Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ
Ας σκεφθούμε...
Μετά από μία σημαντική χρονική αποχή επανέρχεται
το περιοδικό μας
"ΣΤΙΒΟΣ
+ ΣΠΟΡ"
στην πορεία του. Συνέβησαν πάρα πολλά στο διάστημα αυτό και σαν
αποτέλεσμα είχε
την προσωρινή αναστολή της εκδόσεώς μας.
Τώρα είμαστε ξανά στις επάλξεις για να συνεχίσουμε στον ξέφρενο
ρυθμό, που επιτάσσει
η τεχνολογία του 21ου αιώνα!.. Αυτό είναι
το πρώτο μας ηλεκτρονικό τεύχος που ανέλαβε
να εκδόση το Σωματείο
με την επωνυμία Εταιρεία "Εκπαιδευτική
Αναγέννησις" ένθετο
στην διαδικτυακή εφημερίδα
του "Μεταρρύθμισις"!..
Πιστοί στις εξαγγελίες μας δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε
τον κόσμο, όπως
επιτάσση η αλήθεια και η σωστή ενημέρωση.
Στο παρελθόν το έχουμε ξαναπεί και το επαναλαμβάνουμε και τώρα.
Το περιοδικό μας
δεν είναι "μαγαζί"
και ούτε εξυπηρετεί κάποια κρυφά συμφέροντα. Είμαστε
αυτοί που
δείχνουμε, χωρίς προσωπεία!..
Αδιαφορούμε για τους -κακώς εννοημένους- εκσυγχρονισμούς και όλα,
όσα η εποχή μας,
μοντερνοποιεί. Το ενδιαφέρον
μας αρχίζει και τελειώνει στον Αθλητισμό, με την
καλώς έχουσα
τοποθέτησή του:
"Του
ευ αγωνίζεσθαι"... στο δρόμο του
"καλού κ'αγαθού"...
"του ωραίου και τ' αληθινού"...
Δεν παρεκλίνουμε από την αρχική μας στάση διότι
θεωρούμε ασέβεια την εξαπάτηση
των αναγνωστών μας και γενικά όλων
των ανθρώπων του αθλητικού χώρου.
Είμαστε, λοιπόν, εδώ.
* Με
μια αθλητική Πολιτεία, που δεν αγαπά τον αθλητισμό!..
* Έναν ΣΕΓΑΣ, που έχει ξεφύγει από την
πραγματική υπόστασή του!..
* Με αθλητές, που εξαπατούν -ενίοτε- αλλήλους!..
* Και με ένα "φίλαθλο" κοινό,
που αγνοεί βασικά πράγματα!..
* Και με μας να καταγράφουμε πάντα τα
"τεκταινόμενα" στο περιοδικό μας
"ΣΤΙΒΟΣ
+ ΣΠΟΡ" και
στο ετήσιο βιβλίο
με τις "50άδες
των Καλυτέρων Αθλητών Στίβου"
(όλων
των κατηγοριών Ανδρών, Εφήβων, Παίδων, Παμπαίδων, Γυναικών,
Νεανίδων, Κορασίδων, Παγκορασίδων και σχολιασμό για κάθε αγώνισμα).
Με το χέρι στην καρδιά. Οδηγούμεθα σε άσχημους
δρόμους, χωρίς επιστροφή. Το τραίνο
του
Αθλητισμού ταξιδεύει σε επικίνδυνες ράγες, κινδυνεύοντας να εκτροχιασθεί!..
Πολλοί είναι οι υπεύθυνοι με κυριώτερους τους γονείς των αθλητών.
Φυσικά υπάρχουν
και υγιή στελέχη σε όλες τις βαθμίδες και αυτό
είναι παρήγορο και ίσως βοηθήσει κάποια
στιγμή να αλλάξουν τα
πράγματα.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε την πραγματικότητα. Και
αυτή είναι μία...
Στήριξη στις δικές μας δυνάμεις και
στο δρόμο που μας χάραξαν
οι πρόγονοί μας.
Μια αποδεκτή πραγματικότητα
από όλους τους ανθρώπους
με Παιδεία.
"ΣΤΙΒΟΣ
+ ΣΠΟΡ"
|
Ανοικτή επιστολή
Προς
τους γονείς των αθλητών
Σκέφτηκα πολύ πριν ασχοληθώ να γράψω αυτήν την επιστολή.
Γιατί γνωρίζω καλά, πόσο δύσκολο είναι να απευθυνθώ
σε τόσους πολλούς
και διαφορετικούς ανθρώπους.
Ωστόσο, κάποιο αίσθημα ευθύνης, μου υπαγορεύει
να κάνω αυτό που πρέπει
και όποιος θέλει ας συμφωνήση
ή ας διαφωνήση μαζί μου.
Γονείς,
Εκείνο πρωτίστως, που πρέπει να ξέρετε είναι πως,
κανείς
δε θα προσέξη το παιδί σας και δεν θα ενδιαφερθή,
αν δεν το κάνετε εσείς
οι ίδιοι. Λάβετε,
λοιπόν, τα μέτρα σας...
Στον χώρο του Αθλητισμού, υπάρχουν πολλών ειδών προπονητές.
Σε αυτούς,
λοιπόν, τους ανθρώπους, που εσείς εμπιστεύεσθε
ό,τι πολυτιμότερο έχετε,
θα πρέπει να είσθε πολύ,
μα πάρα πολύ προσεκτικοί.
Αν πραγματικά αγαπάτε τα παιδιά σας, δεν είναι δυνατόν
να μην ενδιαφέρεσθε,
σε ποιον άνθρωπο θα εμπιστευθείτε
τα όνειρά τους.
Στην εκ-συγχρονιστική εποχή μας κυκλοφορούν στον χώρο,
αρκετοί περίεργοι
τύποι. Πότε με την ιδιότητα του προπονητή,
πότε με την ιδιότητα του
μεσολαβητή, άλλοτε με την ιδιότητα
του ανθρώπου -δήθεν- να βοηθήση και
συχνά με άλλες μορφές,
πάντα για το καλό του παιδιού σας!..
Η επιλογή, λοιπόν, του προπονητή, θέλει μεγάλη
προσοχή
και μελέτη του προσώπου!.. Μην παραδίδετε το παιδί σας
στον
πρώτο τυχόντα!..
Τα πράγματα, σήμερα, σε όλο το φάσμα του Αθλητισμού,
δεν μοιάζουν με
άλλες εποχές. Οι δρόμοι έχουν γίνει επικίνδυνοι.
Το
"πάω το παιδί μου στον αθλητισμό για να το γλυτώσω
από τα ναρκωτικά",
έπαψε προ πολλού να ισχύη.
Οι κίνδυνοι, που παραμονεύουν
στα γυμναστήρια,
δεν είναι μικρότεροι από αλλού...
Η μεγάλη επίδραση από τα μέσα ενημερώσεως, που υφίστανται
μικροί και
μεγάλοι, συν κάποιες περίεργες νοοτροπίες
που επικρατούν, αποτελούν
κινδύνους υψίστης επικινδυνότητας
για όλους μας και ιδιαίτερα για τους
νέους. Διότι η Παιδεία
έχει διαμορφωθεί σε κιτρινισμένο φύλλο, έρμαιο
στο πρώτο
φύσημα του ανέμου.
Έχετε αναρωτηθεί σε τί κόσμο ζούμε; Αν ναι, έχει καλώς.
Αν όχι, τότε
προσέξτε πολύ καλά. Τα κυκλώματα δουλεύουν
αργά και μεθοδικά με συστήματα επιστημονικά!..
Μας διαβρώνουν, χωρίς
να το παίρνουμε χαμπάρι.
Δεν είναι μόνο οι προπονητές, το θέμα της μεγάλης προσοχής.
Τα
Σωματεία έχουν πάψει από μακρού να αποτελούν
"αθλητικές κυψέλες".
Ό,τι χειρότερο μπορείτε να φανταστείτε,
βρίσκεται εκεί μέσα.
Από Α(Θ)ΛΗΤΕΣ,
χασικλήδες, απατεώνες
μέχρι διάφορες
άλλες "ευγενείς" κατηγορίες.
Με παράγοντες
"διαλεγμένους" από όλα τα στρώματα της κοινωνίας,
άλλοτε με μικρή, άλλοτε με καμμία αθλητική υποδομή,
που προσπαθούν να
επιβληθούν με οποιονδήποτε τρόπο
και να γίνουν γνωστοί. Το
τελευταίο που τους ενδιαφέρει
είναι ο Αθλητισμός και οι Αθλητές, μόνον
και εφ' όσον
είναι σε θέση να τους προσφέρουν βαθμούς, δηλαδή χρήματα!..
Και μη νομίζετε πως μπορείτε να εμπιστευθείτε την Πολιτεία.
Ίσα-ίσα,
από εκεί ξεκινάει το κακό.
Οι ηγέτες του Αθλητισμού
είναι η μεγαλύτερη "πανάκεια".
Όλους αυτούς -που
δήθεν- ενδιαφέρονται για το καλό σας,
με απώτερο στόχο τους την "Κονόμα"
φροντίστε να τους περνάτε
από κόσκινο.
Δεν είναι περίεργο, να φροντίζουν "δήθεν"
για το καλό μας,
κάνοντας μας το μεγαλύτερο κακό;Εν ολίγοις,
εξοντώνουν τον "Ανθό" της πατρίδας μας...
πειραματιζόμενοι
με την νεολαία μας!..
στον βωμό του χρήματος...
"υπερβαίνοντες τα εσκαμμένα"...
και κάθε έννοια του "μέτρου"!..
για να δουν τις επιδράσεις
των φαρμάκων σε υγιείς οργανισμούς!..
που μέχρι πρότινος
πειραματίζονταν μόνο με τους ασθενείς οργανισμούς!..
οι παντός είδους "εξωνυμένοι επίορκοι"!..
Γονείς και κηδεμόνες...
Ζούμε σε μια πολύ ύποπτη εποχή και τα παιδιά σας τα
απειλούν
πολλοί φανεροί και αφανείς κίνδυνοι. Χρειάζεται διαρκής
επαγρύπνησις.
Τα πάμπολλα φάρμακα, που κυκλοφορούν ευρέως,
βοηθάνε τον αθλητή να βελτιώση
τις επιδόσεις του, αλλά
οι κίνδυνοι παραμονεύουν. Ο Πρωταθλητισμός
-του σήμερα-
από την φύση του είναι εγκληματικός...
έρχονται
και τα βοηθήματα και... οι
μελλοντικοί ανάπηροι...
είναι έτοιμοι
προ των πυλών... της μελλοντικής
"Παρα-ολυμπιάδας"!..
Εσείς, που καταλαβαίνετε περισσότερα πράγματα
από τα παιδιά σας, προφυλάξτε
την υγεία τους,
όσο είναι ακόμη καιρός. Με τον τρόπο που γίνεται σήμερα,
ο υποτιθέμενος Αθλητισμός, δημιουργεί υποψήφια θύματα.
Ο
"Αθλητικός θάνατος", πραγματικός και φιλοσοφικός
εγκυμονεί
σε κάθε τους βήμα!..
Η μακρόχρονη πείρα μου, μου δίνει το δικαίωμα να έχω
αυτές τις απόψεις.
Αφήστε τα παιδιά σας να κάνουν Αθλητισμό,
όσο αυτό τα ευχαριστεί. Από
τη στιγμή, όμως, που η ευχαρίστηση
αλλάζει δρόμο, παύει να είναι Αθλητισμός
και μπαίνει
σε άλλα πλαίσια...
Ο αθλητισμός σήμερα, δεν έχει καμμία σχέση, ούτε με το "ευ
αγωνίζεσθαι",
αλλά ούτε -φευ- με το παγκόσμιο όραμα
των αρχαίων μας προγόνων, το τόσο
ζωντανό σήμερα...
Άκις Ανδρικόπουλος
Άλμα σε...
Ύ ψ ο ς
Αφιερωμένο στους Καθηγητές
Φυσικής Αγωγής + Χημείας,
που κατασκευάζουν... και προωθούν...
στον "Παγκόσμιο Ιστό"...
την Παγκόσμια Βιομηχανία... "Πρωταθλητές
Ε.Π.Ε."!..
Εσύ "γιατρέ"
που πέταξες την κόρη στον αγέρα, να φθάση στα ουράνια μετάλλια
να κλέψη... να παίζη με την χίμμαιρα και "ήρωας"
να γίνη... χωρίς ωφέλη, χρήματα, μα μόνο... το στεφάνι. Πες
μας "γιατρέ" μας
άξιε ποιο είν' το μυστικό σου να το διδάξουμε κι αλλού, στα
άμοιρα παιδιά μας να γίνουνε Πρωταθλητές να τους γνωρίσει ο
κόσμος και να γεμίσουνε λεφτά και δόξα και αξία... Όπως και
συ είσαι άξιος με πείρα και με γνώσεις με το όνομά σου μάρμαρο
δια μέσου των αιώνων δείξε εσύ στο δρόμο μας στην... Νίκη μας
να φτάσω να γίνω αθλητής καλός με πιο γερό το σώμα. Γιατί και
'γω ο άμοιρος με όνειρα κι ελπίδες τόσο καιρό πασχίζοντας δεν
φθάνω πουθενά.
Είμ' έτοιμος για "θάνατο"
και με τα χημικά σου στην δόξα ν' ανεβώ
και 'γω πουλώντας την ψυχή μου.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
|
|
Ύμνος Ολυμπιακών
Αγώνων
Η κίνηση για την αναβίωση των
Ολυμπιακών
αγώνων άρχισε στα τέλη του περασμένου αιώνα με εμψυχωτή
τον Γάλλο Πιερ ντε Κουμπερτέν.
Το 1896 έγιναν οι πρώτοι διεθνείς Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα.
Με την ευκαιρία αυτή ανατέθηκε στον Παλαμά να γράψει
τον Ύμνο των αγώνων. Ήταν αυτό μια πρώτη επίσημη αναγνώριση
της ποιητικής αξίας του.
Ο Παλαμάς
έγραψε το παρακάτω ποίημα, που μελοποιήθηκε από τον Σπυρίδωνα
Σαμαρά.
Αρχαίο πνεύμ' αθάνατο, αγνέ
πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού, κατέβα, φανερώσου
κι άστραψε εδώ πέρα, στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι, στων ευγενών αγώνων
λάμψε την ορμή και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι, και σιδερένιο
πλάσε
κι άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου, σαν ένας λευκοπόρφυρος
μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός.
|
Ο Στόχος
μου δεν είναι να αλλοιώσω το θαυμάσιο έργο του μεγάλου μας ποιητή.
Αηδιασμένος από όσα γίνονται στην εποχή μας, θέλησα απλώς να
το μεταφέρω στο σήμερα.
Στην πραγματικότητα με έχουν προλάβει πολλοί άλλοι.
Με εκτίμηση
Θ. Γιασεμής
Λάρισα
αναγνώστης σας
Νέο πνεύμα αθάνατο "στυγνέ"
πατέρα
του μοιραίου, του μεγάλου και του απατηλού στην δόξα της δικής
σου τσέπης κι ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο παζάρι στων αγενών αγώνων λάμψε
την ορμή και με τα "ευρώ" στεφάνωσε κλωνάρι και λερωμένο
πλάσε
και κούφιο το κορμί.
Κάμποι λεφτά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου σαν ένας λευκοπόρφυρος
μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ ο "προμηθευτής" σου
Νέο πνεύμα αθάνατο, και κάθε γιατρός.
|
Όπως συμβαίνει συνήθως και στην
ιστορία γενικώτερα, έτσι και στις Ολυμπιάδες
έχουν συμβεί διάφορα παράδοξα γεγονότα, τα οποία είτε έχουν περάσει
στα "ψιλά" των εφημερίδων της εποχής τους και των σχετικών
βιβλίων, είτε έχουν σχολιασθεί ποικιλοτρόπως από τους ειδήμονες
των αθλημάτων.
Τα "παραλειπόμενα"
αυτά των Ολυμπιάδων
από την αρχαιότητα έως σήμερα είναι πολλά, κωμικοτραγικά και ενίοτε
συγκινητικά.
Ας δούμε μερικά απ' αυτά:
1896
|
|
*
|
Ο Βρετανός διανοητής και συγγραφεύς
Τζώρτζ Ρόμπερτσον κέρδισε χρυσό μετάλλιο χωρίς καν να λάβη
μέρος σε κάποιο αγώνισμα. Αυτό συνέβη επειδή απήγγηλε μία
ωδή πολύ κολακευτική για τον βασιλιά των Ελλήνων Γεώργιο
τον Α' ο οποίος, για να του δείξη την ευχαρίστησή του, τού
απένειμε ένα μετάλλιο "τιμής ένεκεν"!
|
|
|
*
|
Ενώ ο Σπύρος Λούης προπορευόταν
πολλών αθλητών στη διαδρομή έκανε εντύπωση σε όλους η άρνησή
του να πιεί νερό ή χυμούς από τα διάφορα σημεία που είχαν
"στηθεί" για την ανάψυξη των δρομέων του Μαραθωνίου.
Το ίδιο έκανε και ο Αυστραλός Μαραθωνοδρόμος Έντουιν Φλακ,
μόνο που εκείνος δεν είχε ιδιαίτερη ανάγκη, αφού τον ακολουθούσε
κατά πόδας ο Μπάτλερ του(!) πάνω σε ποδήλατο κρατώντας στο ένα
του χέρι έναν δίσκο με αναψυκτικά με τα οποία "πότιζε"
κάθε λίγο τον κύριο του.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν, να κερδίσει ο Λούης και να καταρρεύση
ο Φλάκ, λίγο πριν το τέρμα, ασθμαίνοντας και με την κοιλιά
του πρησμένη από τα υγρά!..
|
|
|
*
|
Καθώς η Ολυμπιάδα πλησίαζε
προς το τέλος της και κανείς Έλληνας αθλητής δεν είχε πάρει
ακόμα χρυσό μετάλλιο, ωρισμένοι εύποροι φίλαθλοι υπεσχέθησαν
στον θρυλικό Σπύρο Λούη ότι αν κατάφερνε να τερματίση
πρώτος στον Μαραθώνιο, θα του έδιναν μεταξύ άλλων
ένα βαρέλι κρασί, έναν τόνο σοκολάτα, δωρεάν ρούχα εφ' όρου
ζωής και μια πλούσια και χαριτωμένη νύφη!..
Ο Λούης ως γνωστόν κέρδισε στον Μαραθώνιο, αλλά δεν δέχτηκε
κανένα από τα παραπάνω δώρα. Το μόνο που ζήτησε ήταν ένα
κάρρο με ένα άλογο και την άδεια να μεταφέρη μ' αυτό νερό στο
Μαρούσι!
|
1900
|
Παρίσι
Απο-προσανατολισμός...
|
*
|
Ο Σουηδός Μαραθωνοδρόμος 'Ενς
Φάστ υπέστη
απώλεια του προσανατολισμού του στη μέση της διαδρομής του Μαραθωνίου.
Ρωτώντας έναν αστυφύλακα που βρήκε μπροστά του, έλαβε οδηγίες,
οι οποίες όμως ήταν λανθασμένες με αποτέλεσμα να μην τερματίσει
και να χάσει τον αγώνα με δραματικό τρόπο.
Το πιο δραματικό όμως συνέβη μερικές ημέρες αργότερα, όταν ο
αστυφύλακας που τον είχε καθοδηγήσει αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό
του περίστροφο καθώς δεν άντεχε άλλο τις ειρωνίες και το
χλευασμό των συναδέλφων του!..
|
1904
|
|
*
|
Ο Αμερικανός δρομεύς Έλφρεντ
Λόρντς τερματίζει πρώτος στον Μαραθώνιο. Όμως, κατά
την είσοδό του στον σταθμό, οι κριτές τον κοίταζαν με καχυποψία,
καθώς δεν φαινόταν ούτε ιδρωμένος ούτε και πολύ κουρασμένος.
Τί είχε συμβεί; Κατά τη διάρκεια της κούρσας έπαθε κράμπα
στο δεξί του πόδι και κάνοντας ωτοστόπ μπήκε σ' ένα αυτοκίνητο
με το οποίο κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της αποστάσεως μέχρι
το στάδιο, στο οποίο εισήλθε κάνοντας τον αδιάφορο!
Δεν κατάφερε όμως να παραπλανήσει τους κριτές, που τον απέκλεισαν
δια παντός από κάθε μελλοντική αθλητική διοργάνωση.
|
1936
|
Βερολίνο
Τα ρούχα κάνουν...
τον παππά!..
|
*
|
Μια πρωτοφανής περίπτωση
απόπειρας εξαπαπατήσεως των κριτών συνέβη στο άλμα εις
ύψος των γυναικών.
Η Ντόρα Ράτζεν συμμετείχε στο αγώνισμα μέχρι την στιγμή
που διαπιστώθηκε ότι ήταν άνδρας μεταμφιεσμένος σε γυναίκα!..
Από τότε θεσπίστηκε ο έλεγχος του φύλλου των διαγωνιζομένων
πριν οριστικοποιηθεί η συμμετοχή τους στους Αγώνες.
|
1948
|
Λονδίνο
Οικογενειακά
βάρη ...
|
*
|
Ο Τσέχος δρομεύς Εμίλ
Ζάτοπεκ μετά από μια καταπληκτική κούρσα κέρδισε στον τελικό
των 10.000 μέτρων. Όταν οι αθλητικοί ρεπόρτερς τον ρώτησαν
πώς τα κατάφερε, εκείνος με απόλυτη φυσικότητα τους απεκάλυψε
ότι έκανε προπόνηση στο τρέξιμο με τη σύζυγό του σκαρφαλωμένη
στην πλάτη του!
Το τέχνασμά του αυτό απεδείχθη ιδιαίτερα αποτελεσματικό αφού και
το 1952 στο Ελσίνκι κέρδισε χρυσό μετάλλιο στα 5.000 μ., στα
10.000 μ. και στο Μαραθώνιο κι έγινε Ολυμπιονίκης "θρύλος".
|
1956
|
|
*
|
Ο Αμερικανός αρσιβαρίστας
Τσαρλς Βίντσι ετοιμαζόταν να εκτελέση την πρώτη από τις
τρεις προσπάθειές του στο "αρασέ".
Περνώντας υποχρεωτικά από την ζυγαριά πριν βγεί στον Στίβο, οι
κριτές διαπίστωσαν ότι ήταν 200 γραμμάρια βαρύτερος από το
επιτρεπτό όριο. Για να αποφύγη τον αποκλεισμό ο Βίντσι αναγκάστηκε
να στερηθή μεγάλο μέρος μαλλιών του.
Τον κούρεψαν σχεδόν σύρριζα έτσι ώστε να έρθη στα κιλά του!
|
1960
|
Ρώμη
Ποιος έβαλε...
το γκολ;
|
*
|
Κατά τη διάρκεια
του ποδοσφαιρικού αγώνος μεταξύ των εθνικών ομάδων Βελγίου-Γαλλίας
κι ενώ το σκορ στα τελευταία λεπτά ήταν ακόμα 0-0, ένας τροχονόμος
που ρύθμιζε την κυκλοφορία στους δρόμους ακριβώς έξω από το
γήπεδο όπου διεξήγετο το παιχνίδι, σημείωσε μια τροχαία παράβαση
χρησιμοποιώντας τη σφυρίχτρα του.
Χωρίς να το θέλει, με την ενέργεια του αυτή έγινε η αιτία να
χάσει το Βέλγιο, καθώς το πολύ ηχηρό σφύριγμά του έκανε τους
παίκτες του Βελγίου να νομίσουν ότι ο διαιτητής είχε σημάνει τη
λήξη του ματς και να αδρανήσουν. Οι Γάλλοι φυσικά άρπαξαν την
ευκαιρία και έβαλαν το ένα και μοναδικό γκολ της συναντήσεως!
|
|
Η αξία της...
προθερμάνσεως!..
|
*
|
Ο Άγγλος αθλητής του
Βάδην Ντον Τόμπσον συνηθισμένος στον άστατο και υγρό καιρό
της
πατρίδας του έψαχνε να βρη έναν τρόπο για να μη χάσει τη φόρμα
του στο ζεστό περιβάλλον της ιταλικής πρωτεύουσας. Και τον βρήκε
όταν έφθασε στη Ρώμη. Για να εγκλιματιστεί ταχύτερα έφραξε
τις πόρτες του δωματίου του, άναβε όλα τα θερμαντικά σώματα και
(μερικά επιπλέον που έφερε ο ίδιος), φορούσε πολλά πουλόβερ ταυτόχρονα
παραγεμισμένα με καυτές θερμοφόρες(!) και έκανε επί τόπου γυμναστική
και τροχάδην επί σειρά ημερών πριν διαγωνιστεί.
Ο κόπος του τελικά δεν πήγε χαμένος αφού κέρδισε το χρυσό μετάλλιο
στα 50 χλμ. βάδην!
|
1964
|
Τόκιο
Τρίχες!..
|
*
|
Η Ρωσίδα πρωταθλήτρια
του ακοντισμού και Ολυμπιονίκης το 1960 στη Ρώμη Ελβίρα Οζολίνα
δεν κατόρθωσε να σημειώση τις ίδιες επιτυχίες όπως και στην προηγούμενη
Ολυμπιάδα και αποκλείστηκε από τις τρεις πρώτες θέσεις.
Ρίχνοντας το φταίξιμο στον εαυτό της, μπήκε σ' ένα κουρείο και
ζήτησε από τον έκπληκτο κομμωτή να της ξυρίσει το κεφάλι για να
αυτοτιμωρηθεί!..
|
1968
|
Μεξικό
Συνηθισμένα!..
|
*
|
Ο Βρετανός πυγμάχος Κρις
Φίνεγκαν στέφθηκε Ολυμπιονίκης νικώντας στον τελικό των
μεσαίων βαρών.
Όταν όμως ήρθε η ώρα για τον έλεγχο "αντί-ντόπινγκ"
τα βρήκε δύσκολα διότι δεν μπορούσε να ουρήση για να παραδώση
δείγμα στους ελεγκτές!
Του έφεραν μια μπύρα για να τον διευκολύνουν, αλλά το αποτέλεσμα
παρέμεινε το ίδιο. Τελικά ύστερα από πολλές μπύρες και πολλή
ώρα αναμονής τα κατάφερε!..
|
1972
|
Μόναχο
Αίμα-κάθαρσις!..
|
*
|
Ένας άλλος "θρύλος"
των στίβων, ο Φινλλανδός δρομεύς Λάσε Βίρεν βρέθηκε στο
προσκήνιο της δημοσιότητας καθώς τον κατηγορούσαν ότι "ντοπαριζόταν"
με το ίδιο του το αίμα!
Συγκεκριμένα, ο Βίρεν, όπως οι κατήγοροί του ισχυρίζονταν, πριν
ξεκινήσουν τα αγωνίσματα στα οποία συμμετείχε, αφαιρούσε αίμα
από τον οργανισμό του με απλή αφαίμαξη το οποίο συγκέντρωνε
σε μια φιάλη και την τοποθετούσε στο ψυγείο του δωματίου του.
Ύστερα ξεκουραζόταν ώστε να αναπαράξει το αίμα που έχασε. Όταν
ερχόταν η ώρα να αγωνισθή ξαναέβαζε στις φλέβες του το φυλαγμένο
αίμα με μετάγγιση κι έτσι αποκτούσε επιπλέον δυνάμεις!
|
1980
|
Μόσχα
...και συνέπειες!..
|
*
|
Πάλι ο Λάσε Βίρεν
στην επικαιρότητα, αυτή τη φορά όμως λόγω της κακοτυχίας του.
Καθώς έτρεχε στον Μαραθώνιο έπαθε σοβαρή κρίση διάρροιας και
αναγκάστηκε να εγκαταλείψη το αγώνισμα.
|
1984
|
Λος
Άντζελες
Αμερικάνικο!..
|
*
|
Όλα τα περίμενε να
τα δη ο κόσμος σ' αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες εκτός από ιπτάμενους
δίσκους!.. Κι όμως συνέβη κι αυτό.
Ενώ ο Πρόεδρος Ρήγκαν είχε κηρύξει τη λήξη της 23ης
Ολυμπιάδας, ένα διαστημόπλοιο έκανε την εμφάνισή του πάνω
από το στάδιο "Κολοσσέουμ" της πόλης και τελικά
προσγειώθηκε μέσα σ' αυτό αφήνοντας άφωνους τους θεατές.
Φυσικά επρόκειτο για μία από τις "ατραξιόν" που
είχαν προγραμματιστεί για να κάνουν πιο φαντασμαγορική την τελετή
λήξεως.
|
Γιώργος Μπαμπανιώτης
Ο πρώτος Έλληνας
σφυροβόλος που ξεπέρασε τα 60 μ.
και πάλι ο πρώτος, που ξεπέρασε τα 70 μ.,
σε διάστημα δέκα ετών!..
|
Γιώργος Μπαμπανιώτης
Βαλκανιονίκης 1969 και 1970 της
σφυροβολίας και κάτοχος του Βαλκανικού ρεκόρ με 68.94 μ. (Επετηρίς
Ελληνικού Αθλητισμού, 1970)
|
Η
φυσιογνωμία του αξέχαστου σφυροβόλου
Γιώργου Μπαμπανιώτη (1941-2002), κυριάρχησε για πολλά χρόνια
στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού.
Πρώτα σαν λαμπερό αστέρι του στίβου κι έπειτα σαν παράγοντας, όπου
πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Με την πρώτη του ιδιότητα, σαν αθλητής
της σφυροβολίας, έγραψε μοναδική ιστορία, καθώς τα σωματικά του
προσόντα και το ταλέντο του, ήσαν διεθνούς επιπέδου.
Έχει μείνει στην ιστορία σαν ο πρώτος Έλληνας σφυροβόλος που
ξεπέρασε τα 60 μ. και πάλι ο πρώτος, που ξεπέρασε τα 70 μ., σε διάστημα
δέκα ετών.
Στο χώρο του παραγοντισμού, όμως, απέτυχε παταγωδώς. Του έλειπαν
τα προσόντα και οι προδιαγραφές, μιας επιτυχούς καριέρας στα κυκλώματα.
Με σοβαρότητα και μεγάλη ωριμότητα ο Γιώργος Μπαμπανιώτης
αντιμετώπιζε τα αθλητικά πράγματα με μεγάλο σκεπτικισμό. |
Σύζυγος
της επίσης μεγάλης αθλήτριας στην δισκοβολία
-Δέσποινας
Καφενίδου-
και πατέρας δύο παιδιών, αντιμετώπιζε και ο ίδιος με μεγάλη ψυχραιμία
και σκεπτικισμό τα μεγάλα προβλήματα, όσων αφορούσαν στην διαμόρφωση
της προσωπικότητάς τους και βέβαια στο μέλλον τους.
Για τον Αθλητισμό η κατάσταση στα μάτια του δεν παρουσιαζόταν διαφορετική.
Αντίκρυζε με οδύνη τη σκληρή πραγματικότητα και σαν άνθρωπος
ένιωθε ενοχές μπροστά στην ασυδοσία και στο κατρακύλισμα των νέων.
Μιλούσε συχνά για το "θέατρο του παραλόγου"
και αναφερόταν στους λεφτάδες, που μπήκαν -δήθεν-για να βοηθήσουν
τον ελληνικό αθλητισμό. |
Δέσποινα
Καφενίδου
Νέο αστέρι του Ελληνικού
Αθλητισμού και κάτοχος του Πανελληνίου ρεκόρ Δισκοβολίας με
46.72 μ.
(Επετηρίς Ελληνικού Αθλητισμού, 1970)
|
Κάποτε
μου ανέφερε και μια φράση μεγαλοπαράγοντα, που μετά από κάποια επιτυχία
δήλωσε:
"Σας έφερα το κύπελλο, η επιτυχία της ομάδος μας ελάμπρυνε
την χώρα".
Και μονολογώντας συμπλήρωσε:
"Οι μισθοφόροι θα λαμπρύνουν τον ελληνικό αθλητισμό; Η χώρα
του Ολυμπισμού βρίσκεται σε μεγάλη κατάντια!.. Αναρωτιέμαι, πού
οδηγούν τη νεολαία. Θέλουν να την αποκόψουν από τις ρίζες της";
Αν ζούσε σήμερα... (έφυγε από κοντά μας για έναν καλύτερο
κόσμο το 2002) θα έπαιρνε εν μέρει... την απάντηση από την έκδοση
του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού!.. και εν συνόλω από
τους κακούς χειρισμούς της Πολιτικής μας Ηγεσίας στα Εθνικά μας
θέματα!.. Το σίγουρο είναι ναί... αυτό επιδιώκουν... και προχωρούν
ακάθεκτοι!..
|
Άλλοτε,
όμως, καταπιανόταν και με τους παράγοντες, οι οποίοι, όπως έλεγε,
διορίζονται από τα κόμματα, έχουν εξάρτηση και βέβαια δεν μπορούν
να δημιουργήσουν...
Οι απόψεις του Γιώργου Μπαμπανιώτη, μπορεί να ακούγονταν
τότε... και τώρα... αντι-συγχρονιστικές για την εποχή μας.
Ήταν, όμως, προβληματισμοί και ερωτήματα ενός "υγιώς"
σκεπτόμενου ανθρώπου, που αντίκρυζε με τρόμο την στροφή, που
ακολουθεί η ζωή μας, ξεκομμένη από τις ρίζες του Έθνους και την
παγκόσμια φιλοσοφία των προγόνων μας, την τόσο αποδεκτή από
τους εν-συνειδήτως λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, που δεν παίζουν...
χρηματιστήριο... |
Ο Γεν. Γραμματεύς Αθλητισμού Κων.
Ασλανίδης απονέμει εις τον Γ. Μπαμπανιώτη το υπό του Σ.Α.Σ.
αθλοτηθέν κύπελλον ανακηρύξας αυτόν 1ον καλύτερον αθλητή του 1970.
(Επετηρίς Ελληνικού Αθλητισμού,
1970)
|
|
* Το 1962
ο Γιώργος Μπαμπανιώτης καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ
στη σφυροβολία με 60.20 στην Αθήνα σπάζοντας το φράγμα των 60μ.
Το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν κατά 10 μέτρα μεγαλύτερο (70.67) και
έχει γίνει ένα μήνα πριν, στις 21/7/62, από τον Αμερικανό Harold
Connolly.
Βλ. http://anekdota.dyndns.org/jotd25/0525.html
Βλ.
επίσης, 28 Οκτωβρίου 2004:
Κάτοχος Βαλκανικού Ρεκόρ σφυροβολίας με 68.94. Δημιουργός
και του προηγουμένου Βαλκανικού ρεκόρ σφυροβολίας με 67.22.
Πρώτος με 61.94 των ΚΣΤ΄ εαρινών αγώνων. Πρώτος με 66.30 αγώνος
Ελλάδος - Β. Ιταλίας. πρώτος με 65.54 μ. Διεθνούς "Μήτινγκ"
Αθηνών.
(Πηγή: Επετηρίς
Ελληνικού Αθλητισμού, 1970)
|
Κατέριψε
16 φορές το Πανελληνίο ρεκόρ
(βλ. κατωτέρω πίνακα)
3 φορές υπήρξε
Πανελληνιονίκης
(1966: 63.14 μ.- 1969: 64,86 μ.- 1973: 70,10 μ.)
3 φορές Βαλκανιονίκης
(1969: 66,78 μ.- 1970: 68,94 μ. - 1973: 69,90 μ.)
13ος Πανευρωπαιονίκης 1969: 61,98 μ.
(Πηγή: Μπάμπης
Ζανιάς, Οι Πρωταθλητές και τα ρεκόρ του Στίβου 1896-1990,
εκδ. comteko, Αθήνα, 1991)
Το 1986-87
ο Γιώργος Μπαμπανιώτης διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ
(Πηγή: Λεωνίδας
Σ. Στρατάκος, 90 Χρόνια Ελληνικού Κλασσικού Αθλητισμού 1896-1986,
επιμ. έκδοσης Γιώργος Δ. Κωνσταντόπουλος, Αθήνα, 1987)
|
|
Ο Γιώργος Μπαμπανιώτης...
εν δράσει!..
|
(Πηγή: Λεωνίδας Σ. Στρατάκος,
90 Χρόνια Ελληνικού Κλασσικού Αθλητισμού 1896-1986, επιμ.
έκδοσης Γιώργος Δ. Κωνσταντόπουλος, Αθήνα, 1987)
|
1. Κατέρριψε
16 φορές το Πανελλήνιο
ρεκόρ
(Πηγή: Μπάμπης
Ζανιάς,
Οι Πρωταθλητές και τα ρεκόρ του Στίβου 1896-1990, εκδ. comteko,
Αθήνα, 1991)
|
60,20
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
28-10-1962 |
| 60,26
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
13-3-1963 |
| 61,29
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
21-4-1963 |
| 62,26
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
15-6-1963 |
| 63,35
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
25-7-1964 |
| 63,89
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
24-5-1966 |
| 64,40
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
23-10-1966 |
| 65.18
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
10-8-1969 |
| 66,68
μ. |
ΑΘΗΝΑ |
21-8-1969 |
| 66,78
μ. |
ΣΟΦΙΑ |
29-8-1969 |
| 67,22
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
3-6-1970 |
| 68,94
μ. |
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ |
14-8-1970 |
| 69,02
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
15-5-1972 |
| 70,08
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
31-5-1972 |
| 70,10
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
23-9-1973 |
| 70,40
μ. |
Ν. ΦΑΛΗΡΟ |
29-7-1974 |
ΒEΤEρανισμός = Παμπαιδισμός;
Γίνονται
απίστευτα πράγματα σε αγώνες Βετεράνων. Δεν αναφέρομαι στις,
ενίοτε, παιδικές επιδόσεις, αλλά στην νοοτροπία των συμμετεχόντων.
Μαλλώνουν ως μωρά παιδιά, για το αν ο κριτής μέτρησε σωστά την
επίδοσή τους, φωνάζουν για το πάτημα του χρονομέτρου, τσακώνονται
για τις εκκινήσεις και ένα σωρό άλλες μωρείες.
Το κακό είναι επειδή τα μαλλώματα ξεκινούν, βασικά, από κάποιους
Βετεράνους, που ξαφνικά αποφάσισαν να γίνουν αθλητές σε προχωρημένη
ηλικία, μαθαίνοντας για τον αθλητισμό από τις εφημερίδες.
Και το "κλέψιμο" στα αγωνιστικά όργανα "πάει σύννεφο".
Υπάρχει βέβαια και η μεγάλη μερίς παλαιών αθλητών ή πρωταθλητών,
που απολαμβάνουν, όσο μπορούν, την δεύτερη φάση της σταδιοδρομίας
τους. Ωστόσο, οι κομπλεξικοί, και λιγώτεροι να είναι, χαλάνε την
διασκέδαση, με τα καμώματά τους. |
|
Δύο ακόμη χαρακτηριστικά
του θέματος.
Σε αγώνες Παμπαίδων-Παγκορασίδων κάποιοι μικροί δεν πείθουν,
με την εμφάνισή τους, στην κατηγορία αυτήν.
Ενώ συχνά το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Α+Γ, κυρίως στις ρίψεις,
μετατρέπεται σε συνάντηση Βετεράνων.
|
Δια-ταύτα: επειδή
οι Βετεράνοι θα πρέπει να διακρίνονται για την αξιοπρεπή εμφάνισή
τους ωφείλουν να μάθουν να αγωνίζονται, μέσα σε αθλητικά πλαίσια
και να απολαμβάνουν την αθλητική ενασχόληση. Όσοι δεν συμμορφώνονται,
να αποβάλλονται. Διαφορετικά... θα αναφωνούμε:
ΒΕΤΕρανισμός
= Παμπαιδισμός!..
|
Αθλητές γυμνάζονται
σε στάδια
χωρίς υποδομή
Του Άκι Ανδρικόπουλου
Οι ιαχές, τα χειροκροτήματα και
οι πανηγυρισμοί για τις επιτυχίες αρκετών Ελλήνων Πρωταθλητών
στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα,
κάλυψαν την σιωπηρή πραγματικότητα, που "κλυδωνίζει"
τον χώρο του ελληνικού Στίβου. Είναι η αθέατη πλευρά, αυτή την
οποία ζουν καθημερινώς, άνθρωποι του χώρου, αθλητές προπονητές,
παράγοντες, γονείς κ.ά.
Τα κάποια εντυπωσιακά αποτελέσματα των Ελλήνων Πρωταθλητών, έδειξαν
μία μόνο πλευρά του ελληνικού Στίβου, την λαμπερή, την βιτρίνα,
και όχι τί κρύβεται πίσω από αυτήν. Πρόκειται για μια άλλη διάσταση
του θέματος, που αναδεικνύει τον Στίβο... δύο ταχυτήτων,
στην χώρα μας.
Καλά είναι τα μετάλλια, οι επιτυχίες, οι διεθνείς διακρίσεις.
Τα χρειαζόμαστε όλα αυτά. Χρειαζόμαστε όμως, και σοβαρότητα, προκειμένου
ν' αντιμετωπίσουμε τα μύρια όσα προβλήματα, που υφίσταται ο χώρος
του Στίβου σε όλη την Επικράτεια.
Ο ΣΕΓΑΣ, που γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα και τις αδυναμίες
του ελληνικού αθλητισμού, καλό θα είναι να μην επαναπαυθεί στις
πρόσφατες επιτυχίες. Δεν είναι μόνο αυτές ο αθλητισμός...
Με την προσμονή των επομένων Ολυμπιακών Αγώνων, οι κινητοποιήσεις
του, αλλά και της Πολιτείας, θα πρέπει να είναι άμεσες και δυναμικές.
Σε όλους τους τομείς.
Πολλά
στάδια σε όλη την Ελλάδαυποφέρουν από την εγκατάλειψη
και την αδιαφορία. Οι αγωνιστικοί χώροι βρίσκονται σε πολύ άσχημη
κατάσταση. Οι αίθουσες γυμναστικής και βαρών βρίσκονται, συνήθως,
σε άθλια κατάσταση. Λείπουν όργανα και, όπου υπάρχουν, σπάνια
βρίσκονται σε καλή ή έστω ικανοποιητική κατάσταση. Η επίβλεψη
των σταδίων, είναι συνήθως πλημμελής.
Στο Καυταντζόγλειο
π.χ. ο ελαστικός τάπητας χρειάζεται ανανέωση, ενώ στην Καβάλα
το ταρτάν βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, που οι αθλητές είναι
σαν να τρέχουν πάνω σε... τσιμέντο. Με εξαίρεση λίγων σταδίων
σε όλη τη χώρα, τα υπόλοιπα δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της
αθλούμενης νεολαίας, προξενώντας προβλήματα στην προετοιμασία
των αγωνιζομένων.
Με την κατασκευή του ΟΑΚΑ
και άλλων αγωνιστικών χώρων και με το στάδιο
Καραϊσκάκη, η Αθήνα ήταν, μέχρι πρότινος, η
"βασίλισσα" του Στίβου σε αγωνιστικούς χώρους, προκαλώντας
το φθόνο της υπόλοιπης Ελλάδος. Τα πράγματα σήμερα έχουν αντιστραφεί.
Η "βασίλισσα" απέθανε και γύρω από το μνήμα της... χορεύουν
φαντάσματα.
Μετρημένοι στα δάκτυλα είναι αυτή την στιγμή οι αγωνιστικοί χώροι
στην πρωτεύουσα.
Το Καραϊσκάκη έκλεισε
προ πολλού τις "θύρες" του στον Στίβο.
Στο γυμναστήριο του Εθνικού
Γ.Σ., δεν επιτρέπεται
να προπονηθή αθλητής ξένου Συλλόγου, ενώ ο 250άρης στίβος του
προσφέρεται μόνο για αγώνες μικρότατων κατηγοριών. |
"Η
αρετή και το χρήμα
είναι οι δύο πλάστιγγες
της ζυγαριάς.
Όταν ανεβαίνη το ένα,κατεβαίνει
το άλλο"
Η...
ΑΝΟΙΞΗ του ελληνικού Στίβου συνεχίζεται
χωρίς σταμάτημα. Το σύστημα είναι πολύ απλό.
Υπάρχει
η βιτρίνα και η... οπίσθια πλευρά της.
Από την μια μεριά τα αστέρια, που φεγγοβολούν σε περιορισμένο
χώρο και φωτίζουν όσους προσπαθούν απεγνωσμένα να μπουν στον κλοιό
του, και από την άλλη... οι υπόλοιποι. Οι ισχυροί έχουν συνήθως
τα μέσα, την ευκαιρία να πουν αυτά που θέλουν και τους συμφέρουν
και οι ανίσχυροι τίποτα από αυτά. Μοιραίως η αλήθεια διαπλέκεται,
κατά το δοκούν, οι διαπλεκόμενοι κυριαρχούν και... η ζωή συνεχίζεται,
κάνοντας το άσπρο μαύρο.
Ο ελληνικός Αθλητισμός σήμερα, μοιάζει με βάρκα πλέουσα
σε δυνατό κύμα. Βλέπουμε το στοιχείο της φύσεως να κυριαρχή, αλλά
δεν βλέπουμε τις δυνατότητες της βάρκας και το πώς και από τί,
είναι κατασκευασμένη.
|
Στον Πανιώνιο,
καλύπτονταν οι ανάγκες των δικών του αθλητών και διοργανώσεις
μπορούσαν να γίνουν μόνο με άδεια του ποδοσφαιρικού τμήματος και
αυτές με περιορισμούς σε μερικά αγωνίσματα.
Σήμερα κινδυνεύει από ορισμένους παράγοντες να κλείση κι' αυτός
τις "θύρες" του στον Στίβο!..
Ανακαινίσθηκε το στάδιο
της Φιλοθέης, αλλά μόνο για αγώνες... περιορισμένης
ευθύνης.
Το όμορφο στάδιο
της Καλλιθέας έχει
μικρότερο στίβο (350 μ.) στο οποίο δεν μπορούν να γίνουν σπουδαίοι
αγώνες. Απομένει το στάδιο
της Κηφισιάς, που
θεωρητικά παρουσιάζεται πρόσφορο για αγώνες, πλην όμως, απαγορεύονται
οι ρίψεις!.. Γενικότερα, άλλωστε, οι ρίψεις και οι ρίπτες εξοβελίζονται
από τα στάδια.
Οι αγωνιστικοί χώροι της πρωτεύουσας, λοιπόν, ολοένα λιγοστεύουν
και το πρόβλημα της προπονήσεως των αθλητών γίνεται εντονώτερο.
Ακόμη και στον αγωνιστικό τομέα υπάρχουν δυσκολίες, από την έλλειψη
σταδίων, με αποτέλεσμα οι αθηναϊκοί αγώνες να διεξάγονται πλέον...
στην επαρχία -κάποια Διασυλλογικά Πρωταθλήματα της Αττικής
γίνονται τα τελευταία χρόνια στη Χαλκίδα.
Μελλοντικά μπορεί να διεξάγονται στην Κόρινθο
και
όπου αλλού προσφέρονται χώροι, εκτός λεκανοπεδίου, φυσικά...
Είναι πολύ σοβαρό το θέμα και χρήζει αμέσου κινητοποιήσεως από
τον ΣΕΓΑΣ, τον πλέον αρμόδιο να βρει την λύση και να πιέσει για
την εφαρμογή της.
Έχουν επισημανθεί πριν από πολύ καιρό τα προβλήματα των αγωνιστικών
χώρων και αναφέραμε ως εφικτή λύση το Χαλικάκι
της Ηλιούπολης. Πρόκειται
για ένα θαυμάσιο στάδιο σε μικρό υψόμετρο, με χόρτο, βοηθητικούς
χώρους, ακριβώς δίπλα του μέσα στο δάσος και το κυριώτερο, με
400άρη στίβο, ειδικά κατασκευασμένο μόνο για τον κλασικό αθλητισμό.
Την ικανοποίησή του για το στάδιο αυτό, εξέφρασε και ο πρόεδρος
του ΣΕΓΑΣ Β.
Σεβαστής
μόλις το επισκέφθηκε, αλλά τίποτα δεν προχώρησε, μολονότι
βρήκε συμπαράσταση από τον Δήμαρχο της περιοχής. Λύση μπορεί να
προσφέρη, υπό την προϋπόθεση ότι θ' ανακατασκευασθή και θα επεκταθή
(υπάρχει ευχέρεια) και το στάδιο
του Π. Φαλήρου.
Εικοσιένας άνθρωποι αποτελούν το Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ.
Σε κάποιους από αυτούς θα πρέπει να ανατεθή η εξεύρευση των απαραιτήτων
χώρων σύντομα.
Τα επιτυχημένα αποτελέσματα των Πρωταθλητών στο Σίδνεϊ, στους
Ολυμπιακούς του 2004, στο Παγκόσμιο, και στα διάφορα Διεθνή Μήτινγκ,
ας σημάνουν την απαρχή μιας καινούργιας προσπάθειας, για τη συνέχισή
τους...
Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε, τί φταίει... και
ο Στίβος ολισθαίνει!.. |
"Γυναίκες
και Στίβος"
Η ανωτερότητα
των γυναικών
Γράφει ο Στέργος Καστελλορίου
Πολλοί
σκεπτόμενοι φαλλοκρατικά ίσως να θεωρούν ανώτερους τους άνδρες από
τις γυναίκες στον χώρο του στίβου.
Διαβάζοντας όμως το κείμενο αυτό σίγουρα θα αναθεωρήσουν την άποψη
τους, ξέροντας τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν εκείνες
έναντι των ανδρών. Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να αριθμήση τα
στοιχεία εκείνα που κάνουν το ασθενές φύλλο να μοιάζη όντως ασθενές
και να το υμνήση γιατί παρά τις μεγάλες αυτές διαφορές στην φυσιολογία
του και στην βιολογία του έχει καταφέρει να κάνη επιδόσεις παρόμοιες
με αυτές των ανδρών.
Οι γυναίκες έχουν μικρότερο μέγεθος καρδιάς από ότι οι άνδρες, πράγμα
που σημαίνει ότι σε κάθε καρδιακό παλμό στέλνεται λιγότερη ποσότητα
οξυγόνου με αποτέλεσμα μεγαλύτερο ενεργειακό κόστος και μεγαλύτερη
κόπωση. Επίσης έχουν μικρότερο πνευμονικό ιστό και πιο μικρό μέγεθος
θώρακα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να προσλάβουν και να διατηρήσουν
στους πνεύμονες τους μεγάλες ποσότητες αέρα.
Τα παραπάνω μοιάζουν απλές λεπτομέρειες όσον αφορά αυτά που ακολουθούν.
Ένα άλλο μειονέκτημα των γυναικών είναι η χαμηλότερη μέγιστη καρδιακή
παροχή που συνεπάγεται μικρότερη αερόβια ικανότητα (αντοχή). Ακόμη
έχουν στενότερο εύρος ώμων με αποτέλεσμα κακή εφαρμογή της δύναμης
τους στις ριπτικές κινήσεις και μικρότερη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου,
δηλαδή χαμηλότερη ικανότητα για παραγωγή μυϊκού έργου. |
"Δεν είναι
ζήτημα καταγωγής να είναι κανείς Έλληνας, αλλά ζήτημα αγωγής".
----------------------------
* Αν ο αθλητής πιστεύει
στον προπονητή του,
να τον υπακούη τυφλά
και να συζητάη μαζί του.
Αν δεν τον πιστεύει,
χάνει τον καιρό του
συνεργαζόμενος μαζί του.
* Ο προπονητής χωρίς
προσωπικότητα οδηγεί
τα ταλέντα στην εξαφάνιση.
Τους μη ταλαντούχους αθλητές
τους διαλύει αθλητικά
και προσωπικά.
----------------------------
"Κλείσε
μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα και θα αισθανθής κάθε είδους
μεγαλείο"...
|
Τα
εμπόδια που έχουν να υπερνικήσουν οι γυναίκες δεν τελειώνουν εδώ,
πρέπει να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο πλάτος της λεκάνης τους και
το μικρότερο μήκος μηριαίου οστού, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζονται
περισσότερους διασκελισμούς για να καλύψουν την ίδια απόσταση με
αυτή των ανδρών.
Επίσης, και την τάση των γονάτων τους να συναντηθούν και την λοξότερη
φορά του μηριαίου οστού, που αυξάνει σημαντικά την επιβάρυνση στα
γόνατά τους και τις κάνει πιο ευάλωτες σε τραυματισμούς.
Αν νομίζετε ότι ο Γολγοθάς του ωραίου φύλλου τελείωσε εδώ κάνετε
λάθος γιατί υπάρχει και συνέχεια. Οι γυναίκες έχουν χαμηλότερο όγκο
αίματος και λιγότερα ερυθρά αιμοσφαίρια, ενώ έχουν χαμηλότερη συγκέντρωση
αιμοσφαιρίνης που έχει ως αποτέλεσμα μικρότερη μεταφορά οξυγόνου
προς τους ιστούς.
Τέλος έχουν χαμηλή παραγωγή τεστοστερόνης και υψηλή παραγωγή
οιστρογόνων, δηλαδή μικρότερα περιθώρια για μυϊκή ανάπτυξη και περισσότερο
λίπος.
Σίγουρα μετά από όλα αυτά έχετε πειστεί και εσείς για την ανωτερότητα
των γυναικών στα σαλόνια του στίβου και έχετε κατανοήσει ότι οι
προσπάθειες τους είναι πραγματικά άξιες θαυμασμού. |
Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
|
|
|
Ίσως μερικοί δεν
ξέρουν ποια είναι η πρώτη. Ευκαιρία να την γνωρίσουν λοιπόν. Ίσως
άλλοι, περισσότεροι σίγουρα, να μην γνωρίζουν τι είναι η δεύτερη.
Δικαιολογημένα. Όμως, δεν πρέπει να υπάρχει κανείς, ελπίζουμε, που
να μην ξέρη τι είναι η τρίτη.
Η Κική Ζανναρά τις ξέρει πολύ καλά και τις δύο. Και για να
φρεσκάρουμε τη μνήμη των φιλάθλων της πετοσφαίρισης,
θα τους παραπέμψουμε στην μέχρι το 2000 γυναικεία ομάδα του Παναθηναϊκού.
Εκεί θα συναντήσουμε τη νεαρή δεσποινίδα Κυριακή
Ζαννάρα, πρώην αθλήτρια
του Φιλαθλητικού
της Χίου και στέλεχος των Εθνικών ομάδων κορασίδων,
νεανίδων και γυναικών... ταυτοχρόνως! Στις ομάδες μάλιστα κορασίδων
και νεανίδων θα την δούμε να φορά και το περιβραχιόνιο της αρχηγού.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τις 14 Φεβρουαρίου
1978 δηλαδή, πού γεννιέται στην Χίο, ανήμερα της γιορτής των
ερωτευμένων, ένα ταλέντο της γυναικείας πετοσφαίρισης. Μόνο που
δεν ξεκίνησε κατ' ευθείαν με το άθλημα αυτό, αλλά με τον στίβο,
σε ηλικία 8 ετών. Άλμα εις μήκος ήταν το αγώνισμα της και με πολύ
καλές προοπτικές. Όμως η μικρή τότε Κική είχε πολύ αθλητικό δυναμικό
μέσα της. Δεν της έφτανε αυτό. Δεν της έφθασε ούτε το καράτε
που έκανε μετά, γιατί... δεν ένοιωθε "καθόλου κουρασμένη μετά
την προπόνηση". Ούτε και η καλαθόσφαιρα, όπου κρίθηκε
κάπως επικίνδυνη για τις αντιπάλους της. Έτσι από 11 μόλις ετών
κλήθηκε κιόλας στην Εθνική ομάδα πετοσφαίρισης κορασίδων.
Και έμελλε να φθάση με την Εθνική Νεανίδων στην 7η θέση στο Πανευρωπαϊκό
της Άγκυρας το 1996, νικώντας εκεί την ομάδα της Τουρκίας και
με το "τριφύλλι" στη 2η θέση στην Ευρώπη το 2000.
Επαγγελματίας... αθλήτρια
Τι
απέγινε λοιπόν σήμερα αυτή
η αθλήτρια με τα 1,83 εκ. ύψους και το ευγενικό χαμόγελο; Για πολλούς
αγνοείται η τύχη της. Η ίδια όμως την κρατά γερά στα χέρια της. |
Παρά τον σοβαρό
τραυματισμό από κόπωση στον δεξιό ώμο, που της στοίχισε δύο χρόνια
απουσίας όσο ήταν στον ΠΑΟ,
επανήλθε δριμύτερη παίζοντας με τον Φ.Ο. Βριλησσίων. Εκεί
όπου βρήκε θερμή και οικογενειακή ατμόσφαιρα, μετά τον ψυχρό και
απρόσωπο Παναθηναϊκό. Εύλογη επομένως η έκπληξη όσων έμαθαν την
απόφαση της να φύγη από την Αθήνα και την Α1 και να επιστρέψη στην
γενέτειρα της παίζοντας με τον Φιλαθλητικό Όμιλο Καμποχώρια Χίου
στην Β' Εθνική, από την περίοδο 2001-2002.
Τι λέει η ίδια; Κατ' αρχήν δεν νοιώθει να της λείπει καθόλου
ούτε η Αθήνα ούτε η Α1. Η απόφαση της ήταν καθαρά εκούσια. Αυτό
που θυσίασε μέχρι σήμερα για χάρη του αθλητισμού, ήταν κυρίως η
οικογένεια της. Και οι ίδιοι οι γονείς της της είπαν, μόλις βρήκε
δουλειά και επέστρεψε μόνιμα στη Χίο: "Έφυγες στα 11, γύρισες
στα 23 σου και στο ενδιάμεσο δεν σε ζήσαμε καθόλου".
Το σημαντικώτερο όμως είναι ότι η Κική
Ζανναρά είναι ΑΘΛΗΤΡΙΑ. Δεν εγκρίνει τον Πρωταθλητισμό
γιατί "εκεί δεν μπορείς να πας με
τον σταυρό στο χέρι". Δίνει όμως όλη την ζωή της
στον αθλητισμό σαν να είναι αυτό το επάγγελμά της -κι ας μην είναι.
Αποτελεί η Κική την απόλυτη έκφραση ισορροπίας
μεταξύ ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού. Αντιμετώπιζε
πάντα σαν επαγγελματίας τις αθλητικές τις υποχρεώσεις, με συνέπεια
και δίνοντας τα όλα, όχι για να κερδίσει κάποια οφέλη, αλλά γιατί
αυτό της αρέσει και γεμίζει την ζωή της.
Φωτεινό παράδειγμα
Έτσι λοιπόν νοιώθει το ίδιο παίζοντας στον Φ.Ο. Καμποχώρια όπως
και πριν που έπαιζε σε ΠΑΟ και ΦΟΒ, χωρίς να την ενοχλή που επωμίζεται
τώρα μόνη της το βάρος ολόκληρης της ομάδας. |
|
Είναι χαρακτηριστικό
το τι απαντά σε ερωτήσεις όπως "ποια είναι η αγαπημένη σου
ποδοσφαιρική ομάδα: (ΑΠ.: Καμία) ή "τι θα έκανες αν κέρδιζες
το ΛΟΤΤΟ;" (ΑΠ.: θα έφτιαχνα την δική μου ομάδα).
Κι όταν την ρωτάμε τι θα επέλεγε αν ξεκινούσε τώρα την αθλητική
της καριέρα, απαντά απερίφραστα και με χρόνο αντίδρασης που θα ζήλευε
και ο Μοντγκόμερυ "Βόλεϊ και από Στίβο 100 μέτρα και μήκος".
Όσο για τον ελεύθερο χρόνο που της αφήνει η δουλειά της κι ο αθλητισμός,
τον αφιερώνει στον... αθλητισμό!.. Γυμναστήριο, λίγα βάρη, μπιτς
βόλεϊ και "χρωμο-σφαίριση".
Και αν ο διεθνής όρος BEACH VOLLEY έχει επίσημη ελληνική ονομασία,
δεν συμβαίνει το ίδιο με το PAINT |
BALL,
το οποίο μόνον ανεπίσημα μας επιτρέπεται να μεταφράσουμε ως χρωμοσφαίριση.
Όπως και να έχη όμως, η Κική το ανακάλυψε κι αυτό το περίεργο
σπορ και παίζει, έτσι, για να ξεσκάη.
Φανταστείτε δύο ομάδες, εξοπλισμένες με ψεύτικα όπλα, που εκτοξεύουν
σφαιρίδια από λεπτό καουτσούκ με χρώμα, να αντιμετωπίζουν η μία
την άλλη σε κανονικό "πεδίο μάχης". Όπλα ψεύτικα, με βάρος
όμως κανονικό. Μάσκες, επιγονατίδες κ.ά. προστατευτικά μέσα, με
βολές όμως κανονικές, που και πονάνε και μελανιές αφήνουν αν γίνουν
από κοντά - κάτι που, αν και απαγορεύεται, συμβαίνει συχνά ως φάουλ.
Και βέβαια, υπάρχουν διαιτητές, διοργανώνονται τουρνουά κ.ο.κ.
Ποιος είδε την Κική και δεν την φοβήθηκε!.. |
Γράφει ο Παναγιώτης Κολλημένος
kollimenos@hotmail.com
Ένα από τα κορυφαία όνομα του Beach
Volley, είναι αυτή την στιγμή η Ευρυτάνισσα πρωταθλήτρια Βάσω
Καραντάσιου, που έχει καταγωγή από την Ροσκά
του Δήμου
Κτημενίων, Ευρυτανίας.
Μαζί με την συναθλήτρια
της Βίκυ
Αρβανίτη, έχουν δημιουργήσει ένα πολύ αξιόλογο δίδυμο.
Η καριέρα της Βάσως ξεκινάει πολύ δύσκολα
στις αρχές του 1990, όταν και αγωνίζεται στο βόλεϊ σάλας και όχι αυτό
της παραλίας. Αγωνίστηκε το 1990 στην εθνική κορασίδων, αλλά μετά σταματάει
εξ΄ αιτίας του σχολείου, όπου και μπαίνει στην φιλοσοφική σχολή των
Αθηνών, που θα αποφοιτήσει τελικά το 1996 με ειδικότητα την παιδαγωγική.
Το 1992 ο Δημήτρης
Φλώρος την καλεί στην εθνική νεανίδων, όπου τερματίζουν 7ες στο
Πανευρωπαικό Νεανίδων το 1993 στις Σέρρες....
Αθλητικό διήγημα
του Ιάπωνα δημοσιογράφου ΝΑ ΣΙΚΑ
Από μικρό παιδί άκουγα συχνά να μου λέμε πως,
"έχω ωραίο σώμα, είμαι γρήγορος, δυνατός και θα μπορούσα
να γίνω πολύ καλός αθλητής".
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα τα προσόντα μου και αποφάσισα να
τα αξιοποιήσω. Ήθελα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, οπωσδήποτε.
Ξεκίνησα προπονήσεις και είδα πράγματι πόσο δίκιο είχαν όλοι εκείνοι
που με παρώτρυναν. Γυμναζόμουν όλο τον ελεύθερο χρόνο μου, έκανα
αστεία με τους συναθλητές μου και γελούσα ξέγνοιαστα με διάφορα
πειράγματα.
Ο καιρός περνούσε και είχα φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο. Το
όνομα μου ήταν γνωστό, πολύ έξω από τον σύλλογο μου και αργότερα
έξω από την πόλη μου. Εφημερίδες και περιοδικά άρχισαν να ασχολούνται
με το νεαρό ταλέντο που εμφανίζεται στο αθλητικό στερέωμα.
Αγαπούσα τον αθλητισμό, του αφιέρωνα τώρα περισσότερο χρόνο και
έκανα όνειρα - όνειρα, ατελείωτα. Έβλεπα τον εαυτό μου πρωταγωνιστή,
δίπλα στα ινδάλματά μου.
Αγαπούσα τη ζωή και ήμουν ευτυχής, που η φύση μου έδωσε τόσα χαρίσματα.
Παρ' όλα αυτά προπονιόμουν με ζήλο και αφοσίωση, στοχεύοντας ψηλά.
Άλλωστε ο προπονητής μου, το έλεγε συχνά: "Για να φτάσης
κάπου πρέπει να δουλέψης σκληρά. Να προσέχης τις λεπτομέρειες
και να προσπαθης συνέχεια".
Τελειώνοντας το Λύκειο έκανα τα χαρτιά μου για το Πανεπιστήμιο.
Μετά από δεκαεννέα χρόνια ήρθε η στιγμή να εγκαταλείψω τον τόπο
μου, τους δικούς μου, όλα όσα με συντρόφευαν τόσα χρόνια και είχαν
δεθεί μαζί μου. Η χαρά μου ήταν μεγάλη, θα πήγαινα στην πρωτεύουσα
κοντά στους Πρωταθλητές, τα επιστημονικά κέντρα, στο μέρος που
θα μπορούσα -επιτέλους - να γίνω κάποιος, να κατακτήσω την δόξα.
- "Στην ευχή του Θεού και να προσέχης", με ξεπροβόδισαν
οι γονείς μου. Μετά από λίγες ώρες έφτασα στον προορισμό μου.
Ένα όμορφο διαμέρισμα με έκλεισε στην αγκαλιά του. Έκανα έναν
περίπατο ανάμεσα στον θόρυβο της πόλης με τα πολλά αυτοκίνητα.
Την άλλη μέρα επισκέφθηκα το στάδιο, μέσα στο οποίο θα πέρναγα
στο εξής τις περισσότερες ώρες μου.
Επιστρέφοντας σπίτι δέχθηκα κάποια τηλεφωνήματα που με ξάφνιασαν.
Πώς ήξεραν τον αριθμό μου, ενώ εγώ ο ίδιος τον αγνοούσα. Ήταν
τρεις προπονητές, πολύ ευγενικοί που ήθελαν να με βοηθήσουν να
αναδειχθώ. Αισθάνθηκα όμορφα για το ενδιαφέρον τους και έβλεπα
να ξεκινάει η καινούργια ζωή με ευοίωνες προοπτικές.
Πήγα με τον προπονητή που μου όρισε η Ομοσπονδία. Μπορούσα να
διάλεγα μόνος μου, αλλά δεν θα είχα τις απολαυές της. Άλλωστε
μου μίλησαν τόσο καλά, που με έπεισαν ό,τι φροντίζουν για το καλό
μου και ο προπονητής που μου έδιναν ήταν ο καλύτερος, ένας θαυματοποιός,
θα με βοηθούσε να φτάσω γρήγορα ψηλά.
Έχει περάσει μια εβδομάδα από την ένταξη μου στην ομάδα και είμαι
πολύ ευχαριστημένος. Οι συναθλητές μου είναι ότι καλύτερο έχει
να παρουσιάσει ο χώρος στις ταχύτητες. Είμαι βέβαιος πως θα γίνω
και εγώ σαν και αυτούς. Η προπόνηση είναι ελαφριά, δεν κουράζομαι
όπως πριν ενώ νοιώθω ανεβασμένος, δυνατός και πιο γρήγορος.
Η ανυπομονησία μου για την πρώτη μου εμφάνιση έφτασε. Σε δύο μέρες
θα έκανα την πρώτη μου κούρσα. Ο προπονητής μου με διαβεβαίωνε
πως θα πάω καλά. Το ίδιο έγραφαν και οι εφημερίδες. Εγώ δεν ήξερα.
Οι φόβοι μου διαλύθηκαν με την εκκίνηση. Τα πήγα πάρα πολύ καλά
και δέχθηκα συγχαρητήρια. Ήταν πράγματι μια θαυμάσια εμφάνιση,
χωρίς μεγάλη προσπάθεια, μάλιστα.
- Στους υπόλοιπους μήνες εξακολούθησα να βελτιώνομαι, φθάνοντας
σε αξιοζήλευτα επίπεδα. Άρχισα να ζαλίζομαι. Κέρδιζα με άνεση
τους αθλητές της ομάδας μου, με τους Παγκόσμιους τίτλους. Είχα
πλησιάσει στην εκπλήρωση των ονείρων μου. Δεν πάταγα στην γη.
Κοίταζα με ανείπωτη χαρά γύρω - γύρω στο δωμάτιο, τα λιγοστά πράγματα
μου. Τα μπουκαλάκια στο κομοδίνο με τις λευκές ετικέττες. Ήταν
βιταμίνες που είχε συστήσει ο προπονητής μου. Τις έπαιρνα μόνο
κατόπιν εντολής του...
Κέρδισα και τους επόμενους αγώνες με άνεση και έγινα ο ταχύτερος
αθλητής της χώρας. Τώρα κανείς δεν με σταματούσε, θα διακρινόμουν
και στους αγώνες του εξωτερικού. Μου το διαβεβαίωσε ο προπονητής
μου, ο θαυματοποιός. Ο άνθρωπος που με έφερε στην κορυφή. Του
χρωστούσα τόσα πολλά. Κάποιες φορές η ασυνήθιστη ευεξία μου άρχισε
να υποχωρεί. Άλλοτε ένοιωθα κουρασμένος και ανόρεκτος. Το σώμα
μου είχε αλλάξει στα μπράτσα και στην περιφέρεια. Άνοιξε το στόμα
της η μάνα μου όταν με είδε, αλλά την καθησύχασα, αφού ήταν από
την λίγη, αλλά προσεκτική προπόνηση.
Ήρθε το τέλος της περιόδου, αφήνοντας πίσω μια απίστευτη συγκομιδή
νικών και αξέχαστες στιγμές.
Έκανα τις διακοπές μου στο χωριό όπου με υποδέχθηκαν σαν ήρωα.
Πέρασα αλησμόνητες μέρες. Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να τις απολαύσω
εξ' αιτίας κάποιων πόνων στο στομάχι και σε άλλα μέρη του τεράστιου
σώματός μου. Ο προπονητής μου με διαβεβαίωνε πως ήταν από την
ένταση των αγώνων και μόλις θα γύριζα θα φρόντιζε να γίνω καλά.
Μερικές νύχτες οι πόνοι ήταν αφόρητοι και ξαγρυπνούσα λουσμένος
στον ιδρώτα. Πόναγα χωρίς να ξέρω το γιατί.
Γεμάτος απελπισία επισκέφθηκα τον οικογενειακό μας γιατρό, γιατί
επέμενε να του δείξω τις βιταμίνες που έπαιρνα.
Όσες φορές έβγαινα έξω όλοι με χαιρετούσαν και ήθελαν να μου σφίξουν
το χέρι. Τα κορίτσια με πολιορκούσαν. Με ένα ψεύτικο χαμόγελο
ανταπέδιδα, προσπαθώντας να κρύψω απεγνωσμένα τους πόνους που
ένοιωθα.
Οι εξετάσεις που έγιναν έκαναν τον γιατρό μας φοβερά σκεπτικό.
"Δεν είμαι ειδικός - μου είπε - αλλά φοβάμαι πως σε βρήκε
μεγάλο κακό".
Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Στα είκοσι χρόνια μου; Εγώ, που δεν
είχα αρρωστήσει ποτέ στην ζωή μου; Τι συμβαίνει Χριστέ μου; Και
καθώς άπλωσα τα χέρια μου έριξα κάτω το μπουκαλάκι με τις βιταμίνες.
Δεν τις μάζεψα. Καθόμουν και τις κοίταγα σκεπτικός. Έπιασα μια
και την πλησίασα στην φλόγα του κεριού. Σαν βεγγαλικό κάηκε, σκορπίζοντας
έγχρωμες ανταύγειες.
Ανοίγοντας τα μάτια μου στους εφιάλτες των σκέψεων μου, έκανα
διάφορους υπολογισμούς, φέρνοντας μπροστά μου μερικά περιστατικά
που είχαν προηγηθεί. Ένα μεγάλο "παζλ" άνοιξε, ταιριάζοντας
ένα-ένα τα κομμάτια του. Μέσα σε λίγες ώρες, άρχισα να καταλαβαίνω
πολλά.
Τα κόκκαλά μου πονούσαν, ένοιωθα αδιαθεσία. Πόσο, Θεέ μου, θα
κρατούσε αυτό το μαρτύριο; Σκέψεις, πολλές σκέψεις γέμιζαν το
κεφάλι μου. Είχα κερδίσει δόξα, χρήματα,
αναγνώριση, είχα χάσει το χαμόγελο και την εμπιστοσύνη μου στην
ζωή, πριν ακόμη την γνωρίσω, στα είκοσι χρόνια μου...
ΝΑ. ΣΙΚΑ
|
Μια σελίδα... έτσι
Ανέκδοτο
"Ένα, δύο, τρία", μετράει ο διαιτητής στον μποξέρ, που είναι
πεσμένος στο ρινγκ.
- "Άκου", λέει ο μάνατζερ στον μποξέρ του. "Μη σηκωθείς
πριν το οκτώ...".
Κι ο μισοζαλισμένος μποξέρ: -"Τώρα, τι ώρα είναι;"
Ανέκδοτο
Ένας νέος ποδοσφαιριστής πάει στα γραφεία μιας ομάδας.
Ο προπονητής: Εμείς θέλουμε μόνο γνωστά ονόματα".
- "Πολύ ωραία. Ονομάζομαι Παπαδόπουλος".
Στους αρχαίους
μας προγόνους
Στους αρχαίους μας προγόνους
που την λάμψη τους τιμώ
θέλω να αφιερώσω τούτο
πού 'χω μέσα μου καιρό.
Ο αθλητισμός σας ήταν
ένα γένημα σοφό
όπως τόσα άλλα είδη
που αφήσατε εν πολλώ.
Κι αν στις μέρες μας οι φαύλοι
τον κακό τον νε προβάλλουν
σεις δεν έχετε ευθύνη
είναι ίδιο των καιρών.
Ο αθλητισμός είναι ΙΔΕΑ
και κανένας δεν μπορεί
να την φτάση, να την πιάση
ή να την ταλαιπωρή.
Σαν ιδέα είναι ήλιος,
είναι φως, είναι ζωή,
σε αντίθεση, ο φαύλος
είναι σκότος είναι ψέμα
είναι άνθρωπος κακός
και για τον αθλητισμό μας
παρουσία οδυνηρός.
"Σ+Σ"
|
Στον ΔΕΚΑΘΛΗΤΗ!..
Σε εσέ Γυναίκα
υψίστη και σε γενναίε Άνδρα
στο Δέκαθλο
της λησμονιάς που πρωταγωνιστείτε
είστε οι πρώτοι στη σειρά κι ας λένε ότι θέλουν.
Σε σας ανήκουν οι τιμές και οι Ολυμπιάδες.
Κι αν κάποιος προσπαθεί με δόλο να σας κλέψη
δικός σας είναι ο κότινος και η δόξα όλη δική σας.
Αυτά που κάνουνε μαζί οι δέκα και οι πέντε
εσείς τα ζείτε μόνοι σας με τρόπο εκπληκτικό.
Σας λένε ένα αγώνισμα και σεις κάνετε τόσα,
όσα ένας μικρός στρατός πασχίζει να πετύχη.
Είστε οι πρώτοι, οι εκλεκτοί, στον δίσκο και το βόλι
και στις ταχύτητες με ορμή περνάτε τα εμπόδια.
Και όταν ο αθλητής μονάχα σε ένα παλεύει,
εσείς τους παίρνετε με ορμή στο διάβα των δικών σας.
Αγώνισμα δεν είναι αυτό για τούτο και οι αρχαίοι
Δέκαθλον
το ονόμασαν για να θυμίζουν κάτι.
Στεφάνι παίρνει ο αθλητής για τη δική του νίκη
μα το δικό σας έπαθλο βαρύτερα ζυγίζει.
Όταν οι άλλοι αθλητές τον γυρισμό γυρεύουν εσύ
στο στάδιο εκεί, την μάχη συνεχίζεις
με φως, με ήλιο, με βροχή στα σκάμματα πασχίζεις
και τελειώνεις ξέθαμπος την μάχη την μεγάλη
τον εαυτό σου ξεπερνάς στην ιστορία να μείνης.
Τιμή σε σε δεκαθλητή.
Τιμή και στην πατρίδα.
Τιμή σε με που σε θωρώ τους άθλους να παλεύης.
"Σ+Σ"
|
"Το
καθεστώς σήμερα είναι
μια χούντα με άλλοθι δημοκρατίας".
|
|
|
|
Αθλητισμός
χωρίς ακρότητες
ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ Ή ΓΚΑΦΑ;
Ο παραπάνω διάλογος δεν αποτελεί υπόθεση εργασίας
και δίνει το έναυσμα για ποικίλα σχόλια έναντι της πολύ κακής
εμπνεύσεως των παραγόντων του Γ.Σ. Βόλου. Προσωπικά δεν είμαι
βέβαιος αν αυτή η εικόνα συνάδει της αισθητικής ή αν προτιμάτε
της φιλοκαλίας μας, παραταύτα οι συνειρμοί που απορρέουν από την
αναγραφή της επωνυμίας του επαρχιακού σωματείου στα οπίσθια των
νεαρών κοριτσιών είναι προφανείς!.. Εξάλλου πιθανολογώ ότι το
ζήτημα δεν θα υφίστατο εάν το Σωματείο είχε διαφορετική ονομασία.
Ίσως τότε να μην θεωρείτο "πρωτοτυπία" η αναγραφή του
ονόματος του συλλόγου στο επίμαχο σημείο, ειρήσθω εν παρόδω δεν
το έχει κάνει άλλη ομάδα του κλασικού αθλητισμού και έτσι οι παράγοντες
μάλλον δεν θα αποτολμούσαν το ομολογουμένως απονενοημένο εγχείρημα.
Κρίμα, στο πεδίο της ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΑΜΙΛΛΑΣ, ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ (Κ. Παλαμάς) να ενθαρρύνονται εκφάνσεις που ευνοούν
την ανάσυρση από το υποσυνείδητο ταπεινών ενστίκτων και τελικώς
αναπέμπουν σεξιστικό περιεχόμενο!
Δεν ξέρω αν θα βρεθή αυτός που θα συμβουλεύση καλοπροαίρετα τους...
ζωηρούς Βολιώτες, ελπίζω πάντως να τους πη ότι είναι μέγα ολίσθημα
η ιστορία του συμπαθούς συλλόγου να ευτελίζεται στο βωμό του κακώς
ευνοούμενου συρμού.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
|
Κ
Α |
Το καφενείο
του Αθλητισμού
|
Φ-ΣΠΟΡ
Ε |
Το πάρτυ
υτqάπ οΤ υτqάπ οΤ
|
Από πολλές ημέρες ένα σωρό άνθρωποι
πηγαινοέρχονται στον άπλετο χώρο του Καφενείου με γρήγορες κινήσεις,
βιαστικοί και αφοσιωμένοι στις δουλειές τους.
- Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά και όλοι τρέχετε; ρωτάει ένας περίεργος.
-Δεν τα έμαθες; Έρχονται μεθαύριο όλες οι αποστολές και οι συνοδοί
του Σίδνεϋ για το αποχαιρετιστήριο πάρτυ της τετραετίας. Και στράφηκε
ξανά στην δουλειά του.
Οι αφίξεις των επισήμων ξένων άρχισαν να πυκνώνουν μετά δύο ημέρες,
με αποκορύφωμα τον ερχομό των "αθανάτων". Εκεί
ήταν που έγινε χαμός. Χιλιάδες κόσμου, μέσα, γύρω και έξω από
το Καφενείο ήθελαν να δουν και να ακουμπήσουν αυτούς τους ανθρώπους,
που ποτέ δεν πειθαίνουν και διοικούν τον Παγκόσμιο Αθλητισμό με
σύνεση και σοφία. Όλα αυτά τα ωραία, που βλέπουμε και αντικρύζουμε
καθημερινώς, σε αυτούς οφείλονται...
Γύρω από τους "αθανάτους" είχε σχηματισθεί ένας
γερός κλοιός για τον φόβο των Ιουδαίων. Η επαφή ήταν απαγορευμένη
για οποιονδήποτε. Οι ξένοι προχώραγαν άνετα στηριγμένοι στα μπαστούνια
τους, με τους "μπράβους" έτοιμους να τρέξουν
στο πρώτο παραπάτημα του σακουλιασμένου τους κορμιού.
Αφού τελείωσαν οι αφίξεις και οι προσκεκλημένοι πήραν τις θέσεις
τους, το πάρτυ άρχισε με τις καθιερωμένες ανταλλαγές απόψεων.
Μετά τους απαραίτητους χαιρετισμούς, ο Πρόεδρος των καφενόβιων
Μπάμπης Ασχετίδης ζήτησε τον λόγο.
Χαιρετώ τους διακεκριμένους επισκέπτες μας και εύχομαι να είναι
καλή η διαμονή σας στην χώρα μας. Τί ακριβώς θα περιλαμβάνει το
πάρτυ μας;
- Εκλεκτούς μεζέδες, κρασιά, και αποκαλύψεις. Θα παρουσιάσουμε
ακόμη τα προγράμματά μας για την κάθαρση του αθλητισμού σε διεθνές
επίπεδο.
Μπάμπης: Τι περιλαμβάνει το τελευταίο μενού;
- Τήν πάταξη του ντόπινγκ και της υποκρισίας, καθώς και την απομάκρυνση
των πολυεθνικών εταιρειών. Επιθυμία μας είναι να έχουμε καθαρό
αθλητισμό και κανείς δεν θα μας ξεφεύγη, αν καταφύγη σε άνομα
μέσα. Δεν πρόκειται να χαρισθούμε σε κανέναν.
Μπάμπης: Μου φαίνεται πως ζω σε όνειρο κύριοι. Ποτέ δεν
περίμενα να ακούσω τέτοιες δηλώσεις από τόσο υπεύθυνα χείλη.
Τα λόγια του κάλυψαν τα παρατεταμένα χειροκροτήματα στην ευρύχωρη
αίθουσα.
Όρθιοι οι παρευρισκόμενοι, με σφυρίγματα και ζητωκραυγές, εξεδήλωναν
την ικανοποίησή τους.
- Είσθε ικανοποιημένος κύριε Μπάμπη;
- Εγώ ναι, τί λένε όμως οι πολυεθνικές;
- Μη φοβάσθε αυτές τις ελέγχουμε. Άλλωστε πολλοί από μας έχουμε
τις περισσότερες μετοχές.
Και οι φαρμακευτικές εταιρείες;
- Και αυτές, δικές μας είναι!.. Όπως καταλαβαίνετε κύριοι, όλα
είναι υπό έλεγχο. Σαν Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας, σας διαβεβαιώ
πως, δεν θα κλείσουμε τα μάτια σε καμιά παρανομία. Δεν θα έχουμε
βέβαια μεγάλες επιδόσεις και αστραφτερά ρεκόρ. Για μας, το ζητούμενο
είναι η κάθαρση του αθλητικού χώρου και η προστασία της υγείας
των αγωνιζομένων.
Μπάμπης: Τί άλλα μέτρα θα πάρετε; - Θα δώσουμε τέλος στο
τσίρκο που λέγεται "Γκράν Πρι", "Γκόλντεν Λιγκ"
και άλλες τέτοιες ιστορίες, ενώ στο εξής όποιος επιθυμεί να μετέχη
σε αγώνες, θα το κάνει χωρίς χρήματα.
- Επιπλέον, κάθε Εθνική Ομοσπονδία θα φροντίζη για όλους τους
αθλητές της και θα τους επιχορηγή ανάλογα με τις προσπάθειες που
καταβάλλουν και τα προσόντα τους, όχι πάντως με χρήματα.
Οι ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα, κάλυψαν εκ νέου την αίθουσα,
δίνοντας έναν ιδιαίτερο παλμό στην ατμόσφαιρα...
Ξαναρώτησε ο Μπάμπης:
Και με τα υφιστάμενα ρεκόρ τί θα γίνη;
- Ποια ρεκόρ, αυτά που έγιναν με ενισχυτικά φάρμακα; Θα καταργήσουμε
όλες τις επιδόσεις από το 19.. και θα ξαναρχίσουμε εκ νέου.
Μπάμπης: Συμφωνούν με την απόφαση και οι υπόλοιποι παράγοντες;
- Η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα. Δεν μάθατε πως ο Πρόεδρος στο Σίδνεϊ
δεν έμενε σε πολυτελές ξενοδοχείο, ούτε είχε πολυτελές αυτοκίνητο;
Μπάμπης: Και πού έμενε, πώς μετακινείτο;
- Φιλοξενείτο από διάφορες οικογένειες και μετακινείτο με τα πούλμαν
των αποστολών...
Μπράβο εξέλιξη...
- Τί σε έπιασε και παραμιλάς Μπάμπη μου; τον σκούντησε η γυναίκα
του.
Μπάμπης: Άσε ρε Γυναίκα, με ξύπνησες πάνω στο καλύτερο...
Ο Καφενόβιος
|
|
|
Μια φωτογραφία
από το πρόσφατο παρελθόν με προπονητές.
Από αριστερά· Σ. Τσούτσουρας - Κ. Χειμωνίδης - Δ. Παπαδόπουλος
-Ι. Φωτιάδης - Α. Τσιφτσόγλου - Α. Ψαθάς - Π. Σαρασλανίδης - Γ.
Γιαννακίδου-Σπανίδη
|
Για να καταλάβουμε τί μας συμβαίνει
σήμερα...
πρέπει να δούμε
τί συνέβη στο χθές!..*
| 1970: |
Ε
Π Ι Σ Τ Η Μ Η Κ Α Ι ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ εν έτει 1970
PAUL
CHAILLEY-BERT
Προέδρος της F. Ι. Μ. S.
*
Η Αθλητιατρική εξήλθε νικήτρια από πολλάς μάχας.
* Η κλασσική Ιατρική
δεν γνωρίζει παρά μόνον τον ασθενή. Ο υγιής άνθρωπος της είναι
άγνωστος πολλώ μάλλον ο υγιής με δραστηριότητα, όπως ο αθλητής.
* Εις τις Ιατρικές Σχολές ακόμη η φυσιολογία δεν μεταχειρίζεται
ως πειραματόζωον παρά τον βάτραχον, τον σκύλον, και τον αρουραίον.
* Προ 20 ακόμη ετών, το πείραμα επί ανθρώπου εφαίνετο μία ανοησία,
διά μερικούς δε (εκ των πλέον μεγάλων) επρόκειτο περί αιρέσεων!..
Εξαιρούνται φυσικά μερικοί επιφανείς σοφοί: Zuntz, Panbert, Charles
- Richel, Mosso, Morey. Aλλά αυτοί υπήρξαν εξαιρέσεις τας
οποίας οι πολλοί εκοίταζαν παραδόξως!.. |
Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Η Κ Α Ι ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Μία μεγάλη
ομιλία
(Πηγή: ΣΕΓΑΣ, τεύχος 40/144,
Περίοδος Ε΄, έτος 35ον, Αθήνα, Μάρτιος-Απρίλιος 1970)
|
|
Την
αλησμόνητον εκείνην εσπέραν του Οκτωβρίου, ολίγας μόλις ημέρας προ
της ενάρξεως της φανταστικής Ολυμπιάδος του 1968, εις το
Centro Medico της Πόλεως του MEXICO, το ωραιότερον αρχιτεκτονικώς
του είδους του εις τον κόσμον, και εις το βασικόν του Auditorium,
επτά χιλιάδες Μεξικανοί και ξένοι ιατροί είχαν την τύχην
να παραστούν εις την επίσημον εναρκτήριον του 17ου Παγκοσμίου
Συνεδρίου Αθλητικής Ιατρικής, του οποίου τας εργασίας ενεκαινίασε
ο Πρόεδρος της Μεξικανικής Δημοκρατίας κ. Ντιάζ.
Ηυτύχησα να είμαι παρών.
Σπανίως συγκέντρωσις εγνώρισεν εις τοιαύτην έκτασιν την παρουσίαν
του Διεθνούς Ολυμπιακού, Ομοσπονδιακού όλων των σπορ και Διεθνούς
Αθλητιατρικού κόσμου όσον η σύνοδος εκείνη. Σύσσωμος η Διεθνής Επιτροπή
Ολυμπιακών Αγώνων, τα Συμβούλια των Διεθνών Ομοσπονδιών όλων των
σπορ, αι ηγεσίαι 100 Εθνικών Ολυμπιακών Αποστολών, Αντιπρόσωποι
της ΟΥΝΕΣΚΟ, Αντιπρόσωποι της Διεθνούς Ενώσεως Φιλάθλων κ.λπ. προσέδιδαν
με την παρουσίαν των ανεπανάληπτον εις επιβλητικότητα μαρτυρίαν
της κοινωνικής αξίας της αθλήσεως και συνέθεσαν εις μίαν ώραν ένα
πραγματικόν Οργανισμόν Ηνωμένων Εθνών που εξεπροσώπει υπό όλας των
τας μορφάς τας εκατοντάδας εκατομμυρίων των φιλάθλων.
|
|
Από απόψεως
Αθλητικής Ιατρικής ήτο η μεγάλη, η επίσημος ώρα της: Ήτο
η ώρα της δικαιώσεως μιας μακράς και επιπόνου προσπάθειας δύο γενεών
σοφών διδασκάλων, μιας προσπάθειας της οποίας, πέραν των συγχρόνων
μέτρων, η φωτεινή πηγή χάνεται εις τους αιώνας αφού εκπηγάσει και
αυτή από την γην μας: ΜΑΧΑΩΝ, ΠΟΔΑΛΕΙΡΙΟΣ ΗΡΩΛΙΚΟΣ...
Είχον την τύχην, χάρις εις την έγκρισιν της Γεν. Γραμματείας Αθλητισμού,
να εκπροσωπήσω την Ελληνικήν Αθλητιατρικήν Εταιρίαν εις το Συνέδριον
αυτό, που απησχόλησε τόσας μεγάλας αιθούσας του Ιατρικού Κέντρου
επί μίαν εβδομάδα και του οποίου τα πορίσματα αποτελούν πραγματικόν
σταθμόν εις την ιστορίαν της επιστημονικής υποστηρίξεως του Υψηλού
Αθλητισμού.
Τα πορίσματα αυτά υπήρξαν η αφετηρία της νέας υγειονομικής οργανώσεως
των Ολυμπιακών Αγώνων, την οποίαν εμιμήθημεν επιτυχώς εις
το IX Ευρωπαϊκόν Πρωτάθλημα. Κατά την διάρκειαν του Πρωταθλήματος
αυτού και ως Πρόεδρος της Υγειονομικής Υπηρεσίας του πολλές φορές
ανέτεινα ευγνώμονα την σκέψιν μου εις την μακρινήν εκείνην αφετηρίαν.
Επανέρχομαι ήδη εις την κοσμοβριθή αίθουσαν όπου ομιλούν διαδοχικώς
οι εκπρόσωποι των Διεθνών Επιστημονικών Αρχών της Αθλητικής Ιατρικής
δια να ανέλθη προτελευταίος εις το βήμα, ολίγον προ του Προέδρου
της Μεξικανικής Δημοκρατίας ο Επίτιμος Πρόεδρος της F.I.M.S.
Γάλλος Καθηγητής του Πανεπιστημίου των Παρισίων κ. Paul
Chailley - Bert, εκ των ιδρυτών της Διεθνούς αυτής
Ομοσπονδίας.
Όταν ο αρχοντικός αυτός πρεσβύτης και σοφός διδάσκαλος επεράτωσε
την ομιλίαν του όλοι μας, ιδίως οι εξ ημών ιατροί, ησθανόμεθα ότι
|
επανερχόμεθα από μίαν περιοχήν
σπανίου μεγαλείου.
Με το ανυπέρβλητον ύφος του, την αυθεντικήν και τόσον γλυκείαν
και γνησίαν άρθρωσιν, με την Γαλατικήν λεπτότητα που τον χαρακτηρίζει,
με το απέραντον κύρος της γνώσεως, χωρίς ο φιλελληνισμός του να
του επιτρέψη να λησμονήση την Ακρόπολιν του ΡΕΝΑΝ ή τας Σειρήνας
του μύθου, έδωσε μίαν εικόνα της πορείας και της αναγκαιότητας
της Αθλητιατρικής ως και των σημερινών της κατακτήσεων
συνοπτικήν.
ΕΙναι μόλις τώρα που απέκτησα το πολύτιμον κείμενον -αυτό που
ήτο ή αυτό που περίπου ήτο διότι φαίνεται ότι έχει χαθή το πρωτότυπον-
ως και την άδειαν να το αναδημοσιεύσω εις το περιοδικόν του ΣΕΓΑΣ
εν μεταφράσει.
Το πράττω σήμερον με αληθή ευχαρίστησιν και με την βεβαιότητα
ότι προσφέρω μίαν υπηρεσίαν εις τους αναγνώστας του Δελτίου προς
τους οποίους κυρίως απευθύνεται. Διότι ο ομιλητής δεν επεθύμησε
να πείση ημάς τους πεπεισμένους αλλά τους αμφιταλαντευόμενους
ακόμη ή τους κακώς πληροφορημένους.
Τον σεβαστόν διδάσκαλον τον είχομεν το παρελθόν έτος εις Αθήνας
επ' ευκαιρία του Διεθνούς Αθλητιατρικού Συνεδρίου και τον ηκούσαμεν
ομιλούντα με βαθείαν συγκίνησιν εις μίαν άλλην έξαρσιν, ακράτου
φιλελληνισμού τότε.
Και θα τον έχωμεν και εφέτος.
Οποία θεία χάρις το να έχη κανείς το προνόμιον, νικώντας τον
χρόνον και τον ανθρώπινον κόρον, να παραμένη συνεχώς περιζήτητος!..
Ν. Κ. Π.
|
|
|
Κηρύσσων την έναρξιν του 17ου
Παγκοσμίου Αθλητιατρικού Συνεδρίου της F. Ι. Μ. S. διοργανουμένου
από τους φίλους μας της Μεξικανικής Ομοσπονδίας, αφιερώ τας πρώτας
μου λέξεις εις το να ευχαριστήσω αυτούς οι οποίοι κατέστησαν πραγματικότητα
αυτό το Συνέδριον και αυτούς που μας αποδέχονται με τόσην φιλίαν
και εγκαρδιότητα.
Είμαι ευτυχής χαιρετίζων, με σεβασμόν και χαράν τον κ. Πρόεδρον
της Δημοκρατίας. Είναι πρώτη φορά που Αρχηγός Κράτους μας κάνει
την τιμήν να προεδρεύη εις την εναρκτήριον τελετήν ενός εκ των
Συνεδρίων μας. Η παρουσία του εδώ αποδεικνύει εις ποίον υψηλόν
σημείον επιστημονικής επικαιρότητος ανήλθε η Ομοσπονδία μας.
Είθε η Μεξικανική Κυβέρνησις, η Οργανωτική Επιτροπή των Αγώνων
και η Μεξικανική Αθλητιατρική Ομοσπονδία, να αντιληφθούν πόσον
τους είμεθα ευγνώμονες και πόσον εξετιμήσαμεν την σημαντικήν προσπάθειαν
που κατέβαλαν δια την οργάνωσιν αυτού του Συνεδρίου και δια να
μας υποδεχθούν. Γνωρίζομεν τις μεγάλες δυσκολίες που εχρειάσθη
να υπερπηδήσουν και την τεραστίαν εργασίαν, που κατέβαλον.
|
Εις τας χώρας Λατινικής καλλιεργείας
υφίσταται μία μακρά παράδοσις στοργικής φιλοξενίας. Αυτό αποτελεί
μέρος του πολιτισμού των και το Μεξικό δεν υστέρησε αυτής της
παραδόσεως. Δύο ήδη φοράς ήλθον εις την χώραν σας και δύο φοράς
έτυχον αδελφικής υποδοχής και περιποιήσεως αξίας ενός πρίγκηπος.
Φυσικά αυτό απετείνετο εις τον Πρόεδρον της F. Ι. Μ. S. αλλά αι
περιποιήσεις με τας οποίας με περιεβάλατε, απετείνοντο επίσης
εις τον τόσον αβρώς φιλοξενούμενον φίλον.
Εκ βάθους καρδίας σας εκφράζω την ευγνωμοσύνην μου εν ονόματί
μου, και εν ονόματι των φίλων μου που τόσον εγκαρδίως υποδέχεσθε
μίαν φοράν ακόμη.
Η Ομοσπονδία μας εορτάζει εφέτος την 40ήν της επέτειον. Εδημιουργήθη,
το ξέρετε, κατά τους χειμερινούς αγώνας του Saint-Muritx εν Ελβετία
(1928),
Η ηλικία των 40 χρόνων, δια τους πνευματικώς εργαζομένους, είναι
η ηλικία της πλήρους αποδόσεως: Η φρόνησις της ωρίμου ηλικίας
υπάρχει, ήδη, και ακόμη, όλη η ζωτικότης της νεότητος.
Αυτό ισχύει και δια την Ομοσπονδίαν μας. Είναι γεμάτη σφρίγος
και απέκτησε πείραν. Οφείλομεν χάριτας εις αυτούς που την ωδήγησαν
μέχρις εδώ.
Εάν οι ιδρυταί ηδύναντο να ιδούν πώς εξελίχθη το έργον των, θα
εδικαιούντο να είναι υπερήφανοι. Με συγκίνησιν τους μνημονεύω:
τον διδάσκαλόν μου Latarjet, Buytendick, Heiss, Dubowski, Mallewitz,
Gur, Kolraiisch, Huntemuller, Schnell, Loewy, Knoll. Δυνατόν
να μην ενθυμούμαι μερικούς και ζητώ συγγνώμην. Αλλά μετά πάροδον
τόσου χρόνου, το μνημονικόν συγχωρείται να εξασθενή.
Στέλλω εις όσους χαίρουν ακόμη του γλυκού φωτός, τον χαιρετισμόν
μας, τον πλέον στοργικόν, και δι' αυτούς που δεν υπάρχουν πλέον,
ζητώ από όλους να τους αφιερώσωμεν μίαν ευγνώμονα σκέψιν.
Παρέστην, νέος ακόμη, εις την ίδρυσιν της Ομοσπονδίας μας το
1928 και η σκέψις μου πλήρης στοργής και συγκινήσεως πηγαίνει
προς αυτούς τους καλούς πρωτεργάτας, οι οποίοι επίστευσαν εις
αυτήν την σχεδόν άγνωστον τότε επιστήμην και οι οποίοι δεν απεκόμιζον,
όταν ωμιλούσαν δι' αυτήν, παρά μειδιάματα και περιφρόνησιν. Τιμή
εις αυτούς και εις την διορατικότητα των του μέλλοντος. Η πίστις,
ο ενθουσιασμδς των υπερ-ενίκησαν τον εξοστρακισμόν των υπό διασήμων
ιατρών, oι οποίοι δεν έκριναν καλά, παρά μόνον όσα οι διδάσκαλοί
των είχον ασπασθή.
Εις το Amsterdam το 1928, συγχρόνως με τους Ολυμπιακούς
αγώνας, ελάμβανε χώραν η πρώτη ολιγομελής συγκέντρωσις της Ομοσπονδίας
μας. Είμεθα ελάχιστοι και μεταξύ των παρισταμένων, νομίζω ότι
oι μόνοι παρόντες εδώ είναι ο φίλτατός μας Καθηγητής Kral
και ο ομιλών.
Σήμερον η Ομοσπονδία μας, συγκεντρώνει τας Ομοσπονδίας ή τας
Αθλητιατρικάς Εταιρίας περισσοτέρων των 40 χωρών. Θα είμεθα
πλείονες, εάν σκληραί οικονομικαί δυσχέρειαι δεν παρεμπόδιζαν
την λειτουργίαν, και επί πλέον απειλούσαν συνεχώς την ζωήν πολλών
από τας νέας ακόμη αυτάς επιστημονικάς Εταιρίας. Ως ο ερασιτεχνικός
αθλητισμός, ούτω και η Αθλητική Ιατρική υπήρξεν πτωχή.
Είμαι ευτυχής που χαιρετώ, με σεβασμόν και χαράν, τον Κύριον Πρόεδρον
της Δημοκρατίας. Είναι, επαναλαμβάνω, πρώτη φορά που αρχηγός Κράτους
τιμά δια της παρουσίας του την τελετήν ενάρξεως ενός εκ των Συνεδρίων
μας. Είμαι επίσης ευτυχής χαιρετίζων τον κ. Brundage, Πρόεδρον
της C. Ι. Ο.
Η Ομοσπονδία μας είναι κατ' αρχήν ανεγνωρισμένη από την Διεθνή
Επιτροπήν Ολυμπιακών Αγώνων. Η παρουσία εις το Τόκυο, εις
το Συνέδριον του 1964 και εδώ ακόμη, του Προέδρου Brundage δεικνύει
πόσον πραγματικοί είναι οι δεσμοί που μας ενώνουν. Η ιατρική Επιτροπή
της C.Ι.O. εις την οποίαν προεδρεύει ο Πρίγκηψ Do Merode,
τον οποίον ευχαρίστως χαιρετώ εδώ, έχει έναν επίσημον αντιπρόσωπον
της F. I. Μ. S. τον Γ. Γραμματέα μας και σήμερον νέον Πρόεδρόν
μας, τον Kαθηγητήν La Cava και δύο ακόμη μέλη της F. Ι.
Μ. S. Οι σχέσεις αυτής της ιατρικής αντιπροσωπείας και της Ομοσπονδίας
μας είναι από τάς πλέον εγκάρδιους, γεγονός που μας χαροποιεί
όλους.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μάς ανεγνώρισε ως συμβουλευτικόν
Οργανισμόν, μη Κυβερνητικόν και -δεν είναι τίτλος αβρότητος-
μετά μακρούς ενδοιασμούς μας εζήτησε την αποστολήν αντιπροσώπων
προς συζήτησιν των αθλητιατρικών θεμάτων. Δεν είναι βέβαια παρά
μόνον μία αρχή.
Μόνη, μεταξύ των μεγάλων με τους οποίους θα έπρεπε να συνεργαζώμεθα,
η ΟΥΝΕΣΚΟ δεν μας ανεγνώρισε ακόμη επισήμως. Τί τα θέλετε;
ο κόσμος δεν είναι τέλειος. Όμως η έναντι μας στάσις της είναι
φιλική. Έχομεν εις αυτήν πολλούς φίλους μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος
κ. Noel Βaker, ο οποίος μας τιμά δια της φιλίας του και
εις τον οποίον απευθύνω μία στοργικήν σκέψιν. Αι συγκεντρώσεις,
άλλως τε της Μαδρίτης, του Μαρλύ, του Σπα των Παρισίων αφήνουν
να διαβλέπεται μία συνεργασία την οποίαν και οι μεν και οι δε
ευχόμεθα.
Η Αθλητιατρική εξήλθε νικήτρια από πολλάς μάχας. Ευρέα
κατέκτησε δικαιώματα. Και εν τούτοις, σήμερον ακόμη ακούγομεν
να λέγεται: Καί δια ποίον λόγον μία ειδική ιατρική του Αθλητισμού;
Διατί μία Ιατρική των φυσικών δραστηριοτήτων; Η γενική
Ιατρική και Χειρουργική, βοηθούμενη από ειδικευμένους μπορεί να
λύση όλα τα παθολογικά και φυσιολογικά προβλήματα που τίθενται
από τους φιλάθλους. Λέγουν!..
Τί σφάλμα!
Η κλασσική Ιατρική δεν γνωρίζει παρά μόνον τον ασθενή. Ο υγιής
άνθρωπος της είναι άγνωστος πολλώ μάλλον ο υγιής με δραστηριότητα,
όπως ο αθλητής.
Και εις τις Ιατρικές Σχολές ακόμη η φυσιολογία
δεν μεταχειρίζεται ως πειραματόζωον παρά τον βάτραχον, τον σκύλον,
και τον αρουραίον.*
Προ 20 ακόμη ετών, το πείραμα επί ανθρώπου
εφαίνετο μία ανοησία, διά μερικούς δε (εκ των πλέον μεγάλων) επρόκειτο
περί αιρέσεως. Εξαιρούνται φυσικά μερικοί επιφανείς σοφοί: Zuntz,
Panbert, Charles - Richel, Mosso, Morey. Aλλά αυτοί
υπήρξαν εξαιρέσεις τας οποίας οι πολλοί εκοίταζαν παραδόξως.
Δεν μπορεί κανείς να φαντασθή την γενικήν αμάθειαν των ιατρών
ακόμη και των πλέον διασήμων, αμέσως μετά τον τελευταίον πόλεμον,
εις ό,τι αφορά την φυσιολογίαν και παθολογίαν του υγιούς ανθρώπου.
Το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να εισπνέη 100 λίτρες αέρος κατά λεπτόν
και να καταναλίσκη 5 λίτρες οξυγόνου, εφαίνετο απαράδεκτον. Διότι
οι καρδιολόγοι δεν είχον δοσοληψίας παρά μόνον με καρδίας παθολογικώς
διογκωμένας, οποιαδήποτε δε διόγκωσις της καρδίας ήταν παθολογική.
Και όταν ένα από τα μέλη της F. Ι. Μ. S. έδειξε (και ήταν ακόμη
χθές) ότι τα ηλεκτροκαρδιογραφήματα (ορισμένων αθλητών παρουσίαζαν
ομαλώς, αλλοιώσεις προσποιουμένας εμφράγματα του μυοκαρδίου -όταν
δεν επρόκειτο παρά μόνον διά διαταραχάς του μεταβολισμού που εξηφανίζοντο
με την ανάπαυσιν- ήτο σκάνδαλον και είναι πολλοί που δεν το πιστεύουν
ακόμη. Ένα παράδειγμα που θα δείξη την αδιαφορίαν των ιατρών,
ακόμη και των καλυτέρων δι' ωρισμένα προβλήματα αφορώντα τον υγιή
άνθρωπον είναι το κατωτέρω: Υφίσταται ένα σημαντικόν πρόβλημα
εις το οποίον δεν είμεθα εις θέσιν να δώσουμε έστω και μίαν υποτυπώδη
εξήγησιν και το οποίον παρ' όλα αυτά δεν προξενεί κανένα ενδιαφέρον
εις τους καρδιολόγους: τίνι τρόπω η καρδία κατά το διάστημα μιας
εντόνου μυϊκής εργασίας δύναται να διπλασιάση την προσπάθειάν
της. Διά τους μυς του σκελετού η απάντησις είναι απλή: Ο όγκος
των κινητικών ινών αι οποίαι συμμετέχουν της καθοριζομένης κινήσεως
αυξάνει. Η καρδία όμως, ο μυς αυτός ο οποίος υπακούει εις τον
Νόμον του "όλον ή ουδέν" και του οποίου όλαι αι ίνες
συσπώνται ταυτοχρόνως όπως πιστεύεται; Απάντησις ουδεμίαΙ..
Θα με συγχωρήσητε, αλλά φυσιολόγος, όπως είμαι, φυσικόν ήτο να
επεκταθώ επί της φυσιολογίας. Άλλα παρόμοια προβλήματα τίθενται
εις την Ιατρικήν, Χειρουργικήν και Ενδοκρινολογίαν. Εξερχόμενη
του πεδίου της, η Αθλητιατρική
ήνοιξε άλλας οδούς εις την αχόρταγον περιέργειαν του ανθρώπου:
Η φυσιολογία του αθλητισμού, η θεραπευτική διά του
Αθλητισμού, ο Αθλητισμός ως κοινωνικόν φαινόμενον, και ο κατάλογος
θα μπορούσε να συνεχισθή έως το άπειρον. Είναι
τιμή διά την Αθλητιατρικήν που ήγαγε αυτό που δεν ήταν παρά μία
ψυχαγωγία και ένα θέαμα, εις κατηγορίαν επιστήμης.
Είμαι πεπεισμένος ότι η πειθαρχία που μας ενώνει σήμερον, υπήρξε
μεγάλος παράγων διά την εξέλιξιν η οποία επήλθεν εις ολόκληρον
τον κόσμον και που μάς έδωσε την ευχέρειαν της ιδρύσεως όλων αυτών
των Ινστιτούτων, όλων των Εργαστηρίων και των πολυπληθών Εταιριών
που έχουν ως αντικείμενον την μελέτην του αθλουμένου, τον
τρόπον της προπονήσεως του και τας περιποιήσεις αι οποίαι πρέπει
να του παρέχωνται διά να διατηρηθή υγιής και διά να αποφύγη ατυχήματα,
διότι -δεν είναι και το ολιγότερον παράδοξον- εδιδάχθημεν την
αιτίαν πολλών αθλητικών ατυχημάτων και ωρισμένα προληπτικώς λαμβανόμενα
μέτρα, δύνανται να μειώσουν τον αριθμόν των.
Επί μακρόν οι τεχνικοί του Αθλητισμού, έμενον
μακράν των ιατρών, ίσως τότε δεν είχον εντελώς άδικον. Οι
αθλητίατροι ήσαν προ 30 ετών ολιγοστοί και αι γνώσεις των περισσοτέρων
ήσαν αβέβαιαι. Η κατάστασις ευτυχώς ήλλαξε, η επιστήμη μας εξελίχθη
πάρα πολύ και προ παντός εσταθεροποιήθη. Ιατροί και τεχνικοί ξεύρουν
σήμερον πλέον να αποτελούν σύνολον και δεν διανοούμεθα πλέον προπόνησιν
των αθλητών μεγάλων αγώνων, δίχως την επίβλεψιν καί του προπονητού
και του ιατρού. Ευτυχής λήξις μιας παρωχημένης διενέξεως. Η επιστήμη
μας, η άλλοτε ελάχιστα υπολογίσιμος, γνωρίζει εν τω μεταξύ και
άλλες επεκτάσεις. Δεν είναι μόνον ο φίλαθλος που μεταχειρίζεται
τους μυς του, αλλά και ο χειρωνακτικός εργαζόμενος. Η Ιατρική
της εργασίας η οποία άλλοτε δεν ήτο παρά μόνον ένας κλάδος της
υγιεινής από της οποίας δεν διεχωρίσθη είς τινα μέρη ακόμη, στρέφεται
προς ημάς και μας ερωτά ποία σημεία, ποία κριτήρια φυσιολογικά
επιτρέπουν τον υπολογισμόν της χειρωνακτικής εργασίας και ποία
είναι τα όριά της. Και αυτή η γνώσις της επαναφοράς
εις την ηρεμίαν -η οποία είναι μία από τας πλέον καρποφόρους εργασίας
της Αθλητιατρικής- χρησιμοποιείται επίσης σήμερον εις την βιομηχανίαν.
Ζητώ συγγνώμην διότι επεξετάθην επί μιας επιστήμης η οποία ευρίσκεται
τώρα εν πλήρει εξελίξει, εις την γένεσιν δε της οποίας αρκετοί
μεταξύ ημών υπήρξαν παρόντες. Αλλά αυτή η επιστήμη, είναι εκείνη
που μας συγκεντρώνει σήμερα εδώ.
Εάν τόσοι κόποι μας, επέτρεψαν εις αυτήν την επιστήμην να προοδεύση,
εις ανταπόδοσιν αντεμείφθημεν με την χαράν της επιστημονικής ερεύνης.
Τίποτε δεν είναι δε τόσον συναρπαστικόν, όσον
η επιστημονική έρευνα. Ως η Ακρόπολις
του ΡΕΝΑΝ είναι δι' ημάς μία αιώνια διδαχή συνειδήσεως και ειλικρίνειας.
Μετά από ημέρας, μήνας και ενίοτε έτη αφιερωμένα εις την παρατήρησιν
των γεγονότων, εις την διερεύνησίν των και εις την συνεπή επαλήθευσιν
των παρατηρήσεών μας, πρέπει να σκεπτώμεθα και κάτι ακόμη, πρέπει
να ονειροπολήσωμεν. Αλλά μη ξεχνάτε ότι η ονειροπόλησις είναι
επικίνδυνος και ως αι Σειρήνες του μύθου μπορούν να μας οδηγήσουν
εις την απώλειαν. Εν τούτοις ουδείς είναι αληθώς σοφός, εάν δεν
έχη φαντασίαν και εάν δεν έχη έστω και ολίγον ψυχήν ποιητοΰ. Εκείνος
ο οποίος διαπιστώνει ένα γεγονός και αρκείται εις το να το σημειώση
απλώς, είναι ένας μικρός ερευνητής. Πρέπει να ενωθή με άλλους,
ούτως ώστε να μπορή να οικοδομήση μίαν θεωρίαν η οποία εν συνεχεία
υποβάλλεται εις την κριτικήν και εις τους αδυσώπητους κανόνας
του πειραματισμού. Και εάν ο πειραματισμός ούτος δεν επαληθεύη
την θεωρίαν σας σχεδόν ευκρινώς, πρέπει να εγκαταλειφθή και να
αρχίση άλλη έρευνα. Και αυτή η πνευματική γυμναστική είναι η χαρά
του πνεύματος. Μάλιστα. Αφού διαπιστώνει κανείς πρέπει να ονειροπολή,
πρέπει να αφήνη την φαντασίαν του "ν' ανοίξη τα χρυσά της
πτερά σ' έναν γοητευμένον ουρανόν" δια να ομιλήσωμεν ως ο
Massel. Τότε ενίοτε, αναπηδά εις το πνεύμα μας ένας σπινθήρ
θεϊκός που μας οδηγεί εις την οδόν της αληθείας.
Ούτως ο Paul-Bert ανεκάλυψε ότι η έλλειψις οξυγόνου ήταν
η μόνη αιτία που προκαλούσε ορεσιπάθειαν. Και παρατηρήσεις που
εγένοντο εδώ, εις Μεξικόν, από τον Γάλλον ιατρόν Jourdanel, του
έδωσαν την ιδέαν των ερευνών του, που υπήρξαν -μη το ξεχνούμε-
μεταξύ των πρώτων εργασιών φυσιολογίας της σωματικής αγωγής. Αλλα
και τί ανταμοιβήΙ
Ποίαι θα υπήρξαν η συγκίνησις και η χαρά του Pasteur, όταν
διέβλεψε την δυνατότητα του εμβολίου της λύσσης και ποίαι του
Broglie όταν ανεκάλυψε την "Mecanique Ondylatoire",
συνδέοντας τοιουτοτρόπως δύο θεωρίας που εφαίνοντο να αντικρούωνται
ανεπανορθώτως.
Ολίγοι μεταξύ ημών, φυσικά, μπορούν να ελπίζουν ότι θα ανακαλύψουν
κάτι που θα αναστατώση τον κόσμον, αλλά πιστέψτε με η ανακάλυψις
ενός φαινομένου έστω και μηδαμινού, δίδει επίσης βαθείαν ικανοποίησιν.
Και δεν είναι αναγκαίον να αναστατώση κανείς τον κόσμον διά να
είναι ικανοποιημένος εκ της εργασίας του.
Θά σκεφθήτε ήδη, ίσως, ότι ως καλός Λατίνος παρεσύρθην από τον
λόγον. Δυνατόν, και ζητώ συγγνώμην, αλλά θα με συγχωρήσητε που
ομιλώ με φλέγοντα ενθουσιασμόν διά μίαν επιστήμην που ενέπνευσε
και εμπνέει πάθος εις όλους μας και εις την οποίαν έδωσα επί σχεδόν
μισόν αιώνα, τον καλύτερον εαυτόν μου.
Επιμένω επί του γεγονότος ότι η Αθλητιατρική, νέα ειδικότης εις
τας ιατρικάς Επιστήμας, δεν είναι κατωτέρα κανενός άλλου κλάδου
της Ιατρικής. Το λέγουν μόνον όσοι δεν πιστεύουν εις αυτήν, αυτοί
οι οποίοι δεν έχουν ούτε αρκετήν φαντασίαν, ούτε αρκετήν ευφυίαν,
ούτε αρκετήν πίστιν διά να δυνηθούν να αντιληφθούν εις ποία όρια
μπορεί κανείς να την οδήγηση.
Αλλά ημείς που είμεθα αφοσιωμένοι εις αυτήν
και που έχομεν την πίστην, ξεύρομεν ότι μπορούμε να την ανυψώσωμεν
μέχρι του επιπέδου των ανωτάτων προσδοκιών του ανθρωπίνου πνεύματος"!.. |
--------------------------
*
Δεν μας λέγουν όμως οι αγαπητοί Αθλητίατροι μετά 37
χρόνια πειραμάτων σε υγιείς
οργανισμούς... τους "ανθούς"
του κόσμου ετούτου... ποιά είναι τα αποτελέσματά
τους!..
Μέτρησαν
άραγε ποτέ τους νεκρούς
και αναπήρους εξ
αιτίας των δικών τους επεμβάσεων;
Ανέφεραν
ποτέ τις δεκάδες...
καταγγελίες
από παθόντες
Αθλητές
και Αθλήτριες;
(Θού Κύριε... Φυλακή τω στόματί μου!..)
Αναμένομεν
τα σχόλια
των ειδικών
(ιατρών κ.λπ.) και μη ειδικών (φιλάθλων) που στην αντίληψή
τους υπέπεσαν α-τυχή απο-τελέσματα: info@metarrythmisis.gr
|
"Τω
Ασκληπιώ Αλεκτρύονα, οφείλομεν, αλλ' απόδοτε και μή αμελήσετε"...
2406 ΧΡΟΝΙΑ... Πλάνης!..
(«Κρίτων, οφείλουμε μια ευχαριστήρια θυσία στον Ασκληπιό, έναν
πετεινό. Κάντε το, και μην το ξεχάσετε.»)...
2007... η δική μου ερμηνεία!..
"Εις τον Ασκληπιόν (επίορκο* φαρμακο-τρίφτη=παρασκευαστήν
ιατρόν) τον φονέα (=τέλειο έγκλημα)
του πετεινού (φωνής που ξυπνάει... συνειδήσεις!..)
οφείλομεν (=χρωστούμε)...
(το κώνειον-κυάνειο=χαριστική
βολή!.. πραγματική αιτία
θανάτου!..), αλλ' ανταποδώστε (επιστρέψτε
την οφειλή) και μην το αμελήσετε!.. (μην
το ξεχάσετε!..)"...
...και ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΝΩ!
S.F.V
---------------------
* "...ΟΥ ΔΩΣΩ ΔΕ ΟΥΔΕ ΦΑΡΜΑΚΟΝ ΟΥΔΕΝΙ
ΑΙΤΗΘΕΙΣ ΘΑΝΑΣΙΜΟΝ..." (Όρκος
του
Ιπποκράτη)
|
Κανένα εμπόδιο δεν είναι εμπόδιο
στον Άνθρωπο
όταν το Πάθος για ζωή κυριεύει το είναι του!..
"Παν μέτρον...
Άνθρωπος"
|
Το περιοδικό
μας διαθέτει φωτογραφίες από όλους τους σημαντικούς αγώνες. Διαθέτουμε
επίσης φωτογραφίες από γνωστούς Έλληνες και ξένους αθλητές,
σε διάφορα μεγέθη. Και φωτογραφίες από όλα τα σπορ.
Με την συνεργασία δύο γνωστών νομικών
επί αθλητικών θεμάτων, διεκπεραιώνουμε οποιαδήποτε αθλητική υπόθεση.
1. Σε θέματα επιλύσεων οικονομικών διαφορών.
2. Σε διενέξεις αθλητών, όλων των σπορ, με τους συλλόγους τους.
3. Σε μεταγραφικές διαδικασίες.
4. Σε θέματα προσωπικά.
5. Έμπειροι συνεργάτες μας δίνουν δωρεάν πληροφορίες για θέματα
του Aθλητισμού.
- Απευθυνθείτε σε μας για όποιο πρόβλημα
σας απασχολεί.
Γιατί στόχος μας δεν είναι το χρήμα,
αλλά να βρούμε μαζί σας την ιδανικότερη λύση.
Τηλ.: 210 / 4116 693 - 6940 / 902 083 - fax 210 / 9222 077
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου