βράδυ θα φύγεις σύντροφε

γιά έλα ‘δώ αγόρι μου,γά κάτσε και ξηγήσου,

κάτσε και κάντα μας λιανά,αλλιώς άντε γ@μήσου

πώς έγινε το ΟΧΙ μας,να γίνει ΝΑΙ,γαμώτο,

πώς έγινε και στο μυαλό μας κόλλησες τσιρώτο

πώς τόκανες και oi χοροί μα και τα πανηγύρια,

στάχτη να γίνουν μπούρμπερη,χαμός και χαρακήρια

πώς έγινε και έκοψες,πάλι μισθούς,συντάξεις,

πώς έγινε ρε μόρτη μου,όλα να μας τ’ αρπάξεις

ξεβράκωτους μας άφησες ως Έθνος και ως Χώρα,

κουπί τραβάμε μοναχοί,σ’ αυτή την ανηφόρα

οι κολλητοί σου,ανέγγιχτοι,δαφνοστεφανωμένοι,

να μας θωρούν από ψηλά και καλοπληρωμένοι

στόπα και πρίν καμάρι μου,σου τάχω πεί λεβέντη,

σαν θα ξυπνήσει ο ραγιάς,θα δείς μεγάλο γλέντι

φτιάξε τα ελικόπτερα,φτιάξε τ’ αεροπλάνο,

βράδυ θα φύγεις σύντροφε,μεγάλε τσαρλατάνο

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   06.07.2017

ο πουρότεκνος

μαγιουδάκι μιά σταλιά

και πεσμένη η κοιλιά,

τα μπρατσάκια του σαν χλέπι,

τον καθρέπτη δεν τον βλέπει ?

η μασέλα του ασπρίζει,

η καδένα λαμπιρίζει,

όπου δεί μπουτάκι τρέχει,

βρέ κουράγιο που το έχει !

με το χνώτο να βρομάει

και το στόμα να μποχάει

μαυρισμένος όμως κάργα

κοριτσάρα κράτ’ αλάργα,

πρόσεχε μην σου μιλήσει,

θα νομίζει,θα πηδήσει

και να πώ πώς έχει φράγκα

που μας κάνει και το μάγκα,

θλιβερός και ιδρωμένος,

μπατιράκι ο καϋμένος

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   05.07.2017

τώρα που σφίξανε οι ζέστες

λέω τώρα που σφίξανε,αγάπη μου οι ζέστες

μπροστά στην τηλεόραση να δούμ’ όλους τους ψεύτες,

τους δεξιούς,αριστερούς,κεντρώους και ποτάμι

έτσι  πώς καβαλλήσανε,άπαντες το καλάμι

στις παραλίες ο λαός,να δροσιστεί πηγαίνει,

εμείς με φάτσα την τιβί,στον καναπέ χωμένοι,

θα δούμε τον Αλέξη μας,να λέει παρλαπίπες

πώς φέτος θα βουλώσουμε και όλες μας τις τρύπες,

στον ουρανό πώς στείλαμε,μεγάλο δορυφόρο

και πώς ανάπτυξη τρελλή,θα έχουμ’ αειφόρο

εμείς εκεί ανάσκελα,να σκάμε απ’ τα γέλια

όταν αυτοί θα παίζουνε ξεδιάντροπα τα τέλια,

του ψεύδους,της διαφθοράς,της μάσας,της ρεμούλας,

της σιχασιάς ολάκερης μα και της αναγούλας

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   03.07.2017

φωλιά πουλιού,χωρίς πουλιά

μέχρι ναρθείς,φιλί σου στέλνω

με μιά αχτίδα φεγγαριού

και με τη νύχτα παραγγέλνω

στην κάψα του καλοκαιριού,

αηδόνια να σου τραγουδάνε

μέχρι να με ονειρευτείς,

κήπους λουλούδια να σκορπάνε

στα πέταλά τους να κρυφτείς

παιχνίδια στον παππού να παίξεις

σά νάσαι δίπλα μου,κοντά

θές με λογάκια,θές με λέξεις

γιά να μην νοιώθω μοναξιά

το όνειρό σου,στ’ όνειρό μου

ναρθεί και μέσα του να μπεί,

να πλημμυρίσει το μυαλό μου

με τη δική σου αναλαμπή

ναρθείς για λίγο αγκαλιά μου,

ανάσα να ξεκουραστείς

και να σε πνίξω στα φιλιά μου

πρίν φύγεις κι’εξαφανιστείς

άδεια ζωή χωρίς εσένα,

φωλιά πουλιού,χωρίς πουλιά,

κι’εσύ να βρίσκεσαι στα ξένα

χιλιάδες μίλια μακρυά

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   25.06.2017

στη γιορτή του πατέρα

δουλεύεις σαν το γαΐδαρο,συχνά χωρίς σαμάρι,

τόνους φορτία κουβαλάς,λές κι’είσαι το γομάρι

πάντα για όλους μεριμνάς,εκτός από εσένα

και σαν δεν σε χρειάζονται,τάχουν όλα ‘’γραμμένα’’

μα εσύ εκεί,στο μόχθο σου,να δίνεις τον αγώνα,

παιδιά,εγγόνια,συγγενείς,μεγάλη λεγεώνα

όταν στο τέλος της ζωής,σαν έχεις αποκάμει,

και ‘’σφαίρες’’ δεν υπάρχουνε,καθόλου στη θαλάμη,

σαν θές μ’ αξιοπρέπεια τα μάτια σου να κλείσεις,

δεν ξέρεις που ν’απευθυνθείς,σε κάποιον να ζητήσεις

παρατημένο σ’ άφησαν,παντέρημο και μόνο,

χέρι κανείς δεν άπλωσε να πάρει λίγο πόνο

κι αναρωτιέσαι αφελή,αν άξιζε να ζήσεις

μία ζωή δουλεύοντας και πάντα με στερήσεις,

γιά να τελειώσεις άμοιρε,απ’ όλους ξεχασμένος

στην κόλαση της μοναξιάς και καταφρονεμένος

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   18.06.2017

6^η Πανελλήνια Νίκη και η πονεμένη ιστορία της

====================================

στον αθλητισμό δίπλωμα ή μετάλλιο για την 6^η Πανελλήνια Νίκη δεν προβλέπεται,ζήτησα λοιπόν τη βεβαίωση από την Πανελλήνια Σκοπευτική Ομοσπονδία Ελλάδος και μάλιστα εις διπλούν για να την χρησημοποίησω όταν ανέβω στη Σουηδία δίδοντας ένα αντίγραφο στο οικείο αστυνομικό τμήμα και το δεύτερο στο σκοπευτικό σύλλογο σε συνάρτηση με την σκοπευτική μου ταυτότητα της ΣΚΟΕ ανανεωμένη για το 2017.

Η Πανελλήνιες Νίκες στο ομαδικό,είναι σαν τις σκυταλοδρομίες στο στίβο δηλαδή μία ομάδα αποτελλούμενη από 3 καλούς αθλητές και ένα απολοιφάδι κερδίζουν τους Πανελλήνιους Αγώνες οπότε το απολοιφάδι είναι Πανελληνιονίκης.

Το ίδιο έγινε και με εμένα στο ρόλο του απολοιφαδιού,όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είμαι 6^ος Πανελληνιονίκης,όπως φαίνεται και από τη σχετική βεβαίωση.

Η Πανελλήνια αυτή Νίκη επετεύχθει κάτω από τις παρακάτω συνθήκες.

1.Έκατσα στη γραμμή βολής,αφού προηγουμένως προκρίθηκα στους Πανελλήνιους Αγώνες πυροβόλων με μόνον 1 αγώνα πρόκρισης και μάλιστα μία εβδομάδα πρίν τους αγώνες,αφού ο Παναθηναϊκός δεν μου έδινε όπλο για να προπονηθώ και μου το έδωσε 1 εβδομάδα πρίν τους Πανελλήνιους Αγώνες επειδή δεν περίμενε με τίποτα να προκριθώ και το έκανε για να την βγάλει καθαρή,όμως δεν του έκατσε.

2.Για να αγωνιστείς χρειάζεσαι απαραίτητα έναν αορτήρα.

Ο Παναθηναϊκός είχε 2 αορτήρες,έναν χαλασμένο (του έλλειπε η πεταλούδα που σταθεροποιεί το μήκος του) και έναν καλό και φυσικά εμένα στους Πανελλήνιους Αγώνες μου έδωσε τον χαλασμένο,πράγμα που το είδαν όλοι οι συναθλητές μου στη γραμμή βολής και η προπονήτρια μου κα Ελένη Φωκά (όπως το έβλεπε και στις προπονήσεις από εκεί και μετά),πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι δεν ήταν δυνατόν να έχω σταθερή σκόπευση.

3.Ο αορτήρας έχει έναν μηχανισμό που συνδέεται με το όπλο.

Όλοι οι αθλητές είχαν δικούς τους μηχανισμούς,εγώ δεν είχα και φυσικά ο Παναθηναϊκός μου έδωσε έναν μηχανισμό που από τα 2 του κομμάτια έλλειπε το ένα και δεν ήταν δυνατόν να συνδεθεί με το όπλο,πράγμα που απαγορεύεται σύμφωνα με τους κανονισμούς,αλλά εγώ κάνοντας μία πατέντα, φαινόταν ότι ο αορτήρας ήταν συνδεδεμένος με το όπλο για να μην με αποκλείσουν και ξεγέλασα τους κριτές,πράγμα που το είδαν τόσο ο εκ δεξιών συναθλητής μου,όσο και ο εξ’ αριστερών και με ρώτησαν πώς θα σκοπεύσω.

3.Μονοκυάλι.

Ο Παναθηναϊκός ήταν υποχρεωμένος να μου δώσει μονοκυάλι να αγωνιστώ,ώστε να βλέπω στα 50μ τις βολές μου και να κάνω διορθώσεις.

Φυσικά ο Παναθηναϊκός έχει 2 μονοκυάλια αλλά την συγκεκριμένη ημέρα δεν μου έδωσε κανένα προφασιζόμενος ότι τα χρησημοποιούν άλλοι αθλητές του με αποτέλεσμα να ρίχνω στο γάμο του καραγκιόζη,ποτέ όμως έξω από το στόχο ή ‘’στα τσιμέντα’’ όπως με ειρωνεύονται ο έφορος και ο βοηθός του.

Από εκεί και μετά στις προπονήσεις,εάν και εφόσον ευαρεστείτο ο έφορος και μου έδινε όπλο,μονοκυάλι έφερνε η προπονήτριά μου κα Ελένη Φωκά, γιατί όποτε ζητάγαμε από τον υπεύθυνο του σκοπευτηρίου στο Βύρωνα τα κλειδιά από τα ερμάρια του Παναθηναϊκού,όλως συμπτωματικά ο έφορος είχε ξεχάσει να του τα δώσει.

5.Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ

Αφού λοιπόν δεν είχα μονοκυάλι στις προπονήσεις έμαθα ‘’να ακούω τις σφαίρες’’ πράγμα που για εμένα ήταν πολύ εύκολο αφού έχω σπουδάσει και μουσική και ξέρω να ακούω τις νότες,ανάλογα με το μέρος που χτύπαγε η σφαίρα στο στόχο έκανε και διαφορετικό ήχο.

Για αυτή μου την ικανότητα έχω ακούσει τα δουλέματα της ζωής μου από τον έφορο και τον δεξί του χέρι αντί να ντρέπονται για την μικροψυχία τους.

6.Όταν έκατσα στη γραμμή βολής είχα ήδη περάσει 9 βαριά εγκεφαλικά, πράγμα που γνώριζαν οι έφοροι και οι προπονητές μου (οι προπονητές μου το σεβάστηκαν και έδειξαν ότι το εξετίμησαν)

7.Καθήμενος στη γραμμή βολής γνώριζαν όλοι ότι ταλαιπωρούμαι από ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΒΑΡΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ και οι μόνοι που με αντιμετώπισαν ανάλογα ήταν οι προπονητές μου.

8.Η Πανελλήνια αυτή Νίκη,μου έδινε αυτοδικαίως την πρόκριση και για τους επόμενους Πανελλήνιους Αγώνες του 2017,όπως με διαβεβαίωναν οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκου (έχω κρατημένα τα μηνύματά τους που το αποδεικνύουν,όπως αποδεικνύουν και το γεγονός της αγραμματοσύνης τους κρίνοντας από τη σύνταξη και τις επεξηγήσεις που δίνω σε σχέση με την έννοια Ζεύς και Δίας,έννοιες μάλλον δύσκολες για τον συντάκτη) μέχρι την ημέρα που πήγα στη Σουηδία,όπου με μεγάλη προσπάθεια ο γιός μου,μου βρήκε σκοπευτήριο να προπονούμαι από το οποίο ανέβασα αρκετές φορές και φωτογραφίες,πιστοποιόντας τις προπονήσεις μου.

ΜΕ ΑΠΈΚΛΕΙΣΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2017 ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ,ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣ ΕΙΧΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΟΥ ΩΣ ΤΟ ΑΠΟΛΟΙΦΑΔΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ,ΣΤΟ ΟΜΑΔΙΚΟ,με την προφορική αιτιολογία ότι αφού ήμουν στη Σουηδία,δεν ήμουν συνεπής στις προπονήσεις με το σύλλογο παρόλο που στη Σουηδία προπονιόμουνα κανονικά

Αντί λοιπόν να πανηγυρίσει ο Παναθηναϊκός για την επιτυχία αυτή του συλλόγου,εκτός που την ‘’εκαναν γαργάρα’’ άρχισαν να με αντιμετωπίζουν απαξιωτικά και να με λοιδωρούν,με αποκορύφωμα τις χθεσινές ανακοινώσεις του Νίκου Κοκκινάκη,δεξί χέρι του εφόρου,ο οποίος εξηγούσε πόσα κεντρικά δεκάρια δεν πέτυχα και πέραν του αναμφισβήτητου γεγονότος της 6^ης Πανελλήνιας Νίκης μου,αμφισβητούσε λοιδορόντας και τη συμμετοχή μου στην Εθνική Ομάδα Στίβου όπου ήμουν μέλος από το 1968 μέχρι το 1974, λέγοντας δημοσίως ότι με είχε ικανό να φόρεσα τη Φανέλλα της Εθνικής και ‘’κολλόντας’’ δίπλα σε συναθλητές μου,να φωτογραφήθηκα.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.  

Ν Τ Ρ Ο Π Η     Τ Ο Υ Σ !!!

Επειδή έγραψα πολλά,θα συνεχίσω αν προκληθώ με περισσότερα.

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος

και 6^ος Πανελληνιονίκης σταθερού στόχου 50μ,στο πυροβόλο τουφέκι ανδρών,πρηνηδόν σύμφωνα με την βεβαίωση της Σκοπευτικής Ομοσπονδίας Ελλαδος

το ένα μισό μου σε μισεί

το όνομά σου γράφω στο βουνό

σαν σκόπριες λέξεις σε γυαλί,

είναι το κλάμα μου βουβό

χορδή σπασμένη σε βιολί

τρέχουν τα δάκρυα βροχή

μια ‘γάπη που παρακαλεί

βγαίνει η πίκρ’ απ’ την καρδιά

η λογική είναι τυφλή

τόνα μισό μου σε μισεί,

κι’ εσύ μου λές να κάνω υπομονή

τ’ άλλο μισό η αγάπη μου τρελλή

μα συ μ’ αφήνεις μοναχή

μέσα στο χιόνι του χειμώνα

το τελευταίο σου φιλί

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   01.06.2017 ®©

Χάρε,χαρά που μούφερες

Χάρε,χαρά που μούφερες,Χάρε σε κάνω φίλο,

κάτσε να πιούμε μιά ρακή,τώρα να παραγγείλω

και με χαρμάνι σέρτικο,τις τελευταίες φούμες,

άνοιξε όλα τα πανιά ακόμα και τις μπούμες *

ν’ αφήσω τούτο το ντουνιά,τον άπονο,τον ψεύτη,

κοντά σου νάμαι Χάρε μου και των ψυχώνε κλέφτη

σίγουρα θάμαι πιο καλά,Χάρε,από δωπέρα

αφού θα μείνει πίσω μου,η βρώμα και λέρα

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   29.05.2017

*το τελευταιο πανί προς την πρύμνη

μήπως πήραμε τον πούλο

μήπως πήραμε τον πούλο

και θα κάνουμε το δούλο,

τόσο εμείς και τα παιδιά μας

μέχρι τα τρισέγγονά μας ?

βιζαβί η περιστέρα

αγκαζέ με τη χολέρα

‘’είσαστε δημοφιλής μαντάμ,

αναντάμ και παπαντάμ’’

ο λαός μας σας θαυμάζει,

μας κοιτάζει και βελάζει,

το κουτόχορτό του τρώει

γιατί είναι από σόϊ

από ένδοξη γενιά,

περηφάνια μιά σβουνιά

λούφα μα και αραλίκι

κι’ ας μην έχει χαρτζηλίκι

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   24.05.2017

εξαιρετικά αφιερωμένο στα πρόσφατα ψηφισθέντα μέτρα

και στις αποφάσεις της ευρωπεόσυνόδου

αγάπη μου εσύ

αγάπη μου εσύ

έλα τη νύχτ’ αυτή

στων άστρων τη ματιά

να δώσουμε φιλιά

μούμαθες ν’αγαπώ

στον κόσμο τον κακό

μα γρήγορα ξεχνάς

εμένα που αγαπάς

πές με αν θές τρελλή

όμως τη νύχτ’ αυτή

αν χωριστούμ’ αγάπη μου

θα φταίς μόνο εσύ

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   23.05.2017   ©®

ανάποδα ραδίκια

σαν θα μετράω μάγκες μου ανάποδα ραδίκια,

και θάχω από πάνω μου και χώμα και χαλίκια

σαν θα μου τρώνε το κορμί,χιλιάδες τα σκουλίκια,

θέση με θέα θάλασσα και ένα απί δύο,

τάφο νάχω περίοπτο,μέσ’ το νεκροταφείο

και φράγκα πίσω με ουρά και σπίτια και παλάτια,

σαρανταπέντε γκόμενες με δακρυσμένα μάτια

τί να τα κάνω σας ρωτώ και ποιο το νόημά τους

αφού δεν θάναι δυνατό,το τα βρεθώ σιμά τους

αν με σκατοψυχίζουνε και σταυρωτά μουτζώνουν,

στο μνήμα να βωμολοχούν και να με βεβηλώνουν

καλύτερα οι φίλοι μου,για μένανε να κλαίνε

και κάποιο λόγο για καλό,να έχουνε να λένε

να τραγουδάνε λέγοντας ‘’μάγκας ήταν μεγάλος

και δεν θα βγεί κατόπιν του,σαν και αυτόνε άλλος’’

κι ας είμαι άφραγκος που λές,ταπί και μπατιράκι,

δεν έβλαψα κανένανε,ούτ’ ένα μερμυγκάκι

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   22.05.2017

Κολομβιανή γραβάτα

(corbata Colombiana – κορμπάτα Κολομπιάνα)

είπα να σου κάνω δώρο,ένα παπιγιόν προπέλα,

σκέφτηκα πως σαν σε βλέπω,θάσαι μούρλια,θάσαι τρέλλα,

μα θα ήθελες νομίζω,εξτρα-πρίμ’ αξεσουάρ

σίγουρα δεν θάχεις λόγο,να φορέσεις σπασουάρ

βρήκα να σου κάνω δώρο,το χρωματιστό φουλάρι,

μα τι τόπο θε να πιάσει,ένα δώρο σε μουλάρι

(ταπεινά ζητώ συγνώμη απ’ το εν λόγω ζωντανό

που το σύγκρινα με σένα,το μικρό,τον αχαμνό)

επιμένεις τόσα χρόνια πώς θα βάλεις και γραβάτα

αν το χρέος μας ξοφλήσεις ξηγημένα και σταράτα

βρήκα φίλε θα σου πάρω, μιά corbata Colombiana,

να φοράς σαν σχεδιάζεις,τα καινούργια σου τα πλάνα

θάσαι σίκ καραμπινάτος,με γραβάτα Κολομβίας,

θα σου βάλω και καπέλλο,να μην μοιάζεις με παρίας

μιά corbata Colombiana

φίνα Λατινό-Αμερικάνα

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   20.05.2017

εκατόν πενήντα τρείς γενναίοι

εκατόν πενήντα τρείς γενναίοι

βολευτάδες μας σπουδαίοι

σε προδώσαν άλλη μιά

και συ φωνάζεις ‘’γκαντεμιά’’

είσ’ εσύ όμως ο φταίχτης,

ο γνωστός ρακοσυλλέκτης,

που ψηφίζεις τα σκουπίδια,

της βουλής αποκαΐδια

πάλι κλέψανε το βιός σου

και γελά ο δήμιός σου

γιατί όσο κι’ αν σε γδέρνει,

πάντοτε σε καταφέρνει

να πιστεύεις αφελή,

πώς εσένα οφελεί,

έτσι σούκανε και τώρα

και κατέστρεψε τη Χώρα

μα εσύ ευτυχισμένος,

μοιάζεις σαν μαστουρωμένος

και δαρμένος

και χαμένος

στη μιζέρια βουτηγμένος

νάξερα τι περιμένεις

και στους δρόμους γιά δεν βγαίνεις ?

αξιοπρέπεια δεν έχεις ?

να σ’ αρμέγουν πώς αντέχεις ?

των Προγόνων Μεγαλεία,

η δική σου η δειλία

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   18.05.2017

εξαιρετικά αφιερωμένο στην ψήφιση του 4^ου μνημονίου

επί μακρόν

(ηθικοπλαστική έμμετρη μυθοπλασία)

έλεγα επί μακρόν,

γνώστης των συνεπειών,

τόσοι μπανανευρωπέη

πώς τον έχουνε σαν μπέη

παντρεμένος τη γιαγιά του,

έκανε την κολεγιά του,

ζιγκολάκι με πατέντα,

γιά τον γκόμενο κουβέντα

πούν’ εν γνώσει της συζύγου,

του αντρούλη της,του λίγου

αυτόν τούτον τον τεμπέλη

τίποτε να μην τον μέλει,

όλοι νάναι στο πλευρό του,

το κοπάδι το σκεβρό του

τι αριστεροί κεντρώοι

όλοι ένα σκυλολόϊ,

καπιτάλες τραπεζίτες

και λοιποί αγιογδύτες,

νο δοξάζουν το αδέρφι

νόμος είναι βρε ! του Μέρφι

‘’αν νομίζεις ότι όλα σου πηγαίνουνε σκατά,

ήσυχος ποτέ μην μένεις,η ζωή εξαπατά’’

χαιρετώ σας ευρωπέη,

η ευρώπη καταρέει,

που θαυμάζετε ως άντρες

τις πιό κουνιστές γαλιάντρες,

με κορίτσια μιμητές

και γεμάτες δονητές

αφού δεν πηδάν’ τ’ αγόρια

που τα κάνατ’ όλα φλώρια,

νάχετε επί μακρόν

τον μικρόν τον ιλαρόν

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   08.05.2017

ΚΑΡΟΛΟΣ ΣΑΡΓΟΛΟΓΟΣ : Η "Μαγεία" στον χώρο της Μουσικής με την Olympus Guitars

Γράφει ο:

Κάρολος Σαργολόγος, Δημοσιογράφος

Τακτικό Μέλος της ΕΣΗΕΑ, AIPS, ΠΣΑΤ, ATFS of IAAF

      

Προβολές Αναρτήσεως

Η "Μαγεία" στον χώρο της Μουσικής

με την Olympus Guitars

Αντικειμενικά αξιομνημόνευτη και υποδειγματική είναι η εργασία του Γιάννη Γιάντσιου και των συνεργατών του.

Μία "νότα Μαγείας" επιδαψιλεύει και αναδεικνύει με εξαιρετικό από κάθε άποψη επίπεδο ψυχικής και υλικής αποτύπωσης την ακουστική των μουσικών οργάνων, αλλά ταυτοχρόνως ανδρώνει το μοναδικό και απαράμιλλο στοιχείο το οποίο εύγλωττα αποθησαυρίζουν τα υλικά : ξύλο κυρίως από Ελιά εκπορευόμενη από τον Όλυμπο αλλά και η θαυμάσια  εργασία της δημιουργίας σε ηλεκτρικές κιθάρες και Μπάσο σε ένα εργαστήριο εξαιρετικό.

Στην Λεπτοκαρυά Πιερίας, στο μουσικό εργαστήρι Olympus Custom Guitars ο "μύθος" εναγκαλίζει την αγάπη και αποτυπώνεται με την κατασκευή εξαίρετης ποιότητας μοναδικών μουσικών οργάνων : ηλεκτρικής κιθάρας και Μπάσο, μουσικών οργάνων τα οποία συνδυάζουν πείρα, τεχνογνωσία, αγάπη και συνάμα  την αύρα του Ολύμπου, φτιαγμένη επί ξύλου (Ελιά) εκπορευομένου από τον Όλυμπο 100% χειροποίητες ηλεκτρικές κιθάρες κατασκευασμένες στις παρυφές του Ολύμπου, φτιαγμένες εξ αρχής με το μεράκι και την Μαεστρία του Γιάννη Γιάντσιου και των συνεργατών του.

Εργασία και αποτέλεσμα Φανταστικό!!! 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι από την Παρασκευή 5 Μαΐου έως και την Κυριακή 7 Μαΐου διενεργείται έκθεση με ηλεκτρικές κιθάρες και Μπάσο επί της παραλιακής οδού Ποσειδώνος 3 δίπλα στον Τηλεοπτικό Σταθμό Σκάϊ, στο Ωδείο Τέχνης Φακανάς. Στην μόλις προαναφερθείσα έκθεση εκτός των Μουσικών οργάνων του κατασκευαστή Γιάννη Γιάντσιου λαμβάνουν μέρος και έντεκα Μουσικοί οι οποίοι ερμηνεύουν μουσικά κομμάτια και διανθίζουν την εκδήλωση.  

    

 Ο Κατασκευαστής Γιάννης Γιάντσιος εν ώρα εργασίας

       

Εντυπωσιακό είναι το έργο του κατασκευαστή Γιάννη Γιάντσιου το οποίο απεικονίζεται από ένα τεράστιο οπτικό υλικό, μέρος του οποίου θα έχετε την ευκαιρία να δείτε στο Φωτογραφικό υλικό το οποίο ακολουθεί.

Τεράστια ονόματα της τέχνης της Μουσικής κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αλλά και εσχάτως στην Ελληνική επικράτεια εντυπωσιάζουν με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους οι οποίες αναπαρθενεύονται με τον πλέον ανεξίτηλο τρόπο με τις ηλεκτρικές κιθάρες της Olympus Custom Guitars του Γιάννη Γιάντσιου.

Ο Γιάννης Γιάντσιος στο εργαστήρι του στην Λεπτοκαρυά Πιερίας 

ο σταθμός ο τελευταίος

θάθελα νάχα ένα τραίνο,

όπου θέλω να πηγαίνω,

σε Ανατολή,σε Δύση

ρόδα όλη μου η ζήση

και ποτέ μην σταματήσω,

τον πλανήτη να γυρίσω.

Όταν βαρεθώ που λές,

σκέψεις κάνω αμαρτωλές,

να χαθώ στην αγκαλιά σου,

στα χάδια μα και στα φιλιά σου.

Ο σταθμός ο τελευταίος

από όλους πιό ωραίος

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   04.05.2017

τα όνειρα στα χέρια σου,αφήνω να σταθούνε

μήπως και την αγάπη μου,σου εκμυστηρευθούνε

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος

ντροπή όλη δική σου

(αφιερωμένη στην καινούργια μείωση μισθών και συντάξεων)

πές μου ρε φίλε πόσα θές,ναρθείς να μας τρελλάνεις

και πώς με τόσα που τραβάς,δεν σούχει ν’ αποθάνεις

σε κλέβουν καθημερινά,σε σκίζουνε με θράσσος,

το δέντρο βλέπεις φουκαρά και έχασες το δάσος

βανδάλισαν,βεβήλωσαν Πατρίδα και Θρησκεία

κι’ όταν σε είδαν απαθή,ληστέψαν τα ταμεία,

αρπάξανε τους κόπους σου,βουτήξαν τα λεφτά σου,

σου μηδενίσαν τη ζωή και την αξιοπρέπειά σου,

οι βάρβαροι κατακτητές σκλαβώσαν τα παιδιά σου

αναίσχυντοι πολιτικοί,πιτσούλα στις ρεμούλες,

κατάφεραν και δήμευσαν κι’ αυτές τις συνταξούλες

εσύ κρυμένος και βουβός,δειλέ μέσ’ το τσαρδί σου,

αίσχος ασήμαντε,ντροπή κι’ αιδώς ! όλη δική σου !!!

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   02.05.2017

Πρωτομαγιά χωρίς αιδώ καμμία

τα παλληκάρια,μούμαθαν,πού ‘’έχουν τα’’ μεγάλα,

έχουν φιλότιμο πολύ και όχι μιά στάλα

γιατί το λέω σύντροφοι,αδέλφια,συντοπίτες,

το λέγω γιά δεν φέρονται,σαν άλλους πούν’ αλήτες

Πρωτομαγιά μου μάθανε,πώς είναι απεργία

και πώς στους δρόμους βγαίνουνε χωρίς δικιολογία

πώς υπαλλήλοι,μάστορες,γραφιάδες και τεχνίτες,

τα δίκια τους διεκδικούν,σαν μιά γροθιά,γρανίτες,

πώς δουλευτάδες έντιμοι και ήσυχοι πολίτες

με μιάς μεταμορφώνονται,της εργατιάς οπλίτες,

περήφανοι,αγέρωχοι,με τόλμη και ορμή,

γενναία να προτάσσουνε,ιδέες και κορμί

όμως τι βλέπω σύντροφοι,φίλοι,ιδεολόγοι ?

αρχές,αξίες,όνειρα,κρύψαμε στο κατώγι !

οι αρχηγοί με ξύλινο,παρωχημένο λόγο,

ξένοι απ’ τα προβλήματα,θυμίζουν γυρολόγο,

στις βίλλες τους με τα σινιέ και ακριβά ρολόγια,

μ’ αφράτα κρινοδάχτυλα να παίζουν κομπολόγια

με τις ζωές,την τύχη μας και το κατάντημά μας,

με τα παιδιά,με τις δουλειές και με τα όνειρά μας

και στο αποκορύφωμα,χωρίς αιδώ καμμία

κηρύξαν την Πρωτομαγιά,επίσημη αργία

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   01.05.2017

στην κόλαση θα πάω

σαν θα πεθάνω μάγκες μου,στην κόλαση θα πάω,

σαράντα γκόμενες να βρω,ωραία να περνάω

αφεντικό ο Βελζεβούλ θα μ’ έχει στα καζάνια

και θα περνάω σάν πασάς σε χρόνους και ζαμάνια

κάτι ‘’θεοσεβούμενες’’ πούχα στη γειτονιά μου,

αέρα θα μου κάνουνε,σαν είμαι στη γωνιά μου

και μερικοί ξενέρωτοι και μεγαλοσταυρίτες,

στην πίσα τους θα σέρνονται,μαζύ μου οι κοπρίτες

πολιτικοί αμέτρητοι και υπουργοί αράδα

και όλοι όσοι βλάψανε γιά χρόνια την Ελλάδα

τα χορταράκια στα ζεστά,με μυρωδάτη φούντα,

θα μεγαλώνουν φίλοι μου,για κάθε παροικούντα

το Προυσαλιό το σέρτικο και το καλό χαρμάνι,

θα το κρατήσω μοναχά, για μένα το αλάνι

γιά όσους ενδιαφέρονται ναρθούνε να με δούνε

μου γράφουν στον αγύριστο,να πώ,πώς θα με βρούνε

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   23.04.2017

γιά σένα

κάτω απ’ το φώς του φεγγαριού,ξύπνιος να σε κοιτάζω,

κάθε μου μέρα είναι γιορτή δίπλα σου και γιορτάζω

τα ξέπλεκά σου τα μαλλιά,μπλεγμένα στα δικά μου,

γιά να κρατούν στον ύπνο μου,μακρυά τα ξωτικά μου

με τα μεγάλα μάτια σου κλειστά να τρεμοπαίζουν,

τους εφιάλτες όλους μου με θάρρος να εμπαίζουν

με μιά ανάσα γιασεμί,γαρύφαλλο και δυόσμο,

όπλο σαν είμαι όρθιος,να ζώ μέσα στον κόσμο

η νύχτα να μην τέλειωνε,να μείνεις αγκαλιά μου,

στα χάδια μου τα τρυφερά,πνιγμένη στα φιλιά μου

τί να αξίζ’ ο έρωτας,σαν φεύγεις μακρυά μου,

σαν δεν ακούω τη φωνή τη γάργαρη στ’ αυτιά μου

και σάν δεν είσ’ ολάκερη κάτω απ’ τη ματιά μου

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   18.04.2017

Χριστούλη μου να Σε χαρώ

Χριστέ μου Σε παρακαλώ,

εσύ που κάνεις το καλό,

δείξε και στην Πατρίδα,

να βγεί απ’ το κουκούλι της

να γίνει χρυσαλλίδα,

ν’ αποτινάξει το ζυγό

απ’ τον κακό προαγωγό,

ελεύθερη να γίνει,

ναρθεί δικαιοσύνη,

στον τόπο που τη γέννησε

μα τώρα τη μηδένισε

η αδελφή ευρώπη

και κάτι παλιανθρώποι

Δώσε κουράγιο στο λαό,

έτσι Χριστέ μου να καώ,

να δεί μιάν άσπρη μέρα,

να φύγει η χολέρα

που έκατσε στον τόπο μας

και κατατρώει τον κόπο μας,

πούδιωξε τα παιδιά μας

που είναι τα κλαδιά μας,

εκεί μακρυά στα ξένα

πούναι ξενητεμένα

Δώσε ναρθούν τα ‘γγόνια μας

πούναι και κείνα κλώνια μας,

πρίν κλείσουμε τα μάτια

σε σκοτεινά δωμάτια,

να γίνει η Ελλάδα

η Αθηνά Παλλάδα

Δείξε μας με τα Πάθη Σου

και με το κάθ’ αγκάθι Σου,

δρόμο για σωτηρία

και για ελευθερία

Χριστούλη μου να Σε χαρώ,

ανθρωπουδάκ’ είμαι μικρό

όπως και τόσοι άλλοι

πούναι στη βιοπάλη

γιά μένα χάρη δεν ζητώ,

όμως ζητώ το ποθητό

Χριστούλη άκουσέ μας,

ταχιά και λύτρωσέ μας

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   14.04.2017   Μεγάλη Παρασκευή

ο άνθρωπος είναι μικρός

ο άνθρωπος είναι μικρός,ο πιό μικρός στην Πλάση,

πνιγμένος στις κακίες του,το έχει πιά ξεχάσει

χωρίς αρχές,χωρίς ντροπή,χωρίς καθόλου Πίστη,

χωρίς κανέναν σεβασμό απέναντι στον Χτίστη

μέσα στα πλούτη,τα λεφτά και μέσα στην κραιπάλη,

στης απληστίας το ρυθμό,μέσα στην παραζάλη

κακό να κάνει γύρω του,να φέρει δυστυχία,

με το θολό του το μυαλό και τη μικροψυχία

ώσπου μιά μέρα ξαφνικά,κάνουν και δεν ξυπνάνε

και όσους βλάψαν στη ζωή,κρυφά χασκογελάνε

στον άλλο κόσμ’ ο Βελζεβούλ,με πίσες στα καζάνια,

στην κόλαση μέσ’ τις φωτιές,δέχεται τα ‘’φυντάνια’’

τι κέρδισες ανόητε με τόση πιά κακία

τα τόσα πλούτη άνθρωπε,σούφεραν ευτυχία ?

οι κληρονόμοι πίσω σου,να σε σκατοψυχάνε

κι’ οι κοντυνοί σου άνθρωποι,νταούλια να βαράνε,

τα έχια που τους άφησες,πώς να τα σπαταλήσουν

και τη δική σου ανάμνηση,να τήν εξαφανίσουν

τα πλούτη σου τα θέλουνε,αλλά ντροπή τους φέρνεις,

τη φήμη την αναίσχυντη που πάντοτε θα σέρνεις

βάλε ασήμαντε μυαλό

και κάνε πάντα το καλό

στον αδερφό,στο γείτονα και στο συνάνθρωπό σου,

στο πού και πού μιά προσευχή στον Πλάστη και Θεό σου

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος   12.04.2017 Μεγάλη Τετάρτη

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος: Tης Κασσιανής τροπάριο

Της Κασσιανής τροπάριο

Tης Κασσιανής το βράδυ, θ’ ακούμε το τροπάριο

και στην κορφή της Χώρας, θά 'χουμε ανθρωπάριο,

μαζύ με μιά παρέα άξεστους κατσαπλιάδες...

λέω σε τί διαφέρουν οι γερμανοτσολιάδες,

που την Πατρίδα έκαναν να μοιάζει με "κοινή"

μάλλον αυτά προφήτευε, πρίν χρόνια η Κασσιανή...

Ο εν τοις αμαρτίαις, περιπεσών ανήρ

συν γυναιξί και τέκνοις, τσακίδια κι’ "άει σιχτίρ"

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος
11.04.2017 Μεγάλη Τρίτη

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος: Δεν ξέραν με ποιόν τά 'βαζαν

 
Προβολές Αναρτήσεως

Δεν ξέραν με ποιόν τά 'βαζαν


Ως αθλητής μου άρεσε, να έχω αντιπάλους
άντρακλες γοργοπόδαρους και αθλητές μεγάλους!..

Αν κάποτε τους κέρδιζα, τιμή ήταν μεγάλη
αν τύχαινα και έχανα, σκεφτόμουνα και πάλι
"από μεγάλο έχασες, να πας να χαιρετίσεις
άσχετο αν σε κέρδισε, πρέπει να τον τιμήσεις".

Τα χρόνια όταν πέρασαν και στη ζωή σαν βγήκα
μεγάλους δεν συνάντησα, μόνο σκουπίδια βρήκα.

Στα ίσα δεν πολέμαγαν και πίσω μου με θάβαν...
για πότε τους την έφερνα, ποτέ δεν καταλάβαν!..

Κανέναν τους δεν έγλυψα, μαζύ τους δεν επήγα
γιατί μικρούς τους έβλεπα, πιο κάτω κι’ από μύγα...

Μα δυστυχώς δεν ξέφυγα, το μίσος και τη ζήλια
μακρυά όμως τους κράταγα, πολλές χιλιάδες μίλια!..

Σαν η ζωή με πρόδωσε, με πρόδωσαν κι’ οι "φίλοι"
και τότε μαζευτήκανε, σαν λυσσασμένοι σκύλοι.

Όλοι μαζύ ενώθηκαν, να με κατασπαράξουν
"ἐν τῇ ἑνώσει ἡ ἰσχύς" σκεφτήκανε να πράξουν...

Δεν ξέραν με ποιόν τά 'βαζαν και τί τους περιμένει...
όσο και αν με δάγκωναν, έφευγαν δαγκωμένοι!..

Γεννήθηκα για νικητής και έτσι θα πεθάνω
και θέλω να το γράψουνε στο μνήμα μου επάνω!..

 Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος

09.04.2017

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος: Έκλεισε η συμφωνία

Προβολές Αναρτήσεως 

Έκλεισε η συμφωνία

Έκλεισε η συμφωνία
και θα δείτε μεγαλεία,
στο τραπέζι μας κοψίδια.
Θα φοράμε δαχτυλίδια
και θα τραγουδάμε όλοι,
στα χωριά μα και στην πόλη.

Στην πατρίδα των μωρών
και στο κράτος των δειλών,
πάλι δεν θ’ ανοίξει μύτη
και τον κάθ’ αρσενοκοίτη
που το Έθνος του πουλάει
και το κάνει και βογγάει,
ήρωα θα τόνε κάνουν,
έτσι για να ξεθυμάνουν!..

Να παράτες, να τιμές,
δόξα βρέ ο τελεμές,
ο αλήτης, το τσογλάνι
μα ζεστή κρατώ την κάνη!..

Το δηλώνω, τη φυλάω
έστω κι’ αν χαζογελάω...
Θά 'ρθ’ η ώρα του που λές
να βροντήξ’ ο σισανές*

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος 
 07.04.2017

 * σισανές  = ραβδωτό τουφέκι με εξάγωνη κάννη

Σουηδός καθηγητής με έλλειψη χιούμορ:
Στο FOLKUNIVERSITETET παρακολούθησα την πρώτη σειρά μαθημάτων Σουϊδικής Γλώσσας και στο πρώτο μάθημα ο Καθηγητής μας ρωτούσε (στα Αγγλικά) τον καθένα μαθητή ξεχωριστά,ως γνωριμία, λίγα πράγματα.

Ήρθε λοιπόν και η σειρά μου, μετά το πώς λέγομαι κ.λπ., κ.λπ. με ρωτάει:
-Τι δουλειά κάνεις?
(Εγώ κλέβοντας το σύνθημα της φανέλλας του νεότερου μεν αλλά συναθλητή μου στον στίβο του Παναθηναϊκού όταν είμαστε πιτσιρικάδες και μετέπειτα θρύλου της Ελληνικής Σκοποβολής Ιγνάτιου Ψυλλάκη,που έγραφε "σκοτώνω δράκους")
-Σκοτώνω δράκους !!!

Ο καθηγητής με βλέμμα γεμάτο απορία:
- Δεν υπάρχουν δράκοι.
- Φυσικά και δεν υπάρχουν αφού τους σκοτώνω εγώ!!!

Ο καθηγητής με γουρλωμένα μάτια:
- Μα πώς είναι δυνατόν να τους σκοτώνεις, αφού δεν υπάρχουν!!!
(Δίπλα μου καθόταν μία Ισπανίδα η Ana Rosa μεταπτυχιακή χημικός που είχε σκάσει στα γέλια, το ίδιο και η Ιταλίδα πίσω μου, η Maria, μεταπτυχιακή φυσικός καθώς και η Αμερικανο-Ιταλίδα δίπλα της η Minerva που είχε παντρευτεί Σουηδό).
- Τώρα τη δουλειά μου δεν ξέρω!!! Φυσικά και δεν υπάρχουν αφού τους σκοτώνω εγώ.

Πετάγεται η Ισπανίδα:
- Ώστε εσύ είσαι ο dragonasesino (δρακοφονιάς)!!! είσαι θρύλος στη Χώρα μου. Τιμή μου που σε γνωρίζω!!!

- Πώς είναι δυνατόν να σκοτώνεις ένα ζώο που δεν υπάρχει ??? απαντά ο καθηγητής αλλά με λιγότερο έντονο ύφος τώρα.

- Αφού σου είπα (δεν χρησημοποιούν πληθυντικό όταν μιλάνε εκτός όταν απευθύνονται στον Βασιλιά τους) τους σκοτώνω εγώ !!! γι' αυτό δεν υπάρχουν!!!

Μπαίνει στη συζήτηση η Ιταλίδα:
- Μας μιλούσε η μαμά μας όταν ήμασταν μικρά, στα παραμύθια για κάποιον φοβερό draguccisore (δρακοφονιά) αλλά δεν πίστευα ότι υπάρχει. Να τώρα που σε γνωρίζω. Θα τηλεφωνήσω αμέσως της μαμάς να της πώ τα νέα!!!

- Στη Σουηδία δεν γνωρίζουμε τίποτα γι' αυτό!!!
- Professor εσείς είσαστε στο Βορρά, μπορεί τα νέα να μην φθάνουν ως εδώ!!!

Παίρνει τη σκυτάλη η Αμερικανο-Ιταλίδα:
- Οh! my God !!! oh my God !!! εσύ είσαι λοιπόν ο ήρωας των παραμυθιών της γιαγιάς μου!!! Σε περίμενα πιο μεγαλόσωμο και πολύ πιο μεγάλο!!!

- Πίνω το αίμα των δράκων που σκοτώνω και αυτό μάλλον με δείχνει νεότερο!

Και συνεχιζόταν η συζήτηση με αυτόν τον ρυθμό και σε αυτό το ύφος με τον καθηγητή και με τη βοήθεια τριών συμμαθητριών μου, να έχει σχεδόν πειστεί ότι δεν υπάρχουν πλέον δράκοι γιατί τους είχα σκοτώσει όλους εγώ !!!

Κάτι Λιθουανοί, κάτι Πακιστανοί κάτι Ισλανδοί και κάτι Αφγανοί να κοιτάζουν με ύφος ηλίθιο και με ανοιχτό το στόμα, πιθανώς απορώντας, πώς υπήρχαν ακόμα δράκοι στις Χώρες μας!!!



Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος: Πώς να σου πώ το σ’ αγαπώ;

      Πώς να σου πώ το σ’ αγαπώ;                   

Προβολές Αναρτήσεως

 Πώς να σου πώ το σ’ αγαπώ, γιά να το καταλάβεις;
Μικρούλης είσαι μάτια μου και τρέχεις να προλάβεις,
να μεγαλώσεις βιάζεσαι, άντρας τρανός να γίνεις,
μέσ’ της ζωής τον πόλεμο, τις μάχες σου να δίνεις!..

Υπομονή αγόρι μου, γιατί ο χρόνος τρέχει
κι’ ο πιό γενναίος μαχητής θα πρέπει να αντέχει,
να ζεί με τους αχάριστους, να ζεί μ’ απατεώνες
να ζεί και μέσα στους δειλούς, να ζεί με αλαζόνες...

Κάνε μου “κράτει” να χαρείς, θα έρθει κι’ η σειρά σου,
να βρείς την αντριοσύνη σου, να βγεί η λεβεντιά σου!..

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος 27.03.2017

Πηγή Φωτογραφιών: Google

Μικρά Ασία (1922) – Κύπρος (1974). Από την Αλάγια στη Νεάπολη Λευκωσίας. Δύο φορές πρόσφυγες…

Γράφει: Δρ. Ιωάννης Χρ. Ιακωβίδης

               Επιστημονικός Συνεργάτης

Κέντρου Ανατολικών Σπουδών

Για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία

               Παντείου Πανεπιστημίου.

                  http://www.kans.gr/ 
Συνέβη σήμερα:

 

Προβολές Αναρτήσεως

Μικρά Ασία (1922) – Κύπρος (1974).

Από την Αλάγια στη Νεάπολη Λευκωσίας.

Δύο φορές πρόσφυγες…

                             «Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα
                             τη σκέψη του αιχμάλωτου
                             τη σκέψη του ανθρώπου
                            σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια
                            δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.»
                                     Γιώργος Σεφέρης, «Τελευταίος σταθμός»

 Η ενασχόληση με την ιδιαίτερή του πατρίδα, Κύπρο και τον αλησμόνητο Ελληνισμό της «καθ΄ημάς Ανατολής» προκαλεί έντονη συγκίνηση στον γράφοντα ως πρόσφυγα εκ Λαπήθου. Το 1922 έλαβε χώρα η ανεπούλωτη Μικρασιατική Καταστροφή, με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων που μας χρησιμοποίησαν όσο ήμασταν αναγκαίοι και μας εγκατέλειψαν τη στιγμή της μεγάλης τραγωδίας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους στο πλαίσιο της real politique, και λόγω των λαθών και παραλείψεων της πολιτικοστρατιωτικής μας ηγεσίας η οποία παρέπαιε στη δίνη του Εθνικού Διχασμού…
Ο Πέτρος Σιούσιουρας παραθέτει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι «στη Μικρά Ασία συντελέστηκε Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού»: όταν συλλαμβάνονταν Μικρασιάτες στρατιώτες εκτελούντο αμέσως, ενώ οι προερχόμενοι από την Ελλάδα αποστέλλονταν σε στρατόπεδα. Συχνά, μετά από βασανιστήρια θανατώθηκαν κληρικοί και Έλληνες τοπικοί άρχοντες στην ύπαιθρο και τα αστικά κέντρα. Όσοι Έλληνες κατέφυγαν από τη μικρασιατική ενδοχώρα σε περιοχές ελεγχόμενες από τον ελληνικό στρατό εκτελούντο επί τόπου. Ο ανδρικός πληθυσμός από δεκαεπτά έως εξήντα πέντε ετών αιχμαλωτίστηκε και επάνδρωσε τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) για την ανοικοδόμηση χωριών και πόλεων που υπέστησαν καταστροφές. Αποτέλεσμα υπήρξε η μη επιβίωση του 95% των αιχμαλωτισθέντων…



Αλάγια: πρόκειται για παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται ανατολικά της Αττάλειας, σε απόσταση 120 χιλιομέτρων και σήμερα φέρει την ονομασία Alanya. Σύμφωνα με την απογραφή του 1893 ο πληθυσμός της ανερχόταν στους 37.914 κατοίκους, με 2.500 περίπου Έλληνες, ενώ το 2008 περί τους 400.000, εκ των οποίων 10.000 είναι Ευρωπαίοι. Ο τέως πρόεδρος του Συνδέσμου Αλαγιωτών Νέας Ιωνίας, Κωνσταντίνος Τσοπανάκης, επισημαίνει ότι στην αρχαιότητα ονομαζόταν Κορακήσιον.

Κατά τη βυζαντινή περίοδο έλαβε το όνομα Καλόν Ὄρος και αποτέλεσε έδρα Επισκοπής υπαγόμενης στη Μητρόπολη Σίδης. Ο προαναφερθείς σύλλογος, που ιδρύθηκε το 1965, έχοντας ως πρώτο Πρόεδρο τον αείμνηστο Ιάκωβο Σακαλόγλου, συνετέλεσε μεταγενέστερα στην αδελφοποίηση των Δήμων Alanya και Νέας Ιωνίας Αττικής, στην οποία κυρίως είχαν εγκατασταθεί οι Αλαγιώτες το 1922. Σημερινός Πρόεδρός του είναι ο Γιώργος Νουβέλογλου.

Ανατολικά της Αττάλειας - Βόρεια της Λευκωσίας

 Στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας (ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ.) παρουσιάστηκε πρόσφατα το μυθιστόρημα Ανατολικά της Αττάλειας- Βόρεια της Λευκωσίας του Μάριου Μιχαηλίδη, ποιητή - πεζογράφου και φιλολόγου στη μέση ιδιωτική εκπαίδευση, από τον δραστήριο Σύνδεσμο Αλαγιωτών με τη συνεργασία της Κυπριακής Πρεσβείας. Στον χαιρετισμό του ο Γιώργος Νουβέλογλου ανέφερε -μεταξύ άλλων- ότι «επιλέξαμε να παρουσιάσουμε στην πόλη μας το έργο του συμπατριώτη μας, γιατί ως λαός βιώσαμε και γνωρίζουμε από προσφυγιά.».
Η Μορφωτική Ακόλουθος της Πρεσβείας, Μαρία Παναγίδου, διάβασε το μήνυμα του πρέσβη Κυριάκου Κενεβέζου και αποκάλυψε ότι και οι δύο γονείς της μητέρας της ήταν από την Αλάγια. Έχει συγγενείς εδώ, ανάμεσα στους οποίους και ο συγγραφέας. Ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, πατήρ Επιφάνιος, μετέφερε τις ευχές του Μητροπολίτη κ. Γαβριήλ.
 Ο Δημήτρης Κοσμόπουλος, συγγραφέας- δοκιμιογράφος και διευθυντής του περιοδικού Νέα Ευθύνη, παρουσιάζοντας το βιβλίο, αναφέρθηκε στη φυγή και εγκατάσταση της οικογένειας του συγγραφέα το 1922 από την Αλάγια στη Νεάπολη, βόρεια της Λευκωσίας. Έζησε την ιστορία του Κυπριακού Ελληνισμού, την Αγγλοκρατία και τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-1959 για Ένωση με την Ελλάδα, την κολοβή Ανεξαρτησία, με αποκορύφωμα τα τραγικά γεγονότα του 1974, την Τουρκική Εισβολή και Κατοχή «λόγω της αφροσύνης ημών των ιδίων και όχι των κακών ξένων» που εξυπηρετούν διαχρονικά τα συμφέροντά τους. Τόνισε ότι πολλοί σήμερα μάς καλούν να απαρνηθούμε ως ενιαίος Ελληνισμός, σε Ελλάδα και Κύπρο, την ταυτότητά μας. Δίχως αιδώ διακηρύττουν ότι οι Καραολής και Δημητρίου άδικα θυσιάστηκαν και θα πρέπει «να συμβιβαστούμε με την “politically correct” αντίληψη, που θα μας εξασφαλίσει ένα κόκκαλο οικονομικής ευμάρειας με τη λοβοτομή της μνήμης και της υπόστασής μας.» Για να αποφευχθούν τα ανωτέρω, επιβάλλεται να ενεργοποιήσουμε τη σκέψη μας μέσω της μελέτης βιβλίων, σαν αυτό του Μάριου Μιχαηλίδη.
 Ο Νικήτας Παρίσης, συγγραφέας και δοκιμιογράφος, επισήμανε ότι ένα ποίημα του 1985 μετουσιώθηκε σε μυθιστόρημα το 2014. Προηγήθηκε η ποιητική σύλληψη του θέματος του διωγμού των Αλαγιωτών το 1922 και ακολούθησε η μυθιστορηματική μορφή. Έτσι η ταυτότητα και η ουσία αυτού του έργου είναι «ότι συνυφαίνει την Ιστορία με το προσωπικό βίωμα» κατόπιν των όσων είχε ζήσει μια οικογένεια που έφτασε στην Κύπρο και το 1974 υπέστη νέο ξεριζωμό. Ο ίδιος ο συγγραφέας ανέγνωσε αποσπάσματα από το έργο του. Επιστέγασμα της έντονα συγκινητικής εκδήλωσης αποτέλεσε η Μικτή Χορωδία του Συνδέσμου Αλαγιωτών υπό τη διεύθυνση της Καίτης Τσεκούρα με Κυπριακά και Μικρασιάτικα τραγούδια.
 Ο πρόσφυγας -και αν «κατάντησε κι αυτός πραμάτεια»- ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ. Ο Κώστας Σερέζης θεωρεί ότι «η ανωτέρω διαπίστωση έχει επηρεάσει με τρόπο απόλυτο και καθοριστικό τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης, τους Έλληνες της Κύπρου, τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, τους Βορειοηπειρώτες, τους Έλληνες των πόλεων με τα ελληνικά ονόματα στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου που κατέληξαν στα ρωσικά παράλια, μετά τη Γενοκτονία που υπέστησαν από τους Τούρκους, και υπήρξαν, αργότερα, τα θύματα των μεγάλων σοβιετικών εκκαθαρίσεων, οι οποίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από τις ίδιες τις ρωσικές αρχές μετά την πτώση του λεγόμενου Υπαρκτού σοσιαλισμού.»
«Όταν τα βλέπω, κλαίω…»

 Ολοκληρώνοντας, παρατίθενται ενδεικτικά τα εξής αποσπάσματα:

Ι. από το βιβλίο

  «(…) Η Μαρία ετοίμασε έναν μποξά με ρούχα, παξιμάδια και εικονίσματα. Με τρόπο ξεχώρισε μιαν ασημένια Παναγία για τη Σουμπούλ Χανούμ, που πίστευε στη Μαριάμ Ανέ, τη Μάνα του Χριστού και της έκανε τάματα.(… )» (σελ. 15).
«Οι Αλαγιώτες δεν είχαν ποτέ προβλήματα με τις Αρχές. Μέχρι που ήρθαν εκείνοι οι αγριάνθρωποι, οι Τσέτες, με τις πάλες και τα σταυρωτά φυσεκλίκια στο στήθος. Τα μπράτσα τους ήταν όλο πληγές που τις έξυναν επίτηδες για να στάζει αίμα (…)» (σελ. 17-18).
«Στην Καραμανιά. Απέναντι από την Κερύνεια, λοξά άμα δεις, το πρωινό, φαίνονται τα βουνά μας. Εγώ όταν τα βλέπω, κλαίω. (…)» ( σελ. 30).
«Το καράβι καλοτάξιδο, μα η Κύπρος δε φαινόταν. Κάθε τόσο ο Μπέης τέντωνε το κορμί του και κοίταγε μπροστά. Στο βάθος είχε θολούρα, μα ο Τούρκος το ήξερε, πως όλο και πλησίαζαν στο νησί. (…)» ( σελ. 32).
 «Σαν κατέβουν, θα μπουν σε καραντίνα σαράντα μέρες. (…) Ο Μπέης τους εξηγούσε πως οι Αρχές στην Κύπρο είναι Εγγλέζοι. Δεν έχει Τούρκους στρατιώτες ούτε Τσέτες. Να μη φοβούνται. (…)» (σελ. 33).
«Ο τόπος (σ.σ. κοντά στη Σαλαμίνα, έξω από την πόλη της Αμμοχώστου) έμοιαζε με την Αλάγια. Πεύκα, θάλασσα και κολόνες. (…)» (σελ. 35).
 «Ύστερα πήραμε το δρόμο για τη Λευκωσία. Έκανε εντύπωση το όνομά της στη γιαγιά Μαρία. Ακουγόταν σαν όνομα Αγίας. (…)» (σελ. 39).
«Τα νέα από τη Λεμεσό διαδόθηκαν πολύ γρήγορα στη Λευκωσία ( σ.σ. λόγω της εξέγερσης των Οκτωβριανών του 1931). Ήταν η πρώτη φορά που οι πρόσφυγες καταλάβαιναν πως τα πράγματα στο νησί δεν ήταν τόσο ήρεμα όσο οι ίδιοι πίστευαν. Οι Εγγλέζοι χτύπησαν μιαν ομάδα Έλληνες που φώναζαν «Ένωση». (…)» (σελ. 48).
«Η Μαρία έμπαινε πάλι στη δίνη ενός ονείρου, που την πήγαινε τριάντα τόσα χρόνια πίσω. Ο ξεριζωμός άφησε μέσα της χαρακιές, που ο χρόνος δεν έλεγε να τις επουλώσει. (…)» (σελ. 71).
«Θολά μες στο μυαλό της ξυπνούσαν εικόνες και λόγια για τους Αλαγιώτες Τούρκους που σέβονταν τη μάνα του Χριστού και έστελναν κρυφά με τους Χριστιανούς τάματα, χρυσό και ασήμι. (…)» (σελ. 113).
«Σε χρόνο ασυνήθιστα μικρό, η Κύπρος έμεινε να μοιάζει με καḯκι ριγμένο σε μανιασμένο πέλαγο. Τα καράβια φορτωμένα ελληνικό στρατό έφευγαν το ένα πίσω από το άλλο (σ.σ. λόγω της απόσυρσης της ελληνικής μεραρχίας, το 1967). Είδα στρατιώτες να κλαίνε, γιατί το είχαν ντροπή που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. (…)» (σελ. 121- 122).
«Ο εργάτης με τον παππού στρατιώτη στη Σμύρνη το ΄22, γύρισε σ΄ ένα παλικαράκι και του είπε: Η διχόνοια ήταν που στάθηκε η αιτία της ήττας. Ο στρατός όπου φύγει- φύγει κι΄ ύστερα ο ξεριζωμός. ( …)» (σελ. 127).
«Η γιαγιά Μαρία πέθανε την ώρα που το ραδιόφωνο πάσχιζε να ενθαρρύνει τους αγουροξυπνημένους κι αποσβολωμένους Κυπρίους (σ.σ. στις 20 Ιουλίου 1974): «Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους». Αυτό που όλοι φοβόντουσαν, τελικά έγινε. (…)» (σελ. 128).

ΙΙ. Το ομότιτλο ποίημα (1987)

«(…) Μάνα μου ανατολικά της Αττάλειας που χανόταν
Η χαρουπιά με την κούνια σου ορφανή στην αγκαλιά της
νένας μου
Πέρα δώθε τρία μερόνυχτα το βαπόρι
Μάνα μου έβλεπες η πόρτα μας κατάκλειστη
Έχασκε ανατολικά της Αττάλειας
Ξημερώματα Φαμαγκούστα οι πρόσφυγες καραντίνα
έκλαια πολύ
γιε μου τι να σου πω…
Λευκωσία 1974
Γιε μου γιε μου μιλιούνια τα αλεξίπτωτα
Πώς πέφτανε
ο πατέρας σου άρρωστος, η γιαγιά
Άρπαξα το ρολόι φύγαμε
ξέχασα να κλείσω τις βρύσες
Ανατολικά η πορτοκαλιά την αγαπούσα έλεγες
Τί να σου πω γιε μου κλαίαμε πολύ γιε μου
Μάνα μου ανατολικά της Αττάλειας
Βόρεια της Λευκωσίας
μιαν αγωνία που ζήσαμε »


Ενδεικτική βιβλιογραφία

Αγτζίδης Βλάσης, Μικρά Ασία: ένας οδυνηρός μετασχηματισμός (1908-1923), εκδόσεις
    Παπαδόπουλος, 2015.
Δίκτυο Μικρασιάτης, «Ανατολικά της Αττάλειας – Μάριος Μιχαηλίδης, Νέα Ιωνία».
Η Σπάρτη της Ανατολής, περιοδικό, αρ. φύλλου 08, Ιανουάριος 2016, έκδοση της Ενώσεως Σπάρτης Μ. Ασίας.
Ελευθερόγλου Νίκος, «Θα βάλουμε μυαλό στα εθνικά θέματα;» - Καλεντερίδης Σάββας, «Πότε θα
    διδαχτούμε από την Ιστορία;», στην εφημερίδα Δημοκρατία, 5 Ιουνίου 2016.
Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας – Αλάγια (Alanya).
Μιχαηλίδης Μάριος, «Ανατολικά της Αττάλειας, βόρεια της Λευκωσίας. Μιαν αγωνία που
    ζήσαμε…», στην ποιητική συλλογή Τα Ανεξίτηλα, εκδόσεις Δόμος, 1987.
Μιχαηλίδης Μάριος, Ανατολικά της Αττάλειας, βόρεια της Λευκωσίας, εκδόσεις Momentum, 2014.
«Μόνα Σαββίδου-Θεοδούλου. Μια Λεμεσιανή κρατά άσβεστη τη μνήμη των πατρίδων της Μ.
    Ασίας», στο: www.enosismyrneon.gr.
Παρίσης Νικήτας, «Ανάμεσα στην ιστορία και στο προσωπικό βίωμα», στην Elliniki Gnomi, 25
    Nov 2015.
Σαββίδου-Θεοδούλου Μόνα, Αλέξανδρος Εμμανουήλ Κεχαγιόγλου, εκδόσεις Ακτή, Λευκωσία, 1994.
Σερέζης Κώστας, «…κατάντησε κι αυτός πραμάτεια», στο: www.oanagnostis.gr.
Σιούσιουρας Πέτρος, Γεωπολιτική και ζωτικός χώρος. Η Μικρασιατική Εκστρατεία και ο
    ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων, πρόλογος: Ομότιμος Καθηγητής Κλεομένης Κουτσούκης,
    Ι. Σιδέρης, 2012.
Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου, 90 χρόνια μνήμη Μικρασίας…, Κειμήλια, έγγραφα και έργα
   τέχνης των προσφύγων – Από τη Μικρά Ασία στην Κύπρο, Λευκωσία, 2012.
Χόρτον Τζορτζ, Η κατάρα της Ασίας, Πρόλογος: Γιάννης Π. Καψής, εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, 1992.
Χριστοδούλου Λουκάς, Η ιστορία των Σωματείων της Νέας Ιωνίας από την ίδρυση της πόλης ώς την Μεταπολίτευση 1923-1974, εκδόσεις Μπαλτά, 2015.