκία
με την συμμετοχή αξιωματούχων από τις ΗΠΑ και με τις ευλογίες του νέου
Σαουδικού καθεστώτος συντονίζει τις ομάδες της Βόρειας Συρίας για το τελικό
κτύπημα κατά Asad[4], προσδοκώντας την νίκη της ISIS;
***
Συνεχίζοντας
το ταξίδι της Πρωτομαγιάς, η σκέψη μου πάει στην συμπαθέστατη νύφη, που προ δύο
ημερών γνώρισα στο Δημαρχείο του Παλαιού Φαλήρου. Διευθύντρια σε Τραπεζικό
υποκατάστημα στα Άδανα[5]. Ο θείος της, Διευθύνων Σύμβουλος ενός οικογενειακού
παραγωγικού κέντρου πλησίον των Αδάνων, που λειτουργεί εδώ και 19 χρόνια με
κεφάλαια πλέον των 200.000 $ ΗΠΑ.
Το
βράδυ του γάμου θαυμάζω τις φίλες της νύφης, άνετες στην «πίστα» και με
θαυμάσιες «τουαλέτες». Τσουγγρίζουν τα ποτήρια τους λέγοντας: «είμαστε Ελλάδα...»
Τί εννοούσαν; Είναι γεγονός ότι ήλθαν από μία περιφέρεια, που επί των ημερών
μας βιώνουν μεγάλες αντιφάσεις και εντάσεις:
·Οι
εθνικιστές είναι διχασμένοι, λόγω της αποκάλυψης του φορτίου (βαρέως οπλισμού
και πυρομαχικών) που προορίζονταν για τη Συρία. Η πομπή συνοδευόταν από πράκτορεςτης ΜΙΤ. Για τον λόγο αυτό ήδη έχουν συλληφθεί 47
στελέχη της Στρατιωτικής Χωροφυλακής με την κατηγορία: «Σύσταση ένοπλης τρομοκρατικής οργάνωσης με σκοπό την εξάλειψη της
κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας». Μεταξύ των συλληφθέντων, ο υπεύθυνος
Αντισυνταγματάρχης του Β΄ Γραφείου Στρατιωτικής Χωροφυλακής Αδάνων, δύο Ταγματάρχες,
ένας Λοχαγός και δύο Υπολοχαγοί[7].
·Οι
θρησκευόμενοι είναι διχασμένοι, ως προς την έγκριση των πεπραγμένων της ISIS (κοίτα σημ. [1]). Κυρίως οι Αλεβίτες, λόγω της Γενοκτονίας που
υπέστησαν οι οπαδοί τους στη Συρία και από την άλλη νοιώθουν την ύπαρξη και την
δράση της ISIS στην πόλη τους[8]. Εν γένει οι αντιπαραθέσεις
γίνονται πιο αιματηρές μετά και την καταδίκη σε θάνατο του 71ετούς ηγέτη των
Μουσουλμάνων Αδελφών στην Αίγυπτο[9].
Ανασκόπηση: Η βία
στην Τουρκία και η θέση της γυναίκας
Η
ανάσα ελευθερίας που έζησαν οι κυρίες των Αδάνων δικαιολογείται εάν ελέγξουμε
και τα δεδομένα κακουργημάτων της γείτονος χώρας. Αν και πολλές γυναικείες
οργανώσεις ανέδειξαν το θέμα μετά το συμβάν Aslan Özgecan[10], ας ψηλαφίσουμε το θέμα με
στατιστικά δεδομένα:
Ως
γνωστό, σε δολοφονικές πράξεις αυτά που μπορεί να αποδειχθούν δυσκολότερα είναι
ο δόλος και η εκ προμελέτης πρόθεση. Όμως, η Τουρκική
Δικαιοσύνη κατορθώνει να αποδείξει την ύπαρξή τους στο 80% των περιπτώσεων
[Κοίτα Πίνακα 2, στήλες 3, 4, 6]. Κάτι που μπορεί όμως να αποδειχθεί με μία απλή
ιατροδικαστική αναφορά, δεν γίνεται αποδεκτό από τα Δικαστήρια. Έτσι, τα
τελευταία πέντε χρόνια οι βιαστές κατά 60% των περιπτώσεων απαλλάσσονται των
κατηγοριών [Κοίτα πίνακα 1, στήλες 3, 4, 6]. Απαράδεκτες δικαιολογίες, ότι
είχαν την συγκατάθεση ή την πρόκληση των θυμάτων έγιναν δεκτές από τα Δικαστήρια,
επειδή το θύμα φορούσε φούστα πάνω από τα γόνατα ή κυκλοφορούσε με σορτ.
Αν
και τα Ποινικά Αδικήματα στη χώρα των
72 εκατομμυρίων κατοίκων έχουν ανέλθει στα 3 εκ. ανά έτος (δηλ. Μ.Ο. 1/24 ανά
κάτοικο), η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας δεν απασχολεί προεκλογικά κανένα
Κόμμα. Οι υποψήφιοι ούτε καν αναφέρονται σε μέτρα πρόληψης της εγκληματικότητας,
που τα τελευταία πέντε χρόνια αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 15%. Προφανώς τα μεσαία
και ανώτερα τουρκικά κοινωνικά στρώματα που ζουν με δυτικά πρότυπα έχουν
ενοχληθεί και αναζητούν λύσεις. Ειδικά το γυναικείο φύλο, που όσο η χώρα
διολισθαίνει στο Ισλάμ, τόσο περισσότερα θύματα θρηνεί [κοίτα Πίνακα 2 στήλη
9]. Επίσης αν σημειωθεί ότι και η πορνεία τα τελευταία 10 χρόνια έχει αυξηθεί
κατά 1600%, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε, ότι «όπου εδραιώνεται το Ισλάμ, δεν επέρχεται η ηθική και η νομιμότητα»,
μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.
Πριν
αναφερθούμε στην έτερη Δικαστική διαμάχη που συνεχίζεται για 15 έτη, ας δικαιολογήσουμε
τηνοφθαλμοφανέστατη διαφοροποίηση των δεδομένων. Προφανώς η ραγδαία αύξηση των
Ποινικών Αδικημάτων από το 2008 στο
2009 δεν είναι τυχαίο γεγονός [κοίτα στήλη 1] αλλά έχει προκληθεί από εξωγενείς
παράγοντες, όπως:
α')
Η μικρή Αναθεώρηση του Συντάγματος της 12/9/2007.
β')
Η λήξη της θητείας του Κεμαλιστή Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Ahmet Necdet Sezer(16/5/2000-28/8/2007).
Προερχόμενος από την Προεδρία του Συνταγματικού Δικαστηρίου, κατά την θητεία
του βρισκόταν σε συνεχή διαμάχη με το κυβερνών Ισλαμικό Κόμμα (είχε αναπέμψει
67 ψηφισμένους νόμους στη Βουλή. Τον δε νόμο περί μη Μουσουλμανικών Βακουφίων,
τον είχε αναπέμψει δύο φορές). Εξαφανίστηκε από το προσκήνιο όταν το όνομά του ενεπλάκη
στην υπόθεση Ergenekon.
γ')
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2008, περί ενταξιακής προόδου της Τουρκίας,
όπου συγκαταλέγονται πολλές παρατηρήσεις περί εφαρμογής του Δικαίου στην
Τουρκία.
Βέβαια,
ως προς το αποτέλεσμα, μάλλον το Ισλαμικό Κόμμα ήταν δικαιότερο (ή πιο πονηρό;)
του παλαιού κατεστημένου, πού έλυνε τα προβλήματα με πλάγιους τρόπους, όπως
αυτών που αποκαλύφθηκαν με το δυστύχημα Susurluk[11].
Επί των ημερών μας συνεχίζεται η Δίκη των 1800 ανεξιχνίαστων δολοφονιών[12]
της δεκαετίας του 1990. Στις 10/4/2015 κατέθεσε ο τότε διευθυντής της
αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της ΜΙΤ Mehmet Eymür, ο οποίος αποκάλυψε ότι του είχε δοθεί
κατάσταση με 54 Κούρδους επιχειρηματίες προς «εξαφάνιση». Η εντολή εφαρμόστηκε χρησιμοποιώντας
την τουρκική και κουρδική μαφία και τις οργανώσεις των Γκρίζων Λύκων[13]. Στην
ίδια κατάθεση αναφέρει ότι είχε σχεδιαστεί και η δολοφονία του δημοσιογράφου Mehmet Ali Birand, όμως δεν
υλοποιήθηκε.
Κλείνοντας,
Η
δήλωση του Σαουδάραβα Μουφτή που κυκλοφορούσε στα ΜΜΕ: «Σε περίπτωση πείνας ο άνδρας μπορεί να φάει την γυναίκα του»[14],
που εκ των υστέρων διαψεύσθηκε από τις επίσημες αρχές της Σαουδικής Αραβίας, συμπίπτει
με το γεγονός των Αθηνών, όπου ο μουσουλμανικής καταγωγής Βούλγαρος πατέρας έβραζε
με ζαρζαβατικά την τεμαχισμένη τετράχρονη κόρη του.
Επί
των ημερών μας, όταν βάλλουν την
Ορθοδοξία με το πρόσχημα του ιερού Προσκυνήματος της Αγίας
Βαρβάρας, η Βουλή των Ελλήνων κατά πλειοψηφία
[15]ψήφισε την επαναφορά της
Αθήνας στο Darü’l-İslam (Νταρ ουλ Ισλάμ)[16]. Αλήθεια με την
παγκόσμια δέσμευση της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης που
βρισκόμαστε;
Αλήθεια,
πόσα υφαρπαγμένα ακίνητα έχουν επανέλθει στη δικαιοδοσία των βακουφίων μας
(ευαγή ιδρύματα) και βάσει των νόμων του 2008 έπρεπε να επιστραφούν; Συνολικά προ
του 1936 πόσα ήταν και σήμερα πόσα είναι;
Γιατί το Πρωθυπουργικό
γραφείο της Τουρκίας, αγνοώντας κάθε διεθνή συνθήκη, που έχει συνυπογράψει η
χώρα, εγείρει θέμα νησιών στο Αιγαίο[17] (μετά την
κατοχή του 40% της Κύπρου) και σιωπά η Διεθνής
κοινότητα και κυρίως το ΝΑΤΟ;
[5] Πρωτεύουσα της Κιλικίας, τέως περιοχή των
Αρμενίων, που ξεριζώθηκαν βίαια. Επειδή γειτονεύει με τη Συρία, το ποσοστό των
θυμάτων της Γενοκτονίας δεν ήταν τόσο όσο των υπολοίπων περιοχών. Μεγάλοι
οικονομικοί παράγοντες της Τουρκίας κατάγονται από την περιοχή αυτή, όπου οι πρόγονοί
τους ξεκίνησαν την οικονομική τους δραστηριότητα. Όπως Sabancı, Sönmez,
Hatipoğlu, Denizκ.ά.
[8] Αρχές Απριλίου στον σταθμό λεωφορείου των Αδάνων
εκτελείται εν ψυχρώ άνδρας, που απευθυνόμενος στη γυναίκα του έβρισε τα θεία.
Οι μασκοφόροι εκτελεστές δεν είχαν ουδεμία σχέση με το θύμα, επέβαιναν σε αυτοκίνητο
χωρίς πινακίδες και επιτηρούσαν την κεντρική είσοδο του σταθμού. Κοίτα
15/4/2015 www.milliyet.com.
[10] Φοιτήτρια από την πόλη Ταρσό της Κιλικίας. Στις 10/2/2015 την απήγαγαν,
την βίασαν και την δολοφόνησαν κοντά στην Μερσίνη (επίσης πόλη της Κιλικίας).
[12] Κοίτα Orhan
Gökdemir, Faili meçhul
cinayetler tarihi, εκδοτικός
chiviyazıları, Κωνσταντινούπολη 2005.
[13] Για την δραστηριότητα αυτή κοίτα: Soner Yalçın, Doğan
Yurdakul, Reis Gladıo'nun Türk Tetikçisi,εκδοτικός Doğan, Κωνσταντινούπολη 1997. ΌπωςSoner Yalçın Binbaşı
Erseverin İtirafları, εκδοτικός Doğan, Κωνσταντινούπολη 1994.
