Γράφει ο:
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Διδάκτωρ Γεωπολιτικής
του Πανεπιστημίου Paris VIII, Saint Denis
theobatrak@gmail.com
• Προφίλ
• greekjustice
ΟΧΙ στους Eκβιασμούς και στην Yποτέλεια!..
ΟΧΙ στον Eθνομηδενισμό και στον Eθνικό διχασμό!..
ΝΑΙ στην Eθνική, Δημοκρατική Πατριωτική Συσπείρωση
και στον Εθνικό Στρατηγικό Σχεδιασμό!..
Για μήνες –και
με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου– δεν συνεχιζόταν μόνο η αδιέξοδη
διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς», δηλαδή την τρόικα των τοκογλύφων δανειστών,
οι οποίοι σφίγγουν διαρκώς τη θηλειά στον λαιμό του ελληνικού λαού. Συνεχίζονται
το σπιράλ της οικονομικής κατάρρευσης, της μη ανάπτυξης, της εξαθλίωσης της
ελληνικής κοινωνίας, της φυγής ενός μεγάλου μέρους των πτυχιούχων της χώρας,
των πιο ζωντανών και ταλαντούχων δυνάμεων της χώρας. Συνεχίζεται η συρροή, κυρίως
από τα Μικρασιατικά παράλια της Τουρκίας, με συνέργεια λαθρεμπόρων μεταναστών
και τουρκικών αρχών, των εξαθλιωμένων παρανόμων μεταναστών –πολλοί από τους
οποίους είναι μουσουλμάνοι (και ποιος ξέρει πόσοι συμπαθούν τους τζιχαντιστές
του ad-Dawlah al-Islāmiyah fīl-ʿIrāq wash-Shām, ακρώνυμο Da’ish ή DAESH). Όπως συνεχίζεται η επιχείρηση ταπείνωσης
της κυβέρνησης και υποταγής του λαού της Ελλάδας από τους εκπροσώπους των
δανειστών και της τρόικας. Απαιτείται επειγόντως εθνική δημοκρατική πατριωτική
συσπείρωση. Όμως, εθνικός σχεδιασμός για τον Ελληνισμό δεν υπάρχει εδώ και
πολλά χρόνια. Και Σχέδιο Β δεν εκπονήθηκε από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και
κυρίως την ευθύνη την έχουν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι ΑΝ.ΕΛΛ., που μετά τις εκλογές
της 25ης Ιανουαρίου βρίσκονται στην κυβέρνηση.
Όπως γράφει
ο Θεόδωρος Ζιάκας, από την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή, οι οποίες «χαρακτηρίζονται
ακριβώς από την παρατεταμένη κρίση της ελληνικής εξατομίκευσης», «το πρόβλημα
των Ελλήνων δεν ήταν πώς θα ''γίνουν άτομα'', αφού ήταν ήδη, αλλά πώς θα
ξεπεράσουν το δίπολο κολλεκτιβισμού-ατομικισμού... Ή αλλιώς, πως θα αναπτύξουν
συλλογικό πνεύμα, χωρίς να χάσουν την ατομικότητά τους...».
Σύμφωνα με τον
Γιώργο Κοντογιώργη, οι πραγματικά δημοκρατικές βάσεις του ελληνισμού είναι μέσα
μας αρκεί να τις ξαναβρούμε. Ο ίδιος τονίζει την ανάγκη να ενισχυθεί
το έθνος της κοινωνίας έναντι του έθνους του κράτους. Από την δεκαετία του 1980, ο
υποφαινόμενος υποστηρίζει τη θέση ότι η πορεία της Ελλάδας και του λαού της εξαρτάται
από τη δυνατότητά μας να προωθήσουμε την αυτοοργάνωσή μας ως πολίτες σε τοπικό
επίπεδο, με ποικίλους τρόπους και με πρακτικούς, προγραμματισμένους,
ιεραρχημένους συλλογικούς στόχους.
Γράφαμε
στις τέλη Ιανουαρίου του 2014: «Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα έχουν
ανασκουμπωθεί προκειμένου να συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, μετατρέποντάς τες σε δημοψηφισματική αναμέτρηση εν όψει των Εθνικών Εκλογών. Το ίδιο δυστυχώς κάνουν, όπως φαίνεται, και τα διάφορα κινήματα που
υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την ανατροπή της κατοχής… συμμετέχοντας στο
φιάσκο που σκοπό έχει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι εκλογές σημαίνουν
δημοκρατία. Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, βέβαια. Αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε στις 25 Μαΐου εφέτος είναι να ψηφίσουμε
για την δόμηση του πιο αντιδημοκρατικού μοντέλου της παγκοσμιοποίησης που
συγκροτήθηκε ποτέ, μακριά από όλους μας, στην Ρώμη, το Μάαστριχτ και την
Λισαββώνα. Να ξεχάσουμε τα χιλιάδες θύματα των τοκογλύφων δανειστών και
της τρόικας. Να συναινέσουμε στην μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης
της γερμανοκρατούμενης αυτοκρατορικής Ευρώπης… Η Ελλάδα χρειαζόταν μια
πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας. Αυτή δεν μπορεί παρά να
είναι αποτρεπτική έναντι κάθε επιβουλής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της (από
την Τουρκία) και βεβαίως σε συντονισμό σχεδιασμού και ενεργειών με την Κύπρο.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας εθνικής πολιτικής, πέραν των άλλων, θα μπορούσε να
αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας και το ζήτημα της προώθησης μιας ειδικής
σχέσης συνεργασίας με τη Ρωσία στην άμυνα, τους εξοπλισμούς, την ενεργειακή
πολιτική και τους αγωγούς - κάτι βεβαίως που απαγορεύουν οι ΗΠΑ. Εξάλλου, με την
κρίση που είχε δημιουργηθεί στις σχέσεις της Τουρκίας με τους σιίτες (Αλεβί στο
εσωτερικό της, συριακή κρίση) αλλά και με τμήμα των σουννιτικών δυνάμεων
(Αίγυπτος), η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη δυνατότητα που
παρουσιαζόταν στα ανατολικά της για αναβάθμιση των σχέσεών της με τον Αραβικό
και Ιρανικό κόσμο.
Παράλληλα,
ιδιαίτερα αυτοί που επιθυμούν μια δημοκρατική και πολιτισμική αναγέννηση και
μια παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, αυτοί που
θέλουν μια άλλη πορεία στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις βαλκανικές χώρες και στην
Ανατολική Μεσόγειο, αυτοί που έχουν διαγνώσει τη νεοοθωμανική τουρκική απειλή στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο καθώς και την αναγκαιότητα ενός ενιαίου
μετώπου, όφειλαν να επιταχύνουν πιο μεθοδικά και να συντονίσουν τις κινήσεις
για την δημιουργία ενός εναλλακτικού δημοκρατικού πατριωτικού πόλου αντίστασης
του Ελληνικού λαού. Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να έχει ως βασικούς
πολιτικούς άξονες την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, την
δημοκρατία, την οικολογία, την αγροτική αναγέννηση, την επανανακάλυψη-αναβίωση
του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού.».
Τί
σημαίνει η επιλογή της προσφυγής σε δημοψήφισμα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας; Κατά την διαδικασία του προτεινόμενου δημοψηφίσματος, ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει με την ψήφο του εάν πρέπει να
γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο
Eurogroup της 25/6/2015 και αποτελείται από 2 έγγραφα, τα οποία
συγκροτούν την πρόταση επί της οποίας προτείνεται το δημοψήφισμα: το πρώτο
έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program andBeyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντοςπρογράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» (Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).
Η κυβέρνηση
οφείλει να ενημερώσει τους πολίτες και ψηφοφόρους τί θα σημαίνει η επιλογή του
στο δημοψήφισμα που εξαγγέλθηκε. Ποιες συνέπειες θα έχει η επικράτηση ενός ΟΧΙ ή ενός ΝΑΙ; Το ΟΧΙ που προτείνουν ο πρωθυπουργός, όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη
του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί φίλοι, άραγε συμπεριλαμβάνει και ΟΧΙ στις προτάσεις
επιβολής εισπρακτικών μέτρων 8 δισεκατ. τις οποίες είχε υποβάλει στην τρόικα η
σημερινή κυβέρνηση; Και αν υποθέσουμε ότι στο δημοψήφισμα επικρατήσει -έστω και
για λίγες χιλιάδες ή εκατοντάδες ψήφους- το ΝΑΙ, τότε τι θα κάνει η κυβέρνηση,
ποιες είναι οι προθέσεις των κυβερνητικών εταίρων ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., και κυρίως του
πρώτου; ‘H, αν η πλευρά των θεσμών απέσυρε τις προτάσεις που
αυτοί είχαν υποβάλει, για ποιο θέμα θα καλούνταν να τοποθετηθούν οι
πολίτες-ψηφοφόροι της Ελλάδας;
Η
Ελλάδα και η Κύπρος έχουν μεγάλη γεωπολιτική σπουδαιότητα. Τα πλεονεκτήματά
τους ενισχύονται από την τρέχουσα πολλαπλή αντιπαράθεση στην Ευρασία. Η Ελλάδα
πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μια γέφυρα πολιτισμών, και να επιχειρεί μία ειρηνική επίλυση της
σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, με μία προϋπόθεση όμως, ότι το ισλάμ δεν θα ενισχύεται στο ίδιο το εσωτερικό μας.». Βεβαίως,
απαιτούνται ορισμένες βασικές προυποθέσεις για την ευόδωση ενός τέτοιου
δύσκολου αλλά αναγκαίου εγχειρήματος. Τέτοιες προυποθέσεις είναι η καταπολέμηση
του κυρίαρχου ρεύματος του εθνομηδενισμού, αλλά και οι συνδεόμενες με αυτήν
διερεύνηση του αινίγματος της ελληνικής ταυτότητας. Και πάντως, για να
πετύχουμε την σωτηρία της χώρας απαιτούνται και εθνική συσπείρωση και συνολικός
εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα της γεωπολιτικής.
Η διαμόρφωσή του ήταν αναγκαία από αρκετά χρόνια[1].
Εξάλλου, εδώ και πολλά χρόνια χρειαζόταν να μπούν μεθοδικά και με επιμονή σε
εφαρμογή ορισμένες συλλογικές πρωτοβουλίες. Να ξαναγίνουν όλο και περισσότεροι
Έλληνες συν-παραγωγοί, συμπολίτες, συμπολεμιστές... Π. χ. θα μπορούσαν να
δημιουργήσουν οι πολίτες σε αστικές συνοικίες και χωριά καταναλωτικούς
συνεταιρισμούς οι οποίοι να επικοινωνούν-συναλλάσσονται με τους παραγωγούς για
την προμήθεια ελληνικών προϊόντων...
Ποιοί
θέλουν συμπράξεις για τέτοιους στόχους;
[1]. Πρβλ. Παναγιώτης Κονδύλης, Θεωρία
του Πολέμου. Επίμετρο, Αθήνα: Θεμέλιο, 1998. Παναγιώτης Ηφαιστος,
Εισαγωγικό σχόλιο για το βιβλίο του Α. Νταβούτογλου, Εναλλακτικές κοσμοθεωρίες. Η επίδραση της ισλαμικής και της δυτικής κοσμοθεωρίας στην πολιτική
θεωρία, 2011, όπ. π., 28.02.2011.
Θόδωρος Σ. Μπατρακούλης, Τουρκία και
Ανατολικά Ζητήματα, Α΄ Τόμος, Από την
Οθωμανική Αυτοκρατορία στη νεότερη Τουρκία, Αθήνα: Iνφογνώμων, 2015. Θόδωρος Μπατρακούλης, «Για μια εθνική
στρατηγική: Γεωιστορία, προκλήσεις και δυνατότητες», 07.12.2012, http://
theodorosbatrakoulis.blogspot.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου