Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Αντωνία Σαββίδου-Μακρίδου: υπερήφανη για τη Μικρασιατική καταγωγή της

Αντωνία Σαββίδου-Μακρίδου: υπερήφανη για τη Μικρασιατική καταγωγή της
https://www.google.gr/search?q=Alanya&client=firefox-a&hs=q7y&rls=org.mozilla:el:official&channel=sb&tbm=isch&imgil=YSWsowe2kx5YLM%253A%253Bhttps%253A%252F%252Fencrypted-tbn0.gstatic.com%252Fimages%253Fq%253Dtbn%253AANd9GcS_dujN18S0Jn35PkO9pBL1iA7d0wSjXtg2FpRKtSyqRbRfX585%253B2011%253B1348%253BXgNb8zshBGA7sM%253Bhttp%25253A%25252F%25252Fwww.goturkey.com%25252Fen%25252Fplace%25252Fdetail%25252Falanya&source=iu&usg=__V0YgMWC0MBZlalrQ41OoP1bd8_E%3D&sa=X&ei=mcIvU5yhHsGX1AWEy4HIBg&ved=0CEEQ9QEwAQ#facrc=_&imgdii=_&imgrc=fHSY4cfRw7Hh9M%253A%3BukDDVBxfYMQEjM%3Bhttp%253A%252F%252Fupload.wikimedia.org%252Fwikipedia%252Fcommons%252F3%252F31%252FAlanya.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fcommons.wikimedia.org%252Fwiki%252FFile%253AAlanya.jpg%3B1795%3B1197


               Επιστημονικός Συνεργάτης

Κέντρου Ανατολικών Σπουδών
Για τον Πολιτισμό

και την ΕπικοινωνίαΠαντείου Πανεπιστημίου
http://www.kans.gr/
Συνέβη σήμερα: http://www.kans.gr/category/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B2%CE%B7-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/ 



 Ο γράφων συγκινείται ιδιαίτερα και ρίγος τον διαπερνά , όταν ασχολείται επιστημονικά με τις Αλησμόνητες Πατρίδες. Ίσως, αυτή να ήταν η επιθυμία του αειμνήστου και πολύ αγαπητού του αναδόχου, του Παναγιώτη Μιχαηλίδη εκ Σμύρνης.
 Έτσι, στις 27 Δεκεμβρίου 2013 στη Νέα Ιωνία, κατέγραψε τις μνήμες της Μικρασιάτισσας Αντωνίας Μακρίδου για τους προγόνους της στην Αίγυπτο, την Αλάγια(1) και την Κύπρο, την άφιξή τους μετά την Καταστροφή του 1922 στην Ελλάδα, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν και για την προκοπή τους. Αναφέρεται στον σύζυγο και τα παιδιά της και διακηρύττει με περηφάνια τη Μικρασιατική καταγωγή της.
 Ακολουθεί η κατάθεση της ψυχής της:
«Είμαι η Αντωνία Σαββίδου-Μακρίδου του Πέτρου και της Μαρίας, το γένος Παρέσογλου.


Η πρόεδρος του Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου, Μόνα (Ερμιόνη) Σαββίδου-Θεοδούλου(2) είναι πρώτη εξαδέλφη μου, όπως και η Ανδρονίκη Παρέσογλου, Καθηγήτρια στο 1ο Γυμνάσιο Αχαρνών είναι επίσης εξαδέλφη και βαφτιστήρα μου.
Εμμανουήλ Μπενάκης
Ο μεγάλος αδελφός του πατέρα μου λεγόταν Σάββας, εξ ού το επώνυμο Σαββίδης. Ο πατέρας μου είχε άλλα οκτώ αδέλφια. Το κανονικό επώνυμο του προπάππου μου ήταν Κεχαγιόγλου < Κεχαγιάς (τιτλούχος της σουλτανικής αυλής ή υψηλόβαθμος αξιωματούχος) γιατί είχε βαμβακοφυτείες στην Αίγυπτο και συνεργαζόταν με τον Εμμανουήλ Μπενάκη.
Απέκτησε δύο θυγατέρες και τον παππού μου. Όταν πέθανε, άφησε περιουσία 1000 χρυσών λιρών για κάθε παιδί του.
 Ο παππούς μου ο Μανώλης πήγε στην Αλάγια, σε μια θεία του, σε ηλικία 19 ετών, το 1897. Τον πάντρεψαν με τη γιαγιά μου Αντωνίνα Καρακουλάκογλου, με την οποία αποκτήθηκαν εννέα παιδιά. 

Πιστοποιητικό Βαπτίσεως του Πέτρου Σάββα,
από το προσωπικό Αρχείο της Αντωνίας Σαββίδου-Μακρίδου

Λόγω του πλούτου του, τον πλησίασαν διάφοροι επιτήδειοι και σταδιακά η περιουσία του εξανεμίστηκε. Μιλούσε Γαλλικά, Αγγλικά, Αραβικά, Τουρκικά και φυσικά Ελληνικά.
 Η Αλάγια (Alanya) είχε ταρσανά (ναυπηγείο). Εκεί υπάρχει και κάστρο. Λόγω της γνώσης Αγγλικών και Γαλλικών ξεναγούσε τους εκεί τουρίστες. Στην Αλάγια υπήρχαν δασκάλες από τη Σάμο και τη Χίο. Οι Τούρκοι δυσανασχέτησαν και τελικά, οι ντόπιοι Έλληνες τον διόρισαν ως δάσκαλο σε «κρυφό σχολείο» (κατ' οίκον). Οι Τούρκοι τον αποκαλούσαν «Μανώλ-Χότζα» (Δάσκαλο Μανώλη). Έτσι εξασφάλιζε "«τά πρός τό ζῆν».
 Της μητέρας μου ο προπάππος λεγόταν Δημήτριος Λουκίδης, τον οποίο γνώρισα σε ηλικία περίπου 2,5 ετών. Ήταν κάτοχος μεγάλων εκτάσεων γης και πολύτεκνος, ενώ η πρόγιαγια, η Μαριγώ, πραγματική αρχόντισσα, καταγόταν από την Αττάλεια. Ο προπάππος την ερωτεύτηκε και την πήρε στην Αλάγια. Είχε διοριστεί από τους Τούρκους ως τοποτηρητής για τη διαχείριση θεμάτων (π.χ. διαζυγίων, κληρονομιών κ.λπ.). Τη γιαγιά μου, την Αγγελική Λουκίδου, το δευτερότοκο παιδί τους, ερωτεύτηκε ο παππούς μου Νικόλαος Παρέσογλου, που ξενιτεύτηκε λόγω της αρχικής άρνησης των πενθερικών του. Τελικά επέστρεψε και παντρεύτηκε το 1905 την ηλικίας δεκαπέντε ετών γιαγιά μου. Το γαμήλιο γλέντι κράτησε τρεις ημέρες, αλλάζοντας καθημερινά νυφικό: λευκό, ροζ και γαλάζιο, αγορασμένα από τη Σμύρνη, το Παρίσι της Ανατολής*


*Φωτογραφία των Νικολάου και Αγγελικής Παρέσογλου (από το αρχείο της Ανδρονίκης Παρέσογλου) υπάρχει στο: Ιωάννης Χρ. Ιακωβίδης, Μνήμες Κωνσταντινούπολης, Αιγύπτου, Μικράς Ασίας και Πόντου. Η εγκατάσταση στην Ελλάδα, εκδόσεις Τσουκάτου, 2010, σελ. 188.

  Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918) κατάφερε να μην καταταγεί στον οθωμανικό στρατό εξαιτίας των γνωριμιών του με Τούρκους. Μετά την Καταστροφή του 1922, ο παππούς και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν στον Πύργο Ηλείας και εκεί διέμειναν για αρκετά χρόνια, μέχρι τη μετάβασή τους στην Αθήνα. Γνώριζε άριστα τη βυζαντινή μουσική και προσέφερε τις υπηρεσίες του ως ψάλτης.
 Ο πατέρας του πατέρα μου, ο Μανώλης Κεχαγιόγλου, κατέληξε οικογενειακώς στην Κύπρο το 1922 και οι Άγγλοι τους έβαλαν σε καραντίνα. Ο πατέρας της εξαδέλφης μου, της Μόνας Σαββίδου, ο Αλέξανδρος, φιλομαθέστατος, ήθελε μετά το 1922 να υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό από αγάπη για την Ελλάδα. Έτσι, η μισή οικογένεια παρέμεινε στη Μεγαλόνησο και η υπόλοιπη μετέβη στην Αθήνα. Ο παππούς μου αυτός πέθανε σε ηλικία 57 ετών, έχοντας ζήσει στην Κύπρο και στην Αθήνα, συνολικά επτά έτη. Η γιαγιά μου η Αντωνίνα έφυγε σε ηλικία 52 χρόνων.
 Ο πατέρας μου μετέτρεψε το επώνυμό του σε Σαββίδης και είχε στρατιωτικό οίκο ραπτικής στην οδό Ακαδημίας. Πανέξυπνος και φιλοσοφημένος , παντρεύτηκε από έρωτα. Η μητέρα μου καταγόταν από την Αλάγια. Εγώ γεννήθηκα στη Νέα Ιωνία. Τελείωσα το οκτατάξιο Γυμνάσιό της και εν συνεχεία τη Γαλλική Ακαδημία.
Έλαβα το Lower στα Αγγλικά και εργάστηκα στον εκδοτικό οίκο «Ατλαντίς» του Πεχλιβανίδη ως λογίστρια. Εξέδιδε τα περίφημα «Κλασσικά Εικονογραφημένα», και για πρώτη φορά στην Ελλάδα τουριστικούς οδηγούς. Η οικογένεια Πεχλιβανίδη καταγόταν από την Αττάλεια και είχαμε κάποια συγγένεια.
 Ο σύζυγός μου, ο Ευτύχιος Μακρίδης (Ουζούνης= Μακρίδης), γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία. Ο πενθερός μου ήταν από την Αρετσού και η πενθερά μου από την Τούζλα, προάστια της Κωνσταντινούπολης. Υπήρξε Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και συγκεκριμένα Ιπτάμενος Μηχανικός, με επταετή μετεκπαίδευση στον αυτόματο πιλότο στις Η.Π.Α. Συνέγραψε και σχετικό βιβλίο.
 Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας αναφέρω ορισμένες σκέψεις μου για τη Μικρά Ασία. Κατ' αρχάς, αισθάνομαι Μικρασιάτισσα και είμαι περήφανη γι' αυτό το συναίσθημα. Το ίδιο νιώθουν και οι κόρες μου. Ωστόσο, δεν έτυχε να επισκεφθώ τη Μικρά Ασία, επειδή ο σύζυγός μου δεν το επιθυμούσε. Εμείς ως Μικρασιάτες –και στην Αλάγια και εδώ– λατρεύουμε τη μόρφωση και φροντίζουμε να την παρέχουμε στα παιδιά μας. Παραμείναμε και είμαστε πιστοί στην πατρίδα, τη θρησκεία, στα ήθη και έθιμά μας.
 Οι Μικρασιάτες, περισσότερο ή λιγότερο, υπέφεραν , όταν ήλθαν εδώ μετά την Καταστροφή του 1922, από τη συμπεριφορά ορισμένων αδαών και μη μορφωμένων γηγενών, που τους αποκαλούσαν «Τουρκόσπορους» ή τους ρωτούσαν αν ήταν βαπτισμένοι ή είχαν εικονίσματα και εκκλησίες στη Μικρά Ασία.



 Υποσημειώσεις
(1) Αλάγια (Alanya), 120 χιλιόμετρα ανατολικά από την Αττάλεια. Ανήκε στην Εξαρχία της Σίδης της Ιεράς Μητροπόλεως Πισιδίας. Κατά την απογραφή του 1893 ο πληθυσμός της ανερχόταν στις 37.914. Προ της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι Έλληνες κάτοικοί της ήταν περί τις 2.500.Ο Δήμος Alanya έχει αδελφοποιηθεί με δέκα πόλεις της Κίνας και της Ευρώπης. Μεταξύ αυτών είναι και ο Δήμος Νέας Ιωνίας Αττικής, στον οποίο αναπτύσσει τη δραστηριότητά του ο «Σύνδεσμος Αλαγιωτών Ν. Ιωνίας Αττικής. Βλ. fdathanasiou.wordpress. com/.../στην-αλάγιααlanya. Ο Σύνδεσμος Αλαγιωτών Νέας Ιωνίας ιδρύθηκε το 1965, έχοντας ως πρώτο Πρόεδρο τον αείμνηστο Ιάκωβο Σακαλόγλου και νυν τον Κώστα Τσοπανάκη. Ο Σύλλογος από της συστάσεώς του αγωνίζεται « να συσπειρώσει όλους τους Αλαγιώτες, να διατηρήσει τις μνήμες και την επαφή με τις προγονικές εστίες, με την Αλάγια, αυτό το κόσμημα της Μεσογείου»( ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΜΝΗΜΗΣ-users.schgr/mikrasia).

(2) Το 2009 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου με Πρόεδρο τη Μόνα Σαββίδου-Θεοδούλου και Γραμματέα το Δόκτωρα Χαράλαμπο Χοτζάκογλου, που στοχεύει «στο συντονισμό, διάσωση και συγκέντρωση κειμηλίων και μαρτυριών» για τους Μικρασιάτες της Κύπρου. Με αφορμή τα ενενήντα έτη από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου και η Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών διοργάνωσαν Συμπόσιο (13 Οκτωβρίου 2012) στο Μέγαρο της Παλαιάς Αρχιεπισκοπής με θέμα «Μικρασία- Κύπρος: Κοιτίδες Πολιτισμού» (Ιωάννης Χρ. Ιακωβίδης, ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Η «Οδύσσεια» της οικογένειας των Ιωάννη και Θάσου Σαπαρίλλα, sofigraf2009.blogspot.com-ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΣ). Στις 16 /12/2013 παρουσιάστηκε στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα ο εικονογραφημένος Κατάλογος: «90 χρόνια μνήμη Μικρασίας … Κειμήλια, έγγραφα και έργα τέχνης των προσφύγων από τη Μικρά Ασία στην Κύπρο», επιμέλεια : Δρ. Ι. Ηλιάδης και Δρ. Χ. Χοτζάκογλου, Λευκωσία, 2012.


Ο Σύνδεσμος εξέδωσε, επίσης, το Ημερολόγιο 2014: Μαρτυρίες προσφύγων του 1922 για τη Μικρά Ασία από την Κύπρο, επιμέλεια: Μόνα Σαββίδου-Θεοδούλου, Σαν Πρόλογος, σελ. 5-6:
«(…) Στην πρόσκληση προς τα μέλη μας να καταγράψουν τις αναμνήσεις τους από τους Μικρασιάτες γονείς και προγόνους τους ανταποκρίθηκαν είκοσι δύο άτομα (…)».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου