Μεταρρύθμισις: ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ (1940-2011). Ο αξέχαστος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος και Εθνικός Αγωνιστής.

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ (1940-2011). Ο αξέχαστος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος και Εθνικός Αγωνιστής.

ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ (1940-2011)

Ο αξέχαστος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος και Εθνικός Αγωνιστής.

Γράφει: Δρ. Ιωάννης Χρ. Ιακωβίδης

Επιστημονικός Συνεργάτης

Κέντρου Ανατολικών Σπουδών

Για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία

Παντείου Πανεπιστημίου.

http://www.kans.gr/
Συνέβη σήμερα: http://www.kans.gr/category/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B2%CE%B7-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/

Στις 19 Νοεμβρίου του 2013 συμπληρώνονται δύο έτη, αφότου άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα ο εξέχων Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Νεοκλής Σαρρής.

Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1940. Υπήρξε απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κωνσταντινούπολης και Ψυχολογία στη Γενεύη. Έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με Άριστα. Διετέλεσε Καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ιδιαίτερο αντικείμενο την οθωμανική περίοδο. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Ως Τουρκολόγος γνώριζε –όσο ελάχιστοι– τον τρόπο σκέψης και δράσης του τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου. Είχε βιώματα από τους Τούρκους. Μελέτησε σε βάθος τη δομή και την εξέλιξη της τουρκικής κοινωνίας. Προέτρεπε από τη θέση του ως Πανεπιστημιακού τους πολιτικούς μας να εντρυφήσουν περισσότερο στην τουρκική ιστορία, να γνωρίσουν καλύτερα τον τουρκικό λαό και να μην τρέφουν ψευδαισθήσεις για τη λεγόμενη «ελληνοτουρκική φιλία». Έχαιρε, ακόμη, μεγάλης εκτίμησης από τον τουρκικό Ακαδημαϊκό χώρο και συγκεκριμένα τον προοδευτικό.

Το συγγραφικό και διδακτικό έργο του Νεοκλή Σαρρή είναι πολυσχιδές. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά, αλλά και στον ημερήσιο Τύπο. Έχει, επίσης, συμμετάσχει σε αρκετά διεθνή συνέδρια και προλόγισε πολλά βιβλία Ελλήνων και Τούρκων Ακαδημαϊκών και φοιτητών του.

Σημαντικά πονήματά του είναι (ενδεικτικά) τα εξής:

Η άλλη Πλευρά - Πολιτική και Διπλωματική Χρονογραφία της εισβολής στην Κύπρο και του διαμελισμού της (από τουρκικές πηγές), Εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα, τόμος Α΄, 1977, τόμος Β΄ 1982 και τόμος Γ΄, 1983.

Οσμανική Πραγματικότητα, Εκδόσεις Αρσενίδη, Αθήνα, τόμοι Α΄ και Β΄, 1990.

Εξωτερική Πολιτική και Πολιτικές Εξελίξεις στην Πρώτη Τουρκική Δημοκρατία, Η άνοδος της στρατογραφειοκρατίας, (1923-1950), Εκδόσεις Γόρδιος, Αθήνα, 1992.

Γιαλλουρίδης Κ. Χριστόδουλος-Λαγγίδης Αφεντούλης, Μετακεμαλισμός, Πρόλογος: Νεοκλής Σαρρής, Ι. Σιδέρης, 2010.

Ο γράφων είχε την τύχη να τον γνωρίσει ως διδάσκοντα. Υπήρξε προσηνής και πραγματικός Δάσκαλος.

Προλόγισε το πρώτο του βιβλίο Μνήμες Κωνσταντινούπολης ... με βαθιά γνώση και συναίσθημα υπό τον τίτλο: «Λίγο πριν την εξαφάνιση των ιχνών...»[1]. Πρόκειται για κείμενο, που συνοψίζει τις θέσεις του για τους Τούρκους, τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, το Γένος, τη Βασιλεύουσα κ.λπ.

Αναφέρει σε κάποιο σημείο: «.... οι κυρίαρχες σε μέγιστο βαθμό τάσεις στη σύγχρονη Ιστοριογραφία (κορυφαίο παράδειγμα το διαβόητο, πλέον, βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού) αλλά και τα άρθρα, σχόλια, αναλύσεις κ.ά. στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο στις μέρες μας, κάτω από τη λεοντή της αντι-εθνικιστικής στάσης, σαφώς αποκρύπτουν την ενυπάρχουσα υποσυνείδητη αντιπάθεια προς τους πρόσφυγες και σε ό,τι αυτοί εκφράζουν. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η προσέγγιση, για παράδειγμα, με την Τουρκία[2] και η πολύπαθη (δίκην ανεκδότου) ελληνοτουρκική φιλία, την οποία ανασύρει, πραγματώνεται με βάση την αποδοχή από μέρους της Ελλάδας της τουρκικής ιστορικής θεώρησης περί των σχέσεων αυτών. Απόδειξη το ότι άκρως «προοδευτικοί» συγγραφείς δεν διστάζουν να αποδεχτούν την εκδοχή ότι την Σμύρνη το 1922 πυρπόλησαν Έλληνες (ντυμένοι με τουρκικές στολές), ξεπερνώντας και Τούρκους ιστορικούς –όπως ο σοφός καθηγητής Bilge Umar– που σαφώς απαλλάσσουν τους Έλληνες από αυτήν την κατηγορία!..»

Αυτός υπήρξε ο αλησμόνητος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος Νεοκλής Σαρρής. Εμείς οι μαθητές του υποσχόμαστε ότι το έργο, οι ιδέες και ο άμεμπτος χαρακτήρας του θα αποτελούν πάντοτε φωτεινό οδηγό μας. Αιωνία του η μνήμη.

Πηγές (Ενδεικτική αναφορά).

• Βικιπαίδεια , ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

• Eksigil Adnan, Η τελευταία φυλλόρροια της Κωνσταντινουπολίτικης Ελληνόρθοδοξης Κοινότητας: Μετά τον Νεοκλή Σαρρή. ( Πρόκειται για σύνοψη του άρθρου του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Birikim (Μπιρικίμ) τον Μάρτιο του 2012. Παρουσιάζονται η φιλία του με τον Νεοκλή Σαρρή, η ανάμειξη του αειμνήστου στα πολιτικά δρώμενα της Τουρκίας, η σχέση του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η προαναφερθείσα βιβλιοθήκη του με τις σπάνιες εκδόσεις, που δεν υπήρχαν στην Τουρκία κ.λπ. Συγκινητική είναι η παρουσίαση των τελευταίων στιγμών του εκλιπόντος, όπως τις αφηγήθηκε η σύζυγός του κυρία Φλώρα: συγκεκριμένα του είπε ότι η τηλεόραση προέβαλλε μια ταινία για την Πόλη. «Άνοιξε για δυο-τρία δευτερόλεπτα τα μάτια του και κοίταξε την οθόνη. Βούρκωσε και κύλησαν δυο δάκρυα από τα μάτια του , τα οποία στη συνέχεια έκλεισαν. Λίγο αργότερα έπεσε σε κώμα και μετά έφυγε» ).