Μεταρρύθμισις: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ: Εθνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός και Δημοκρατικός Πατριωτικός Πόλος

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ: Εθνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός και Δημοκρατικός Πατριωτικός Πόλος

Εθνικός Στρατηγικός Σχεδιασμός
και Δημοκρατικός Πατριωτικός Πόλος

Γράφει ο:
Θεόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Διδάκτωρ Γεωπολιτικής
του Πανεπιστημίου Paris VIII, Saint Denis
• Προφίλ

• Bloger
• Facebook
• Academia edu

Η Ελλάδα ως χώρα και ο Ελληνισμός ως ιστορική πολιτισμική οντότητα βρίσκονται σήμερα σε μία ακόμα κρίσιμη, στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας. Με την υπογραφή των δύο Δανειακών Συμβάσεων και των Μνημονίων (Μαΐου 2010, Φεβρουαρίου 2012) τα συγκυβερνώντα πρώην πλειοψηφικά πολιτικά Κόμματα παραιτήθηκαν από την Eθνική Kυριαρχία και την σχετική με αυτήν ασυλία και ενέδωσαν σε όλα όσα ζήτησε η Διεθνής των τοκογλύφων δανειστών. Ο ελληνικός λαός οδηγείται σε μία διαρκή πορεία φτωχοποίησης, εξαθλίωσης, καθεστώτος γερμανο-ευρωπαϊκού προτεκτοράτου [1]. Οι νεώτερες γενιές εγκαταλείπουν την Ελλάδα, και μεταναστεύουν για την Βόρεια Ευρώπη και άλλες χώρες. Ακόμα και αυτοί που το βιώνουν καθημερινά, ίσως να μην έχουν καταλάβει ότι το φαινόμενο συνιστά τη μεγαλύτερη λεηλασία την οποία έχει υποστεί η Ελλάδα [2].

Το Ελληνικό Έθνος διαθέτει ανεξάντλητη πολιτιστική παράδοση. Σπουδαία, καθοριστικής σημασίας ζητήματα είναι στις μέρες μας αυτά της νεοελληνικής ταυτότητας και της επίγνωσής της από τους Έλληνες πολίτες καθώς και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Σημαντικές μελέτες δείχνουν ότι η νεοελληνική ταυτότητα διαμορφώθηκε στην ύστερη Βυζαντινή περίοδο. Κατ’ εξοχήν σημαντική υπήρξε η περίοδος μετά το 1204, η «Φραγκοκρατία»: Πολιτικός κατακερματισμός, διανομή των κατακτημένων εδαφών, σύσταση μιας «λατινικής» αυτοκρατορίας («Partitio Romanie»), δημιουργία Ελληνορθόδοξων κρατών, οικονομική επέκταση των Δυτικών, ισχυροποίηση και επιθέσεις Σέρβων και Βουλγάρων, κατακτητική προέλαση Τούρκων. Η όλη διαδικασία συνιστούσε συρρίκνωση και τεμαχισμό του ελληνορωμαïκού πολιτικού-διοικητικού πλαισίου. H λατινική κατάκτηση δεν εξάλειψε τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα υπάρχοντα κοινωνικά στρώματα.

Ο Νίκος Σβορώνος τονίζει ότι στις μετά το 1204 συνθήκες «την αντίθεση "Έλλην-Χριστιανός" την αντικαθιστά για άλλη μια φορά η αντίθεση "Έλλην-Βάρβαρος".

Πέραν της διαίρεσης σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, η διεκδίκηση της ελληνικής ταυτότητας ήταν εμφανής ήδη στους λογίους της εποχής.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου δέχεται ότι Έθνος είναι «το λαïκόν σύνολον του οποίου όλα τα τμήματα εις σημαντικάς εποχάς της ιστορίας των είχαν κοινάς περιπετείας και ως εκ τούτου έχουν, εκτός μερικών σχέσεων καταγωγής, κοινά ιδιαίτερα στοιχεία πολιτισμού και προπαντός συνείδησιν ότι αποτελούν ιδιαιτέραν λαïκήν ενότητα».
O Θεόδωρος Ζιάκας προσδιορίζει το Έθνος ως «δομή παραδόσεων».

Το 1821 και λίγο πρίν πολλοί πίστευαν ότι οι τότε Ευρωπαϊκές Δυνάμεις θα βοηθήσουν τους Έλληνες στον προς ελευθερία αγώνα τους. Εις μάτην! Μάλιστα αναβλήθηκε πολλάκις η έναρξη της επανάστασης περιμένοντας την «Μεγάλη Δύναμη» που θα τους βοηθήσει. Πολλοί περίμεναν ματαίως το «ξανθόν γένος» δηλ. την Ρωσία, αλλά αυτή ουσιαστικά ποτέ δεν βοήθησε. Οι Φιλικοί διέδιδαν ότι τον αγώνα του Γένους τον στήριζε η «Αόρατος Αρχή» - η οποία δεν υπήρχε. Ο επαναστατικός αγώνας της ελληνικής ανεξαρτησίας αποτέλεσε κατάληξη πολλαπλών διεργασιών, ρήξεων, μεταβολών, αναπροσαρμογών σε κοινωνικό, οικονομικό, ιδεολογικό πολιτικό επίπεδο. Τέτοιες διεργασίες υπόκεινται σε διαφορετικής διάρκειας χρόνους, που διέπονται από ορισμένες κοινωνικοπολιτικές δομές και τις σχέσεις εξουσίας. Πάντως, οι Έλληνες που επαναστάτησαν κατά του Οθωμανικού ζυγού το έπραξαν όχι μόνο από ανάγκη αλλά και επειδή ήταν αποφασισμένοι να αγωνισθούν για την ελευθερία τους, εθνική και κοινωνική! Όταν η Επανάσταση του 1821 βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση –και εξ αιτίας των εμφυλίων διαμαχών– ορισμένοι Έλληνες ηγέτες έκαναν εκκλήσεις στις Ευρωπαïκές Δυνάμεις να τους σώσουν.

Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε στον Ύμνο στην ελευθερία: «Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή· δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί». Και σήμερα, σε συνθήκες «παγκοσμιοποίησης», δηλαδή πλήρους παρασιτοποίησης, ασφυκτικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου και απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας από αυτούς που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, οι Έλληνες βασιζόμενοι κυρίως στις δυνάμεις τους θα σωθούν. Εμείς, οι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας, είμαστε οι υπεύθυνοι και οι ικανοί να συνεχίσουμε την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή, τον ανολοκλήρωτο Αγώνα του 1821.

Εξάλλου, η ρευστότητα στο Γεωπολιτικό Σύστημα Βαλκάνια – Ανατολική Μεσόγειος – Μέση Ανατολή-Καύκασος έχει βαθιές ρίζες. Δεν μπορεί να αρθεί με επεμβάσεις εξωπεριφερειακών δυνάμεων εφ’ όσον παραμένουν ισχυροί παράγοντες (οικονομική / κοινωνική υπανάπτυξη, πολιτισμική πτώχευση και υποτέλεια στους εκτός περιοχής ισχυρούς, εξάρτηση από μεγάλα πολυεθνικά καπιταλιστικά συγκροτήματα, εκτεταμένη διαφθορά και εγκληματικότητα, σωβινιστικοί εθνικισμοί, πολύμορφες ταυτοτικές αυταπάτες) που δημιουργούν ανασφάλεια, απελπισία και αλυτρωτικές βλέψεις. Σοβαρότατη συνέπεια της όλης κατάστασης αποτελεί η διαιώνιση του πολιτικού κατατεμαχισμού της Βαλκανικής. Σε πείσμα ορισμένων «κοσμοπολίτικων» διεθνιστικών ιδεολογημάτων η συνύπαρξη στα Βαλκάνια είναι δυνατή μόνο βασιζόμενη σε συνεργασία ανάμεσα σε ανεξάρτητα και δημοκρατικά κυβερνώμενα κράτη-έθνη.

Στις μέρες μας, η δημιουργία συνθηκών πολύπλευρης ισόρροπης κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας καθώς και η σταθεροποίηση στο Σύστημα Ανατολική Μεσόγειος – Μέση Ανατολή – Βαλκάνια – Καύκασος αποτελούν προϋπόθεση και για την σταθεροποίηση της Ευρώπης ως αυτόνομου χώρου ελευθερίας, Δημοκρατίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης, οικολογίας και ασφάλειας. Το έλλειμμα οικολογικής νοοτροπίας, περιβαλλοντικής πολιτικής και εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας επιδεινώνουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Τέτοια ζητήματα είναι υπαρκτά σε όλες τις χώρες, εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, στην Ελλάδα προστίθενται ζητήματα όπως το μεταπρατικό, αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης, τα πελατειακά χαρακτηριστικά του κράτους, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Εδώ τα προβλήματα εμφανίζονταν ιδιαίτερα σωρευμένα και επέφεραν σοβαρή εξασθένηση της κοινωνικής συνοχής, απαιτούσαν έγκαιρη, σχεδιασμένη, αποφασιστική αντιμετώπιση (άμεση και μακροπρόθεσμη).

Στις προαναφερόμενες συνθήκες, η επεξεργασία μακροπρόθεσμης συνολικής και πολυδιάστατης στρατηγικής για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό του 21^ου αιώνα κάθε άλλο παρά συνιστά μία περιττή ακαδημαϊκή ενασχόληση. H διαμόρφωση και η εφαρμογή μακροπρόθεσμης συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα και την γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής, είναι ζωτική και επείγουσα ανάγκη[3].
Στην παρούσα συγκυρία, η διαμόρφωση και η εφαρμογή μακροπρόθεσμου συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό του 21ου αιώνα, που διέπεται από τα ιστορικά διδάγματα και την γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής, είναι ζωτική και επείγουσα ανάγκη.
Η Ελλάδα έπρεπε και χρειαζόταν να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση όσο και στην κατεύθυνση της διασφάλισης του εθνικού ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι υδρογονάνθρακες.