ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ:
ΔΥΣΤΥΧΙΑ Ή ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
Απάντηση στο βιβλίο του Νίκου Δήμου
«Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ»
(ISBN: 978-618-80882-8-3)
ΚΑΙ
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΕΛΛΑΔΑ: Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ
(ISBN: 978-618-80882-7-6)
Γράφει η:
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΚΑ
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
και Διεθνών Σχέσεων
Ο Θεόδωρος Βλασ. Δάλμαρης είναι συγγραφέας και ποιητής
«Σε μία εποχή που οι ανθρώπινες αξίες καταπατούνται και η πνευματική ελίτ σιωπά συνωμοτικά, η Νέα Παγκόσμια Δικτατορία σαρώνει, διαλύει, αρπάζει ό,τι αξίζει, σκοτώνει, πολτοποιεί, φανατίζει και τρομοκρατεί τους πάντες.
Η ανθρωπότητα χωρίς αρχές, ελευθερία, ελπίδα και αγάπη πορεύεται στον αιώνιο θάνατο, αδύναμη να επιχειρήσει τη μεγάλη υπέρβαση.
Αυτοί που μας κυβερνούν είναι βέβαιο ότι δεν διάβασαν Όμηρο, δεν τους είπε κανείς για τη συμπαντική αποστολή τους, δεν έμαθαν ούτε είδαν το φως που έκλεψε για χάριν του ανθρώπου ο Προμηθέας, δεν γνωρίζουν πλέον την αγάπη του Χριστού και δεν γεννούνται με τον άγγελο που λέγεται μητέρα.
Και ο εφιάλτης ερωτά αξίζει να είσαι Έλλην και να ζεις; Δυστυχία ή Ευτυχία να είσαι Έλλην;
Σε αυτή τη σημαντική για την ανθρωπότητα καμπύλωση του χρόνου, μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μάς πνίγει από παντού, κάποιος φωτισμένος, φορτισμένος από απέραντη αγάπη για τον άνθρωπο, πεισματάρης μελετητής, αγωνίζεται με πίστη και πάθος να εξουδετερώσει τη φθορά.
Σε μια εποχή, όπου τα περισσότερα βιβλία γράφονται χωρίς σκοπό και οι συγγραφείς τους αναλύουν σε αυτά ασήμαντες και αδιάφορες, για τον αναγνώστη, σκέψεις και προσωπικές τους καταστάσεις, έρχεται το πνευματικό δημιούργημα του Θεόδωρου Δάλμαρη να καταγραφεί στα λίγα σημαντικά έργα που έχουν γραφεί κατά καιρούς. Αναμφισβήτητα πρόκειται για συγγραφικό άθλο!
Αυτός είναι ο Θόδωρος Δάλμαρης, ο οποίος με τα Βιβλία του: ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΛΛΑΔΑ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ και το: ΕΥΤΥΧΙΑ ή ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, δείχνει τον δρόμο των μεγάλων προσδοκιών, τον δρόμο της υπέρβασης και της αέναης ευτυχίας.»
Σε μια εποχή, όπου τα περισσότερα βιβλία γράφονται χωρίς σκοπό και οι συγγραφείς τους αναλύουν σε αυτά ασήμαντες και αδιάφορες, για τον αναγνώστη, σκέψεις και προσωπικές τους καταστάσεις, έρχεται το πνευματικό δημιούργημα του Θεόδωρου Δάλμαρη να καταγραφεί στα λίγα σημαντικά έργα που έχουν γραφεί κατά καιρούς. Αναμφισβήτητα πρόκειται για συγγραφικό άθλο!
Αυτός είναι ο Θόδωρος Δάλμαρης, ο οποίος με τα Βιβλία του: ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΛΛΑΔΑ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ και το: ΕΥΤΥΧΙΑ ή ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, δείχνει τον δρόμο των μεγάλων προσδοκιών, τον δρόμο της υπέρβασης και της αέναης ευτυχίας.»
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι κ. Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. και Παναγιώτα Ζαλώνη, Εκδότρια του περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ» καθώς και οι ακόλουθοι ομιλητές:
κ. Δημήτριος Κλούρας, Δικηγόρος, τ. Γ. Γραμματεύς του Υπ. Οικονομικών.
κ. Ελένη Συκά-Κοντόζογλου, Εκδότρια του Περιοδικού. «Κορινθιακοί Ορίζοντες», Μέλος του Δ.Σ. της Ε.Ε.Λ.
κ. Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
κ. Οδυσσέας Τηλιγάδας, Κριτικός Λογοτεχνίας.
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ Ε.Ε.Λ.
Το Ελληνικό δένδρο: έχει βαθύτατες ρίζες στο χώμα και στους άνυδρους βράχους του Γολγοθά, που ανεβαίνουν οι μυριάδες Προμηθείς φορτωμένοι τον Σταυρό τους, προς την κορυφή του μαρτυρίου τους.
Οι χυμοί του, φλεγόμενοι αυλοί, αναβλύζουν από την άπειρη ψυχή τού Σύμπαντος και συμπλέκονται με τους αγωγούς που συνδέουν την κοσμική νόηση με εκείνη του Ανθρώπου.
Οι κλάδοι του είναι οι ριζοφόροι βλαστοί του Ανθρώπινου γένους.
Τα φυλλώματά του είναι το πέπλο και το φωτοστέφανό του, ενώ οι καρποί του είναι το τίμημα της υπέρτατης διαχρονικής θυσίας του. Το Ελληνικό πνευματικό δένδρο είναι βαθιά ριζωμένο στο άχρονο και άχωρο Θεϊκό περιβόλι. Αντλεί τους χυμούς του από τους ωκεανούς των Συμπαντικών νόμων και καταυγαζόμενο από το ανέσπερο φως, φωτοδοτεί τον δρόμο του Ανθρώπου. Ταυτοποιεί την Ελληνική Αλήθεια με εκείνη του Σύμπαντος και την καθιστά αιώνια και Οικουμενική, ως την πνευματική πατρίδα όλων των Ανθρώπων.
Οι ρίζες αυτού του Θεικού δένδρου, εκ συστήματος κατατρώγονται αναγεννόμενες. Ο κορμός και οι κλάδοι του υλοτομούνται και οι καρποί του λεηλατούνται επί αιώνες, από την σκοτεινή πλευρά της άγριας Δύσης και τους Βάρβαρους της Ανατολής.
Και το χειρότερο: Η άγρια Δύση προσπαθεί επί αιώνες να απαλλοτριώσει κάθε τι το Ελληνικό και να συσκοτίσει το ανέσπερο φως του. Η βάρβαρη εκδοχή της Ανατολής, καθοδηγούμενη από την δόλια και φθονερή Δύση, αναλαμβάνει πάντα το έργο του Δημίου, ενώ οι ντόπιοι Ελληνόφωνες φρακοφόροι, όργανα της Εσπερίας, ανοίγουν τις κερκόπορτες για να εισβάλλει ο εχθρός και αποσαθρώνουν τα θεμέλια για να καταρρεύσουν τα τείχη.
Αυτό γίνεται πάντα. Αλλά πάντα το φως θα σκορπίζει το σκοτάδι. Θα ανατάσσει όλο και μεγαλύτερες συλλογικότητες, θα κάνει όλο και περισσότερο άρρηκτη τη συνέχεια των γενεών και θα αποδυναμώνει τις ελίτ των περιούσεων, ανοίγοντας το δρόμο του Ανθρώπου προς την Ελευθερία.
Είναι τα φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες και όχι της γης,
γιατί στον ουρανό βρίσκονται οι ρίζες τους.
Τους ανέθρεψε η Αθηνά.
Πλάτωνας, Τίμαιος 23. d-e
Αυτή η ποιητική Συλλογή είναι ένα απόσταγμα ιδεών. Είναι ένα ξέσπασμα, μία κραυγή, ένα εγερτήριο σάλπισμα για αγώνα. Είναι η αποκάλυψη του απόλυτου αδιεξόδου και της χωρίς προκάλυμμα πολύπλευρης θανατερής επίθεσης κατά της πατρίδας μας και του ελεύθερου Ανθρώπου.Είναι η αποκάλυψη του Θηρίου, του Ανθρωποβόρου Μινώταυρου της παγκοσμιοποίησης, του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ., των ντόπιων υποτελών τους και του παραλλαχθέντος Νεο-Ναζιστικού θηρίου, που προκλητικά αναδύεται από το εφιαλτικό του χθες για να επιβάλει ένα εφιαλτικότερο αύριο.
Ο «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» δεν είναι μόνο ένα απλό ποιητικό έργο.
Είναι ίσως, ένα μοναδικό λογοτεχνικό αριστούργημα, που είναι πανόραμα ευγενών ιδεών. Ένα όχημα περιήγησης του αναγνώστη στο συναρπαστικό και ένθεο οδοιπορικό του Ελληνικού ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος.
Είναι η Οδύσσεια του σύγχρονου Οδυσσέα, προβαλλόμενη στο σημερινό ανθρωποκτόνο πεδίο, στον αποκρουστικό πίνακα της τωρινής και επερχόμενης Γκουέρνικας της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Είναι ένας διάλογος με το Σύμπαν, με τη Φύση και με το Θεό, που αναδευκνύεται μέσα από τη συνειδητοποίηση του απείρου και της άπειρης τελειότητάς του.
Αυτή η συνειδητοποίηση είναι ένας ομφάλιος λώρος του δημιουργού με τον Άνθρωπο. Δώρο βαθειά κρυμμένο στη γλώσσα μας, στους μύθους μας, στο Ελληνικό χώμα και ξεχασμένο στο αμπάρι του Ελληνικού Καραβιού, που διαχρονικά κουρσεύεται, λεηλατείται και βεβηλώνεται και που, ως εκ θαύματος, παραμένει αβύθιστο και αξιόπλοο.
Ήθελαν να με θάψουν βαθιά στο χώμα,
αλλά δεν ήξεραν πως ήμουν σπόρος.
(Ρήση επί χιλιετίες επαναλαμβανόμενη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου