Μεταρρύθμισις: ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΟΥΣΟΥ (17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014) στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ "ΑΝΝΑ και ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΥΤΑ"

Ο Ελληνοκαναδός συνθέτης Παναγιώτης Καρούσος έγραψε την «Συμφωνία της Γης» την Άνοιξη του 2013 στην Αθήνα. Το έργο αρχίζει σε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα με την τούμπα, τα βιολοντσέλα και τα κοντραμπάσα.

Το όμποε διαδοχικά με το φλάουτο εισάγουν μια μελωδία παρμένη από την άρια του Χριστού «Αγαπάτε Αλλήλους» από την όπερα του συνθέτη «Το Φως του Χριστιανισμού», η οποία αποκορυφώνεται με τα βιολιά σε ένα εκστατικό κρετσέντο.

Τα κόρνα αλλάζουν την ατμόσφαιρα με διαδοχικές εναλλαγές των πνευστών. Η αγωνία εντείνεται σε ένα σεισμικό φόρτε της ορχήστρας. Τα χάλκινα πνευστά εισάγουν το μοτίβο της Γης, ενώ τα έγχορδα κρατούν το αργό μοτίβο του μυστηρίου. Τα δυο μοτίβα ενώνονται σε ένα τραγικό φινάλε σκοτεινού ρομαντισμού. Το έργο μεταφέρει τον συμβολικό ιμπρεσιονισμό στην μυστηριακή έκσταση. Η αρμονική επιβλητικότητα του έργου οδηγεί τον ακροατή σε έναν άλλο μαγικό και παράξενο κόσμο.

Π. Ι. Τσαϊκόφσκι: Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 1

Το «Κονσέρτο για πιάνο αρ. 1» του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι είναι ένα από τα αριστουργήματα της πιανιστικής φιλολογίας.

Αποτελείται από τρία μέρη:

Allegro non troppo e molto maestoso: Το πρώτο μέρος αρχίζει με ένα επιβλητικό μοτίβο που εισάγουν τα κόρνα και ακολουθεί όλη η ορχήστρα. Το πιάνο αναπτύσσει την λαϊκή μελωδία, που άκουσε από ένα τυφλό ζητιάνο σε ένα δρόμο του Κιέβου.

Andantino semplice: Το δεύτερο μέρος είναι λυρικό και βασίζεται σε δύο παράλληλα θέματα: μία ρώσικη λαϊκή ήρεμη μελωδία και σε ένα παλιό γαλλικό τραγουδάκι, που τραγουδιόταν από τα μέλη της οικογένειας Τσαϊκόφσκι. Πρόκειται για το «Il faut s'amuser, danser et rire» («Πρέπει να διασκεδάζεις, να χορεύεις και να γελάς»).

Allegro con fuoco: Το τρίτο μέρος βασίζεται στο λαϊκό ουκρανικό τραγούδι «Έλα Ιβάνκα να τραγουδήσεις την άνοιξη». Τελειώνει με έναν ύμνο, με πολλά χορευτικά στοιχεία, στο οποίο εναλλάσσονται το πιάνο και η ορχήστρα.

Π. Ι. Τσαϊκόφσκι: Συμφωνία Νο. 6 σε σι ελάσσονα, «Παθητική»

Αποτελείται από τα ακόλουθα μέρη: (Adagio – Allegro non troppo), (Allegro con grazia), (Presto: Allegro molto vivace), (Finale: Adagio lamentoso – Andante).

Το συμφωνικό αριστούργημα του συνθέτη με την γνωστή υπέροχη μελωδία, είναι ίσως το αποκορύφωμα της Ρωσικής ρομαντικής σχολής. Είναι το τελευταίο έργο του Τσαϊκόφσκι, κάνει την πρεμιέρα του στη Αγία Πετρούπολη στις 28 Οκτωβρίου 1893 και μία εβδομάδα αργότερα ο συνθέτης αυτοκτόνησε απελπισμένος.