Επιμέλεια Δημοσίευσης η:
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΚΑ
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
και Διεθνών Σχέσεων
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Σύντομο ιστορικό της Ιεράς Μονής Κύκκου και το έργο της.
Λευκωσία, Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016
Βλέπε και: Εκδόσεις Λειμών
---------------
---------------
Φίλες και φίλοι
Φίλτατε Γιάννη Ιακωβίδη,
Εν πρώτοις θα ήθελα να καταθέσω τη συγκίνησή μου και τα αισθήματα
ιδιαίτερης ευγνωμοσύνης για την μεγάλη τιμή που μου έκανες να μου
αναθέσεις τον ρόλο του συντονιστή στην αποψινή εκδήλωση.
Πολύ περισσότερο θεωρώ τιμή το γεγονός ότι στην αφιέρωση που υπογράφεις
στο αντίτυπο του βιβλίου που μου απέστειλες από τις Αχαρνές, για να
προετοιμαστώ για την εκδήλωση αυτή, με αποκαλείς εκτός από αγαπητό
φίλο, και ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ.
Αντιλαμβάνεσαι, βέβαια, ότι αυτό με φορτώνει έτι περαιτέρω με βάρος
ευθύνης και επίπονες χαρακιές συνείδησης, ταυτόχρονα δε και με
ερεθίσματα συγκίνησης.
Και αυτό γιατί σε μία περίοδο που η ευρύτερη κοινωνία μας δυστυχώς, όλο
και περισσότερο εγκαταλείπει τον αγώνα (παρ' ότι τώρα όλο και περισσότερο
και ως Κυπριακός Ελληνισμός αλλά και ως Ελληνισμός ευρύτερα έχουμε
ανάγκη από αγώνες σκληρούς, ακόμη και αυτοθυσίες και πράξεις
αυταπάρνησης) καθίσταται ιδιαζόντως ελπιδοφόρο και ψυχοτρόφο να
ανακαλύπτεις ότι αναφύονται μέσα από διάφορες εκφάνσεις–γνήσιοι
αγωνιστές του ωραίου και του αληθινού.
Διότι
η συγγραφή ενός βιβλίου –και δη ενός πονήματος, το οποίο προσθέτει όχι
απλώς λιθαράκι αλλά λίθον ακρογωνιαίον στην ιστορική καταγραφή στιγμών
της πορείας του πολύπαθου τούτου τόπου, είναι αγώνας γνήσιος,
ουσιαστικός, συνδετικός κρίκος του παρελθόντος και του μέλλοντος και ως
εκ τούτου ιστορική ζεύξη που αιμοδοτεί τη συνέχιση της πορείας της
φυλής μας στα άγια τούτα χώματα.
Και
είναι –όσο κι αν εκ πρώτης όψεως δυνατόν να φαίνεται υπερβολικό– εξαιρέτως σημαντικό για έναν λαό, για ένα Έθνος, να θυμάται, να
καταγράφει και να σέβεται ευλαβικά τις ρίζες και την ιστορία του. Να
αντλεί μηνύματα και διδάγματα.
Διότι
ένα δέντρο όσο ψηλό κι αν έχει ορθωθεί, όσο κι αν έχει πλατιά φύλλα
απλώσει, αν δεν κρατά γερά στις ρίζες του, κάποιο φύσημα κάποιου ανέμου θα
το γκρεμοτσακίσει.
Κι
ένας λαός αν ξεχάσει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να επαναλάβει
τα λάθη τού παρελθόντος και να υποφέρει από αυτά στο πολλαπλάσιο.
Όλων
τούτων λεχθέντων φίλτατε Γιάννη, γνώθι πως η καταγραφή της ιστορίας, η
καταγραφή της αλήθειας του παρελθόντος, καίτοι επίπονη και βασανιστική
διαδικασία είναι ταυτόχρονα ψυχοτρόφος και βαλσαμοδωρούσα. Διότι σε
κατατάσσει στον κατάλογο των υπηρετούντων ακριβώς την αλήθεια. Η οποία
ειρήσθω εν παρόδω ως σύνθετος λέξις από το άλφα το στερητικό και τη λήθη
σημαίνει ουσιαστικά τη διατήρηση της μνήμης, την μάχη κατά της λήθης...
Και μία τοιαύτη μάχη, φίλτατε Γιάννη, είναι ιερά και πολύτιμος.
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Φίλες και φίλοι
Δεν
θα επιχειρήσω να πω πολλά για την έκδοση και το περιεχόμενο του
βιβλίου, υπάρχουν άλλωστε εκλεκτότατοι εισηγητές που θα πράξουν τούτο
επαξίως τε και ικανοποιητικά. Αυτή ήταν και η απάντησή μου στην αρχική
πρόταση του φίλτατου Γιάννη να αναλάβω ως ένας εκ των παρουσιαστών του
βιβλίου. Ως εκ τούτου καταλήξαμε στη συνεννόηση, όπως εγώ αναλάβω απλώς
συντονιστής της αποψινής εκδήλωσης.
Παρά
ταύτα δεν θα δεσμευτώ να είμαι λακωνικός, άλλωστε όσοι με γνωρίζουν
ή και έχουν παρακολουθήσει συμμετοχές μου σε ανάλογες εκδηλώσεις υπό
οποιανδήποτε ιδιότητα, είτε του συντονιστή, είτε του εισηγητή ή ομιλητή,
γνωρίζουν ότι η όποια ικανότητά μου εις το φιλοσοφείν (εάν υπάρχει
τέτοια) σίγουρα δεν εκφράζεται διά του λακωνίζειν.
Θα πω, λοιπόν, δυο λόγια καταχρώμενος της ευκαιρίας που μου δίνει η ιδιότητά μου του συντονιστή να είμαι στο βήμα.
Σας
έχω παραθέσει ήδη την άποψή μου ως προς τη σημασία την αξία που υπέχει η
καταγραφή της ιστορίας. Πλειστάκις έχουμε όλοι ακούσει την άποψη-θέση
ότι την ιστορία θα την γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Έχω έντονες
προσωπικές απόψεις επί τούτου, ωστόσο δεν θα επεκταθώ νυν διότι δεν είναι
της παρούσης. Ωστόσο, δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι ο Γιάννης Ιακωβίδης έχει το μέγα πλεονέκτημα να είναι ο ιστορικός του μέλλοντος
σε ό,τι αφορά την πορεία του Γυμνασίου–Λυκείου Κύκκου, αλλά να είναι
ταυτόχρονα και ο ίδιος μέρος της ζώσας ιστορίας του πονήματός του, αλλά
και όσοι εκ των πηγών δια την όλη καταγραφή να είναι επίσης οι ίδιοι
αυτή τούτη η καταγραφόμενη ιστορία.
Έχει
λεχθεί και καταγράφεται και στο βιβλίο του Γιάννη ότι το Γυμνάσιο
Κύκκου είναι ένα πραγματικό πνευματικό φυτώριο της Λευκωσίας και
γενικότερα της Κύπρου.
Αδιαμφισβήτητο
τεκμήριο τούτο ο μακρύς κατάλογος εκλεκτών αποφοίτων του Γυμνασίου
Κύκκου, οι οποίοι όχι απλώς κοσμούν την κοινωνία της Κύπρου αλλά και την
άγουν ή έχουν διατελέσει ταγοί ή διαμορφωτές αυτής, είς έκαστος εκ της
επαξίως κατακτηθείσας θέσεως.
Ο αείμνηστος Χριστόδουλος Πασιαρδής,
Ατέρμων
ο κατάλογος και σαφώς αδύνατος η μνημόνευση απάντων, ενδεικτική απλώς
και μόνον η αναφορά τινών εξ αυτών δια της οποίας καθίσταται σαφεστάτη η
ποιότητα.
Όπως,
επίσης, και των διδαξάντων μακροσκελέστατος και ποιοτικότατος ο
κατάλογος και δεν θα μπω στον πειρασμό να παραθέσω ονόματα, άλλωστε θα
τα βρείτε στις σελίδες του βιβλίου με όλες τις δέουσες τιμητικές
αναφορές.
Θα
κάμω μόνο μίαν εξαίρεσιν που έχει καθαρά προσωπικόν χαρακτήρα, –επιτρέψατέ μου– μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω την ρήση ότι στον
δάσκαλό μου χρωστώ το «εὖ ζῆν», και θα μνημονεύσω τον δικόν μου αγαπητό
δάσκαλο (αν και όχι από το Γυμνάσιο Κύκκου) τον φιλόλογό μου και
διευθυντή μου στο τότε «Γυμνάσιο Εθνομάρτυρα Κυπριανού» τον Γαβριήλ Μηνά,
για να καταθέσω ούτως, δημοσίως τις εκ βάθους καρδίας προσωπικές μου
ευχαριστίες.
Μετά
και την δίκην ελαχίστης εκπλήρωσης προσωπικού χρέους αναφορά παραδίδω
το Βήμα στους επί τούτω συναχθέντες εισηγητές για την παρουσίαση του
βιβλίου του Ιωάννη Ιακωβίδη «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΔΙΔΑΞΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΚΥΚΚΟΥ
ΕΩΣ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΥΚΚΟΥ».
Στην συνέχεια δίδω τον λόγον στον Αξιότιμον Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης Δόκτορα Κυπριανό Δ. Λούη για έναν σύντομο χαιρετισμό.
Στην συνέχεια δίδω τον λόγον στον Αξιότιμον Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης Δόκτορα Κυπριανό Δ. Λούη για έναν σύντομο χαιρετισμό.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Δρα Ιωάννη Ιακωβίδη, θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να σε συγχαρώ για το αξιόλογο σύγγραμμά σου, που συμβάλλει τα μέγιστα στη μελέτη της ιστορίας της Κυπριακής Eκπαίδευσης και φωτίζει, παράλληλα, τη συνεισφορά της Ιεράς Μονής Κύκκου στα πνευματικά, εκπαιδευτικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας.
Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση, για να απευθύνω χαιρετισμό στην παρουσίαση του βιβλίου του εκλεκτού φίλου, εκπαιδευτικού, ερευνητή και συγγραφέα Γιάννη Ιακωβίδη.
Το πόνημα του Δρα Ιακωβίδη για τις αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου, μετέπειτα Λυκείου Κύκκου Α΄, προβάλλει με αντικειμενικό και εμπεριστατωμένο τρόπο την ιστορική πορεία ενός σχολείου που άφησε τη δική του σφραγίδα στην εξέλιξη της Kυπριακής Eκπαίδευσης. Πρωτίστως, αναδεικνύει το έργο και τις δράσεις εμπνευσμένων εκπαιδευτικών, ακούραστων εργατών τού πνεύματος, που υπηρέτησαν με αφοσίωση το σχολείο και συνέβαλαν στη μεταλαμπάδευση ηθικών αξιών και στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων που στην πορεία καταξιώθηκαν σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Όλα αυτά μαρτυρούνται μέσα από τις συνεντεύξεις διακεκριμένων διδαξάντων και αποφοίτων του σχολείου, που αφηγούνται με παραστατικότητα, νοσταλγία και συναισθηματική φόρτιση τις εμπειρίες τους και όσα αποκόμισαν από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου.
Ο Δρ Ιακωβίδης, όμως, δεν μένει μόνο στη συγκέντρωση πολύτιμου υλικού, αλλά προχωρεί στη δημιουργική αξιοποίησή του μέσα από την τεχνική της Ανάλυσης Περιεχομένου, προχωρώντας στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία καταγράφει με επιτυχία την προσφορά του σχολείου στην καλλιέργεια των Eλληνικών Γραμμάτων και στη διαμόρφωση πανανθρώπινων αξιών όπως η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία. Παράλληλα, διαφαίνεται η συμβολή του Παγκυπρίου Γυμνασίου Κύκκου στην προώθηση ομαδικού πνεύματος και στην παροχή ευκαιριών κοινωνικοποίησης και εμπλοκής των μαθητών σε αθλητικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο του βιβλίου είναι και η παράθεση γραπτών πηγών, καθώς και πλούσιου φωτογραφικού υλικού, που συνοδεύουν τις συνεντεύξεις και την ανάλυση των ευρημάτων. Ανάμεσα σε άλλα, παρουσιάζονται ομιλίες, μαθητικά κείμενα, προγράμματα σχολικών εκδηλώσεων, καθώς και αποσπάσματα από επετηρίδες της δεκαετίας του 1960 και 1970, επιτρέποντας στον αναγνώστη και μελετητή της ιστορίας της εκπαίδευσης να αντλήσει σημαντικές πληροφορίες για τα εκπαιδευτικά πράγματα εκείνων των εποχών.
Καταγράφεται, ακόμη, μια σύντομη ιστορία της Ιεράς Μονής Κύκκου, ενώ άξια ιδιαίτερης μνείας είναι και η συμπερίληψη της ομιλίας του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κύκκου κ. Νικηφόρου με αφορμή την πεντηκονταετηρίδα του σχολείου. Στην ομιλία του ο Πανιερώτατος είχε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο σκεπτικό ίδρυσης του Παγκυπρίου Γυμνασίου Κύκκου, τον Δεκέμβριο του 1960, όταν το Διοικητικό Συμβούλιο της Μονής αποφάσισε την παραχώρηση γης και την ανάληψη των δαπανών για την ανέγερση «Καλλιμάρμαρου Κτηριακού Συγκροτήματος».
Επιπρόσθετα, το έργο του Δρα Ιακωβίδη εμπλουτίζεται από ένα περιεκτικό νοημάτων προλογικό σημείωμα που συνέγραψε ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Γεράσιμος Καραμπελιάς, που υπογραμμίζει τη σημασία καταγραφής της ιστορίας των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων του ευρύτερου Ελληνισμού.
Καταλήγοντας, θα ήθελα με την αφορμή της αποψινής παρουσίασης να συγχαρώ ακόμη μια φορά τον συγγραφέα για το έργο του αυτό, ευχόμενος ότι θα βρει αντάξιους μιμητές στο μέλλον. Το πόνημά του για το Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου, ας αποτελέσει την αφετηρία για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την ίδρυση και την προσφορά κι άλλων ιστορικών εκπαιδευτηρίων, που συνέβαλαν στην πνευματική και πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου μας, έχοντας, ταυτόχρονα, συνδέσει το όνομά τους με τους διαχρονικούς αγώνες της μαθητιώσας νεολαίας και με τα σπουδαιότερα γεγονότα που σφράγισαν τη πορεία της μαρτυρικής μας πατρίδας. Αν αυτό επιτευχθεί, τότε, αναμφισβήτητα, θα αποτελέσει και την μεγαλύτερη ανταμοιβή και δικαίωση για τον Δρα Ιωάννη Ιακωβίδη.
---------------
Δήμαρχος Λαπήθου
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και Κύριοι,
Αγαπητέ μας Συγγραφέα Δρ. Γιάννη Ιακωβίδη,
Εκ μέρους του Δήμου Λαπήθου σας ευχαριστώ για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ απόψε μαζί σας και να χαιρετίσω την εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου του καταξιωμένου ερευνητή και συγγραφέα κ. Γιάννη Ιακωβίδη, «Αναμνήσεις Διδαξάντων και Αποφοίτων, από το Παγκύπριον Γυμνάσιον Αρρένων Κύκκου έως το Λύκειο Κύκκου Α΄ (1961-1987)».
Ο αγαπητός μας συγγραφέας Γιάννης δεν ξεχνά ποτέ ότι κατάγεται από την ιστορική Λάπηθο, την πόλη του Πραξάνδρου και των Λακεδαιμονίων και ότι σήμερα στερείται μαζί μας, από τις έξι Αυγούστου του 1974, τις ομορφιές, τα κάλλη και τον επίγειο παραδεισένιο ουρανό της θελκτικής και Ιμερόεσσας κωμόπολης του Βορρά, όπως την απεκάλεσε και ο ποιητής Αλέξανδρος ο Εφέσιος.
Λέγεται ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται στην ξενιτιά πάντα νοσταλγεί να γυρίσει στα κατατόπια της πατρίδας, να βρεθεί ξανά σε γνώριμα μέρη, εκεί που σκίρτησε η καρδιά του για ζωή. Όταν έρθει η ευλογημένη ώρα του γυρισμού, οι συνειρμοί κυριαρχούν το είναι του.
Φαίνεται ότι ο αγαπητός μας Γιάννης λόγω επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων είναι υποχρεωμένος να ζει και να εργάζεται στην Αθήνα και παρ΄ όλον που νοσταλγεί να βρεθεί ξανά στα γνώριμά του μέρη βρήκε τη χρυσή τομή. Κατάφερε να κουβαλήσει μέσα στην καρδιά και την ψυχή του τις γνώσεις, τις εμπειρίες του και την ίδια του την πατρίδα ερευνώντας την ιστορικά και καταγράφοντάς την συγγραφικά με μεγάλη μαεστρία και λογοτεχνική ικανότητα. Με οδηγό την ιστορική μνήμη και τις αλησμόνητες πατρίδες, ο Δρ. Ιακωβίδης, ερεύνησε για άλλη μια φορά τα πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δρώμενα της ιδιαίτερής του πατρίδας Κύπρου και κατάφερε να γράψει αυτό το αξιόλογο βιβλίο που παρουσιάζεται απόψε. Κατάφερε να φέρει στο φως της δημοσιότητας το ψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο και τη σκληρή δουλειά που συντελείτο πριν από μερικές δεκαετίες σ΄ ένα από τα καλύτερα σχολεία της Κύπρου, αν όχι και το καλύτερο, αυτό του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου και να δώσει ταυτόχρονα στους ιστορικούς ερευνητές πληθώρα γνώσεων και στοιχείων εκπαιδευτικής κληρονομιάς.
Αν κρίνουμε από τους καταξιωμένους διδάξαντες μέχρι τους πολύ επιτυχημένους και διαπρεπείς αποφοίτους, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το σχολείο αυτό υπήρξε ένα πραγματικό τέμενος της Παιδείας και ένας χώρος ανάπλασης της προσωπικότητας του ανθρώπου με βάση τις αρχές, τις αξίες και τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη της φυλής μας.
Η χρονική περίοδος (1961-1987) με την οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας μπορεί κάλλιστα να καταγραφεί και να χαρακτηριστεί ως η χρυσή εποχή για τα εκπαιδευτικά δρώμενα της νεώτερης ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτελεί μοναδικό και ενδεικτικό γεγονός η συγκέντρωση τόσων πολλών καταξιωμένων προσωπικοτήτων μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα των 26 ετών να διαπρέπουν στην πολιτική, θρησκευτική, διπλωματική, εμπορική και πολιτιστική ζωή του τόπου μας.
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα, τον παροτρύνουμε και να του ευχηθούμε να συνεχίσει το πολύτιμο συγγραφικό του έργο και του ευχόμαστε την επόμενη του έκδοση να την παρουσιάσουμε στο Ελληνικό Γυμνάσιο της γενέτειράς μας Λαπήθου, Δικαιωμένοι και Ελεύθεροι.
Σας ευχαριστώ.
---------------
Χαιρετισμός Επιθεωρητή Βιολογικών Μαθημάτων
π. Δημητρίου Μαππούρα
π. Δημητρίου Μαππούρα
Εξοχότατε κ. Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων,
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε Λαπήθου,
Αξιότιμε κύριε Διευθυντά Μέσης Εκπαίδευσης,
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι, πρώην και νυν, ΠΛΕ και ΕΜΕ,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Αγαπητέ μου φίλε και κουμπάρε Γιάννη,
Είναι
ιδιαίτερα τιμητικό για μένα το γεγονός πώς επέμενες να χαιρετήσω σήμερα
την σύναξη αυτή που αποτελεί το επιστέγασμα των άοκνων προσπαθειών σου
για την έκδοση του βιβλίου σου «Αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων» του
ιστορικού σχολείου του Λυκείου Κύκκου.
Μέσα
από τις σελίδες αυτού του βιβλίου αναδεικνύεται εξόχως και πρωτίστως η
αγωνία και η αγάπη σου για την αγωγή των παιδιών μας και γενικότερα για
την Παιδεία αυτού του τόπου.
Αυτή
η αγωνία και αυτή η αγάπη δεν ήταν άλλωστε και το συνδετικό στοιχείο
της πολυετούς φιλίας μας; Γνωριστήκαμε φοιτητές ακόμη, εσύ της
Φιλοσοφικής Σχολής και εγώ της Φυσικομαθηματικής, κοντά στα 1979 στη
Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Ιλίσια. Οι συζητήσεις μας πάντα
περιστρέφονταν γύρω από τα μεγάλα ερωτήματα για την πορεία της πίστεως,
της ηθικής, της Παιδείας, της γλώσσας, του Έθνους. Είμασταν τότε βλέπεις
όλοι απόφοιτοι ενός άλλου σχολείου. Δεν είχε σημασία αν εσύ τελείωσες Κλασσικό και εγώ Πρακτικό. Εξάλλου, πολλοί από μας τότε τελείωναν Κλασσικό και συνέχιζαν σε Πανεπιστημιακές σχολές Θετικών Επιστημών αλλά
και το αντίστροφο, να βλέπεις, δηλαδή, απόφοιτους του Πρακτικού να
συνεχίζουν στις Κλασσικές σπουδές. Οι αγωνίες μας κοινές, τα όνειρά μας
κοινά.
Θυμάμαι
ιδιαίτερα τις συζητήσεις μας για την πορεία της ελληνικής γλώσσας, για
την όλο και αυξανόμενη γλωσσική ανεπάρκεια και αναπηρία. Δεν θα ξεχάσω
την κουβέντα που σας είπε κάποιος Καθηγητής σας τότε στο Πανεπιστήμιο,
όταν καταργήθηκε το πολυτονικό: «Αγαπητοί μου, χαιρετίζω την τελευταία γενιά φιλολόγων που θα γνωρίζουν ελληνικά».
Θυμάμαι
την αγωνία μας μπροστά στην υποβάθμιση του ήθους, της ευγένειας και της
αιδούς. Βλέπαμε τις ελληνικές και χριστιανικές αρετές να αρχίζουν να
μετατρέπονται και να αντιμετωπίζονται πια σαν κουσούρια και μειονεξίες.
Τί
θέση μπορεί να έχει άλλωστε πια στη ζωή μας ο διάλογος του Ηρακλή, με
την Αρετή και την Κακία, ποιος μιλά πια για δύσκολα πράγματα... Αλήθεια,
πόσο απόμακρο φαντάζει σήμερα το «Αἰέν ἀριστεύειν» στο λάβαρο του
Λυκείου Κύκκου.
Όμως
δεν είναι νοσταλγία για το παρελθόν οι «Αναμνήσεις διδαξάντων και
αποφοίτων» για να κλάψουμε χτυπώντας το κεφάλι μας σε κάποιο τείχος
θρήνων για περασμένα μεγαλεία που χάσαμε! Δεν μας μιλάει για το
παρελθόν. Για το παρόν μας μιλάει και για το μέλλον. Ένας πρέπει να
είναι ο στόχος μας. Ένας ο πόθος μας. Η αληθινή Παιδεία, η οικουμενική
ελληνοχριστιανική παιδεία των «διδαξάντων και αποφοίτων».
Και
αυτή η αληθινή Παιδεία είναι και θα παραμείνει παράδοση και παραλαβή.
Και την παραλαμβάνουν, όσοι θέλουν· εκείνοι που τους νοιάζει να έχει η
ζωή τους περιεχόμενο. Και όσο πιο πολύ αυτό το ξεχνάμε, τόσο πιο πολύ
φτωχαίνουμε. Και διαλυόμαστε. Και ατομικά. Και κοινωνικά και εθνικά. Η
κρίση η οικονομική είναι μικρό κακό, μπροστά στην πτώχευση την
πνευματική· μπροστά στη πνευματική αφασία. Τάχα παράλαβε τίποτε ο
εκπαιδευτικός, που δεν βλέπει τους μαθητές σαν παιδιά του; που δεν έχει
διάθεση θυσίας για χάρη τους; Και τί τάχα θα παραδώσει, όταν βλέπει την
Εκπαίδευση σαν χώρο απλά για βόλεμα, ανάπαυση ή προσωπική προβολή και
καταξίωση; Τα παιδιά πατέρα θέλουν, για να τα μυσταγωγήσει στην ζωή· να
τα εμπνεύσει και να τους δώσει να καταλάβουν, πρώτιστα μέσα από το δικό
του παράδειγμα, ότι τίποτα καλό δεν επιτυγχάνεται στη ζωή χωρίς
μακρόπνοο σχεδιασμό, κόπο και υπομονή.
Γι΄
αυτό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μαθητές μας είναι
κραυγές, που λένε: Παραδώστε μας κάτι! Ασχοληθείτε μαζί μας σωστά. Το
έχουμε ανάγκη. Μιλήστε μας για κάτι πιο πάνω από την κοιλιά! Πέστε μας,
πώς γεμίζει η καρδιά, ο νους και το πνεύμα μας; Δεν αντέχουμε να
αισθανόμαστε πια ότι προερχόμαστε από το τίποτα και οδεύουμε στο
πουθενά!
Τελειόφοιτοι του 1976 — μαζί με Γιάννος Χαραλάμπους, Στυλιανού Στέλιος, Κύπρος, Μιχαλάκης Καΐλας, Πάμπος Σιάντος, Marios Ashiotis, Αιμίλιος Οικονομίδης, Σωκράτης Σωκράτους, Πέτρος Πέτρος, Άντρος Σκαλιστής, Γυμνασιάρχης, Ευσταθιάδης Ανδρέας, Akis S. Schizas, Γεωργιάδης Μαθηματικά, Πόλυς Γιαννάκη, Πέτσας, Δημητρίου, Δήμος Δημοσθένους, Πόλυς Πολυδώρου, Θεολόγος, Δημητρίου Γαβριήλ, Κώστας Τσαγκαρίδης, Φοίβος Κωνσταντινίδης, Χριστάκης Χατζηλαού, Πάμπος Κούσιουλος, Πίπη και Πανίκος Γρηγορίου
Τελειόφοιτοι του 1976 — μαζί με Γιάννος Χαραλάμπους, Στυλιανού Στέλιος, Κύπρος, Μιχαλάκης Καΐλας, Πάμπος Σιάντος, Marios Ashiotis, Αιμίλιος Οικονομίδης, Σωκράτης Σωκράτους, Πέτρος Πέτρος, Άντρος Σκαλιστής, Γυμνασιάρχης, Ευσταθιάδης Ανδρέας, Akis S. Schizas, Γεωργιάδης Μαθηματικά, Πόλυς Γιαννάκη, Πέτσας, Δημητρίου, Δήμος Δημοσθένους, Πόλυς Πολυδώρου, Θεολόγος, Δημητρίου Γαβριήλ, Κώστας Τσαγκαρίδης, Φοίβος Κωνσταντινίδης, Χριστάκης Χατζηλαού, Πάμπος Κούσιουλος, Πίπη και Πανίκος Γρηγορίου
Είναι
γι’ αυτό που οι «Αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων» έχουν βαρύνουσα
σημασία και αξία για την Παιδεία αυτού του τόπου. Ίσως μπορέσουμε και
ανακαλύψουμε σ' αυτό το βιβλίο, και πάλι, την παλαιά σοφία των πατέρων
μας, που σαν κεντητό πολύτιμο της προίκας μας τραπεζομάντηλο ξεχάστηκε
σε κάποιο σκονισμένο παλιό σκαλιστό σεντούκι στα σκοτεινιασμένα υπόγεια
της συνείδησής μας.
Συγχαρητήρια φίλτατε Γιάννη γι' αυτό το υπέροχο δώρο που μας χάρισες. Θα σου χρωστάμε για πάντα ευγνωμοσύνη!
---------------
Γιάννης Νικολάου: Σταχυολογώ κυρίες και κύριοι:
Κύριος
σκοπός του βιβλίου του Ιωάννη Ιακωβίδη είναι να προβάλλει τη συμβολή του
Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου στην επίτευξη των στόχων της
ελληνικής Παιδείας και να τονίσει τον ρόλο που διαδραμάτισε το
εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα στο ευρύτερο πολιτιστικό και κοινωνικό
γίγνεσθαι της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας που διάνυε τα πρώτα της
βήματα. Εκτός από παιδευτικός, πολιτιστικός και αθλητικός φάρος, το
Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων επετέλεσε σημαντικό εθνικό έργο κατά
την περίοδο της τουρκοκυπριακής ανταρσίας.
Ιδιαζόντως
σημαντική επισήμανση. Ιδιαιτέρως σε μία εποχή έντονων πανταχόθεν
εκπορευομένων προσπαθειών για αλλοτρίωση, για ισοπέδωση και για
απορρόφηση του πνεύματος και της ψυχής από τη γνώση, που την μετατρέπει
σε νεκρό και ανούσιο πλούτο.
Διά τούτο και επιστρέφω στην προτέρα αναφορά μου για να επισημάνω την αξία της ρίζας του δέντρου...
Στη
συνέχεια της εκδήλωσής μας, κυρίες και κύριοι, ο Γιώργος
Κιτρομηλίδης, Καθηγητής και πρώην Επιθεωρητής Φιλολογικών Μαθημάτων. Η
παρουσίασή του πραγματεύεται τη σύλληψη της ιδέας για συγγραφή του
βιβλίου, τους στόχους, την οργάνωση της συντονιστικής επιτροπής, τη
μέθοδο και εργασία μέχρι την έκδοση του πονήματος που έχετε ανά χείρας.
Επίσης
απόφοιτος του Γυμνασίου Κύκκου, επίσης πολυγραφότατος συγγραφέας και Καθηγητής τόσο σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης όσο και στην ανώτατη
εκπαίδευση, και με έντονο και συνεχές ενδιαφέρον στον πολιτισμό,
συνεργάτης επί σειρά ετών του κρατικού ραδιοφώνου σε πολιτιστικά θέματα,
αλλά και Πρόεδρος του Παγκύπριου Πολιτιστικού Συλλόγου ο οποίος είναι
δικό του παιδί.
Κύριε Κιτρομηλίδη, το βήμα σας ανήκει.
---------------
Γιώργος Κιτρομηλίδης
Μία πρώτη εισαγωγή στο βιβλίο
Ένα σχολείο, με μία μεγάλη ιστορία, μία μεγάλη παράδοση, με χιλιάδες αποφοίτους, μία όαση στο Εκπαιδευτικό μας Σύστημα και ένα, σχεδόν, μοναδικό φαινόμενο.
Όλα αυτά για το σχολείο μας, το Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων δεν πρέπει να θεωρηθούν ως συνήθη λόγια, λόγια υπερβολικά, λόγια συναισθηματικά, λόγια μιας νοσταλγικής διάθεσης.
Και το βιβλίο του Γιάννη Ιακωβίδη, που παρουσιάζεται απόψε, αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές.
Ένας ακατάλυτος δεσμός μια σχέση αγάπης και λατρείας, ένα αίσθημα υπερηφανείας για χιλιάδες αποφοίτους, αλλά και για δεκάδες διδαξάντων στο εκλεκτό αυτό εκπαιδευτήριό μας.
Και αυτή ακριβώς ήταν η αρχική σκέψη και ο αρχικός στόχος: Να συγκεντρωθούν τα στοιχεία εκείνα που φωτίζουν, παρουσιάζουν πολύπλευρα όλα τα πιο πάνω και αποδεικνύουν ότι τα συναισθήματα αγάπης, υπερηφανείας, συγκίνησης των μαθητών, αποφοίτων και διδαξάντων σ' αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένα, για κάποιους λόγους, για αρκετούς λόγους.
Αυτούς τους λόγους παρουσιάζει η παρούσα έκδοση αφού όλοι όσοι δίνουν εδώ τις αναμνήσεις, τις εντυπώσεις, τις κρίσεις και τις κριτικές, τις μαρτυρίες και την προσωπική τους κατάθεση – που προβάλλουν μέσα από διάφορα γεγονότα, περιστατικά και δεδομένα –δικαιολογούν και επαληθεύουν όλα τα πιο πάνω.
Γι' αυτό πιστεύουμε ότι η έκδοση πέτυχε όλους τους στόχους της –και ακόμη περισσότερους– από τους αρχικούς, αφού, ουσιαστικά άνοιξε νέους δρόμους και νέες προοπτικές, όπως θα φανεί σε λίγο.
Δηλαδή, μέσα από αναμνήσεις, περιστατικά, μαρτυρίες, καταθέσεις ψυχής προβάλλει ανάγλυφο ένα εκπαιδευτήριο και η πολύχρονη ιστορία και δράση του.
Τονίζεται η συμβολή και οι ρίζες του στην εκπαίδευση και στην Παιδεία του τόπου μας και αξιολογείται η προσφορά και το έργο του.
Τελικά, πιστεύω ότι η έκδοση αυτή απέδειξε ότι δεν ήταν απλά ακόμη ένα βιβλίο για ένα σχολείο όπως, δικαιολογημένα, ίσως, σκέφτηκαν στην αρχή, αρκετοί, αφού, είναι γνωστό ότι και στο παρελθόν υπήρξαν, εκδόθηκαν, Λευκώματα, Επετηρίδες, Άρθρα, Μελέτες και Αναφορές –άμεσες και έμμεσες– για το Γυμνάσιο Κύκκου και την ιστορία του.
Τα μέλη της Συντονιστικής Ομάδας εκφράζουμε σήμερα τη χαρά και την ικανοποίησή μας για τη συμμετοχή μας στην κοινή, συλλογική, μεγάλη και ωραία προσπάθεια της ετοιμασίας και επιμέλειας της έκδοσης.
Ευχαριστούμε όλους όσοι με κάθε τρόπο βοήθησαν, στήριξαν, ενίσχυσαν, ενθάρρυναν, αφού (επειδή), πίστεψαν σ’ αυτό που στοχεύσαμε.
Η ιδέα της συγγραφής, ετοιμασίας της έκδοσης του παρόντος τόμου ξεκίνησε από την αγάπη προς το σχολείο μας, σε τυχαία –στο Σπίτι της Κύπρου, στην Αθήνα– συνάντησή μας με τον συγγραφέα, Καθηγητή Γιάννη Κακτίδη, ο οποίος υπήρξε μαθητής μου στη δεκαετία του 1970 στο τότε Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων.
Η χαρά της συνάντησης, μετά από πολλά χρόνια και του αγαπητού μαθητή, φίλου, συναδέλφου Γιάννη Ιακωβίδη συνοδεύτηκε με μία απόφαση αυθόρμητη, να συνεργαστούμε για την συγγραφή κοινής μελέτης, έρευνας. Και το θέμα σχεδόν ξεπήδησε από μόνο του. Συμφωνήσαμε, με ενθουσιασμό να συνεργαστούμε για να ετοιμάσουμε μία μελέτη για το αγαπημένο μας σχολείο.
Η ιδέα αυτή έγινε δεκτή ομόφωνα, με ενθουσιασμό από πολλούς, και έτσι άρχισε αμέσως η διαδικασία της υλοποίησής της.
Ο Γιάννης Ιακωβίδης, ευρισκόμενος στην Αθήνα, όπου μένει μόνιμα και εργάζεται εκεί, με εμπιστεύτηκε, μου ανέθεσε την επιμέλεια και τον συντονισμό τής προσπάθειας.
Σύντομα μια μικρή εξαμελής Συντονιστική Ομάδα, Συντονιστική Επιτροπή, άρχισε να δραστηριοποιείται με κέφι και ενθουσιασμό, με σύμπνοια.
Τα μέλη της Ομάδας ήταν με αλφαβητική σειρά: Κούλα Αφροδίση, Γιώργος Κιτρομηλίδης, Χρίστος Παντελίδης, Αντώνης Πίκας, Μάρω Σκορδή, Ελλάδιος Χανδριώτης.
Τεχνική Επιμέλεια: Γλαύκος Γεωργιάδης, Μάρω Σκορδή.
Με ανταλλαγή απόψεων, συνεχή επαφή, συσκέψεις, συνεδρίες προχωρήσαμε σιγά-σιγά ως Ομάδα και πάντοτε, βέβαια, σε απευθείας επαφή και με τον συγγραφέα του βιβλίου, τον Γιάννη Ιακωβίδη.
Για την έκδοση και τα περιεχόμενά της θα μιλήσει στη συνέχεια ο γνωστός φίλος, συνάδελφος και συνεργάτης Χρίστος Παντελίδης, του οποίου η συμβολή στην έκδοση υπήρξε σημαντική. Τον ευχαριστούμε θερμά.
Θα ήθελα στο παρόν αυτό και πριν δώσω την σκυτάλη στον Χρίστο να προσθέσω σχεδόν επιγραμματικά: Η έκδοση θα μας δώσει μεγίστη χαρά, θα μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο για να ξαναζήσουμε τα αξέχαστα εκείνα μαθητικά χρόνια, στο αγαπημένο μας σχολείο.
Εύχομαι σύντομα να κυκλοφορήσει, και δεύτερος συμπληρωματικός τόμος, με τις μαρτυρίες και πολλών άλλων.
Πιστεύω ότι η παρούσα έκδοση μπορεί να αποτελέσει την ευκαιρία και αφετηρία για μία πολύ ευρύτερη εκδήλωση.
Αναμένουμε την σύσταση ενός δραστήριου Συλλόγου Αποφοίτων του Γυμνασίου Κύκκου.
Τελειώνω με την έκφραση –για άλλη ακόμη φορά– της μεγάλης χαράς και ικανοποίησης όλων για την παρούσα έκδοση που, από στόχο και όραμα έχει ήδη γίνει μια όμορφη πραγματικότητα.
Ευχαριστώ και πάλιν όλους εσάς που μας συμπαραστάθηκαν και μας ενίσχυσαν (ώστε να μη νιώθουμε μόνοι μας).
Ευχαριστώ θερμά τα μέλη της Συντονιστικής Ομάδας για τη συνεργασία και βοήθεια και κυρίως για την ομοθυμία τους.
Συγχαίρω τέλος, θερμά τον αγαπητό μας Γιάννη Χρ. Ιακωβίδη και τον ευχαριστώ, εκ μέρους όλων για το ωραίο δώρο του, τη θαυμάσια έκδοση για το αγαπημένο μας σχολείο που στο άκουσμα του ονόματός του, πολλά και θαυμάσια συναισθήματα μάς πλημμυρίζουν, τουλάχιστον από εμάς τους μεγαλύτερους, που το ζήσαμε από την αρχή και που παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε με ενδιαφέρον και αγάπη μέχρι σήμερα, την πρόοδο και τα επιτεύγματά του.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
---------------
Γιάννης Νικολάου: Φίλες και φίλοι,
Ο
κύριος Χρίστος Παντελίδης Φιλόλογος, πρώην Πρώτος Λειτουργός
Εκπαίδευσης και απόφοιτος ο ίδιος του γυμνασίου Κύκκου, θα καλύψει
συνοπτικά το περιεχόμενο του βιβλίου, με έμφαση στη μεθοδολογία της
έρευνας.
Εξαίρετος
και πολυγραφότατος συγγραφέας και ο ίδιος, υπηρετήσας δε την ελληνική Παιδεία της Κύπρου όχι μόνο ως διδάσκων εκπαιδευτικός αλλά και από
πολλές άλλες θέσεις και λειτουργήματα, περιλαμβανομένης και της θέσης
του Γραμματέα της Επιτροπής Αξιολόγησης του Ενιαίου Λυκείου.
Κύριε Παντελίδη, το Βήμα σάς ανήκει.
Το βιβλίο του Ι. Χρ. Ιακωβίδη, Αναμνήσεις Διδαξάντων και Αποφοίτων από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου έως το Λύκειο Κύκκου Α΄ (1961-1987), αποτελεί μία έκδοση με πρωτότυπο περιεχόμενο, καθώς το κάνει να διαφέρει από τα τόσα άλλα βιβλία που εκδόθηκαν για το αγαπημένο σχολείο του Κύκκου. Οι εκδ. Λειμών δίνουν τη σφραγίδα τους σ' αυτή την περιποιημένη έκδοση που στο εξώφυλλό της αποτυπώνεται το έμβλημα του σχολείου «Αἰέν Ἀριστεύειν», όπως το απέδωσε ο αείμνηστος Καθηγητής μας της Τέχνης ζωγράφος Λευτέρης Οικονόμου.
Θεατρική Ομάδα Γυμνασίου Κύκκου Αρρένων και Θηλέων ΄1976
Καλός Στρατιώτης Σβέικ του Γιαροσλάβ Χάσεκ σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Καυκαρίδη — μαζί με Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, Πάμπος Σιάντος, Σταύρος Σταυρινίδης, Marios Ashiotis, Δήμος Δημοσθένους, Πόλυς Γιαννάκη, Στέλιος Στυλιανού, Γαβριλάκης Δημήτριος και Μάριος ( Πανίκος ) Γρηγορίου.
Το βιβλίο προλογίζει ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών Γεράσιμος Ν. Καραμπελιάς, ο οποίος μέσα σε λίγες γραμμές κατορθώνει να δώσει ένα περίγραμμα των στόχων που θέτει ο συγγραφέας και των μεθόδων που ακολουθεί. Γράφει χαρακτηριστικά: «Το παρόν πόνημα του Δρα Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη αποτελεί προϊόν των επίμονων ενεργειών ενός ανεξάρτητου ερευνητή να προσεγγίσει μέσω πρωτογενών πηγών, κοινωνικές ομάδες και εκπαιδευτικά ιδρύματα του Ελληνισμού της καθ' ημάς Ανατολής. Η αρχή των προσπαθειών του έγινε μέσω της καταγραφής και αξιολόγησης πληροφοριακού υλικού για τις ελληνικές κοινότητες της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας και συνεχίστηκε με την κυπριακή κοινότητα στην Ελλάδα. Το νέο του βιβλίο περιστρέφεται γύρω από ένα με έντονη συναισθηματική φόρτιση, για τον ίδιο, εκπαιδευτικό θεσμό, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου, μετέπειτα Λύκειο Κύκκου Α΄ της Λευκωσίας. Σχολείο με πολύ μεγάλη προσφορά στα πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δρώμενα της Μεγαλονήσου Κύπρου, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου διαδραμάτισε και συνεχίζει έως τις μέρες μας να επιτελεί σημαντικό ρόλο στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων αλλά και στη βελτίωση της εκπαίδευσης και τη σμίλευση της κοινωνικής-πολιτικής συμπεριφοράς των αποφοιτησάντων του».
Κύριος σκοπός, λοιπόν, του βιβλίου είναι να προβάλει τη συμβολή του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου στην επίτευξη των στόχων της Ελληνικής Παιδείας και να τονίσει τον ρόλο που διαδραμάτισε το Εκπαιδευτικό αυτό Ίδρυμα στο ευρύτερο πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας που διάνυε τα πρώτα της βήματα, αφού το σχολείο λειτούργησε το σχολικό έτος 1961-1962, σχεδόν αμέσως μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Εκτός από παιδευτικός, πολιτιστικός και αθλητικός φάρος, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων επετέλεσε σημαντικό εθνικό έργο κατά την περίοδο της τουρκοκυπριακής ανταρσίας. Όπως είναι γνωστό, την περίοδο εκείνη δεν υπήρχε Εθνική Φρουρά και η αντιμετώπιση της ανταρσίας βασιζόταν στις δυνάμεις της Αστυνομίας και από εθελοντές που προέρχονταν από όλες τις τάξεις της κυπριακής κοινωνίας. Η μαθητιώσα νεολαία έδωσε και τώρα το «παρών» της για τη σωτηρία της πατρίδας. Στο σχολείο μας δημιουργήθηκε τότε μαθητικός λόχος (Ιερό Λόχο μας ονόμασαν για να μας εμψυχώσουν) που με κατάλληλη εκπαίδευση από Ελλαδίτες αξιωματικούς βοηθούσε τους εργαζόμενους εθελοντές. Μας ανέθεταν κυρίως βραδινές σκοπιές για να ξαλαφρώσουμε τους εθελοντές που την ημέρα έπρεπε να πηγαίνουν και στην εργασία τους. Όσοι συμμετείχαμε στις ομάδες τότε, το πράτταμε με μεγάλο ενθουσιασμό και υπερηφάνεια, χωρίς ποτέ να ζητήσουμε από το σχολείο μας οποιαδήποτε ειδική μεταχείριση ή διευκόλυνση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξη του αείμνηστου Καθηγητή μας Αρχιμανδρίτη τότε και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, όταν μπήκε στην τάξη μας εν ώρα μαθήματος ο παιδονόμος κ. Παλλήκαρος και είπε «όσοι ανήκετε σε ομάδες να φύγετε αμέσως και να πάτε στους προκαθορισμένους χώρους έκτακτης ανάγκης». Σηκωθήκαμε 6-7 άτομα και απορημένος ο Χρυσόστομος μας είπε «μα εσείς ανήκετε σε ομάδες;» Μας θεωρούσε πολύ μικρούς για τέτοια πράγματα–ήμασταν στην πέμπτη τάξη τότε-αμέσως όμως είδαμε στο πρόσωπό του την ικανοποίηση και την υπερηφάνεια του για μας, καθώς μας έλεγε «να πάτε παιδιά μου, να πάτε».
Να δούμε τώρα λίγο πιο αναλυτικά το περιεχόμενο της έκδοσης. Τα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου καλύπτουν το ιστορικό της Ιεράς Μονής Κύκκου, που έχει ιδρύσει το σχολείο, και την προσφορά της στη θρησκευτική, εθνική και εκπαιδευτική ζωή του τόπου, καθώς επίσης και το ιστορικό της ίδρυσης και λειτουργίας του σχολείου.
Το επόμενο κεφάλαιο περιλαμβάνει αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων του σχολείου. Διαβάζοντας κανείς τα κείμενα αυτά, διαπιστώνει με μεγάλη ικανοποίηση ότι όλοι οι απόφοιτοι και διδάξαντες εκφράζουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους για το σχολείο και για τα ελληνικά γράμματα που έμαθαν σ' αυτό. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα αποφοίτων που καταγράφουν τις αναμνήσεις τους: Νίκος Κατσουρίδης, Μάρκος Κυπριανού, Γιώργος Κυριακίδης, Μιχάλης Παπαπέτρου, Μίκης Φλωρέντζος, Σάββας Ιακωβίδης και άλλοι. Διαβάζω ένα απόσπασμα από τις αναμνήσεις του δημοσιογράφου Σάββα Ιακωβίδη. «Τι είναι ένα σχολείο; Είναι ένας χώρος απ' όπου ξεκινά ένα υπέροχο, μοναδικό και ανεπανάληπτο ταξίδι στη γνώση, στην παιδεία και στην πνευματική καλλιέργεια. Και τί είναι οι Καθηγητές; Είναι τα ισχυρά και ριζιμιά γεφύρια, πάνω από τα οποία περάσαμε στην αντίπερα όχθη και γνωρίσαμε τις Αρχές, τις Αξίες, τα Ιδανικά και την ταυτότητά μας ως Έλληνες και ως Χριστιανοί. Αυτό το αξέχαστο ταξίδι, το πρόσφερε το Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων. Τί και ποιοι είμαστε σήμερα και αν καταξιωθήκαμε στην κοινωνία, το οφείλουμε στους Καθηγητές μας που αξιωθήκαμε να έχουμε και να μας φωτίσουν με τα φώτα της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, της εντιμότητας, της αγάπης για την Κύπρο μας και για την Ελλάδα μας. Ποιος από μας μπορεί να ξεχάσει τον αείμνηστο Χριστάκη Χαραλάμπους, τον Γυμνασιάρχη μας, που ενέπνευσε πίστη στις αξίες και στις ικανότητές μας, δύναμη στην αξιοσύνη μας, εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας και ευγενή άμιλλα για τους στόχους μας; Ποιος από μας δεν θυμάται με νοσταλγία τους Καθηγητές μας, που μεταποίησαν σε πράξη, δυναμικό αγώνα και ευγενή άμιλλα το Αἰέν Ἀριστεύειν; Πριν από 55 χρόνια τα πράγματα και οι άνθρωποι ήταν διαφορετικά. Τότε, μόλις είχαμε αποκτήσει μια κολοβή ανεξαρτησία και έπρεπε να σταθούμε στα πόδια μας σε ένα άναρχο και επικίνδυνο κόσμο με εξίσου επικίνδυνους γείτονες. Η Παιδεία ήταν και είναι το αντιστύλι ενός κράτους. Ο πλούτος και η προκοπή του. Ήταν ωραίες και ανεπανάληπτες οι μέρες και τα χρόνια που ζήσαμε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων».
Συγκεντρώνοντας το περιεχόμενο του παρόντος βιβλίου, ο κ. Ιακωβίδης εφάρμοσε τη μέθοδο της ανάλυσης του σχετικού υλικού που είχε στη διάθεσή του. Όπως αναφέρει ο κ. Ιακωβίδης, «Η Ανάλυση Περιεχομένου χρησιμοποιείται ευρέως στις κοινωνικές επιστήμες για κάθε κείμενο του προφορικού και γραπτού λόγου και πρόκειται για ποιοτική μορφή ανάλυσης. Χαρακτηριστικά της είναι:
1. Οι απαντήσεις π.χ. της συνέντευξης ή του ερωτηματολογίου εξετάζονται στην ολότητά τους.
2. Ορίζονται οι κατηγορίες (π.χ. φύλο, απόφοιτος ή διδάξας, ύπαρξη στενών δεσμών με το σχολείο, έκφραση περηφάνιας κ.λπ.). Ως μονάδες καταγραφής μπορεί να είναι μία λέξη, πρόταση ή παράγραφος ή ολόκληρο κείμενο.
3. Ποσοτικοποιούνται οι κατηγορίες, οι οποίες στην ποσοτική έρευνα ονομάζονται μεταβλητές. Ακολουθεί η εφαρμογή της στο κείμενο των «χαιρετισμών και σκέψεων από μερικούς αποφοίτους του σχολείου» του Λευκώματος 1961-1991.
Γενικά η έρευνα στηρίχτηκε σε δύο μορφές στοιχείων:
1. Βάσει του Λευκώματος Λύκειο Κύκκου Α' (1961-1991), Λευκωσία 1993 και
2. Με τη χρήση ερωτηματολογίου.
Όσον αφορά την αξιοποίηση των στοιχείων με βάση το Λεύκωμα που αναφέραμε πιο πάνω, ο συγγραφέας μας δίνει, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες πληροφορίες: «Οι απόφοιτοι είναι έξι, εκ των οποίων οι τέσσερις πολιτικοί, ο ένας γιατρός και ο άλλος εισαγγελέας. Χωρίς φυσικά να τους έχει δοθεί το Ερωτηματολόγιο της παρούσας έρευνας οι απόψεις τους -σε κάποιο βαθμό- το καλύπτουν. Ενδεικτικά παρατίθενται οι εξής θέσεις: «Το Γυμνάσιο μού έδωσε τις βασικές γνώσεις, τις ηθικές αρχές, τη θέληση και επιθυμία για κοινωνική και επαγγελματική επιτυχία, μού έδωσε την ανθρωπιστική μόρφωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων, είχα μια σημαντική μόρφωση, το σχολείο μας δεν ήταν μόνο μία μικρογραφία της κυπριακής πραγματικότητας, αλλά ήταν η κυπριακή πραγματικότητα, οι δάσκαλοι μας τότε ήταν πολύ πιο ισχυρά πρότυπα για τους μαθητές και επιδρούσαν πολύ περισσότερο στην ηθικοκοινωνική ανάπτυξη των νέων από ό,τι σήμερα, πώς να μην περηφανεύομαι πως από τους δικούς μου συμμαθητές στελεχώνονταν οι λόχοι που αντιστάθηκαν στην τουρκανταρσία.
Σχετικά με το δεύτερο στοιχείο, τη χρήση ερωτηματολογίου, ο συγγραφέας μας παρέχει τις εξής πληροφορίες: «Το ερωτηματολόγιο με τον τίτλο "Μελέτη, έρευνα και έκδοση για το Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου" με ενδεικτικό όριο λέξεων τις 600 έχει ως εξής:
1. Ποιοι οι δεσμοί σας με το σχολείο κατά τη φοίτησή σας, μετά την αποφοίτησή σας και γιατί. Πώς συνδέεστε συναισθηματικά ως διδάξαντες (για τους Καθηγητές) και γιατί.
2. Πώς εκτιμάτε και αξιολογείτε το ρόλο, τη διαδρομή και την προσφορά του σχολείου (πριν από το 1974 και μετά).
3. Τί θυμάστε από τα χρόνια εκείνα (σχετικά με τον τρόπο διδασκαλίας και τη βαθμολογία, τις σχέσεις των μαθητών με τους Καθηγητές, την εμφάνιση των μαθητών, τις γιορτές και εκδρομές, τη συμμετοχή σε αθλητικές και άλλες εκδηλώσεις, τον ρόλο του παιδονόμου και ό,τι άλλο εσείς κρίνετε αναγκαίο). Κλήθηκαν να απαντήσουν σ' αυτό 43 ερωτηθέντες. Οι 27 (62,8%) συμμετείχαν στην έρευνα και οι 16 (37,2% όχι). Από τους τελευταίους οι 10 (62,5%) προέβαλαν ως δικαιολογία μη συμμετοχής, τον φόρτο εργασίας και ως εκ τούτου την έλλειψη χρόνου, ενώ 6 (37,5%) αναφέρθηκαν στη μη ύπαρξη αναμνήσεων λόγω της παρέλευσης δεκαετιών. Από το σύνολο των συμμετασχόντων οι 22 (81,5%) είναι άνδρες και 5 (18,5%) γυναίκες. Δεκαέξι (59,3%) απάντησαν με συνεχές κείμενο, ενίοτε αναμειγνύοντας τα στοιχεία των ζητουμένων και 11 (40,7%) βάσει της σειράς των ερωτημάτων. Εν συνεχεία εφαρμόζεται η μέθοδος της Αναλύσεως Περιεχομένου (Contest Analysis).»
Στη συνέχεια ο συγγραφέας προχωρεί σε επιστημονική ανάλυση των ερωτημάτων και εξάγει πολύ σημαντικά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Στο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζονται τα βιογραφικά όσων πήραν μέρος στην έρευνα. Αναφέρω μερικά ονόματα: Νίκος Αναστασιάδης, Νίκος Κατσουρίδης, Μάρκος Κυπριανού, Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρος, Σάββας Ιακωβίδης, Γιώργος Κυριακίδης, Μαρίνος Σιζόπουλος, Ανδρέας Μαυρογιάννης, Μιχάλης Παπαπέτρου, Αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Ιωάννου, Κωνσταντίνος Στ. Λοϊζίδης, Κώστας Λύμπουρας, Τάκης Ταουσιάνης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Μίκης Φλωρέντζος, οι γιατροί Περικλής Συμεωνίδης, Γιώργος Χριστοφόρου, Ανδρέας Μαμαντόπουλος, Κωνσταντίνος Μακρής και από τους Καθηγητές του σχολείου Αδαμάντιος Κυκκώτης, Ανδρέας Χατζηβασιλείου, Ελλάδιος Χανδριώτης, Μάρω Σκορδή, Άννα Φαρμακά, Κυριάκος Σάββα, Κούλα Αφροδίση, Άντης Παναγιώτου, Γιώργος Κιτρομηλίδης, Χρίστος Παντελίδης, Αντώνης Πίκας, Χάρης Φωτίου, Παναγιώτης Λαμπίτσης, Τατιάνα Γρίβα, Αντώνης Κορέλλης, Κωνσταντίνος Παύλου, Κλαίλια Σκοτεινού-Σουρμελή και άλλοι.
Το κεφάλαιο 5 περιλαμβάνει τίτλους κειμένων και δραστηριότητες των συμμετασχόντων στην έρευνα, ενώ στο κεφάλαιο 6 γίνεται ενδεικτική παρουσίαση ενός Λευκώματος, δύο Επετηρίδων και ενός Δελτίου Μαθητών, Έφηβος. Περιλαμβάνεται επίσης στο κεφάλαιο αυτό φωτογραφικό υλικό από δραστηριότητες του σχολείου.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Ιακωβίδη για την έκδοση αυτού του βιβλίου που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως τον καθρέφτη του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου κατά την περίοδο 1961-1987. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να αποκτήσει ο κάθε απόφοιτος, ο κάθε διδάξας, ο κάθε φίλος του σχολείου αυτού. Στις σελίδες του θα βρει τον εαυτό του, τους παλιούς του φίλους και συμμαθητές, τα εφηβικά του όνειρα, τους σημερινούς πολιτικούς, επιστήμονες, εκπαιδευτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες. Για όλους εμάς, τους αποφοίτους αλλά και διδάξαντες στο σχολείο, το Γυμνάσιο Κύκκου είναι η Alma Mater, η Τροφός Μήτηρ μας, από την οποία δεν θα αποστασιοποιηθούμε ποτέ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
---------------
Γιάννης Νικολάου: Παιδεία
κυρίες και κύριοι δεν είναι μόνο εκείνο το «να μάθεις γράμματα», μάλλον
ακριβώς αυτό είναι αλλά με την έννοια και τη σημασία που του προσέδιδαν
οι παλιοί. Τουτέστιν απόκτηση γνώσεων μεν αλλά και διαπαιδαγώγηση
πνεύματος τε και ψυχής. Διάπλαση νου αλλά και χαρακτήρα... Καλλιέργεια.
Η
κυρία Μάρω Σκορδή θα επικεντρωθεί στην καλλιτεχνική έκφραση του
σχολείου και τη σχέση του με τη Μουσική Παιδεία. Η κυρία Σκορδή θα
εμπλουτίσει την παρουσίασή της με ταυτόχρονη προβολή φωτογραφιών που
έχουν χρησιμοποιηθεί στο βιβλίο του Ιωάννη Ιακωβίδη.
Η
Μάρω Σκορδή με βαθειά μουσική παιδεία, εργάστηκε ως Καθηγήτρια, βοηθός
διευθύντρια, δίδαξε σε Πανεπιστήμια της Κύπρου, διετέλεσε Επιθεωρήτρια
Μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση, υπηρέτησε ως Πρώτη Λειτουργός Εκπαίδευσης
στο Υπουργείο Παιδείας.
Με
τη στήριξη του Υπουργείου εφάρμοσε, για πρώτη φορά, στην Κυπριακή
Μουσική Εκπαίδευση τις καινοτομίες «Καλλιτέχνες στα σχολεία», «Εκπαιδευτικά Προγράμματα της Κρατικής Ορχήστρας Κύπρου», «Εκπαιδευτικές
Συναυλίες», «Επαρχιακές Χορωδίες και Ορχήστρες» και εργάστηκε επίσης
για τη δημιουργία των πρώτων Μουσικών Λυκείων στην Κύπρο.
«Η καλλιτεχνική έκφραση του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου κατά τα έτη 1973-1987 και η σχέση της με την ανάπτυξη της Μουσικής Παιδείας στην Κύπρο».
Αγαπητοί φίλοι, καλησπέρα κι από μένα,
Δίδαξα το μάθημα της Μουσικής στο Παγκύπριον Γυμνάσιον Αρρένων Κύκκου από το 1973 μέχρι το 1986 –13 αξέχαστα χρόνια, γεμάτα μουσική και δημιουργική έκφραση, έντονα συνδεδεμένα με την ιστορία της εκπαίδευσης του τόπου μας, τη ζωή και την κοινωνία της εποχής εκείνης και αναπόσπαστο μέρος της δικής μου ζωής όπως και της ζωής πολλών άλλων εκπαιδευτικών που με πάθος και αγάπη πρόσφεραν γνώσεις, και αφιέρωσαν ώρες πολλές από τον ελεύθερό τους χρόνο για να προσφέρουν μία ανθρωπιστική Παιδεία. Και αυτή η άλλη εποχή ζωντανεύει μέσα από τις αφηγήσεις και τις αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων σ’ αυτό το πολύ ξεχωριστό βιβλίο που αποτελεί μία πρωτότυπη έκδοση. Και ευχαριστώ θερμά τον Δρα Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη, που μου εμπιστεύτηκε την παρουσίαση της καλλιτεχνικής έκφρασης του Παγκυπρίου Γυμνασίου Αρρένων Κύκκου κατά τα έτη 1973-1987, η οποία βασικά περιλαμβάνεται στο 6ο κεφάλαιο του βιβλίου.
Οι πολλές μουσικές δραστηριότητες του σχολείου, ο μεγάλος αριθμός των μουσικών συνόλων, η υψηλή ποιότητα της μουσικής και οι πρωτότυπες ιδέες, όπως για παράδειγμα οι ομαδικές δημιουργικές εργασίες, η εφαρμογή της διαθεματικότητας, η ενθάρρυνση για ανάπτυξη πρωτοβουλίας, ηγετικών ικανοτήτων και ιδιαίτερων ταλέντων στη μουσική αποτέλεσαν δυνατές μουσικές βάσεις στην ανάπτυξη της Μουσικής Παιδείας στο σχολείο και παράλληλα μπορώ να πω πως υπήρξαν πρόδρομοι εκπαιδευτικών φιλοσοφιών που ακολούθησαν αργότερα στη Μουσική Παιδεία γενικά.
Στην πρώτη φωτογραφία ο Βασίλης Χατζηβασιλείου Ε2 ΘΕ, άριστος μαθητής και μέλος της ορχήστρας εγχόρδων, διευθύνει τη χορωδία και ορχήστρα του σχολείου. Η ανάθεση σε μαθητή της διεύθυνσης δύο τραγουδιών δεν ήταν κάτι συνηθισμένο–ενθάρρυνση πρωτοβουλίας, ανάπτυξη ηγετικών ικανοτήτων και ιδιαίτερων ταλέντων στη μουσική.
Χριστούγεννα 1979
Στη φωτογραφία, μπροστά, ξεχωρίζουν στα πρώτα βιολιά ο Χριστόδουλος Χ. Βασιλείου και δίπλα του ο Φάνος Δυμιώτης (1965-2007), ο μετέπειτα σπουδαίος βιολιστής και συνθέτης που τιμούσε την Κύπρο στο εξωτερικό. Ο Φάνος υπήρξε ένα μεγάλο ταλέντο, μια διάνοια. Συμμετείχε στην Ορχήστρα εγχόρδων και στην 4φωνη ορχήστρα αυλών για την οποία έγραψε τότε - όταν του ζήτησα -στην ηλικία των 14 χρόνων μια «Κυπριακή Φαντασία» βασισμένη σε κυπριακές δημοτικές μελωδίες. Το έργο εντυπωσίαζε με την ωριμότητα σύνθεσης. Ο Φάνος αποφοίτησε αργότερα από το Πανεπιστήμιο του Cambridge με διακρίσεις, πήρε τον διδακτορικό του τίτλο από το Princeton και έφυγε απρόσμενα και τραγικά στην ηλικία των 42 χρονών το 2007 στις Η.Π.Α. σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Το 1973 στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων, υπήρχε (1) μια Παιδική Χορωδία Αγοριών που αποτελείτο μόνο από αγόρια της Α΄ και Β΄ τάξης, (2) μία τετράφωνη χορωδία όπου οι μικροί μαθητές τραγουδούσαν την α΄ και β΄ φωνή ενώ οι μεγαλύτεροι μαθητές τραγουδούσαν την γ΄ και δ΄ φωνή (τενόροι και μπάσοι), (3) Τετράφωνη Ορχήστρα Αυλών, (4) Ορχήστρα Κιθάρων, (5) Ορχήστρα Εγχόρδων, και (6) Πλήρης Φιλαρμονική. Στόχος ήταν να μη μείνει κανένα ταλέντο ανεκμετάλλευτο. Το επίπεδο ήταν πολύ ψηλό και το ρεπερτόριο αρκετά απαιτητικό. Μέσα από την πράξη καλλιεργείτο η αισθητική αγωγή, αναπτύσσονταν δεξιότητες εκτέλεσης μουσικών οργάνων, επικοινωνίας και προσωπικών σχέσεων, ηγετικές ικανότητες, η ομαδικότητα και η κοινωνικοποίηση. Καθηγητές και μαθητές μοιράζονταν έντονες ζωντανές μουσικές εμπειρίες και απολάμβαναν τη μουσική.
Το 1975 δημιούργησα την τετράφωνη ορχήστρα από αυλούς όλων των μεγεθών, την πρώτη στην Κύπρο, η οποία είχε ένα αρκετά πλατύ ρεπερτόριο με μουσική από τον 16ο αιώνα, όπως και δημοτική και πατριωτική μουσική κ.ά. Πολλά από αυτά τα παιδιά της ορχήστρας περνούσαν μουσικές εξετάσεις σε αρκετά υψηλά επίπεδα.
Η Καλλιτεχνική Συνεργασία με το Εθνικόν Ωδείον Κύπρου στις 28 Μαΐου 1973 ήταν μία συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του συνθέτη μαέστρου και εκπαιδευτικού Γιάγκου Μιχαηλίδη. Το απαιτητικό μουσικό πρόγραμμα δείχνει το υψηλό μουσικό επίπεδο των μαθητών του σχολείου, οι οποίοι μπορούσαν άνετα να συμπράττουν με μαθητές ενός Ωδείου.
Μία άλλη πολύ πρωτότυπη συνεργασία ήταν αυτή της Τετράφωνης Ορχήστρας Αυλών και της Ορχήστρας Εγχόρδων με το Γ΄ Γυμνάσιο Λεμεσού. Τα δύο σχολεία αντάλλαξαν μουσικές εκδηλώσεις τον Ιούνιο 1977. Η ορχήστρα αυλών έδωσε αργότερα συναυλίες στην Αμερικανική Ακαδημία στη Λευκωσία. Αυτές οι συναυλίες και ανταλλαγές γέμιζαν τα παιδιά με υπερηφάνεια για το σχολείο τους και αυτοπεποίθηση. Οι φωτογραφίες στο βιβλίο είναι μαυρόασπρες αλλά εδώ είναι έγχρωμες γιατί τις πήρα απευθείας από το προσωπικό μου αρχείο.
Στην κοινή Καλλιτεχνική Βραδιά των Γυμνασίων Κύκκου Αρρένων και Κύκκου Θηλέων, τον Απρίλη του 1976 συμμετείχαν όλα τα μουσικά σύνολα του Αρρένων Κύκκου και μία τεράστια μικτή χορωδία, που αποτελείτο από μαθήτριες του Θηλέων Κύκκου στην α΄ και β΄ φωνή ενώ την γ΄ και δ΄ φωνή (τενόροι και μπάσοι) τραγουδούσαν μαθητές του Αρρένων Κύκκου.
26 Μαΐου 1977 - Θέατρο Σχολής Τυφλών. Μία συναυλία-με αξιώσεις –για πρώτη φορά χωρίς κείμενα.
Schubert, Mozart, Vivaldi, μουσική 16ου αιώνα, ελαφρά Ελληνική μουσική, καντάδες…
(β) 2 Απριλίου 1984 Καλλιτεχνική Βραδιά με τίτλο «Τραγουδάμε – Αγωνιζόμαστε για επιστροφή». Σε όλες αυτές τις Καλλιτεχνικές βραδιές υπήρχε απόλυτη συνεργασία μεταξύ συναδέλφων διαφόρων ειδικοτήτων και μαθητών διαφόρων ηλικιών και τάξεων. Υπήρχε ενθουσιασμός, αφοσίωση, πάθος.
Μέσα από όλη αυτή την έντονη μουσική δραστηριότητα και προσπάθεια πετύχαιναν βασικοί στόχοι της Μουσικής Παιδείας όπως τους έθεσαν διάφοροι μουσικοπαιδαγωγοί πολύ αργότερα, οι οποίοι θα τονίσουν ότι «ο βασικός στόχος της μουσικής παιδείας είναι η εισαγωγή των μαθητών σε μία μορφή ζωής που να έχει νόημα και αισθητική αντίληψη. Το πιο σημαντικό είναι η ποιότητα της εμπειρίας» (Plummeridge “Music Education in Theory and Practice”, 1991).
Και επίσης ότι «το μέλλον της μουσικής παιδείας βρίσκεται σε "πρότζεκτ" και σε "μουσικές εμπειρίες" με νόημα, και οι οποίες συναντώνται πολλές φορές εκτός του μαθήματος στην τάξη…» (Keith Swanwick και Charles Plummeridge στο περιοδικό Music Teacher, January 2004).
Η έμφαση στη Διαθεματικότητα και στις πολυθεματικές ερευνητικές εργασίες (πρότζεκτ) δόθηκε το 2000 με την εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Μεταξύ των σχολικών ετών 1974-1983 είχα συνεργαστεί κατά καιρούς με συναδέλφους άλλων ειδκοτήτων για τη δημιουργία διαθεματικών πρότζεκτ. Παράδειγμα είναι το πρότζεκτ που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το συνάδελφο φιλόλογο κ. Χαράλαμπο Φωτίου, τότε Καθηγητή των Λατινικών με θέμα το Gloria (Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ) από τη Λατινική Λειτουργία. Τα παιδιά έμαθαν το Λατινικό κείμενο, μελέτησαν το Gloria από λειτουργίες των Haydn, Bruckner, Stravinsky, σύγκριναν το ύφος των διαφόρων συνθετών και εποχών (18ος, 19ος και 20ός αιώνας) και τέλος, μελοποίησαν τα ίδια το λατινικό κείμενο. Ένα άλλο επιτυχημένο πρότζεκτ με θέμα «Μουσική και Φυσική» πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το συνάδελφο κ. Δημήτρη Σάββα, Φυσικό.
Σύντομη αναφορά σε ενδοσχολικούς εορτασμούς.
• 23/3/1974-Πρόγραμμα Εορτασμού 25ης Μαρτίου 1821 και 19 Ιανουαρίου 1977 Γιορτή Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Υπεύθυνη Β.Δ. η κ. Αλέκα Παπαναστασίου.
• 23 Φεβρουαρίου 1978. Φιλολογικό Μνημόσυνο Εθνάρχη Μακαρίου, Αίθουσα Σχολής Τυφλών. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που έλαβε μέρος στη χορωδία ο μαθητής της Στ΄ τάξης, ο αείμνηστος Γιώργος Γεωργίου. Ο Γιώργος μετά από ένα φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα έπεσε σε κώμα στο οποίο παρέμεινε για πολλή καιρό μέχρι τον θάνατό του. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σχολιάσω εδώ το ήθος των συμμαθητών του, οι οποίοι ξενυχτούσαν δίπλα του όλους τους μήνες που ο Γιώργος ήταν στο νοσοκομείο, μέχρι να πάνε οι ίδιοι στο στρατό. Μέσα στην οδύνη και την αγωνία για την τύχη του Γιώργου τα παιδιά αυτά μας έκαναν υπερήφανους και μας έδιναν το μήνυμα ότι το σχολείο πέτυχε να τους εμφυσήσει ανθρωπιά και ευαισθησία.
• Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940. Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων, 1979.
Στη Χριστουγεννιάτικη Γιορτή, Σχ. Έτος 1978-1979 η επιλογή των κειμένων και της ποίησης ανήκει στη Φιλόλογο Άννα Φαρμακά, με την οποία η συνεργασία ήταν άψογη. Με ενθουσιασμό ταιριάζαμε την ποίηση με τη μουσική, συνδέαμε το συναίσθημα με τη γνώση. Τετράφωνη ανδρική χορωδία, ορχήστρα αυλών, φιλαρμονική, ορχήστρα εγχόρδων, κιθάρες, μπουζούκια κ.τ.λ. Βυζαντινοί ύμνοι, κλασική μουσική, νέγρικα τραγούδια, κάλαντα, carols.
Από το ποίημα «Πιστεύω» της Μελισσάνθης:
«Πιστεύω στον άνθρωπο
Πιστεύω στην Αγάπη
Γιατί η Αγάπη είναι το φως και η δωρεά!
Γιατί η Αγάπη είναι ο Άνθρωπος!».
Ρίτσος:
«Δεν έχω καιρό να κουραστώ
«Δεν έχω καιρό να κουραστώ
Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου.
Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ,
να μη θέλω, να μη σκοτώνουμαι.
Δώς μου το χέρι σου
κι απ΄την αρχή – μια άλλη αρχή.
Δεν έχουμε καιρό να πεθάνουμε.
Όχι. Όχι.
Και δε θα φύγουμε απ’ τον κόσμο να το ξέρεις
Και δε θα φύγουμε απ’ τον κόσμο να το ξέρεις
πριν αγαπήσουμε όσο ζητά η αγάπη».
(από τις «Γειτονιές του κόσμου» Γιάννη Ρίτσου. Μουσική Μίκη Θεοδωράκη)
• 25η Μαρτίου 1984 Εορτασμός στην αυλή του σχολείου. Διευθύνει ο Πάμπος Γεωργίου.
• Χριστούγεννα 1983. Κεραστικά στη βιβλιοθήκη του σχολείου μετά τον εορτασμό. Από δεξιά προς αριστερά: Πατήρ Αδαμάντιος (με την πλάτη) φυσιογνώστης, Χαράλαμπος Γεωργίου (Πάμπος, Μουσικός), Μάρω Σκορδή (Μουσικός), κ.ά Ουρανία Πρωτοπαπά, Φιλόλογος, κ.ά Ελένη Χατζηβασίλη, Φιλόλογος. ΠΙΣΩ ΣΕΙΡΑ: Μεταξύ άλλων: κ.ά Μαρία Σαμμούτη, Φιλόλογος, κ.ά. Γιαννούλα Προδρόμου, μαθηματικός.
Θα ήθελα να τελειώσω την παρουσίαση μου όπως τελειώνει και το βιβλίο: με φωτογραφίες από τη συνεστίαση των Αποφοίτων της Στ΄ Κλασικού της σχολικής χρονιάς 1974-1975 που έγινε στις 26 Ιουνίου 2015 –μια συγκινητική σύνδεση των χρόνων εκείνων με το παρόν. Στην πρώτη φωτογραφία αριστερά, ξεχωρίζει ο κ. Τάκης Ταουσιάνης, πρώην Πρόεδρος του Στ΄ κλ. της σχολικής χρονιάς 1974-75 και ο ιθύνων νους της ετήσιας αυτής συνεστίασης, ενώ καλωσορίζει τους παρευρισκομένους.
Ευχαριστώ τον κ. Γλαύκο Γεωργιάδη που ανέλαβε την τεχνική υποστήριξη της εκδήλωσης, χωρίς την οποία η παρουσίαση αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει. Τελειώνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ ακόμα μία φορά τον Δρα Ιακωβίδη για την έκδοση αυτού του βιβλίου που εκφράζει το Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου κατά την περίοδο 1961-1987. Πιστεύω πως είναι ένα σημαντικό βιβλίο που αξίζει να αποκτήσει ο κάθε απόφοιτος, ο κάθε διδάξας, ο κάθε φίλος του σχολείου αυτού.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
---------------
Γιάννης Νικολάου: Όλα
όσα μας επιδαψίλευσαν από το περιεχόμενο του βιβλίου οι εξαίρετοι
ομιλητές, οίτινες απολύτως επιτυχώς επελέγησαν επί τούτω, είμαι βέβαιος
ότι κέντρισαν έτι περαιτέρω το ενδιαφέρον σας, όχι απλώς για να
μετροφυλλίσετε το βιβλίο που έχετε ανά χείρας, αλλά για να κοινωνήσετε
ψυχή τε και πνεύμα από την ένδοξη – δεν είναι υπερβολικός ο όρος – ιστορία
του Γυμνασίου Κύκκου.
Τούτων
όλων λεχθέντων και επιδειχθέντων λοιπόν, έφτασε η ώρα για τον υπερήφανο
και ικανοποιημένο είμαι βέβαιος, δημιουργό του βιβλίου, Ιωάννη
Ιακωβίδη.
Η
ψυχή του σχολείου –διότι είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι έχει ψυχή–
δέχεται ως αντίδωρο τις τριακόσιες πενήντα τόσες σελίδες που προσφέρεις
για όλα όσα εσύ κοινώνησες κάποιες δεκαετίες πριν και τα οποία έκτοτε
μεστώνεις σαν γλυκόπιοτο κρασί που ήρθε η ώρα να βγει από τα πιθάρια.
Φίλτατε Γιάννη,
Με τις αμέριστες ευχαριστίες μας για το άγγιγμα ψυχής και βέβαια με τις ευχές να είναι καλοτάξιδο και να πιάσει τόπο, σε καλώ στο Βήμα.
Αντιφώνηση του Δόκτορος
Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη
Ευχαριστώ όλους για την εδώ παρουσία σας. Θερμές ευχαριστίες στον εξοχότατο Πρόεδρο της Βουλής κ. Δημήτριο Συλλούρη που με τίμησε διά της παρουσίας του και απηύθυνε χαιρετισμό, καθώς και στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου λόγω της δωρεάν παραχώρησης της αίθουσας της Καστελιώτισσας γι' αυτήν την εκδήλωση.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και όσους απηύθυναν χαιρετισμό: τον Δρα Κυπριανό Λούη, Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Τον Νεοπτόλεμο Κότσαπα, τον δραστήριο Δήμαρχο της Λαπήθου μας, από την οποία κατάγομαι και έχω συνεργαστεί μαζί του για την προβολή της κατεχόμενης κωμόπολής μας και της ευρύτερης επαρχίας Κυρηνείας. Με πολλούς άλλους μεταφέρθηκε το 1974 ως αιχμάλωτος στα Άδανα και στην Αμάσεια, έχοντας ζήσει παρεμφερείς θλιβερές εμπειρίες με τον νυν Δήμαρχο Κυρηνείας, Γλαύκο Καριόλου. Μερίμνησε μάλιστα για τη δημοσίευση της πρόσκλησης παρουσίασης του έργου μου στην εφημερίδα του Δήμου Λαπήθου «Τα νέα της Λαπήθου» και την αποστολή ιδιαίτερων προσκλήσεων. Τον Πατέρα Δημήτριο, Δρα Μαππούρα, Επιθεωρητή Βιολογικών Μαθημάτων, εξαιρετικό φίλο των φοιτητικών μου χρόνων και πρώτο κουμπάρο στον γάμο μου με τη Νίκη Παναρέτου και ανάδοχο της δεύτερης μου θυγατέρας, Μαρίας. Στην ομάδα των τότε χρόνων ανήκει ο εκλεκτός, μετέπειτα Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος.
Τον διακεκριμένο Δημοσιογράφο-Συγγραφέα και συντονιστή της εκδήλωσης, κ. Γιάννη Νικολάου, που έχει ιδιαίτερη σχέση με τη Λάπηθο, μέσα από το έργο του « Η κυρά της Λαπήθου», με πρόλογο του Λαπηθιώτη Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου, κ. Πέτρου Παπαπολυβίου. Πρόκειται για τη συγκλονιστική ιστορία του εγκλωβισμού δώδεκα στρατιωτών στη Λάπηθο και τη σωτηρία τους από την Ευφροσύνη Προεστού.
Στο βιβλίο δεν θα ήθελα να αναφερθώ, διότι με τις ομιλίες τους κάλυψαν πλήρως το θέμα, ο εκλεκτός Καθηγητής μου κατά το σχολικό έτος 1972-'73, Δρ. Γιώργος Κιτρομηλίδης, Πρώην Επιθεωρητής Φιλολογικών Μαθημάτων, γενικός συντονιστής και επιμελητής της παρούσας έκδοσης, ο κ. Χρίστος Παντελίδης, Φιλόλογος, Μ.Α. Education Management, πρώην Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης και η κ. Μάρω Σκορδή, Καθηγήτρια Μουσικής, Μ.Α. στη Μουσική, Μουσικοπαιδαγωγός, τ. Επιθεωρήτρια και Πρώτη Λειτουργός Εκπαίδευσης και οι δύο μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής . Τους ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσαν μέρος του πολύτιμου χρόνου τους.
Χωρίς να έχω τακτικές επαφές, επισκέφθηκα –κατά καιρούς– το αγαπημένο μου σχολείο και μου δόθηκαν η «Επετηρίς των σχολικών ετών 1972-1975» και το «Λεύκωμα: Λύκειο Κύκκου Α΄ (1961-1991)». Ο συναισθηματικός αυτός δεσμός εκφράστηκε και μέσω ενός κειμένου μου υπό τον τίτλο: «Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου, 1961-2011» στο πόνημά μου «Η παρουσία των Κυπρίων στην Ελλάδα».
Η αφορμή δόθηκε επί τη ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του αειμνήστου Κώστα Χατζηστεφάνου «Από τον Σολωμό στον Σεφέρη» στο Σπίτι της Κύπρου, στην Αθήνα, στις 23 Σεπτεμβρίου 2014. Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο ανώτερος Λέκτωρ και Φιλόλογος, ο Δρ. Γιώργος Κιτρομηλίδης. Η σκηνή υπήρξε συγκινητική, διότι διετέλεσε Καθηγητής μου κατά το έτος 1972-'73. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, του συστήθηκα ως μαθητής του και του πρότεινα τη συγγραφή βιβλίου με θέμα τις αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων του σχολείου, ειδικά κατά την περίοδο που λειτουργούσε ως εξατάξιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Συμφωνήσαμε, και το εγχείρημα άρχισε να πραγματώνεται από τις αρχές Φεβρουαρίου του 2015, με την αποστολή εκ μέρους του ενός προτεινόμενου ερωτηματολογίου, και εν συνεχεία τηλεφώνων ενδιαφερομένων και διάφορων κειμένων.
Θα αποτελούσε, βεβαίως, παράλειψη να μην αναφερθούν ενδεικτικά ορισμένοι απόφοιτοι διδάξαντες σε αυτό το λαμπρό εκπαιδευτήριο που διακρίνονται στους τομείς της πολιτικής κοινωνικής και πνευματικής ζωής της Κύπρου: ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης και οι κύριοι Νίκος Κατσουρίδης, Μαρίνος Σιζόπουλος και Δημήτρης Συλλούρης, Μιχάλης Παπαπέτρου και Μάρκος Κυπριανού κ.λπ. Στο σχολείο είχε διδάξει –μεταξύ άλλων– ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Α'. Απόφοιτός του είναι και ο νυν Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος.
Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με την εκτενή παράθεση των δικών μου αναμνήσεων, που παρατίθενται στο παρόν βιβλίο. Όμως, θεωρώ ιδιαίτερη μου τιμή να αναφερθώ ενδεικτικά σε ορισμένους Καθηγητές μου, που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου και συνετέλεσαν στην περαιτέρω επαγγελματική μου πορεία.
Θυμάμαι τους Γυμνασιάρχες: κ. Παναγιώτη Περσιάνη, αείμνηστο Χρήστο Πετρώνδα και τον Δρα Παναγιώτη Παττίχη. Από τους Καθηγητές μου αναφέρω ενδεικτικά τους εξής: τον Φιλόλογό μου στην Ε΄ και Στ΄ τάξη, αείμνηστο Κωνσταντινουπολίτη Δημήτριο Ευαγγελίδη, διακριθέντα στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών. Προέβαλλε τον Γάλλο συμβολιστή ποιητή Stéphane Mallarmé (1842-1898) και τον Απόστολο Μελαχρινό (1880-1952). Με συγκινούσε ιδιαίτερα, όταν αναφερόταν στην Αγία Σοφία και στον ναό των Αγίων Αποστόλων στη Βασιλεύουσα. Με επηρέασε πολύ, ώστε να ασχοληθώ, μετά από πολλά έτη, με τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης κατά τις Μεταπτυχιακές μου σπουδές και το Διδακτορικό. (Η ενασχόλησή μου με την Νεότερη Ιστορία της Μικράς Ασίας οφείλεται στην αγάπη μου προς τον νονό μου, τον αείμνηστο Παναγιώτη Μιχαηλίδη εκ Σμύρνης). Είμαι ευγνώμων σε όλους, στους κ. Κυριάκο Σάββα, που με μύησε στα Λατινικά, κ. Γιώργο Κιτρομηλίδη, Καθηγητή μου στα Νέα Ελληνικά, στην κ. Άννα Ιακωβίδου στα Γαλλικά και τον κ. Ουράνιο Ιωαννίδη, (κατόπιν Υπουργό Παιδείας). Καρδιοχτύπια υπήρχαν στην προφορική εξέταση (ανά τετράδες) της Ανθρωπολογίας του αειμνήστου γιατρού και εκλεκτού Λογοτέχνη Κύπρου Χρυσάνθη. Θυμάμαι τον Θεολόγο, Μιχαήλ Χατζηκουμή, τους Φιλολόγους Θεοφανώ Κυπρή, Ειρήνη Λαμπράκη εξ Ελλάδος, Νίκο Λιβέρδο και Παναγιώτη Μάρκου, τους Μαθηματικούς Δημήτριο Φραντζέσκο και Ανδρέα Κωνσταντινίδη, των Αγγλικών Ανδρέα Χριστοφή, της Γυμναστικής τους: Νικόλαο Παλλάδιο, Τάκη Λύρα και Φίλιππο Παπαφιλίππου. Υπήρχαν και άλλοι αξιόλογοι Καθηγητές, των οποίων δεν διετέλεσα μαθητής, όπως π.χ. ο κύριος Ελλάδιος Χανδριώτης και ο αείμνηστος Αντώνιος Πίκας, και οι κυρίες Τατιάνα Γρίβα και Άννα Κοτσώνη κ.λπ. Τα μαθήματα της Μουσικής και Τέχνης λάμβαναν χώρα στις αντίστοιχες αίθουσες. Οι αείμνηστοι Λευτέρης Οικονόμου, Ζωγράφος, και Μιχάλης Σταυρίδης, Μουσικός, υπήρξαν παγκύπρια γνωστοί.
O γράφων θυμάται νοσταλγικά και το Δημοτικό Σχολείο (τότε Αστική Σχολή) Αγίων Ομολογητών Λευκωσίας, του οποίου διετέλεσε μαθητής (1962-1968) και ειδικά τον Διευθυντή, αείμνηστο Αντώνιο Χατζήκο (1964-1972) και τις Δασκάλες Μαρία Τσακιστού, Αλίκη Ιωαννίδου και Κίκα Πουλχερίου, γνωστή συγγραφέα Παιδικής Λογοτεχνίας.
Τελειώνοντας, ευχαριστώ τον κ. Γεράσιμο Ν. Καραμπελιά, Καθηγητή από τον Ιούνιο του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, διότι συνέγραψε τον Πρόλογο του παρόντος έργου και με στηρίζει σε κάθε επιστημονική και συγγραφική μου δραστηριότητα. Σημειωτέον ότι τα τρία τελευταία βιβλία μου, τα οποία εκδόθηκαν δωρεάν, αποτέλεσαν διδακτικά εγχειρίδια στο μάθημα του προλογίζοντος, «Εθνική ταυτότητα και ελληνισμός της Διασποράς».
Πέραν των προαναφερθέντων μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης την κυρία Κούλα Αφροδίση, τον κ. Γλαύκο Γεωργιάδη, Τεχνικό Ηλεκτρονικών Υπολογιστών που προέβη στην τεχνική επιμέλεια του τόμου μαζί με την κυρία Μάρω Σκορδή, τον Δρα Ελλάδιο Χανδριώτη και τον αείμνηστο Αντώνιο Πίκα, οι οποίοι αναζητούσαν πρόθυμους να συμμετάσχουν στην έρευνα και προώθησαν την έκδοση του έργου. Σε όσους έλαβαν μέρος σε αυτήν την προσπάθεια και παραχώρησαν φωτογραφικό και άλλο αρχειακό υλικό, και στους κυρίους Γεώργιο Ε. Φραγκούδη (εγγονό του ενός εκ των δύο ιδρυτών του Παντείου Πανεπιστημίου, του Γεωργίου Σ. Φραγκούδη εκ Κύπρου) και ιδιοκτήτη των εκδόσεων «Λειμών» στην Αθήνα και Νικόλαο Παρασκευάκο, συνεργάτη του, που έδωσαν την τελική μορφή του κειμένου και το εξέδωσαν, εκφράζονται θερμές ευχαριστίες.
Ευχαριστώ και τη μητέρα μου, Χρυστάλλα Ιακωβίδου, που δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθεί λόγω ασθενείας και με στηρίζει σε κάθε μου βήμα, καθώς και τη σύζυγό μου Νίκη Παναρέτου, Φιλόλογο και τις θυγατέρες μου Χρυστάλλα και Μαρία, επίσης Φιλολόγους, διότι με ενισχύουν σε κάθε πνευματικό μου εγχείρημα.
---------------
Ο ΤΥΠΟΣ ΕΓΡΑΨΕ
www.philenews.com
------------------------------
Βλέπε: Παρουσίαση βιβλίου για το Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Η πολιτιστική ατζέντα της Δευτέρας, 5 Σεπτεμβρίου.------------------------------
Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2016
Μία βραδιά νοσταλγίας και συγκίνησης
Συγκίνηση, νοσταλγία, αγάπη ήταν διάχυτα στη μεγάλη αίθουσα της Καστελιώτισσας το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου, στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Καθηγητή Γιάννη Ιακωβίδη «Αναμνήσεις διδαξάντων και αποφοίτων από το Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων».
Το βιβλίο του Γιάννη Ιακωβίδη σκόρπισε πολλά και ωραία συναισθήματα στους δεκάδες παρόντες στην εκδήλωση, στην παρουσία και του Προέδρου της Βουλής κ. Δημήτρη Συλλούρη, αποφοίτου του σχολείου. Παρόντες πολλοί και γνωστοί, Εκπαιδευτικοί, Επιθεωρητές, Αξιωματούχοι του Υπουργείου Παιδείας, Λυκειάρχες του Σχολείου, Καθηγητές, Απόφοιτοι, ο Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ κ. Δημ. Ταλιαδώρος, Δήμαρχοι, Μέλη Σχολικών Εφοριών κ.ά.
Σε χαιρετισμό του ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης Δρ Κυπριανός Λούης εξέφρασε την ευαρέσκειά του για την έκδοση της μελέτης και έρευνας, που αναφέρεται σε σημαντική περίοδο της εκπαίδευσής μας. Την παρουσίαση του βιβλίου ανέλαβαν, ως μέλη της συντονιστικής ομάδας της έκδοσης, οι φιλόλογοι, πρώην Α' λειτουργοί εκπαίδευσης, Χρίστος Παντελίδης και Γιώργος Κιτρομηλίδης.
Στις καλλιτεχνικές, και ειδικότερα στις μουσικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις του σχολείου, αναφέρθηκε παραστατικά η κ. Μάρω Σκορδή, που θυμήθηκε και συνεργασίες παλαιότερες, με τους αείμνηστους Χαράλαμπο Γεωργίου και Μιχάλη Σταυρίδη. Η παρουσία του Ανδρέα Χατζηβασιλείου θύμιζε έντονα τις αξέχαστες επιδόσεις, επιτυχίες, νίκες, βραβεύσεις των μαθητών του σχολείου στον αθλητισμό, ιδιαίτερα στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η πρώην Επιθεωρήτρια Κούλα Αφροδίση, που συνέβαλε ποικιλότροπα στην αναβάθμιση του μαθήματος των Αγγλικών και εισήγαγε καινοτομίες που καθιερώθηκαν ως θεσμοί, ήταν ανάμεσα στα μέλη της συντονιστικής ομάδας, όπως και ο Ελλάδιος Χανδριώτης, που συνέδεσε το όνομά του και με το σχολικό θέατρο. Μας θύμισε θαυμάσιες παραστάσεις («Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» κ.ά.).
Το εξώφυλλο του βιβλίου θύμισε έντονα τον αξέχαστο Λευτέρη Οικονόμου, αφού παρουσιάζει μέρος της γνωστής τοιχογραφίας, έργο του Λ. Οικονόμου, που κοσμεί την είσοδο του σχολείου. Στο εξώφυλλο παρουσιάζεται επίσης το έμβλημα του σχολείου και το «Αἰέν ἀριστεύειν». Μάλιστα ο πρώην Α' Λειτουργός Εκπαίδευσης κ. Κυριάκος Σάββα γράφει στο βιβλίο ότι οι πρώτοι Διευθυντές του σχολείου έστησαν ένα σχολείο αριστείας.
Την παλαιότερη φρουρά διδαξάντων στο σχολείο εκπροσώπησαν πολλοί, όπως ο Κυριάκος Σάββα, η Άννα Φαρμακά, ο Ελλάδιος Χανδριώτης, ο Αντώνης Κορέλλης, η Κούλλα Αφροδίση και η συμπαθεστάτη κ. Τατιάνα Γρίβα, που μας έμαθε Γαλλικά. Οι ομιλητές αναφέρθηκαν και σε διδάξαντες στο σχολείο που δεν βρίσκονται πια μαζί μας (Κώστας Χατζηστεφάνου, Αντώνης Πίκας, Δώρος Θεοδούλου κ.ά.).
Από τα πολλά και χαρακτηριστικά σχόλια-αναμνήσεις που συναντούμε στο βιβλίο μεταφέρω εδώ, τέλος, μόνο μερικά: «Τα χρόνια που εργάστηκα στον Κύκκο ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, που δεν θα το άλλαζα με τίποτα» (Μ. Σκορδή). «Είμαστε περήφανοι για το έργο μας» (Τ. Γρίβα). «Το Γυμνάσιο Κύκκου υπήρξε ο φωτοδότης μας» (Γιάννης Ιακωβίδης). «Το Γυμνάσιο Κύκκου Αρρένων είναι το δεύτερο σπίτι μου» (Χρίστος Παντελίδης). «Η συμμετοχή μου στο βιβλίο ήταν κάτι που με αναζωογόνησε» (Ε. Χανδριώτης). «Ξέρουμε καλά πως άξιζε πολύ που διδάξαμε και δουλέψαμε σ' αυτό το σημαντικό εκπαιδευτήριο» (Άννα Φαρμακά).
Γιώργος Κιτρομηλίδης
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/f-me-apopsi-eponymes-gnomes/385/332011/mia-vradia-nostalgias-kai-sygkinisis#sthash.ADAGZheh.dpuf
--------------------------
Άλλες παρουσιάσεις βιβλίων του Δόκτορα
Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη.
Βλέπε βίντεο:Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου