ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΟΦΙΑΣ ΦΡΑΓΚΟΥΔΗ (1900-1976)
(Συζύγου Γ. Σ. Φραγκούδη, το γένος Χατζημιχαήλ)
Η Σοφία ΦΡΑΓΚΟΥΔΗ, εγεννήθη το 1900 στην Αιγιαλούσα (Γιαλούσα), της επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου.
Ήταν μία από τις επτά κόρες του Ιερέως της Γιαλούσας π. Χατζημιχαήλ, η οποία ακολούθησε σε πολύ μικρή ηλικία τον Γεώργιο Σ. Φραγκούδη στην Αθήνα αρχικά ως οικιακή βοηθός και μετά από σφοδρό έρωτα παρά την τεραστίαν διαφοράν ηλικίας... και την απόκτηση τριών τέκνων του Ερμή, της Αθηναΐδος και της Ζωής, ετέλεσαν τον γάμο τους στην Καλλιθέα, όπου και η κατοικία τους. Μετά τον θάνατο του Γ. Σ. Φραγκούδη (7 Αυγούστου 1939) η Σοφία Φραγκούδη ετίμησε και έμεινε πιστή στην μνήμη του νοιώθοντας πάντα "ιερό χρέος" να συνεχίσει την ζωή της και να οδηγήσει την ζωή των παιδιών της στα αχνάρια του.
Ως χήρα ενός διακεκριμένου Δικηγόρου, Δημοσιολόγου, Βουλευτού και Ιδρυτού της Ανωτέρας Σχολής Πολιτικών Επιστημών (1927-1931) -την μετονομασθείσα διαδοχικά: «Πάντειος Σχολή των Πολιτικών Επιστημών» (1931, 1936), «Πάντειος Ανωτέρα Σχολή Πολιτικών Επιστημών» (1937), «Πάντειος Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίων Υπαλλήλων» (1939), και νυν «Πάντειον Πανεπιστήμιον Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών» (1989)- έχαιρε της εκτιμήσεως και του σεβασμού πάντων!..
Την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής μετά από παράκληση των συγγενών 50 Καλλιθεατών που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί ως Αντίποινα με απώτερο στόχο την θανατική τους καταδίκη δια τουφεκισμού, η Σοφία Φραγκούδη, μεσολαβήσασα εις τα στρατεύματα Κατοχής κατώρθωσε να τους σώσει και να επιστρέψουν ΟΛΟΙ στις οικογένειές τους. Ενθυμούμαι στην δεκαετία του 1960, σε έναν περίπατο με την "συνονόματή μου" Σοφία Φραγκούδη, η οποία υπήρξε η μητέρα του πατρός μου να την πλησιάζει κάποιος Καλλιθεάτης και να της φιλά το χέρι... κι ενώ τους κοίταζα "αποσβολωμένη" ο κύριος αυτός με κοίταξε με τρυφερότητα και μου εξήγησε ότι της όφειλε την ζωή του γιατί οι Γερμανοί θα τον εκτελούσαν μαζί με άλλους 49 Καλλιθεάτες.
Για το γεγονός αυτό κυκλοφόρησαν δύο δημοσιεύματα τις δεκαετίες του 1960, 1970. Βλέπε παρακάτω, περιοδικό ΡΟΜΑΝΤΣΟ, και Περιοδικό ΠΑΝΘΕΟΝ όπου δημοσιεύονται.
Την τελευταία ημέρα της ζωής της, σηκώθηκε στις 5:30 π.μ. έκανε ένα κρύο ντους στο Νοσοκομείο όπως το συνήθιζε πάντα, ντύθηκε, βάφτηκε, πήρε τηλέφωνο κάποιους συγγενείς για να τους αποχαιρετήσει και ζήτησε από την νύφη της (την μητέρα μου) Κυριακή Φραγκούδη, το γένος Χατζησάββα, έναν καφέ "τσαχπίνικο" που εσήμαινε ότι ήθελε να τον πιεί καπνίζοντας ένα τελευταίο τσιγάρο κρατώντας το χέρι της. Την ύστατη στιγμή προσπάθησε να κατέβει από το κρεβάτι για να σταθεί όρθια... και... εν τέλει απεβίωσε... την 16ην Νοεμβρίου 1976.
Της οφείλω πολλά!.. Θα την θυμάμαι για πάντα!..
Σ.Φ.-Β.
Καλλιθέα, 16/11/2024
