19 Μαΐου είναι η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των
Ποντίων, μια ημέρα που κανένα κρατικό μέσο μαζικής επικοινωνίας δεν ανέφερε,
διότι η μητέρα πατρίδα για ακόμα μια φορά ευγνωμονούσα, αγνοεί τις στοιχειώδεις
υποχρεώσεις της απέναντι στα παιδιά της, για να μην διαταράξει τις σχέσεις καλής
γειτονίας με την φίλη και αδελφή χώρα που μας έσφαξε, πλείστες όσες φορές κατά την
διάρκεια των 400 χρόνων αδελφικού εναγκαλισμού και επειδή μάλλον δεν έφθανε
αυτό, συνέχισε και στους μετέπειτα χρόνους, ξεσπώντας επάνω στους Χριστιανικούς πληθυσμούς, άνανδρα, ύπουλα, ξεδιάντροπα και απάνθρωπα.
Η κτηνωδώς βάρβαρη αυτή συμπεριφορά εκτός από τους Ελληνικούς
πληθυσμούς, εξαφάνισε από τον ανθρωπολογικό χάρτη Αρχαίους λαούς όπως Αραμαίους, Ασσυρίους, Βαβυλώνιους, Χαλδαίους
και κάθε άλλη Χριστιανική ή αλλόθρησκη κοινότητα.
Οι Αρμένιοι μετράνε 1.500.000 νεκρούς, οι Πόντιοι 373.000
νεκρούς, οι υπόλοιποι Έλληνες της Μικράς Ασίας περίπου άλλους 400.000 και για
τους υπόλοιπους, ούκ εστίν αριθμός.
Όλο αυτό το φρικτό σκηνικό ήταν μία διεστραμένα μακάβρια
εφεύρεση των επίσης φίλων και αδελφών μας Γερμανών και ειδικά του στρατηγού πασά Σώντερς ο οποίος σαδιστικά απελάμβανε το το φρικαλέο έργο του
καμαρώνοντας.
Ο Μουσταφά Κεμάλ ολοκλήρωσε το φιλανθρωπικό αυτό έργο, με
την μέθοδο της σαλαμοποίησης, όπου αν και δεν ήταν πιστός μουσουλμάνος, αν και
έλεγε «ο τούρκος ασπάσθηκε μία θρησκεία που δεν του ταιριάζει», αν και ξεχώρισε
τη θρησκεία από το επίσημο κράτος, επειδή ήθελε συνδετικό υλικό για να ενώσει
όλο αυτό το συνοθύλευμα της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατάλαβε ότι με το ισλάμ θα έκανε τη δουλειά του και το
χρησημοποίησε, ως πανέξυπνος που ήταν για να κάνει τη δουλειά του.
Στο εσωτερικό του νεοσύστατου κράτους χρησιμοποίησε τον
όρο κοσμικό ισλάμ, παντελώς λάθος προσδιορισμός διότι το ισλάμ είναι ένα και
εννιαίο και στο εξωτερικό, ειδικά στην συμμαχία του με την επίσης νεοσύστατη ένωση
κομμουνιστικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών, δήλωνε άθεος γιατί αυτό εξυπηρετούσε τους
σκοπούς του.
Στη τουρκική διασπορά έκανε το τζαμί πόλο έλξης, συγκέντρωσης
και σφυρηλάτησης του νεοτουρκικού εθνικού φρονήματος.
Η Ελλάδα
μικρή, μίζερη και σπαρασσόμενη από πολιτικές διαμάχες, αν και δεν έχασε
καμμία στρατιωτική μάχη, έπεσε στην παγίδα των συμμάχων που δεν την χρειάζονταν
πλέον (μικρή αγορά η Ελλαδίτσα) και εστράφησαν προς τον νέο ηγέτη, στο πρόσωπο
του οποίου βρήκαν νέο και καλόβολο όπως νόμιζαν συνομιλητή, ο οποίος για να
βοηθήσει το κράτος του, δημιουργούσε συμμαχίες που συνέφεραν πολιτικά το νέο
καθεστώς.
Οι Έλληνες, λοιπόν, βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και
από περηφανείς νικητές βγήκαν τραγικά ταπεινωμένοι με το παγκοσμίως εφευρεθέν
μέτρο της ανταλλαγής των πληθυσμών, με το οποίο απαλλάχθηκε μία δια παντός από τους
ανεπιθύμητους Έλληνες, οι οποίοι κρατούσαν στα χέρια τους το εμπόριο και την
παραγωγή της φίλης και γείτονος χώρας.
Επειδή, όμως, υπάρχουν ακόμα Έλληνες που αγαπούν και τιμούν την Πατρίδα τους, έστω και εάν η Πατρίδα αυτή είναι αχάριστη και αγνώμων απέναντι στα παιδιά της, η Ημέρα της Μνήμης ετιμήθει δεόντως, ειδικά από τα Ποντιακά Σωματεία τόσο εντός όσο και στο εξωτερικό.
Εμείς θα πρέπει να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, σε όλους
εκείνους τους νεκρούς που τίμησαν την μικρή και μίζερη Πατρίδα τους, δίδοντας τη
ζωή τους για εκείνη και να συνεχίσουμε να μεταλαμπαδεύουμε την αγάπη αυτή και
στα παιδιά μας και όσο μας είναι δυνατόν και στα παιδιά των παιδιών μας.
Τιμή και δόξα πρώτα από όλα στους νεκρούς μας και κατόπιν
σε όλους τους υπόλοιπους νεκρούς της φρικαλέας αυτής γενοκτονίας και μπράβο στις
Ποντιακές Οργανώσεις που σήκωσαν το βάρος της αποφράδος αυτής ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου